Ο συγγραφέας-φαινόμενο γράφει για τον Τσίπρα: Έχασε από τη μεσαία τάξη

Στα ράφια των βιβλιοπωλείων από τη Δευτέρα (17/2) το βιβλίο του δευτεροετούς φοιτητή Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Φώτη Κυζάκη

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Αν και μόλις 20 χρόνων, μετρά ήδη δύο βιβλία στο ενεργητικό του. Ο 20χρονος φοιτητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Φώτης Κυζάκης, αφού έγραψε ένα μυθιστόρημα ενώ προετοιμαζόταν για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, «για να ξεφεύγει από αυτές», λίγο πριν από τις εκλογές του Ιουλίου του 2019, άρχισε να γράφει μια εργασία, στο πλαίσιο ακαδημαϊκού μαθήματος, η οποία, τελικά, εξελίχθηκε σε βιβλίο για το… φαινόμενο Τσίπρα, το οποίο εκδόθηκε τη Δευτέρα (17/2) από τον εκδοτικό iWrite, με τίτλο «Αλέξης Τσίπρας: Η τετραετία της ωρίμανσης».

Ο νεαρός φοιτητής «διαβάζει» Τσίπρα από τα 15 του. Έχει παρακολουθήσει όλες τις προεκλογικές εκστρατείες του, αρχικά ως μαθητής και αργότερα ως ακαδημαϊκός πολίτης, έχει αναλύσει ποιοτικά όλους τους πολιτικούς λόγους του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνοντας την τετραετία της ωρίμανσής του, αλλά και την πολιτική μετατόπισή του, «ρίχνοντας γέφυρες» στη Σοσιαλδημοκρατία. Στο βιβλίο του, το οποίο χωρίζεται σε 12 κεφάλαια, καταγράφει τη νίκη Τσίπρα, χαρακτηρίζοντάς τον έναν άνθρωπο που αναδείχθηκε εκτός συστήματος, μελετά τις κυβερνητικές επιλογές του και αναλύει την ήττα του. Μεταξύ άλλων, ο νεαρός φοιτητής εκτιμά ότι ο πρώην πρωθυπουργός «έσπασε αβγά», υπογράφοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών, έκανε πολύ ριζοσπαστικά βήματα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και οδήγησε τη χώρα έξω από τα μνημόνια.

Από την άλλη, του «χρεώνει» δισταγμό και ανωριμότητα σε μια σειρά από πολιτικές, όπως ατολμία να προχωρήσει στη μεταρρύθμιση του ασύλου, στον χωρισμό του Κράτους και της Εκκλησίας, αλλά και υπέρμετρη πίεση στη μεσαία τάξη -από την οποία τελικά έχασε την εξουσία- για να βοηθήσει τους πιο αδύναμους, αφήνοντας όμως στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο.

«Είδαμε έναν ηγέτη που δεν ήταν ό,τι πιο συνηθισμένο. Ούτε με τον τρόπο με τον οποίο αναδείχτηκε, ούτε με τον τρόπο με τον οποίο καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των πολιτών. Είναι ένας νεαρός πολιτικός που δεν ανήκει σε κάποιο τζάκι, σε κάποια πολιτική οικογένεια. Κατάφερε να μπει σε ένα Μέγαρο στα 40 του όταν άλλοι κάνουν χρόνια για να μπουν ή δεν μπαίνουν τελικά ποτέ» είπε στο ethnos.gr ο δευτεροετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών έξω από τα αμφιθέατρα του ΑΠΘ όπου βρεθήκαμε, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους έγραψε το βιβλίο. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, με καταγωγή από τη Χρυσούπολη Καβάλας, ήθελε να σπουδάσει από μικρός πολιτικές επιστήμες και να ασχοληθεί με τις μελέτες πολιτικού φαινομένου.

Σε τι διαφέρει όμως, σύμφωνα με τον νεαρό φοιτητή Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, ο Αλέξης Τσίπρας από τους άλλους ηγέτες της Μεταπολίτευσης; «Με εξαίρεση τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος συμβόλιζε το καινούργιο, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Κώστας Καραμανλής, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Σημίτης δεν συμβόλιζαν το νέο, αλλά ήταν «παίκτες» σε ένα σύστημα το οποίο υπήρχε. Δεν ήταν πρωταγωνιστές. Ο Τσίπρας έγινε πρωταγωνιστής ενός νέου πολιτικού συστήματος».

Ωστόσο, αν και νέος πρωταγωνιστής, αποδείχτηκε πολιτικά ανώριμος, γιατί δεν γνώριζε τους συσχετισμούς δυνάμεων, όπως εξηγεί στο βιβλίο του. «Ωρίμασε μέσα από την άσκηση. Ο Τσίπρας αντιλήφθηκε, φθάνοντας στο Μέγαρο Μαξίμου το 2015, ότι τελικά η εξάρτηση που έχει η χώρα από την Ευρώπη είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι νόμιζε. Τότε κατάλαβε ότι πρέπει να αλλάξει την Ευρώπη. Βλέπει, όμως, πηγαίνοντας στις Βρυξέλλες με τον Βαρουφάκη, ότι η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν είναι επαρκής δύναμη και ότι χρειάζεται συμμάχους από τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις για να αλλάξει τους συσχετισμούς. Εκεί αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να κάνει ένα βήμα προς την Κεντροαριστερά. Και η δημιουργία της Προοδευτικής Συμμαχίας ήταν αυτή η περίοδος ωρίμανσης του ΣΥΡΙΖΑ».

Η ωρίμανση του πολιτικού λόγου Τσίπρα

Αναλύοντας τον πολιτικό λόγο του Αλέξη Τσίπρα, ο τριτοετής φοιτητής τονίζει ότι αυτός ήταν μονοδιάστατος μέχρι το 2015. «Μέχρι τότε μιλούσε μόνο για τη λιτότητα, χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη λέξη πολλές φορές στα κείμενά του. Όλα συνδέονταν με αυτήν και κατέληγαν σε αυτήν». Δύο χρόνια αργότερα ο πολιτικός λόγος του πρώην πρωθυπουργού δείχνει σημάδια ωρίμανσης. Αναφέρεται στη Συμφωνία των Πρεσπών, χωρίς να την συνδέει με τα μνημόνια, αναφέρεται στην παιδεία χωρίς να την συνδέει με το Προσφυγικό ή την κρίση.

Εξηγώντας την… πάρα φύσιν σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τονίζει ότι το 2015 υπήρχε μία διαιρετική τομή στην κοινωνία, η οποία συμπυκνωνόταν στο δίλημμα της εποχής το οποίο ήταν «μνημονιακός-αντιμνημονιακός». «Δεν ήταν μια νίκη της Αριστεράς, αλλά των αντιμνημονιακών δυνάμεων η νίκη Τσίπρα» παρατηρεί.

Στην Παιδεία εκτιμά ότι έκανε τα πιο πολλά λάθη απ’ όλους τους τομείς. Γιατί «προτίμησε να κάνει μικρές, αντί για ριζοσπαστικές αλλαγές, οι οποίες, τελικά, δεν άλλαξαν τίποτα γενικά».

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο πρώην πρωθυπουργός επηρεάζεται πολύ από το παρελθόν και τις αριστερές καταβολές του. «Έχει έναν δισταγμό. "Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί είμαι εκεί". Αυτό πρέπει να το ξεπεράσει. Το άσυλο, όταν δεν υπηρετεί τους φοιτητές, παύει να είναι άσυλο, γιατί υπάρχει ανομία Ήταν μια πολιτική ανωριμότητα του Αλέξη».

Γιατί έχασε ο Τσίπρας

Σύμφωνα με τον κ. Κυζάκη, ο Τσίπρας παρέδωσε τη σκυτάλη στον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί έχασε τη μεσαία τάξη με την πολιτική την οποία άσκησε, και όχι λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών. «Η Συμφωνία των Πρεσπών επιβεβαίωσε ότι θα χάσει ο Τσίπρας, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο έχασε. Σίγουρα έστρεψε πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου εναντίον του. Δυστυχώς, όμως, για να στηρίξει τους αδύναμους με τα επιδόματα αναγκάστηκε να μη στηρίξει την μεσαία τάξη, καταστρέφοντας τα μεσαία στρώματα με την υπερφορολόγηση».

Ούτε όμως, όπως τονίζει, και στο βιβλίο του τα επιδόματα στους συνταξιούχους την τελευταία στιγμή «λειτούργησαν». «Η πολιτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολιτική μνημονίου. Δεν μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές με πολιτική μνημονίου». Αναλύοντας στο βιβλίο του τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Σεπτεμβρίου του 2015, εκτιμά ότι το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ήταν λάθος - αν και ήταν ένα πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστώσα του κόμματος Τσίπρα

Αναφερόμενος στο μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε ότι δεν μπορεί η νοοτροπία του 3% να κυβερνάει το 36%. «Ξεκάθαρα υπάρχει σεχταρισμός σε κάθε κόμμα. Αλλά, όταν αναλαμβάνεις την κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορείς να μην ανοιχτείς, να μην κάνεις διεύρυνση, δεν μπορείς να μην επιμείνεις παραπάνω στην Προοδευτική Συμμαχία» είπε και προσθέτει: «Το νέο μοντέλο θα πρέπει να είναι ένα καινούργιο κόμμα τελείως διαφορετικό, όχι γιατί δεν είναι καλή η αριστερά, αλλά γιατί πρέπει να σηματοδοτήσουν ο Τσίπρας και το κόμμα Τσίπρα μια νέα εποχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί μια παλιά εποχή, την εποχή της κρίσης. Δεν μπορεί να στηρίξει τη νέα Μεταπολίτευση. Λιγότερο από το 10% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέλη του κόμματος. Αυτό σημαίνει ότι το 90% ταυτίζεται με τον Τσίπρα. Μιλάμε για ένα κόμμα Τσίπρα, και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συνιστώσα αυτού του κόμματος με πολύ σημαντικό παρελθόν, το οποίο πρέπει να γίνει μέλλον».

Το βιβλίο του Φώτη Κυζάκη προλογίζουν οι: Άρης Στυλιανού (Αν Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ), Ευτυχία Τεπέρογλου (Επ. Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ) και η Κατερίνα Νοτοπούλου ( Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ).