Σεμίνα Διγενή στο ethnos.gr: «Εγώ είμαι με την Αριστερά την καλή, την original»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 11 λεπτά ┋

Λένε πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Σ' αυτά γράφονται οι βαθύτερες σκέψεις χωρίς λόγια. Μέσα τους καθρεφτίζεται η πιο απόκρυφη σκέψη, το πιο ακριβό συναίσθημα. Και η Σεμίνα Διγενή έχει τη θάλασσα στα μάτια της. Όπως τα κύματα, είναι ορμητική και όπως η μπουνάτσα ήρεμη και γλυκιά. Εξαρτάται τι θέλει. Γιατί κάνει πάντα αυτό που θέλει. Σήμερα αρθρογραφεί στον Ριζοσπάστη, δημιουργεί podcasts, γράφει βιβλία, ετοιμάζει ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ στις Βρυξέλλες, ενώ το πλούσιο και πολύτιμο τηλεοπτικό της αρχείο φιλοξενείται στο επίσημο κανάλι που έχει δημιουργήσει η ίδια στο YouTube @SeminaDigeniOfficial.

«Μεγαλώνοντας, έμαθα πως δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία, πρέπει να την υποστείς. Και το δέχτηκα. Το πλήρωσα και το έχω. Πάντα ήθελα και -τώρα ακόμη πιο πολύ- θέλω μια ζωή γεμάτη περιπέτειες και εκπλήξεις, που να μην προλαβαίνω να πάρω ανάσα. Να δημιουργώ συνέχεια, να ταξιδεύω, ν' ασχολούμαι με όσα συμβαίνουν γύρω μου, να νοιάζομαι τους ανθρώπους. Σε αυτόν τον τομέα τολμώ να πω ότι τα κατάφερα. Έκανα το χρόνο συνέταιρο και σύμμαχο. Ίσως και χορηγό διαρκείας. Άσε που εντοπίζω και συνειδητοποιώ πλέον πιο γρήγορα τα πολύτιμα μπροστά μου. Ωστόσο, η δουλειά μου ήταν πάντα... μαζί μου, παντού και σε όλα! Ανάγκη και πάθος μαζί. Ακόμα και στον ύπνο, δεν υπάρχει ηρεμία, τα όνειρά μου είναι υπερπαραγωγές, αμέτρητες ταινίες μικρού μήκους, όπου συμμετέχω - κι εκεί- με όλους τους τρόπους» λέει, χαρακτηριστικά, η ίδια στο ethnos.gr.

Ως παιδί είχατε φανταστεί τη Σεμίνα στο σήμερα;

Όχι. Η φαντασία μου ήταν απασχολημένη στο να στήνω καινούργιους κόσμους, φτιαγμένους στα μέτρα μου. Δεν με απασχολούσε τότε ο εαυτός μου, αλλά όσα πραγματικά ή φανταστικά ανακάλυπτα γύρω μου. «Κουσούρι» που παρέμεινε.

Η ηρωίδα σας, στο νέο σας βιβλίο «Felicita», όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη νιώθει τον φόβο της αντίστροφης μέτρησης. Εσείς, πώς τα πάτε με τον χρόνο που κυλά;

Για να κυλά ο χρόνος σημαίνει ότι ζεις κι αυτό είναι ήδη μια μεγάλη νίκη. Δεν βλέπω το πέρασμα του καιρού ως αντίστροφη μέτρηση, αλλά μια σειρά από νικηφόρα 24ωρα που άξιζαν να τα ζήσω. Το να ξέρεις πάντως, να μεγαλώνεις, αισθάνομαι πως είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της τέχνης της ζωής.

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το «Felicita» και γιατί επιλέξατε να του δώσετε θεατρική δομή;

Εκείνο αποφάσισε να γεννηθεί με τέτοιον τρόπο, θεατρικό. Μόνο του βρήκε τον τρόπο και τον τόπο να διαδραματιστεί, μου έφερε τους ήρωες πανέτοιμους στο μυαλό μου, τη γυναίκα και το αγόρι και υπέδειξε το πείραμα. Αυτό το βιβλίο βγήκε εντελώς αυθόρμητα και με τσαμπουκά!

Το Felicita, όπου κυριαρχούν η θεατρική δομή, το στοιχείο μυστηρίου και η ανατρεπτική πλοκή, αφηγείται ένα παράτολμο πείραμα, ένα παιχνίδι όπου οι ήρωες, ένας άνδρας και μία γυναίκα, εναλλάσσονται στους ρόλους του θύτη και του θύματος

Πόσο αυτοβιογραφικό είναι το βιβλίο σας;

Καθόλου. Δεν υπάρχει ούτε ψήγμα από τον χαρακτήρα μου. Την ηρωίδα θα 'θελα πολύ να την έχω φίλη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα 'θελα να είμαι εκείνη. Όχι Θεέ μου. Εκείνη είναι ένα πλάσμα βάναυσα κακοποιημένο, με απενεργοποιημένα όνειρα και άστεγο από χαρά.

Περιγράφετε ένα παιχνίδι εξουσίας, όπου οι ρόλοι του θύματος και του θύτη διαρκώς εναλλάσσονται. Τελικά, η ζωή είναι ένα παιχνίδι εξουσίας;

Για κάποιους ναι, πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας, γι' άλλους υποταγής και γι' άλλους παιχνίδι «κέρδους». Όμως τέτοιου είδους νίκες, το να πατάς κάτω δηλαδή τον άλλον, κατά τη γνώμη μου, είναι μάταιες, χωρίς ουσία και νόημα. Όπως χωρίς νόημα είναι και το να παρουσιάζονται κάποιοι στη ζωή σου -και στη φιλία και στον έρωτα- με μια μορφή που θεωρούν χρήσιμη για τη σχέση που θέλουν να έχουν μαζί σου.

Λένε πως πίσω από έναν πετυχημένο άντρα, κρύβεται μια γυναίκα. Ισχύει;

Και τούμπαλιν, μην ξεχνιόμαστε. Όπως και πίσω από κάποιον άντρα, μπορεί να υπάρχει κάποιος άλλος άντρας και πίσω από μια γυναίκα, μια άλλη γυναίκα. Κανείς δεν προχωρά ολομόναχος, οι άνθρωποι ζούμε μαζί με άλλους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να κρύβεται κανείς πίσω από κανέναν. Αν ο ένας δίνει έμπνευση και αγάπη στον άλλον, αυτό μάλλον τους δίνει ώθηση να πετυχαίνουν τους στόχους τους.

Εσείς, τι θυσίες έχετε κάνει για έναν έρωτα;

Καμία! Αν οτιδήποτε που γίνεται στο βωμό του έρωτα, το βλέπει κανείς σαν θυσία, κάτι δεν πάει καλά. Ο έρωτας δε θέλει ούτε θυσίες, ούτε ταπεινότητα, ούτε δειλία, θέλει τρέλα, γενναιότητα και αντοχές στις κακουχίες του.

Αύριο, Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου, κυκλοφορεί το νέο σας βιβλίο «Αποδελτίωση ΙΙ» από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Γιατί πάντα ξεκινάτε την πρώτη παρουσίαση των «Αποδελτιώσεων» από την Πάτρα;

Γιατί φέρνει γούρι ο Πελετίδης! Η παρθενική παρουσίαση και αυτού του βιβλίου θα γίνει πάλι από τον Δήμαρχο, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών, την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου στις 19:00. Είμαι πολύ χαρούμενη που θα βρεθώ πάλι σ' αυτήν την αγαπημένη πόλη.

Είναι αλήθεια πως περιέχει άγνωστα περιστατικά και ιστορίες ιερών τεράτων, όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, η Ειρήνη Παπά, η Άννα Καλουτά, η Ελλη Λαμπέτη;

Βέβαια. Και άγνωστες συνομιλίες μας και πάθη τους και κωμικές στιγμές τους και ρωγμές τους, τα πάντα... Ανάμεσά τους είναι και οι Ιάννης Ξενάκης, , Γιώργος Μαρίνος, Μάγια Αγγέλου, Τζένη Καρέζη, Πάνος Κατσιμίχας, Αλέιδα Γκεβάρα, Μάγδα Φύσσα, Αντώνης Βαρδής, Φρειδερίκη Γλίξμπουργκ και άλλοι τριάντα.

Ποια ήταν και είναι η ευλογία και ποια κατάρα αυτού του επαγγέλματος, της δημοσιογραφίας;

Ευλογία ήταν και είναι οι νέοι κόσμοι που σου συστήνει και κατάρα οι παγίδες και οι Σειρήνες που σε περιμένουν σε κάθε κόσμο που συναντάς. Απαιτεί συνεχείς εσωτερικούς ανασχηματισμούς για να μην μπλέξεις στη λάθος πλευρά.

Το κεφάλαιο τηλεόραση έχει κλείσει τελείως για εσάς; Μια επιστροφή σε διοικητική θέση πίσω από τις κάμερες θα τη συζητούσατε;

Ναι, έχει κλείσει εδώ και χρόνια. Όχι δεν θα συζητούσα τίποτε, δεν ενδιαφέρομαι.

«Έμαθα πως δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία, πρέπει να την υποστείς. Και το δέχτηκα. Το πλήρωσα και το έχω»

Τις τελευταίες σεζόν, αρκετές ψυχαγωγικές εκπομπές ενέταξαν ενημερωτική ζώνη στην σκαλέτα τους. Πώς το σχολιάζετε;

Στην τηλεόραση -που είναι μια εμπορική επιχείρηση- εντάσσεται ό,τι «πουλάει»! Όσο βλέπουν οι «αρμόδιοι» πως η επικαιρότητα παρουσιάζει περισσότερο σασπένς -άρα και τηλεθέαση και διαφημίσεις- από τους έρωτες και τα διαζύγια της σόουμπιζ, τόσο πιο... «ενημερωτικοί» γίνονται. Με το δικό τους τρόπο βέβαια. Για την ακρίβεια, γίνονται επιλεκτικά «ενημερωτικοί». Αν πρόκειται για θέματα τύπου Ρούλας Πισπιρίγκου, Γλυκών Νερών, Στάθη Παναγιωτόπουλου, παπα Αντώνιου και συναφών, τότε μιλάμε για κούρσες εξουθενωτικής ενημέρωσης. Αν πρόκειται πχ. για εξώσεις και πλειστηριασμούς, για αστυνομική βία και δολοφονίες παιδιών, για χτυπήματα φοιτητών, απεργών ή συνταξιούχων, η ψυχαγωγία δεν διακόπτεται. Ας μη μιλάμε για το χρόνο που διατίθεται ακόμη και από τις αμιγώς ενημερωτικές εκπομπές, για θέματα τζιζ, όπως η φτωχοποίηση, η ανεργία, η καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, η ακρίβεια, η εμπλοκή μας στον πόλεμο στην Ουκρανία κ.α. Για την ελληνική τηλεόραση τα θέματα αυτά είναι ανύπαρκτα, είναι αόρατα.

Πώς κρίνετε τη νέα γενιά ρεπόρτερ και παρουσιαστών;

Ηρωική σ' ένα μεγάλο μέρος της. Έχουν το σεβασμό μου όλα αυτά τα νέα παιδιά των δελτίων ειδήσεων που ξημεροβραδυάζονται στο ρεπορτάζ, σε άγριες συνθήκες και με χαμηλές αμοιβές. Δεν ξέρω να πω κάτι για τη νέα γενιά παρουσιαστών, δεν παρακολουθώ εκπομπές. Πολλοί νέοι δημοσιογράφοι όμως, είναι εξαιρετικοί, με γνώσεις, δυνατότητες, ταλέντο, τόλμη και καλά ελληνικά. Αυτούς τους καμαρώνω και λυπάμαι πολύ που σταδιοδρομούν σε τόσο δύσκολη και περίεργη εποχή και προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες απανωτών κρίσεων.

Εσείς που συμπορεύεστε με το ΚΚΕ, πώς βλέπετε την Αριστερά σήμερα;

Η αλήθεια είναι πως έχει γίνει μαζική λαθροχειρία γύρω από αυτή την έννοια. Είδαμε και τη «γιαλαντζί» αριστερά, που προέκυψε στην πράξη δεξιότερη της Δεξιάς, ψηφίζοντας αντιλαϊκά νομοσχέδια, συνεργαζόμενη με ακροδεξιούς και δικαιώνοντας τα μνημόνια. Τα πράγματα είναι απλά και έχει σημασία να κρίνονται στην πράξη. Ή είσαι με τα μονοπώλια, τους ομίλους, τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τις διεθνείς συμμαχίες τους ή είσαι με τον εργάτη, τον αγρότη, τον επαγγελματία, με τα συμφέροντα του λαού. Αυτό είναι Αριστερά. Η Αριστερά η καλή, η original.

Πώς σχολιάζετε όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες σχετικά με τη Νατάσσα Μποφίλιου;

Δίκιο έχουν όσοι την υποψιάζονται για καπιταλίστρια. Έχω να καταγγείλω κι εγώ πράγματα για τη δράση της. Την έχω δει να φοράει τζιν και να πίνει και κόκα κόλα! Δεν αποκλείω και την περίπτωση να τρώει και χάμπουγκερς. Μπορεί και να ζει στο πολυτελές κότερο του Φλωράκη, εκμεταλλευόμενη την υπεραξία του σταχανοβίτη Καραμουρατίδη που έχει απομονώσει σε μυστικό κολχόζ να της γράφει μουσικές και πίνοντας το αίμα του αγνού προλετάριου Ευαγγελάτου.

Στην αρθρογραφία και στις συνεντεύξεις σας κατά καιρούς, κατηγορείτε την κυβέρνηση ότι έχει διαχειριστεί με αποτυχία όλα τα καίρια ζητήματα (πανδημία, ακρίβεια, υγεία κ.λπ.). Ωστόσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ν’ αντέχει και να διατηρεί μια ουσιαστική διαφορά από τα υπόλοιπα κόμματα. Ποια η άποψή σας;

Δεν νομίζω πως χρειάζονται οι δημοσκοπήσεις για να καταγραφεί η δυσαρέσκεια στην ελληνική κοινωνία. Διέλυσαν την υγεία, την παιδεία, τα εργασιακά δικαιώματα, την κοινωνική ασφάλιση, τα πάντα. Δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Στις αρχαιρεσίες στο λαϊκό – εργατικό κίνημα αλλά και στο φοιτητικό, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ καταποντίζονται κι αυτό αποτελεί μία δημοσκόπηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων με ιδιαίτερη βαρύτητα. Είδατε τι απαντάει ο κόσμος στο ερώτημα των δημοσκοπήσεων «ποιον θεωρείτε κατάλληλο για πρωθυπουργό, τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα»; Σχεδόν το 30% απαντά «κανέναν»! Επίσης, στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται και η έντονη ανησυχία των ψηφοφόρων για το οικονομικό τους μέλλον. Το ποσοστό αγγίζει σχεδόν το 80%. Κάποιος όμως, φταίει γι αυτό, κάποιος δημιουργεί αυτή τη δυστοπία και κάνει δυσοίωνα τα πράγματα. Μάλλον αυτός που κυβερνάει δηλαδή, έτσι δεν είναι; Ας αποφασίσουμε λοιπόν, σε ποιες δημοσκοπήσεις να δίνουμε βάση.

«Εύχομαι για τη νέα χρονιά, να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να έρθει»

Στη σημερινή εποχή πιστεύετε ότι υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων;

Ποιος ξέρει; Ένας Γερμανός ψυχολόγος έλεγε στους φοιτητές του: «Να προσεγγίζεστε με τους άλλους, όπως κάνουν οι σκαντζόχοιροι. Ούτε τόσο κοντά ώστε να αγκυλώνεστε, ούτε τόσο μακριά ώστε να κρυώνετε». Τα αγκάθια ήταν πάντα ένα ζήτημα που απαιτούσε αποστάσεις στις ανθρώπινες σχέσεις.

Εσείς εμπιστεύεστε εύκολα ή έχετε δημιουργήσει τις δικές σας άμυνες;

Εμπιστεύομαι και πιστεύω στους ανθρώπους, αλλιώς η ζωή γίνεται αδύνατη, έλεγε ο Τσέχωφ. Ναι και τους πιστεύω και ελπίζω σ αυτούς.

Κλείνοντας, θέλω να κάνετε δυνατά μία ευχή για τη νέα χρονιά.

Να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να έρθει.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη