Jumpball για τρεις

Η συζήτηση γύρω από ένα πιθανό NBA Europe μοιάζει λίγο με τον καινούριο παίκτη που μπαίνει στο ανοιχτό γήπεδο της γειτονιάς, με την υπερβολική αυτοπεποίθηση και την εμπειρία να διαφαίνεται σε κάθε του κίνηση και βλέμμα.

Αυτοί που βρίσκονται ήδη εν δράση στις μπασκέτες, οι «παλιοί» της γειτονιάς, ξέρουν ότι αυτός ο συνάμα νεοφερμένος αλλά και μπαρουτοκαπνισμένος επισκέπτης θα φέρει τα πάνω-κάτω, αλλά δεν έχουν ιδέα πώς ακριβώς. Εξιτάρονται αλλά και σφίγγονται.

Κι όμως, η προοπτική μιας ευρωπαϊκής εκδοχής της κορυφαίας μπασκετικής λίγκας του κόσμου ανοίγει ένα παράθυρο αισιοδοξίας, ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα, η Σερβία ή η Λιθουανία, που μπορεί να μην έχουν «γιγαντιαίες» αγορές, αλλά έχουν παράδοση, παλμαρέ και γηπεδική ψυχή που δύσκολα αντιγράφονται. Ακόμα και αν πιθανώς δεν συμμετάσχουν άμεσα, φαίνεται ότι θα υπάρχουν παράθυρα, άρα και κίνητρα, για τις ισχυρές ομάδες αυτών των χωρών ώστε να προκρίνονται στην τελική μορφή του νέου αυτού πρωταθλήματος.

Οικονομικά, η ιδέα υπόσχεται αύξηση εσόδων, επενδύσεων και τηλεοπτικού ενδιαφέροντος, κάτι που χώρες με βαθιά παράδοση θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν, ακόμη κι αν δεν βρεθούν στις πρώτες θέσεις της νέας λίστας πόλεων.

Το σημαντικό για την Ελλάδα είναι πως διαφαίνεται ότι μπορεί να βρεθεί σε ένα διεθνές πλαίσιο όπου η μπασκετική της κουλτούρα θα έχει ανάλογη αξία και προβολή.

Το μεγάλο ερώτημα, βέβαια, είναι η συνύπαρξη με τους υφιστάμενους θεσμούς. Η FIBA επιδιώκει παραδοσιακά ενιαίες δομές, ενώ η Euroleague λειτουργεί χρόνια ως το ευρωπαϊκό «κλειστό κλαμπ». Ένα NBA Europe θα μπορούσε να γίνει είτε παγκόσμια μπασκετική γέφυρα φέρνοντας τη λάμψη του μαγικού κόσμου των παρκέ της άλλης πλευράς του Ατλαντικού από τα μέρη μας και συνδυάζοντάς την αρμονικά με την κλασική αρχοντιά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, δημιουργώντας ένα αθλητικό υπερθέαμα, είτε άθελά του να αποτελέσει παράγοντα διάσπασης. Από τη μία, μια πιο εμπορικά οργανωμένη λίγκα θα έφερνε νέες επενδύσεις, υψηλά έσοδα, πολυάριθμες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη προβολή. Από την άλλη, η ύπαρξη πολλών «κέντρων βάρους» μπορεί να δημιουργήσει αναπόφευκτες τριβές. Σε κάθε περίπτωση, η εύρεση της ισορροπίας θα χρειαστεί λεπτούς χειρισμούς, διαπραγματεύσεις και διεξοδικές αναλύσεις πάσης φύσεως από τους αντίστοιχους υψηλόβαθμους γκουρού και των τριών αυτών κολοσσών.

Για τα εθνικά πρωταθλήματα, η νέα αυτή πρόκληση είναι ξεκάθαρη. Μια κλειστή Euroleague, παρά το κύρος της και την προσφορά της στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, λειτουργεί εν μέρει ανασταλτικά όσον αφορά τις εθνικές λίγκες.

Η συμμετοχή της όμως σε ό,τι πάει να δημιουργηθεί είναι καίριας σημασίας, καθώς υποβάθμιση ή αποκλεισμός της θα επέφερε σχίσμα, άρα και καίριο πλήγμα στο άθλημα.

Το ίδιο ισχύει και για τη FIBA.

Λίγο πριν την κόρνα της λήξης, να τονίσουμε ότι και οι τρεις οργανισμοί έχουν συνεισφέρει πολλά στην ανάπτυξη του αθλήματος παγκοσμίως.

Σε ένα τόσο ρεαλιστικό όσο και αισιόδοξο σενάριο, μια συνεργασία μεταξύ των τριών οργανισμών, μια συνισταμένη της τεράστιας εμπειρίας και τεχνογνωσίας τους θα εκτίνασσε στη στρατόσφαιρα τη δημοφιλία ενός ήδη πολύ αγαπητού αθλήματος.

Με λίγη τύχη, λίγη φαντασία και ενιαία «εξέδρα», ίσως τελικά η Ευρώπη να αποκτήσει μια μπασκετική αφήγηση αντάξια του ταλέντου της και της αγάπης του κόσμου της για το άθλημα.

Ας ελπίσουμε λοιπόν να βγει άσπρος καπνός, αν και στην προκειμένη περίπτωση μάλλον θα ταίριαζε περισσότερο κάτι σε πορτοκαλί.

Διαβάστε ακόμη

Νέος συναγερμός στην ΕΛ.ΑΣ.: Άγρια συμπλοκή στο Ίλιον - Αναφορά για πυροβολισμούς

Νέα επίθεση Μασκ στην Ευρώπη: Η Ε.Ε. δεν είναι Δημοκρατία - Πολλοί προδότες Ευρωπαίοι πολιτικοί

«Θετικό βήμα» το νέο δόγμα Τραμπ για τη στρατηγική ασφάλεια, δηλώνει το Κρεμλίνο - Τα δεδομένα για το Ουκρανικό και ο φόβος της Ε.E.

Οι μισοί Ευρωπαίοι χάνουν σημαντικές στιγμές βγάζοντας φωτογραφίες: Πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη τους βοηθά να παραμείνουν… παρόντες