Nικολάι Αντόσκιν: Ο άνθρωπος που νίκησε το Τσέρνομπιλ, νικήθηκε από κορονοϊό

Ο Νικολάι Αντόσκιν, ο αξιωματικός που ρίσκαρε τη ζωή του για να σβηστεί η πυρκαγιά στο Τσέρνομπιλ, πέθανε στα 78 του χρόνια νικημένος από κορονοϊό.

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Ο πυρηνικός αντιδραστήρας του Τσέρνομπιλ μετά την κατάσβεση της φωτιάς/ AP PHOTOS

Ο στρατηγός Νικολάι Αντόσκιν, επικεφαλής μιας επικίνδυνης επιχείρησης ελικοπτέρων για την κατάσβεση της πυρκαγιάς στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ, πέθανε από κορονοϊό σε ηλικία 78 ετών. Ο στρατηγός πέθανε έπειτα από μια «δύσκολη ασθένεια», σύμφωνα με δήλωση του ομιλητή στο Ρωσικό κοινοβούλιο, όπου ήταν αναπληρωτής του κυβερνώντος κόμματος από το 2014. Ο επικεφαλής της παράταξης του κυβερνώντος κόμματος δήλωσε ότι ο στρατηγός νοσηλεύτηκε με κορονοϊό. Ο στρατηγός Αντόσκιν ήταν ο επικεφαλής των λεγόμενων «εκκαθαριστών», που τέθηκαν υπό τις διαταγές του (ομάδες στρατιωτών και πολιτών), και στάλθηκαν, στον τόπο της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνόμπιλ.

Αντιμετωπίζοντας τεράστιους κινδύνους η ομάδα του Αντόσκιν έγινε διάσημη και αξιοσέβαστη στη Ρωσία μετά το επίτευγμά της να περιορίσει την πυρκαγιά στον αντιδραστήρα 4. Επί δύο εβδομάδες τα ελικόπτερα της μονάδας του Αντόσκιν έριχναν 5.000 τόνους άμμο, χώμα, μόλυβδο και βόριο για να τιθασεύσουν την ανεξέλεγκτη πυρκαγιά. Στο τέλος το πέτυχαν, αλλά το τίμημα ήτα βαρύ: 28 άνδρες που πέταξαν με ελικόπτερα πάνω από τον αντιδραστήρα πέθαναν σε λίγο χρονικό διάστημα από τη ραδιενέργεια. Οι πρωταγωνιστές που επέζησαν είναι ευρέως σεβαστοί στη Ρωσία αφού κατάφεραν να αποτρέψουν την επιδείνωση μιας ήδη τρομερής καταστροφής.

Ο Νούμερο 4 αντιδραστήρας στο Τσερνόμπιλ

Ο «Νούμερο 4» αντιδραστήρας στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ, βόρεια του Κιέβου στην Ουκρανία, εξερράγη στις 26 Απριλίου 1986, εξαπλώνοντας ακτινοβολία και ραδιενέργεια στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας κίνδυνο πυρκαγιάς στον ανοιχτό πυρήνα του αντιδραστήρα. Οι εργασίες πυρόσβεσης και καθαρισμού ξεκίνησαν μυστικά, αλλά αργότερα δημοσιοποιήθηκαν.

Αφού μονάδα της πυροσβεστικής που έφτασε τη νύχτα του ατυχήματος δεν κατάφερε πολλά πράγματα, αφού γρήγορα εγκατέλειψε με οξεία ασθένεια από την ακτινοβολία, η στρατηγική άλλαξε και το ελικόπτερο ήταν η επιλογή για την καταπολέμηση της φωτιάς από τον αέρα. Ο στρατηγός Αντόσκιν, ο οποίος υπηρετούσε σε μια μονάδα σοβιετικής αεροπορίας στο Κίεβο εκείνη την εποχή, ετέθη ως επικεφαλής πιλότος αυτής της επιχείρησης. Η πτήση εξέθεσε τους πιλότους σε θανατηφόρους καπνούς και ακτίνες ακτινοβολίας που προέρχονται από τον αντιδραστήρα. Οι πιλότοι πήραν επίσης φωτογραφίες του χώρου από τον αέρα και μέτρησαν την ακτινοβολία. Ένα ελικόπτερο συνετρίβη αφού χτύπησε στον γερανό πάνω από τον αντιδραστήρα. Στο τέλος τα ελικόπτερα κατάφεραν να σβήσουν τη φωτιά.

Πετώντας πάνω από τον φλεγόμενο πυρηνικό αντιδραστήρα

Ο στρατηγός Αντόσκιν, που πέταξε πολλές φορές πάνω από τον φλεγόμενο πυρηνικό αντιδραστήρα εκτέθηκε στην ακτινοβολία, αλλά επέζησε. Μετά τις επιχειρήσεις πυρόσβεσης και περιορισμού της φωτιάς, τα ελικόπτερα ήταν τόσο ραδιενεργά που εγκαταλείφθηκαν. Κάποια θάφτηκαν αργότερα. Για τους πιλότους ήταν μια οδυνηρή εμπειρία. Συνολικά 28 εκκαθαριστές, συμπεριλαμβανομένων μελών της πυροσβεστικής, πέθαναν από δηλητηρίαση από ακτινοβολία εντός λίγων ημερών ή εβδομάδων. Το ποσοστό των πιλότων που πέθαναν αργότερα από καρκίνο ή άλλες ασθένειες δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ένας από τους πιλότους των ελικοπτέρων, ο Ανατόλι Γκριτσένκο, πέθανε από λευχαιμία το 1990.

Ο στρατηγός Αντόσκιν τα κατάφερε και είχε επιτυχημένη καριέρα τριών δεκαετιών στη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία, ενώ στη συνέχεια υπηρέτησε στο κοινοβούλιο με το κυβερνών κόμμα Ενωμένη Ρωσία, πριν προσβληθεί από τον κορονοϊό στα τέλη του 2020. Ο στρατηγός είχε γεννηθεί κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου σε ένα χωριό, το Μπασκορτοστάν, στην ορεινή περιοχή των νοτίων Ουραλίων. Κατατάχθηκε στο στρατό σε ηλικία 19 ετών και αργότερα επιλέχθηκε για σχολή ιπταμένων. Ο στρατηγός Αντόσκιν πολέμησε για την πατρίδα του, συμπεριλαμβανομένης της εισβολής του 1968 στην Τσεχοσλοβακία, του συνοριακού πολέμου με την Κίνα το 1969 και του Αφγανιστάν το 1979. Αλλά κέρδισε την υψηλότερη τιμή του για τις παράτολμες πτήσεις του στο Τσερνόμπιλ για τις οποίες του απονεμήθηκε ο τίτλος: «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης».

Διαβάστε ακόμη