Από τα «Φανταστικά Ζώα» στο «Αιγαίο SOS»

«Κορίτσι» Του Λούκας Ντοντ 

Η 15χρονη διεμφυλική Λαρά είναι αποφασισμένη να γίνει μπαλαρίνα. Κρύβοντας επιμελώς το αρσενικό φύλο της, η καθημερινή της ρουτίνα ορίζεται από τη φροντίδα του 6χρονου αδελφού της, τη μάχη που δίνει για ανάδειξη σε μία από τις σημαντικότερες ακαδημίες χορού του Βελγίου, αλλά και τη διαδικασία που απαιτείται για να εκθηλυνθεί το σώμα της με τον πατέρα της να τη στηρίζει. Μόνο που η επέμβαση αλλαγής φύλου αργεί και η Λαρά βρίσκει όλο και πιο δύσκολη την ένταξή της στη σχολή και το μαθητικό περιβάλλον, ενώ ωθεί το σώμα της στα άκρα. Ορίζοντας την έφηβη διεμφυλική ηρωίδα του στον πυρήνα μιας μονογονεϊκής οικογένειας από την οποία αντλεί περίσσια αγάπη και υποστήριξη, ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Λούκας Ντοντ μας βάζει αμέσως στον οικείο χώρο ενός χαρακτήρα με τον οποίο ταυτιζόμαστε, συμπάσχουμε και πονάμε μαζί από την αρχή ως το τέλος.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του νεαρού Βέλγου ορίζεται, επίσης, από το θαυμαστό πρόσωπο και σώμα του πρωταγωνιστή του, χορευτή στην πραγματικότητα, Βίκτορ Πόλστερ, κάτω από το λαμπερό υπομονετικό προσωπείο του οποίου ελλοχεύει ένας πόνος που μέρα με τη μέρα γίνεται αφόρητος: η Λαρά πονά σωματικά όλο και πολύ καθώς το ανδρικό σώμα της δεν υπακούει τη γυναικεία της ταυτότητα, υποφέρει σιωπηλά από τη σεξουαλική της αφύπνιση που δεν μπορεί να εκφράσει, πληγώνεται σταδιακά από το bullying των συμμαθητριών της και φλερτάρει με την αυτοκαταστροφή στην προσπάθεια αποδοχής του ίδιου της του εαυτού.

Αναποδογυρίζοντας τα πάγια πρότυπα συμπεριφοράς των δύο φύλων και υποδεικνύοντας την αλλαγή των ταυτοτήτων των φύλων που έχει συμβεί στην εποχή μας, το επίκαιρο δράμα ενηλικίωσης του Ντοντ σιγοβράζει όσο δείχνει ψύχραιμο και ελπιδοφόρο, σοκάρει όταν φιλτράρει στα close ups την απόγνωση που προκαλεί ο ετεροπροσδιορισμός στη φάση της μεταμόρφωσης ενός διεμφυλικού ατόμου. Αν το «Κορίτσι από τη Δανία» του Τομ Χούπερ ήταν η μελοδραματική mainstream εκδοχή πάνω στο ζήτημα της πολυπλοκότητας της σεξουαλικότητας και της σχετικότητας των ρόλων αρσενικού/θηλυκού, το «Κορίτσι» είναι η επεξεργασία των υλικών του σινεμά ευρείας αποδοχής μέσα από ένα άμεσο, στιλιζαρισμένο ύφος, με κύριο στόχο την ενσυναίσθηση του θεατή και την ανοιχτή ματιά πάνω στο θέμα της ταυτότητας των δύο φύλων.

Παίζουν: Βίκτορ Πόλστερ, Αριε Βορτχάλτερ, Ολιβερ Μπόνταρτ

«Φανταστικά Ζώα: Τα Εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ» Του Ντέιβιντ Γιέιτς

Στο τέλος της πρώτης ταινίας, ο ισχυρός σκοτεινός μάγος Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ (Τζόνι Ντεπ) με τη βοήθεια του Νιουτ Σκαμάντερ (Έντι Ρέντμεϊν), συλλαμβάνεται από το MACUSA (το Κογκρέσο Μαγείας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής). Αλλά, τηρώντας την απειλή του, καταφέρνει να διαφύγει. Στόχος του είναι να συγκεντρώσει γύρω του, όσους περισσότερους – ανυποψίαστους για την πραγματική του ατζέντα – συμμάχους μπορεί, ώστε να θέσει σ ΄εφαρμογή το σχέδιό του: ν’ αναθρέψει καθαρόαιμους μάγους για να καταδυναστεύουν όλα τα άμαγα πλάσματα. 

Σε μια προσπάθεια ν’ ανατρέψει τα σχέδια του Γκρίντελβαλντ, ο Άλμπους Ντάμπλντορ (Τζουντ Λο) καλεί τον πρώην μαθητή του Νιουτ Σκαμάντερ, που δέχεται να τον βοηθήσει, αγνοώντας τους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά τους. Πολύ γρήγορα οι μάσκες θα πέσουν και οι διαχωριστικές γραμμές θα τεθούν, καθώς δοκιμάζεται η αγάπη και η αφοσίωση, ακόμη και ανάμεσα στους πιο κοντινούς φίλους ή στα μέλη της ίδιας οικογένειας, σ’ έναν κόσμο μαγείας που διχάζεται όλο και περισσότερο.

Παίζουν: Έντι Ρέντμεϊν, Κάθριν Γουάτερστον, Νταν Φόγκλερ.

«Οι κληρονόμοι» Του Μαρσέλο Μαρτινέσι

Η Τσέλα και η Τσικίτα είναι ζευγάρι πολλά χρόνια. Και οι δύο προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες της Ασουνσιόν στην Παραγουάη. Και οι δύο αρνούνται να αποχωριστούν στην τρίτη ηλικία της ζωής τους τις συνήθειες και ανέσεις που απολαμβάνουν στο επιβλητικό πατρικό σπίτι της Τσέλα, το οποίο όμως πρέπει να απογυμνώσουν από τα ακριβά του κειμήλια πουλώντας κομμάτι κομμάτι προκειμένου να καλύψουν το χρέος τους προς την τράπεζα. Μέχρι που η Τσικίτα, η οποία διαχειρίζεται τα οικονομικά του σπιτιού, αναγκάζεται να εκτίσει ποινή φυλάκισης λόγω «οικονομικής απάτης» φέρνοντας την Τσέλα προ τετελεσμένων γεγονότων. Αναλαμβάνοντας τα τρέχοντα της καθημερινότητας, η τελευταία θα γνωρίσει μια νεότερή της αντισυμβατική γυναίκα, η οποία θα τη γοητεύσει και θα αφυπνίσει τα ερωτικά ένστικτά της. Το σταδιακό ξεπούλημα της πατρικής περιουσίας και «κληρονομιάς» ωθεί την κουρασμένη ηρωίδα του νεοεμφανιζόμενου Παραγουανού σκηνοθέτη Μαρσέλο Μαρτινέσι να λογαριαστεί με το παρελθόν της σε μια χώρα της οποίας οι κοινωνικές ανισότητες αποτυπώνονται ανάγλυφα μέσα στον πολύχρωμο και σύνθετο κόσμο των γυναικών που την περιβάλλουν.

Ένα άνισο γυναικείο σύμπαν, λεπτομερειακά δοσμένο, που αποτυπώνει τη σύνθετη κατάσταση μιας χώρας ελαφρώς χαμένης στο σήμερα αλλά και στο βάσανο μιας γενιάς που έζησε στη σκιά και τον φόβο μιας πολύχρονης δικτατορίας και καθυστερημένα πασχίζει να απελευθερωθεί, να επαναστατήσει. Η βουβή καταπίεση και οι μύχιοι πόθοι αυτής της γενιάς αποτυπώνονται με κάθε τρόπο στις νατουραλιστικές ερμηνείες, στο πρόσωπο και το νωχελικό περπάτημα της Τσέλα (Ανα Μπρουν), η οποία αφυπνίζεται από τον λήθαργό της. Το γυναικείο πορτρέτο που αποκαλύπτεται είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα, λιτά στη δραματουργική τους φόρμα και ταυτόχρονα σύνθετα στην κοινωνικοπολιτική τους προσέγγιση που μας έχει χαρίσει το σύγχρονο λατινοαμερικανικό σινεμά (για να θυμίσουμε τα «Γκλόρια» και «Μια φανταστική γυναίκα» του Σεμπάστιαν Λέλιο).

Παίζουν: Ανα Μπρουν, Μαργκαρίτα Ιρούν, Ανα Ιβάνοβα

«Αιγαίο SOS» Του Πιέρρου Ανδρακάκου

Καλοκαίρι 2018. Ελληνικές και τουρκικές φρεγάτες οργώνουν το Αιγαίο. Ενας μεγάλος σεισμός, όμως, φέρνει στην επιφάνεια μια βραχονησίδα σε διεθνή χωρικά ύδατα. Ελληνες και Τούρκοι στέλνουν άμεσα στρατεύματα. Καθώς κάθε διμοιρία καταλαμβάνει περίπου το μισό της βραχονησίδας, διάφοροι χαρακτήρες βασισμένοι στην επικαιρότητα αλλά και στα πρότυπα ενός «χαλαρού» μείγματος κινηματογραφικών και τηλεοπτικών αναφορών (από τον στριμμένο και άχρηστο διοικητή των ΟΥΚάδων Κλεάνθη Χάρισμα και την προικισμένη σαν τη Λάρα Κροφτ σεισμολόγο Γκαμπριέλα Ρομάνι ως τον αφελή πλην μπρατσωμένο επαρχιώτη Ηλία Μαυρογιανέα από τα Τρίκαλα) περνούν την ώρα τους σε μια σειρά από κωμικά σκετς πάνω σε... βραχονησίδα. Η κεντρική ιδέα είναι ο χαβαλές και η γραφικότητα. Δεν πρόκειται για μία ακόμα «Λούφα και παραλλαγή» αλλά για μια ταινία που εμπνέεται από την κρίση στο Αιγαίο για να εκτοξεύσει δήθεν σατιρικά βέλη-εθνικιστικές κορώνες χωρίς την παραμικρή προσπάθεια δημιουργικής επεξεργασίας των κλισέ.

Παίζουν: Θοδωρής Αθερίδης, Πάνος Βλάχος, Ευαγγελία Συριοπούλου

«Λπ»Του Χρήστου Πέτρου

Η Λένα Πλάτωνος είναι η ζωντανή ιστορία της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής σε μια συναρπαστική πορεία περισσότερων από τρεις δεκαετίες. Με πλούσιο αρχειακό υλικό και τη βοήθεια φίλων, συνεργατών και σύγχρονων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, το λπ αποτελεί αναδρομή μιας σπουδαίας καριέρας και ενός όγκου δουλειάς που υπήρξε αδιαμφισβήτητα μπροστά από την εποχή του και ακούγεται σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ.

Παίζουν: Σαβίνα Γιαννάτου, Πάνος Δράκος, Γιάννης Παλαμίδας, Θάνος Σταθόπουλος, Νίκος Αϊβαλής, Κλέων Αντωνίου, Josh Cheon, Red Axes, Coti K, Alexis Taylor, Natureboy Flako, Γιάννης Κύρης, Κώστας Χατζόπουλος, Nteibint, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Έλλη Πασπαλά, Lena Willikens, Στάθης Γουργουρής, Felizol, Γιώργος Χρονάς.

«Μαίρη Σέλλεϋ» Του Χάιφα Αλ-Μανσούρ

200 χρόνια μετά την έκδοση του «Φρανκενστάιν», η «Μαίρη Σέλλεϋ» έρχεται για να μας συστήσει τη γυναίκα που βρίσκεται πίσω από τη συγγραφή του βιβλίου που στιγμάτισε την παγκόσμια λογοτεχνία. Η ταινία σκιαγραφεί το ειδύλλιο ανάμεσα στον ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ και τη 16χρονη Μαίρη Γουόλστονκραφτ Γκόντγουιν που είχε ως αποτέλεσμα τη συγγραφή της εμβληματικής γοτθικής νουβέλας από την Γκόντγουιν, σε μια εποχή κατά την οποία οι γυναίκες συγγραφείς δεν έχαιραν ιδιαίτερου κύρους. 

Παίζουν: Ελ Φάνινγκ, Μέισι Γουίλιαμς, Ντάγκλας Μπουθ.

Διαβάστε ακόμη

«Χειμωνιάτικο» Σαββατοκύριακο με καταιγίδες, μποφόρ και πτώση της θερμοκρασίας - Προβλήματα λόγω ανέμων

Νέες αποκαλύψεις για την Ειρήνη Μουρτζούκου - Υποδυόταν τη μητέρα του Παναγιωτάκη σε δημοσιογράφο

Πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ παιδί προσβάλλεται από γρίπη των πτηνών

Είναι το «Labour» της Paris Paloma το φεμινιστικό anthem της Gen Z;