Κίνα: Προκαλεί ρίγη συγκίνησης η ιστορία του Ζούο, του παιδιού που απήχθη και πουλήθηκε - Οι γονείς του το βρήκαν μετά 14 χρόνια, αλλά…

Πέρασαν 14 χρόνια αγωνίας αναζητώντας το εξαφανισμένο τους παιδί, ταξιδεύοντας σε ολόκληρη σχεδόν την Κίνα με ένα κάτι σαν τροχόσπιτο που είχε πάνω του τις φωτογραφίες του 4χρονου γιού τους. Σε όλες τις φωτογραφίες ήταν ο μικρός Ζούο και υπήρχε και μια επιγραφή που υποσχόταν αμοιβή 200.000 γιουάν (περίπου 30.000 ευρώ) σε όποιον έδινε «χρήσιμες πληροφορίες».
Τα χρόνια περνούσαν και οι οδυνηρές απογοητεύσεις σκοτείνιαζαν νου και ψυχή.

Η ιστορία του μικρού Ζούο ήταν μια από τις συνηθισμένες στην Κίνα. Οι απαγωγές παιδιών από συμμορίες επί σειρά δεκαετιών είναι χαίνουσα πληγή στο σώμα της Κίνας: Μια στατιστική του 2015 έκανε λόγο για 20.000 αγνοούμενα παιδιά μέσα σε ένα χρόνο!
Ωστόσο, ακόμη και στην ομιχλώδη και την υπό σκληρό δικτατορικό καθεστώς Κίνα συμβαίνουν και θαύματα: Το ζευγάρι που αναζητούσε επί 14 χρόνια το χαμένο γιο τους τον αγκάλιασε ξανά στα 18 του χρόνια!

Σενάριο κινηματογραφικής ταινίας! Κι όχι με την μεταφορική έννοια: Η ιστορία του μικρού Ζούο είχε μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη το 2014 με την ταινία «Dearest», μια παραγωγή του Χονγκ Κονγκ.
Η πραγματική ιστορία όμως είχε το «happy end» της αυτή την εβδομάδα με μια τελετή επανένωσης της οικογένειας που διοργάνωσε η αστυνομία του Σενζέν. Η αστυνομία, που συνέλαβε τον απαγωγέα και απάγγειλε κατηγορίες στο ζευγάρι που είχε υιοθετήσει το (τότε) τετράχρονο αγόρι, αγοράζοντας το. Καλό τέλος, αλλά...

Η ιστορία της απαγωγής

Η περιπέτεια που σημάδεψε δύο οικογένειες άρχισε το 2007 στα περίχωρα του Σενζέν. Ένα τετράχρονο αγοράκι έπαιζε στο δρόμο μπροστά από το σπίτι του. Ο πατέρας κοιμόταν μέσα και μετά όλα σκοτείνιασαν. Το παιδί εξαφανίστηκε και όλοι κοιτάχτηκαν στα μάτια με νόημα και απόγνωση. Αν δεν είχε πάθει κάτι πολύ κακό, σίγουρα θα είχε πέσει θύμα απαγωγής. Όσο κι αν το αναζήτησαν οι γονείς και οι συγχωριανοί τους, δεν βρήκαν το παραμικρό ίχνος. Κι από τότε άρχισε η περιπέτεια της οικογένειας, που δεν σταμάτησε στιγμή την αναζήτηση.

Η αστυνομία έδωσε την δική της εκδοχή για το γεγονός: Ένας άνδρας, μάλλον είχε πλησιάσει τον μικρό Σουν Ζούο, τον είχε δελεάσει με ένα παιχνίδι και με μια καραμέλα και τον είχε αρπάξει. Και πραγματικά έτσι είχε γίνει. Και η συνεχεια ποια ήταν; Ο Ζούο δόθηκε σε άλλη οικογένεια, σε ένα χωριό 1000 χιλιόμετρα μακριά από το Σενζέν. Ήταν τότε τα χρόνια της «πολιτικής του ενός παιδιού» και τα ζευγάρια στην Κίνα προσπαθούσαν απελπισμένα να έχουν κορίτσι και όχι αγόρι. Ο νόμος έδινε τη δυνατότητα στις αγροτικές οικογένειες να αποκτήσουν ένα δεύτερο παιδί, αν το πρώτο τους ήταν κορίτσι! Πολλοί κατέφευγαν στην υιοθεσία, συχνά μια ψεύτικη υιοθεσία, επειδή τα περισσότερα από τα 20.000 παιδιά που απάγονταν κάθε χρόνο πωλούνταν σε διακινητές.

Το 2015, λόγω της δημογραφικής παρακμής, η κινεζική κυβέρνηση κατάργησε τον νόμο που απαιτούσε μόνο μία γέννα ανά οικογένεια και οι απαγωγές έπεσαν κατακόρυφα: Μόνο είκοσι το χρόνο, λένε οι στατιστικές του Πεκίνου.
Σαν μετά το τέλος ενός πολέμου ή μιας μεγάλης φυσικής καταστροφής, έμειναν χιλιάδες αγνοούμενα παιδιά και χιλιάδες οικογένειες βυθισμένες στην απόγνωση.
Όπως και πολλοί άλλοι, οι γονείς του Σουν Ζούο δεν σταμάτησαν ποτέ να αναζητούν το χαμένο παιδί τους.
Μάλιστα έχουν δημιουργηθεί και σύλλογοι συγγενών των απαχθέντων, που ένωσαν τις δυνάμεις τους στο διαδίκτυο και άρχισαν να ανταλλάσσουν πληροφορίες.

Το διαδίκτυο άνοιξε στόματα

Ο πιο γνωστός σύλλογος ονομάζεται «Baobei Hujia» (Ο Μπίμπο έρχεται σπίτι) και έχει επιλύσει δεκάδες υποθέσεις. Κινητοποιήθηκε επίσης και η αστυνομία και το 2016 άρχισε το πρόγραμμα «Tuanyuan» (Επανένωση): Μια βάση δεδομένων όπου υπάρχουν πληροφορίες και ονόματα και φωτογραφίες για χιλιάδες αγνοούμενα παιδιά.
Η αστυνομία έχει ενεργοποιήσει επίσης 3.000 σημεία λήψης αίματος στα οποία μπορούν να στραφούν οι γονείς για να αφήσουν δείγμα και να επιτρέψουν στους ιατροδικαστές να χρησιμοποιήσουν το DNA τους.
Σύμφωνα με το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας, 530 εκατομμύρια Κινέζοι έχουν ενδιαφερθεί τουλάχιστον μία φορά για μία από τις υποθέσεις που περιέχονται στη βάση δεδομένων «Tuanyuan»! Αυτός ο αριθμός δείχνει πόσο σοβαρό και αισθητό είναι το πρόβλημα της εμπορίας παιδιών στην Κίνα.

Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά: Εφέτος η ειδική αστυνομική ομάδα εντόπισε περίπου 8.000 παιδιά που είχαν πέσει στο δίκτυο των διακινητών ή χάθηκαν και συνέλαβε 700 άτομα. Αναζητώντας τα ίχνη των χαμένων παιδιών βρέθηκαν ακόμη και ενήλικες που είχαν εξαφανιστεί εδώ και πολλά χρόνια. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και του παιδιού που έκλεψαν στο Σενζέν το 2007 και επανεμφανίστηκε τώρα σε ηλικία 18 ετών, μαθητής γυμνασίου πια.

Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου!

Το όνομά του δεν ήταν πλέον Σουν Ζούο, αλλά έχει πάρει το επώνυμο των θετών γονιών του, που είχαν αποκτήσει κι ένα κοριτσάκι και αγόρασαν το αγόρι. Ο Ζούο μεγάλωσε σε ένα χωριό της επαρχίας Σαντόνγκ, σπούδασε και τώρα είναι στην τελευταία χρονιά του γυμνασίου. Κατά πάσα πιθανότητα οι γείτονες της οικογένειας που αγόρασε το αγοράκι γνώριζαν τον τρόπο που έφτασε σ’ αυτούς, αλλά παρέμειναν σιωπηλοί εδώ και χρόνια. «Η σιωπή είναι συνηθισμένη σε αυτές τις ιστορίες», λέει η αστυνομία.
Επίσης ταυτοποιήθηκε ο απαγωγέας, ο Γου, ο οποίος και μπήκε στη φυλακή.

Η καρδιά του ανήκει στους θετούς γονείς του

Γράψαμε όμως προηγουμένως ότι υπάρχει ένα τελευταίο «αλλά»… στο τέλος αυτής της ιστορίας. Το 18χρονο αγόρι οδηγήθηκε στο Σενζέν για την τελετή της οικογενειακής επανένωσης, αγκαλιάστηκε με τους φυσικούς γονείς του που λύθηκαν στο κλάμα και δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι είχαν ξανά το παιδί που χάθηκε μπροστά από την πόρτα του σπιτιού τους, πριν από 14 ολόκληρα χρόνια. Το αγόρι όμως, μετά τις αγκαλιές, σκούπισε τα δάκρυά του, χαμήλωσε το κεφάλι και χωρίς δισταγμό είπε ότι ήθελε να επιστρέψει στη Σαντόνγκ, στο ζευγάρι που τον είχε υιοθετήσει κι αυτόν και την αδερφή του: «Ήμουν πλάι τους τόσα χρόνια. Αυτοί με μεγάλωσαν και με σπουδάζουν. Ζητώ συγγνώμη, τώρα ξέρω ότι έχω δύο οικογένειες»… Είπε ο Ζούο κι ακολούθησε την καρδιά του...