Τα δύο «κλειδιά» του Δώνη που µπλόκαραν την ΑΕΚ
Στο φινάλε, το Σαββατόβραδο, ο Δώνης ήταν αυτός που είχε κερδίσει τον σεβασµό εκείνου που σεβάστηκε. Του άµεσου αντιπάλου. Αλλά και των τρίτων🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋
Αυτό που έπρεπε να έχει κάνει στην Τούµπα, και µετάνιωσε που εκεί δεν το έκανε, ο Δώνης το έκανε εναντίον της ΑΕΚ. Βγήκε. Με τον ΠΑΟΚ πάντοτε φαινόταν πιο πιθανό να χάσει παρά να κερδίσει. Με την ΑΕΚ, πάντοτε φαινόταν πιο πιθανό να κερδίσει παρά να χάσει. Ο ΠΑΟΚ πέρασε από πάνω, σαν οδοστρωτήρας. Την ΑΕΚ, την οµάδα που έχει βάλει τα πιο πολλά γκολ στο πρωτάθληµα, σχεδόν δεν την ένιωσαν.
Η προσθήκη-κλειδί στην ενδεκάδα είναι ο Γιόχανσον, η κίνηση-κλειδί είναι η µετατροπή του σχηµατισµού σε 3-4-3, και φυσικά η διαφορά-κλειδί είναι ότι τούτη τη φορά ο άνεµος των 30.000 της κερκίδας ήταν στο πλάι της οµάδας, όχι απέναντι. Τους γέµισε ενέργεια και θάρρος.
Η ευκινησία, η ευελιξία, η ισορροπία, οι αλληλοκαλύψεις, οι καθαροί ρόλοι, προστάτευσαν (αντί να ξανακάνουν… ήρωα) τον ∆ιούδη. Από τους Fab Four της επίθεσης, αλλά και από τους ακραίους µπακ της ΑΕΚ. Η πρωταθλήτρια άργησε να διαβάσει µες στο παιχνίδι το στήσιµο του Παναθηναϊκού. Η λειτουργία της αποδιοργανώθηκε. Υπήρξαν µονάχα στιγµιαίες εξάρσεις. Ακόµη και τότε, δε, αναποφασιστικότητα.
Στην εβδοµάδα πριν από την Τούµπα, στο βίντεο ο ∆ώνης έδειχνε στους µικρούς πώς η ΑΕΚ πήγε κι έπαιξε εκεί µέσα τον ΠΑΟΚ. Η προσέγγιση, την οποία ανεπιτυχώς επιχείρησε µετά να κοπιάρει, είχε κερδίσει τον σεβασµό του.
Με επιτυχία
Ο,τι σέβεσαι, το δουλεύεις «µία παραπάνω» όταν έρχεται η στιγµή να το αντιµετωπίσεις. Ο Παναθηναϊκός το δούλεψε, και το αντιµετώπισε, αυτήν τη φορά επιτυχώς. Στο φινάλε, το Σαββατόβραδο, ήταν αυτός που είχε κερδίσει τον σεβασµό εκείνου που σεβάστηκε. Του άµεσου αντιπάλου. Αλλά και των τρίτων.
Η οµάδα έχει ένα πλέγµα αξιών για να βασίζεται και να αρχίζει από εκεί. Τρεξίµατα. Πνεύµα Παναθηναϊκού. Ταλέντο. Συνειδητή ανοχή στο λάθος, δίχως να κλονίζεται η εµπιστοσύνη. Ενας προπονητής που «παίζει στα δάχτυλα» τους µικρούς. Ενας αθλητικός διευθυντής που υποσχέθηκε στο γκρουπ, και επέβαλε στον ιδιοκτήτη, την οικονοµική οµαλότητα. Το γενικό ερώτηµα τι θα κάνουν όταν έλθει ο καιρός να παίξουν µε τα big boys της Super League ήταν εκ προοιµίου απαντηµένο. Θα είναι ανταγωνιστικοί.
Το ειδικό ερώτηµα, πώς θ’ αντεπεξέλθουν όταν αντιµετωπίσουν άλλης δυσκολίας εννιάρια/εννιαµισάρια/δεκάρια κ.λπ., απαντάται στην πράξη. Από µατς σε µατς. Ο κόουτς, µία βραδιά µπορεί και να αστοχήσει στην οργάνωση/ διαχείριση. Κακό θα ήταν να µη µάθαινε απ’ την αστοχία. Το άλλο ειδικό ερώτηµα, πώς θα σκοράρουν, αποµένει ν’ απαντηθεί. Από τον Μακέντα ή/και τον Μπουζούκη. Οι ευκαιρίες σ’ αυτούς τους αγώνες δεν είναι πολυάριθµες.
Μ’ έναν ξένο ξεχνιέσαι
Καλοµαθηµένος µε τους ξένους διαιτητές στα ντέρµπι, ο ΠΑΟΚ άφησε τον εαυτό του στο Περιστέρι να µπει σε εκνευρισµό µε τον Ελληνα. Το πέναλτι που ζήτησε είναι πιθανό ότι δεν θα το έπαιρνε ούτε απ’ τον ξένο. Αλλά µε ξένο, την ίδια στιγµή θα το ξεχνούσε και θα πήγαινε παρακάτω. Με τον Ελληνα, κόλλησε.
Ο προπονητής του Ατρόµητου έδειξε να φοβήθηκε. Είτε τον ΠΑΟΚ είτε τις δικές του απώλειες παικτών. Μπορεί, και τα δύο συνδυαστικά. Η εκτεταµένη αλχηµεία ώστε να κρύψει τις απώλειες, τρεις στόπερ, δύο φορ εκ των οποίων κανείς δεν είναι εννιάρι κ. λπ., δεν λειτούργησε. Στην ανάπαυλα, αφού ήδη ο ΠΑΟΚ είχε βρει γκολ από ελιγµό+ασίστ στόπερ (Βαρέλα) και εκτέλεση στόπερ µε το κακό πόδι (Κρέσπο), ο Κάναντι τα άλλαξε όλα. Επανέφερε την κανονικότητα. Και άλλαξαν όλα.
Ο Ατρόµητος συνήλθε, ο ΠΑΟΚ απέτυχε να διαβλέψει τον κίνδυνο και βιάστηκε ν’ αρχειοθετήσει το µατς, έχασε το 0-2 στη µεµονωµένη ευκαιρία του Λέο Ζαµπά, τιµωρήθηκε µε το µοναδικό σουτ που έφαγε µέσα απ’ την περιοχή του, εξερράγη µετά το 1-1, δεν πρόφτασε το 1-2, τέλος της ιστορίας. Οι δανεικοί, καλώς δεν παίζουν. Είναι ζήτηµα (αυτο)προστασίας. Των παικτών. Και των κλαµπ. Αλλά για τους ίσους όρους του ανταγωνισµού, η ιδέα να µην µπορείς να δανείσεις περισσότερους από έναν ποδοσφαιριστές σε οµάδα της ίδιας κατηγορίας, έχει τον πόντο της.Μ’ έναν ξένο ξεχνιέσαι Καλοµαθηµένος µε τους ξένους διαιτητές στα ντέρµπι, ο ΠΑΟΚ άφησε τον εαυτό του στο Περιστέρι να µπει σε εκνευρισµό µε τον Ελληνα. Το πέναλτι που ζήτησε είναι πιθανό ότι δεν θα το έπαιρνε ούτε απ’ τον ξένο. Αλλά µε ξένο, την ίδια στιγµή θα το ξεχνούσε και θα πήγαινε παρακάτω. Με τον Ελληνα, κόλλησε.
Ο προπονητής του Ατρόµητου έδειξε να φοβήθηκε. Είτε τον ΠΑΟΚ είτε τις δικές του απώλειες παικτών. Μπορεί, και τα δύο συνδυαστικά. Η εκτεταµένη αλχηµεία ώστε να κρύψει τις απώλειες, τρεις στόπερ, δύο φορ εκ των οποίων κανείς δεν είναι εννιάρι κ. λπ., δεν λειτούργησε. Στην ανάπαυλα, αφού ήδη ο ΠΑΟΚ είχε βρει γκολ από ελιγµό+ασίστ στόπερ (Βαρέλα) και εκτέλεση στόπερ µε το κακό πόδι (Κρέσπο), ο Κάναντι τα άλλαξε όλα. Επανέφερε την κανονικότητα. Και άλλαξαν όλα.
Ο Ατρόµητος συνήλθε, ο ΠΑΟΚ απέτυχε να διαβλέψει τον κίνδυνο και βιάστηκε ν’ αρχειοθετήσει το µατς, έχασε το 0-2 στη µεµονωµένη ευκαιρία του Λέο Ζαµπά, τιµωρήθηκε µε το µοναδικό σουτ που έφαγε µέσα απ’ την περιοχή του, εξερράγη µετά το 1-1, δεν πρόφτασε το 1-2, τέλος της ιστορίας. Οι δανεικοί, καλώς δεν παίζουν. Είναι ζήτηµα (αυτο)προστασίας. Των παικτών. Και των κλαµπ. Αλλά για τους ίσους όρους του ανταγωνισµού, η ιδέα να µην µπορείς να δανείσεις περισσότερους από έναν ποδοσφαιριστές σε οµάδα της ίδιας κατηγορίας, έχει τον πόντο της.
Κατώτατος μισθός: Στη Βουλή το νομοσχέδιο - Ποιες αλλαγές έγιναν
ΣΥΡΙΖΑ για σύλληψη Ρωμανού: «Αστυνομικές πρακτικές τύπου "συνήθως υπόπτων" δεν αρμόζουν σε κράτος δικαίου»
Γάζα: Νεκρή όμηρος σε σημείο που δέχθηκε επίθεση από το Ισραήλ ανακοίνωσε η Χαμάς
Μαρινάκης: Η ομιλία του Καραμανλή ήταν ενωτική - Ύβρεις από τον Σαμαρά
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr