Κακλαμάνης: Διευκρινήσεις για τη δήλωσή του για τον αστυνομικό - «Μακάρι να βγει, αλλά ως κανονικός άνθρωπος»

Τη δήλωσή του πως «σαν γιατρός θα έλεγα αν ο Θεός τον αγαπά καλύτερα να τον πάρει, όσο σκληρό και αν ακούγεται» για τον 31χρονο αστυνομικό που τραυματίστηκε στου Ρέντη, εξήγησε ο Νικήτας Κακλαμάνης, επικαλούμενος την εμπειρία του 37 ετών ως γιατρός.

«Είναι άλλο πράγμα οι προσπάθειες των γιατρών μέχρι τελευταία στιγμή που είναι δεδομένες καθώς έχουν υπερβεί η επιστήμη και οι συνάδελφοί μου εαυτούς για να βοηθήσουν το παιδί. Δούλεψα 37 έτη ως γιατρός και σε σκληρή ειδικότητα. Έχω πάει πολλές φορές σε πολλά κέντρα αποκατάστασης και έχω δει παρόμοια περιστατικά και ξέρω τι δράμα είναι για ένα νέο παιδί» δήλωσε στο Action 24.

«Βεβαίως οι ευχές τον συνοδεύουν και θα έλεγα η Παναγία να κάνει το θαύμα της γιατί θα πρόκειται για ένα θαύμα. Μακάρι να βγει από την περιπέτεια που περνάει, αλλά να βγει ως κανονικός άνθρωπος» πρόσθεσε ο πρώην υπουργός και βουλευτής.

Η δήλωση που προκάλεσε αντιδράσεις

«Δεν ξέρω τι να ευχηθεί κανείς γι’ αυτό το παιδί. Σαν γιατρός θα έλεγα ότι αν ο Θεός τον αγαπάει, καλύτερα να τον πάρει, όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό από το στόμα ενός γιατρού. Ήδη έγινε ακρωτηριασμός αλλά φοβάμαι ότι οι εγκεφαλικές βλάβες θα είναι τέτοιες που δεν ξέρω τι ζωή θα έχει, αν επιζήσει. Όσο σκληρό κι αν είναι αυτό. Σκεφτείτε να μην ήταν ο αστυνομικός και να ήταν πολίτης στη θέση του, τι θα είχε συμβεί. Και να είχε φύγει μία φωτοβολίδα κρότου λάμψης από αστυνομικό. Να τα λέμε. Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί. Τώρα εντάξει εκφράζουμε ευχές, ο κόσμος, η πολιτεία (...) αλλά δεν είδα και καμιά διαδήλωση» είχε πει ο Νικήτας Κακλαμάνης, στη συνέντευξή του στο One.

Διαβάστε ακόμη

Οι αγρότες λένε «όχι» σε συνάντηση με τον Μητσοτάκη τη Δευτέρα - Κλιμακώνουν τα μπλόκα

Ηράκλειο: «Δεν είμαι καλά, θέλω να μιλήσω σε κάποιον» - Τα τελευταία λόγια του αγνοούμενου γιατρού

Κύπρος: 23χρονος κρατούμενος έβαλε τέλος στη ζωή του - «Βαρόνοι» των Κεντρικών Φυλακών τον χρησιμοποιούσαν ως σκλάβο

Πάρις Παρασκευάδης στο ethnos.gr: Προσπαθώ να ζήσω το «τώρα» αγνοώντας το τικ-τικ του ρολογιού