«Όταν γινόταν ο βομβαρδισμός, προσπαθούσαμε να έχουμε αγκαλιά τα παιδιά» - Κρητικός ιερέας περιγράφει τις δραματικές στιγμές στο Σουδάν

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Κρητικός ιερέας που έζησε τη φρίκη στο Σουδάν (neakriti.gr)

Ο πατήρ Γεώργιος Μαυρίκος, ο Κρητικός ιεράς που διακονούσε στο Σουδάν, περιέγραψε τις μαρτυρικές στιγμές που βίωσε μαζί με άλλους εγκλωβισμένους στη Μητρόπολη -την ώρα που στη χώρα βρίσκονταν σε εξέλιξη σφοδρές μάχες.

Ο ίδιος μίλησε αρχικά για το μήνυμα απελπισίας που έστειλε στον πρωθυπουργό: «Αν μπορείτε κάντε κάτι. Αλλιώς θα κάνουμε την Μητρόπολη Αρκάδι» έγραφε, υπογραμμίζοντάς του πως η αναμονή του θανάτου είναι πολύ χειρότερη από τον ίδιο τον θάνατο.

Ο Γιώργος Μαυρίκος είναι ο ιερέας από το χωριό Αυλή του δήμου Μινώα Πεδιάδος, ο οποίος με συγκίνηση περιγράφει τις στιγμές που έζησε στο Σουδάν το οποίο μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο εδώ και μερικές εβδομάδες.

«Ο φόβος και η ένταση δεν μας άφηναν περιθώριο για συναισθήματα και πολλές σκέψεις» είπε ο πατήρ Γεώργιος, ενώ ο ίδιος εξομολογείται πως μαζί με τον μητροπολίτη Νουβίας Σάββα, είχαν να φροντίσουν τα γυναικόπαιδα που βρίσκονταν μέσα στον ναό της Θεοτόκου.

«Όταν γινόταν ο βομβαρδισμός, προσπαθούσαμε να έχουμε αγκαλιά τα παιδιά»

«Οι προμήθειες ήταν ελάχιστες στη Μητρόπολη γιατί δεν περιμέναμε να συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό. Σχεδιάζαμε να τελειώσουμε τη θεία Λειτουργία και να πάμε να ψωνίσουμε μετά για την επόμενη μέρα που ήταν η Κυριακή του Πάσχα. Θα κάναμε μια γιορτούλα εμείς οι Έλληνες. Το φαγητό ήταν ελάχιστο. Εγώ με τον μητροπολίτη τρώγαμε από ένα χουρμά κάθε πρωί. Για να μείνουν οι σοκολάτες και τα υπόλοιπα στα παιδιά», είπε στο ΚΡΗΤΗ TV, όπως μεταδίδει το neakriti.gr.

«Όταν γινόταν ο βομβαρδισμός, προσπαθούσαμε να έχουμε αγκαλιά τα παιδιά. Όχι, βέβαια πως υπήρχε σωτηρία σε περίπτωση που έμπαιναν μέσα (οι στρατιώτες). Ήταν εκπαιδευμένοι (οι στρατιώτες) μόνο για να σκοτώνουν. Προσπαθούσαμε να έχουμε τα παιδιά σ' ένα ασφαλές σημείο για εμάς. Μόλις τελείωνε ο βομβαρδισμός δίναμε στα παιδιά κάτι, μία σοκολάτα που είχα φέρει από την Ελλάδα, λίγη μερέντα, μία καραμέλα και ευτυχώς η παιδική αθωότητα ερχόταν αμέσως και ο φόβος πήγαινε πίσω. Έτσι περνούσαν οι μέρες», υπογράμμισε ο π. Γιώργος.

«Έστειλα μήνυμα στον πρωθυπουργό και τον παρακάλεσα να κάνει κάτι»

Και κάπου εκεί ο πατέρας Γεώργιος αποφάσισε να εκπέμψει το τελειωτικό σήμα κινδύνου. Βρήκε το τηλέφωνο της γραμματέως του πρωθυπουργού και έστειλε μήνυμα.

«Έστειλα ένα μήνυμα στον πρωθυπουργό και τον παρακάλεσα να κάνει κάτι. Του είπα πως είναι οδυνηρότερη η προσμονή και η αγωνία του θανάτου από τον ίδιο το θάνατο. Του είπα αν μπορεί να κάνει κάτι. Του είπα και ποιος είμαι και πως αλλιώς θα κάνουμε την μητρόπολη Αρκάδι, θα τους πάρουμε όλους μαζί μας... Τουλάχιστον να γλυτώσουμε από το μαρτύριο της αγωνίας».

Οι Έλληνες μαζί με τους ξένους ορθόδοξους της Μητρόπολης δύο φορές προσπάθησαν να φύγουν, ακολουθώντας την εντολή της πρεσβείας.

Την πρώτη ημέρα προσπάθησαν να διαφύγουν με δικά τους μέσα αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν μακριά. Όταν η εντολή ήταν εγκαταλείψτε, αποφάσισαν να φύγουν με τα πόδια και όπου φτάσουν. Τότε, την κατάσταση πήρε στα χέρια του ο Σεχ Αλαμίν (μουσουλμάνος ανώτατος κληρικός του Σουδάν), που με την ελληνική κοινότητα έχει συγγενικούς δεσμούς.

«Κάθε πρωί το πρώτο μήνυμα που έπαιρνα ήταν από τον περιφερειάρχη κ. Αρναουτάκη και τον αντιπεριφεριάρχη κ. Συριγωνάκη. Κανένα πρωινό δεν μας ξεχάσανε. Κι έπαιρνα δύναμη. Όμως θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους ανθρώπους που μας υποδέχτηκαν στη Γερμανία, τον πρέσβη κ. Ιωαννίδη, τον πρόξενο στο Βερολίνο κ. Κλουβάτο και τον συνεργάτη του που μάλιστα είναι και Ηρακλειώτης, κ. Μαστοράκη, τον Σεβασμιότατο Γερμανίας κ. Αυγουστίνο και τον θεοφιλέστατο επίσκοπο Χριστουπόλεως κ. Εμμανουήλ που έμεινα μαζί μας όλη την ημέρα και συζητώντας καταφέραμε να ξεχαστούμε λίγο. Ευχαριστώ πολύ τον δέσποτά μου, τον Μητροπολίτη μου… πολλές φορές κλάψαμε μαζί όλες εκείνες τις ημέρες... Το πιο μεγάλο ευχαριστώ όμως θέλω να το πω στη σύζυγό μου. Είχε επωμιστεί όλο το φορτίο. Έπρεπε να στηρίξει εμένα εκεί, το σπίτι μας, τα παιδιά μας και να κρατηθεί και η ίδια. Δύσκολος ο ρόλος της αλλά τα κατάφερε, όπως τα καταφέρνει πάντα».

Φεύγοντας από το Σουδάν ο Πατέρας Γεώργιος έβαλε στη βαλίτσα του τις ιερατικές του στολές και μία ελληνική σημαία που συντρόφευε τους Έλληνες της κοινότητας τα τελευταία χρόνια... «Πάνω της σκουπίσαμε τα δάκρυά μας πολλές φορές».

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη