28ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με 26 παραγωγές: Μια «Ωδή στην Ομορφιά»

Με επιτυχία έγινε η επίσημη συνέντευξη Τύπου στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού για την ανακοίνωση του προγράμματος του 28ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Η φετινή διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί από τις 15 - 24 Ιουλίου και θα περιλαμβάνει 26 συνολικά παραγωγές, 14 ξένες ομάδες από 10 χώρες, 12 ομάδες από την Ελλάδα, δύο παγκόσμιες πρεμιέρες, έξι παράλληλες εκδηλώσεις, ένα εντατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης επαγγελματιών, καθώς και ένα πρόγραμμα εργαστηρίων χορού και κίνησης για διάφορες ηλικίες και ομάδες πληθυσμού.

Η αυλαία ανοίγει την Παρασκευή 15 Ιουλίου με την παράσταση «Triptych» των Peeping Tom στην κεντρική σκηνή του Μεγάρου Χορού και κλείνει την Κυριακή 24 Ιουλίου με τη νέα παραγωγή του Γιάννη Μανταφούνη «Scarbo» στο Black Box του Μεγάρου. Όπως υπογράμμισε η καλλιτεχνική διευθύντρια του θεσμού, Λίντα Καπετανέα, «το φεστιβάλ μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε ότι η ομορφιά είναι μόνος τρόπος που έχουμε για ν' αντισταθούμε σε οτιδήποτε συναντούμε καθημερινά ως το ακραίο αντίθετό της. Δηλαδή σε κάθε μορφή βίας, πράξης ή λόγου των ανθρώπων που οδηγεί όχι μόνο στον πόνο και τη ματαίωση, αλλά και στη διάλυση κάθε δεσμού μας με τον κόσμο. Θεωρώ ότι η ομορφιά αποκαλύπτεται ως έργο μέσα στο χρόνο, άλλοτε ως στιγμιότυπο, εκεί που δεν την περιμένει κανένας».

Η φετινή διοργάνωση έχει τίτλο «Ωδή στην Ομορφιά» καθώς έχει στόχο την ανάδειξη του μεγάλου και ανεξάντλητου από φιλοσοφική, ηθική, κοινωνική και καλλιτεχνική σκοπιά, ζητήματος της oμορφιάς. Στο εύφορο πεδίο της τέχνης η oμορφιά αποτελεί κεντρικό αντικείμενο μελέτης. Για την τέχνη του χορού, πρωταγωνιστές είναι τα σώματα που ονειρεύονται και κινούνται. Έμπνευση, η ίδια η κίνηση, η ίδια η ζωή. Από τον μικρότερο οργανισμό μέχρι τη μεγαλύτερη οροσειρά, από το πιο απλό παιχνίδι των παιδιών μέχρι την κίνηση των γαλαξιών, ό,τι κινείται συμμετέχει στη ζωή. Η εργασία του καλλιτέχνη, ωστόσο, αναδεικνύει την αναζήτηση της σχέσης μας με τη ζωή. Γιατί η ομορφιά υπάρχει επειδή υπάρχουν η καλοσύνη, η αλληλεγγύη και η αγάπη. Και η ουσία τους δεν είναι θεωρητική αλλά αναβλύζει από τα σώματα, τις χειρονομίες, τα λόγια, τις πράξεις, τις σχέσεις μεταξύ των σωμάτων. Με τον τρόπο αυτό το φεστιβάλ υμνεί την ενσάρκωση της ομορφιάς.

Αξίζει να σημειωθεί πως τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια, το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν από τα ελάχιστα φεστιβάλ παγκοσμίως που κατάφεραν όχι μόνο να μην αναβληθούν αλλά και να πραγματοποιηθούν δια ζώσης, παρουσιάζοντας ένα πλήρες πρόγραμμα με διεθνείς μετακλήσεις και ελληνικά σχήματα και εξασφαλίζοντας συνθήκες απόλυτης ασφάλειας. «Μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες ζωής, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είναι η κορυφαία και πιο σημαντική διοργάνωση χορού στη χώρα μας και ένα από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ στον τομέα του με διεθνή απήχηση. Εξαιτίας της υψηλής ποιότητας του, έχει και ένα πολύ πιστό και αφομοιωμένο κοινό. Στην Καλαμάτα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια εξαιρετική επιλογή της παγκόσμιας πολιτιστικής πρωτοπορίας, γεγονός το οποίο, εκτός από τη σημαντικότητά του στον τομέα του πολιτισμού, δίνει και μία ιδιαίτερα σημαντική αναπτυξιακή δυνατότητα στην ίδια την πόλη της Καλαμάτας» δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη.  

Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει παραστάσεις χορού που συνδυάζουν διαφορετικά είδη, από σύγχρονο και κλασικό χορό μέχρι ακροβατικά, breaking και krump. Οι καλλιτέχνες του εξωτερικού που θα παρουσιάσουν τα έργα τους προέρχονται από 10 χώρες, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μοζαμβίκη, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Κύπρο. 

Αναλυτικά το πρόγραμμα των παραστάσεων

Κεντρική Σκηνή - Μεγάρου Χορού Καλαμάτας 

Peeping Tom - Triptych: The missing door, The lost room and The hidden floor (Παρασκευή 15 Ιουλίου στις 21:00 και Σάββατο 16 Ιουλίου στις 19:00)

Στην τριλογία Triptych, οι χαρακτήρες, χαμένοι στον χωροχρόνο, απομακρύνονται και αναζητούν ο ένας τον άλλο στο διηνεκές, εκδηλώνοντας μία μελαγχολική νοσταλγία για το μέλλον. Ένα τριπλό παιχνίδι «κεκλεισμένων των θυρών», στο οποίο οι συμμετέχοντες προσπαθούν μάταια να δημιουργήσουν μια νέα εκδοχή της απατηλής τους πραγματικότητας.

Η Gabriela Carrizo [Γκαμπριέλα Καρίτσο] και ο Franck Chartier [Φρανκ Σαρτιέ] πειραματίστηκαν με εναλλαγές κινηματογραφικών πλατό από τη μία σκηνή στην επόμενη, προκειμένου οι μεταβάσεις να διατηρήσουν αυτούσια τη δραματουργική τους δύναμη. Αυτή η διαμεσολαβητική δραματουργία αποτελεί θεμελιώδες συστατικό στοιχείο της δαιδαλώδους περιπλάνησης του Triptych στο παρελθόν και το μέλλον.

Το Triptych είναι το αποτέλεσμα της νέας επεξεργασίας τριών έργων συνολικής διάρκειας δύο ωρών που δημιούργησε η ομάδα Peeping Tom [Πίπινγκ Τομ] για το Nederlands Dans Theatre. Η Gabriela Carrizo σκηνοθέτησε την πρώτη ενότητα με τίτλο The Missing Door, ενώ ο Franck Chartier σκηνοθέτησε τις δύο επόμενες, The Lost Room και The Hidden Floor. Η Carrizo και ο Chartier θέλησαν να εντάξουν τα έργα αυτά στο ρεπερτόριο της ομάδας Peeping Tom ώστε να συνεχίσουν να τα παρουσιάζουν στο κοινό. Οι δύο χορογράφοι οραματίστηκαν εκ νέου τα έργα για τους χορευτές του συγκροτήματός τους. Υπό αυτή την έννοια, το Triptych διερευνά το πώς διαφορετικά σώματα, διαφορετικοί κώδικες και διαφορετικές μέθοδοι διδασκαλίας μπορούν όχι μόνο να συναντηθούν, αλλά και να αλληλοτροφοδοτηθούν δημιουργικά.

Η Carrizo και ο Chartier εστίασαν στη δημιουργία ενός νέου συνόλου με ξεχωριστό συνδυασμό τεχνικών ικανοτήτων που άπτονται εξίσου του χορού και του θεάτρου. Χρησιμοποιώντας το δικό τους σωματικό λεξιλόγιο, οι καινούργιοι χορευτές θα ανιχνεύσουν νέα σχήματα μνήμης, όχι μόνο στο Triptych, αλλά και σε ολόκληρη την ομάδα.

Sadler’s Wells (Rauf "RubberLegz", Brigel Gjoka και Rusan Filiztek) - Neighbours (Τρίτη 19 Ιουλίου στις 22:00)

Το Neighbours, η πρώτη διεθνής συμπαραγωγή του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με έναν από τους σημαντικότερους οργανισμούς του σύγχρονου χορού παγκοσμίως, το Sadler’s Wells [Σάντλερς Γουελς], αποτελεί μια πολυεπίπεδη, δυναμική συνεργασία μεταξύ τριών πολύ σημαντικών καλλιτεχνών, των χορευτών Rauf "RubberLegz" Yasit [Ραούφ "ΡάμπερΛεγκς" Γιασίτ] και Brigel Gjoka [Μπριγκέλ Γκιόκα] και του μουσικού και συνθέτη Rusan Filiztek [Ρουσάν Φιλιζτέκ], καθένας από τους οποίους είναι φορέας μιας ιδιαίτερης πολιτιστικής κληρονομιάς. Η παράσταση δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον χορογράφο William Forsythe [Γουίλιαμ Φόρσαϊθ], ενώ παρουσιάζεται με ζωντανή μουσική από τον Rusan Filiztek.

Ο πρωτοποριακός χορευτής του abstract breaking Rauf "RubberLegz" Yasit και ο διακεκριμένος ερμηνευτής του σύγχρονου χορού Brigel Gjoka είχαν ως αφετηρία της συνεργασίας τους τη συνύπαρξή τους στην παράσταση A Quiet Evening of Dance του William Forsythe. Οι δύο καλλιτέχνες, οι οποίοι και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αντικειμένου τους, έχουν δημιουργήσει ένα έργο που αξιοποιεί την πολύπλευρη εμπειρία τους και αντλεί επιρροές από τις κουρδικές και αλβανικές ρίζες τους.

Υπό τη συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον συνθέτη Rusan Filiztek, μία νέα χορογραφική γλώσσα διαμορφώνεται καθώς οι δύο δημιουργοί εξερευνούν στιγμές μεταμόρφωσης και στοχασμού στο μεταίχμιο urban, κλασικού και σύγχρονου χορού. Μέσα από την κοινή τους εμπειρία προκύπτει μια απλή αλήθεια: Ότι ο χορός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.

Αν και ξεκινά με σιωπή, το Neighbours είναι – απροσδόκητα και απολαυστικά – οικείο. Οι αγκώνες ανταλλάσσουν ιστορίες μπροστά στη φωτιά. Τα χέρια μπλέκονται, αντικρούουν, θυμούνται, αγαλλιάζουν. Τα γόνατα και οι γοφοί ξεδιπλώνονται σε περίπλοκα, ανείπωτα σχέδια. Ολόκληρες γενιές μνήμης ανακύπτουν με το άγγιγμα των δακτύλων σε έναν ώμο.

Εμπνευσμένοι από μια πρόταση του William Forsythe κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του A Quiet Evening of Dance, ο Brigel Gjoka και ο Rauf Yasit άρχισαν να αυτοσχεδιάζουν από κοινού κινητικά μοτίβα. Εστιάζουν στην αλληλοεπικάλυψη των γλωσσών κίνησης που κληρονομήθηκαν μέσω των λαϊκών χορών και των κοινοτικών εορτασμών στην αλβανική και στην κουρδική κουλτούρα. Διερευνούν τον τρόπο με τον οποίο οι ιστορίες αυτές ανατρέπονται μέσα από τις ξεχωριστές εμπειρίες του καθενός – συγκεκριμένα, του μπαλέτου και του σύγχρονου χορού για τον Brigel, του breaking, του αυτοσχεδιασμού, του σχεδίου και του animation για τον Rauf – για να μεταμορφωθούν όταν τελικά συναντιούνται. Γιατί ο χορός, μας υπενθυμίζουν, δεν είναι προϊόν: είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Προειδοποίηση: Όπου υπάρχει χορός, υπάρχει και χαρά. Και αυτή είναι μεταδοτική.

La Veronal - Sonoma (Παρασκευή 22 Ιουλίου στις 22:00 και Σάββατο 23 Ιουλίου στις 19:00)

Φανταστείτε ότι η πραγματικότητα δεν είναι αρκετή, ότι έχετε εξαντλήσει τα σχήματά της, συνθλίβεστε από την ακαμψία της, ασφυκτιάτε μέσα στα στενά περιθώριά της. Ώσπου μία μέρα αναδύεται μέσα σας ένα φως, ένα μουρμουρητό, μια γλώσσα που ακόμα δεν καταλαβαίνετε αλλά που προσπαθεί σκληρά να ακουστεί. Φανταστείτε ότι σε αυτή τη φωνή προστίθενται άλλες φωνές, άλλοι ήχοι και ότι μεγαλώνουν έντονα μέχρι να γίνουν κραυγές, ουρλιαχτά, μία δυνατή οχλαγωγία, μία ατελείωτη καταιγίδα. Το Sonoma είναι το μέρος εκείνο όπου ξεκινά η καταιγίδα, όπου τα τύμπανα συνεχίζουν να χτυπούν με μία δύναμη που ταρακουνά τη γη και ανοίγει μια βαθιά ρωγμή στο έδαφος κάτω από τα πόδια μας.

Το Sonoma ξεκινά με μια κραυγή και ολοκληρώνεται με μια δυνατή οχλοβοή. Ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία, σε ένα τοπίο μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, μια ομάδα γυναικών προσπαθεί να απελευθερωθεί από τα δεσμά του οικείου και να διασχίσει τα σύνορα με όπλα της τη διαίσθηση και το ένστικτο. Όταν ενώνουν τις δυνάμεις τους, η εσωτερική κραυγή που μοιράζονται ενισχύεται, μεγαλώνει μέχρι να ξεχειλίσει και εκείνες γιορτάζουν με τελετουργικά, προσφορές, τραγούδια και χορούς που μαγνητίζουν. Περνούν σε μία άγνωστη και μπερδεμένη κατάσταση, η οποία απελευθερώνει το μυαλό τους, θυμίζοντάς τους ταυτόχρονα την ανθρώπινη υπόστασή τους.

Black Box / Εναλλακτική Σκηνή

Piergiorgio Milano - White Out, The conquest of the useless (Παρασκευή 15 Ιουλίου στις 19:30)

Το White Out είναι ένας φόρος τιμής σε όλους τους ορειβάτες που έχουν εξαφανιστεί ή έχουν αναμετρηθεί με αυτό το επίπεδο κινδύνου, στο απέραντο λευκό των ψηλών βουνών: Σε εκείνους που κατακτούν το μάταιο. Η παράσταση είναι μία συναρπαστική, αστεία και δραματική διαδρομή, όχι μόνο στο φυσικό τοπίο που δημιουργείται επί σκηνής, αλλά και στην ίδια την ανθρώπινη φύση.

Η απόλυτη φιλοδοξία της παράστασης είναι να παρουσιάσει την ορειβασία ως καλλιτεχνική γλώσσα. Να δημιουργήσει μια χορογραφική εμπειρία και μία οπτική σύνθεση τόσο ισχυρή, που η απεραντοσύνη του βουνού να μπορεί να μεταφερθεί σε ένα θέατρο, επιτρέποντας στο κοινό να βιώσει αυθεντικά το κρύο, το χιόνι και την καταιγίδα σε έναν βραχώδη κατακόρυφο κρημνό.

Edivaldo Ernesto - Brace (Σάββατο 16 Ιουλίου στις 22:00)

Εμπνευσμένος από τους Ζουλού και τους Μουενεμουτάπα πολεμιστές, ο Edivaldo Ernesto [Εντιβάλντο Ερνέστο] μάς παρουσιάζει την ιστορία ενός ταξιδιώτη στην οποία διαφυλάσσεται η δική τους κληρονομιά και το δικό του παρόν. Η ποίηση των λαών αυτών είναι σπάνια αλλά εύληπτη, οι πληροφορίες του ταξιδιώτη για την ύπαρξη των προγόνων του προέρχονται από μύθους. Ταξιδεύοντας σε ένα αχανές τοπίο γεμάτο προκλήσεις και δυσκολίες, έρχεται αντιμέτωπος με ένα ημιτελές παρελθόν. Ή μάλλον, με ένα παρελθόν που θεωρεί ότι δεν είναι σωστά γραμμένο.

Alexandra Waierstall - VENUS un/seen (Κυριακή 17 Ιουλίου στις 19:30)

Ένα σώμα προσπαθεί να υπάρξει μέσα σε ένα νέο περιβάλλον, να προσαρμοστεί σε αυτό και να ορίσει εκ νέου τον εαυτό του. Στη διαδικασία αυτής της αναγέννησης, το σώμα φέρει όσα του άφησε το μέχρι τώρα ταξίδι του – αναμνήσεις, εικόνες, εντυπώσεις, σχέσεις. Σύμφωνα με τη χορογράφο και εικαστικό Alexandra Waierstall [Αλεξάνδρα Βάιερσταλ] από το Ντύσσελντορφ, το κινούμενο σώμα μοιάζει να έχει βουτηχτεί σε μία νέα πραγματικότητα στον απόηχο της πανδημίας. Η καταξιωμένη χορογράφος έχει δημιουργήσει ένα ποιητικό και συγκινησιακά φορτισμένο πλαίσιο στο οποίο καλούμαστε να εμπλακούμε σε συναισθηματικές καταστάσεις που σε πρώτο επίπεδο μοιάζουν αντιφατικές και αντιστέκονται στον προσδιορισμό. Μαζί με τους εκλεκτούς συνεργάτες της, δημιουργεί έναν έντονα βιωματικό μικρόκοσμο που μας οδηγεί στην αφύπνιση.

Η Alexandra Waierstall επιχειρεί να διερευνήσει παραμέτρους αυτού του νέου κόσμου όπως η χωροταξία, η χρονικότητα και οι σχέσεις, στη νέα της σόλο παράσταση VENUS un/seen την οποία ερμηνεύει η σπουδαία χορεύτρια Karolina Szymura – συνοδευόμενη από τη μουσική σύνθεση του διακεκριμένου συνθέτη και πιανίστα από το Ντύσσελντορφ Volker Bertelmann, γνωστού και ως HAUSCHKA. Αυτή η διερεύνηση πραγματοποιείται μέσα από τον φακό της μνήμης, της απουσίας, τον φακό του κραυγαλέου και της αναποφασιστικότητας. Προκειμένου να βρει ένα κώδικα για αυτή τη μετασχηματιστική διαδικασία, η Alexandra Waierstall επιλέγει να εμπιστευτεί τις αντιληπτικές ικανότητες του σώματος αντί της βεβαιότητας που παρέχουν τα μάτια. Το σώμα που χορεύει συλλέγει, θυμάται, συνδέει και φαντάζεται, ενώ η διαλυμένη ύπαρξη και η αδυναμία του ούτε κρύβονται ούτε αγνοούνται. Αντίθετα, ο κατακερματισμένος εαυτός διεκδικεί την αξιοπρέπειά του και γιορτάζεται επειδή μεταμορφώνεται σε ένα νέο έδαφος, σε μία νέα πραγματικότητα. Μία ανοιχτή πρόσκληση να στοχαστούμε, να επεξεργαστούμε και κυρίως να αισθανθούμε την εποχή μας.

Μαρία Δουλγέρη - Ένα Κάδρο Ακόμα (Τετάρτη 20 Ιουλίου στις 19:30)

Ένα έργο που πραγματεύεται τη δημιουργική διαδικασία, στο οποίο ο ερμηνευτής γίνεται ταυτόχρονα ο δημιουργός και το έργο, δημιουργώντας ένα αέναο κάδρο. Στην διαδικασία αυτή όπου το σώμα σμιλεύεται και σμιλεύει, η αγωνία, η συγκίνηση και η αφοσίωση εναλλάσσονται και συνυπάρχουν μεταξύ χάους και τάξης.

Μαριάννα Καβαλλιεράτου - Ever After (Τετάρτη 20 Ιουλίου στις 19:30)

Το έργο Ever After ξεκίνησε ως αναστοχασμός της έννοιας, εμπειρίας και ιστορίας του θανάτου μέσα από τον χορό – τον μακάβριο χορό (danse macabre) της ύστερης μεσαιωνικής αλληγορικής εικονογραφίας, τον χορό στους πίνακες του Πίτερ Μπρέγκελ, τον μεταθανάτιο χορευτικό θρήνο στα ρομαντικά μπαλέτα, τον αργό θάνατο μπροστά στη διάψευση των σύγχρονων ουτοπιών, το σκοτεινό του απόηχο στο τέλος των μεγάλων αφηγήσεων.

Όπως σημειώνει η χορογράφος της παράστασης: «Σε κάθε μας απόπειρα να συλλάβουμε το ‘μετά’ επιστρέφουμε διαρκώς σε εκείνο το "πριν" που εξηγεί την ασυμμετρία ανάμεσα στην εμπειρία του παρόντος και την προσδοκία του μέλλοντος. Ο όρος ‘ever after’ (‘ες αεί’) δηλώνει για εμάς όλα εκείνα τα οποία δεν γίνονται γνωστά μετά το τέλος της ζωής μιας παράστασης». Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε διαδικτυακά στο Arc for Dance Festival τον Μάιο του 2021.

Αναστασία Βαλσαμάκη - W REST L ING (Πέμπτη 21 Ιουλίου στις 19:30)

Με αμείωτο ενδιαφέρον στο εννοιολογικό περιεχόμενο καταστάσεων του σώματος, η χορογράφος Αναστασία Βαλσαμάκη μας παρουσιάζει το νέο της έργο θέτοντας στο επίκεντρο τους διαφορετικούς τρόπους να εννοήσει κανείς την πάλη. Αν με την πάλη συνήθως επικαλούμαστε την κλιμακούμενη σύγκρουση και επακόλουθα την εκτόνωση μιας δράσης, η Αναστασία Βαλσαμάκη μάς προτρέπει να δούμε τη μετάβαση από την εντατικότητα της κίνησης στην καταστολή και την εκ νέου ανατροπή της σε έναν «αγώνα» που δεν διαχωρίζει νικητές από ηττημένους.

Σ’ αυτή την ιδιότυπη πάλη, πέντε χορευτές ―ως ομάδα αλλά και ως ακανόνιστο σύνολο― δοκιμάζουν να φέρουν κοντά στοιχεία εξαρχής αποκλίνοντα: την εκρηκτικότητα της σκηνικής εισόδου με την αμηχανία της παύσης, την ανανέωση του σωματικού παροξυσμού με το αδιέξοδο της εκτόνωσης, την ολοκλήρωση ενός χορογραφικού μοτίβου που διαρκώς ανασυντίθεται αλλάζοντας τους όρους συναρμολόγησής του. Τελικά αν το ζητούμενο είναι να παραμείνουμε «εντός παιχνιδιού» εφευρίσκοντας διαρκώς νέους κανόνες, τότε η πάλη έρχεται ως υπόσχεση ανανέωσης αυτού που μας κρατά ενεργούς στο παιχνίδι, ακόμη και αν, προς στιγμήν, κάθε ορατός στόχος φαίνεται να έχει αποτύχει.

Πηνελόπη Μωρούτ / Cross Impact - THE BOX || that dead space between us (Παρασκευή 22 Ιουλίου στις 19:30)

Το THE BOX || that dead space between us μας παρασύρει σε ένα υπόγειο ταξίδι μεταξύ του πραγματικού και του ψηφιακού, του φωτός και της σκιάς, των βαθύτερων επιθυμιών μας και των χειρότερων φόβων μας. Ανάμεσα στη θύμηση και τη λησμονιά, αυτή η παράσταση αποτελεί μία αναζήτηση αυτοπροσδιορισμού και μια ανάκτηση της αίσθησης ενός σκοπού, του χρόνου, της ανθρώπινης φύσης μέσω της απτής επικοινωνίας.

Το 2021, η Πηνελόπη Μωρούτ ίδρυσε την ομάδα Cross iMPact, έναν οργανισμό ο οποίος προέκυψε από τη βαθιά πεποίθηση ότι η καλλιτεχνική πρωτοπορία μπορεί να βρεθεί στα σημεία συνάντησης μεταξύ πολλαπλών καλλιτεχνικών εκφράσεων και τεχνικών και ότι η τέχνη είναι ικανή να παράγει ουσιαστικό αντίκτυπο, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Lali Ayguade Company - Hidden (Σάββατο 23 Ιουλίου στις 22:00)

Το Hidden ολοκληρώνει την τριλογία — μετά τα Kokoro (2015) και iU an Mi (2017) — που επικεντρώνεται στην αναζήτηση της ταυτότητας. Αυτό το τελευταίο μέρος διερευνά τα πράγματα εκείνα που μας καθορίζουν, αλλά τα οποία, με την πάροδο του χρόνου, έχουν καλυφθεί από το πέπλο του ασυνείδητου. Στηρίζεται στην ιδέα ότι το παρόν θολώνει το παρελθόν μας. Εξερευνά το πώς η ζωή, η οποία δεν σταματά και μας σπρώχνει αδιάκοπα μπροστά, αφήνει ίχνη αναμνήσεων στις διαδρομές της. Και το πώς οι αναμνήσεις αυτές συσσωρεύονται στις πτυχές του εγκεφάλου, όπως η σκόνη κάτω από τα έπιπλα. Και μένουν στη σκιά, κρυμμένες κάτω από ένα τεχνητό τούλι, του ονείρου, της υποκειμενικής ψευδαίσθησης. Γιατί το παρελθόν έχει περάσει και το παρόν το διαστρεβλώνει.

Ιωάννης Μανταφούνης / Cie Ioannis Mandafounis - Scarbo (Κυριακή 24 Ιουλίου στις 19:30)

Στο Scarbo, η χορεύτρια Manon Parent [Μανόν Παρόν] αποκαλύπτεται στο κοινό, με τρόπο ρευστό, οργανικό και άμεσο, χωρίς διάμεσους ή αυτολογοκρισία. Η δυνατότητα να παρουσιάζουμε τους εαυτούς μας σε κάθε πιθανή συνθήκη (είτε ψυχική είτε σωματική), μία ελευθερία που σπάνια μας δίνεται, αποτελεί τον πυρήνα του Scarbo• πρόκειται για την κοινοποίηση της οικειότητας.

Μια προσωπική ιστορία αποκαλύπτεται μέσω του χορού. Το Scarbo αμφισβητεί έτσι τη θέση της παραδοσιακής αφήγησης στον σύγχρονο χορό, προσφέροντας μια εκδοχή της που είναι ταυτόχρονα άκρως αφηρημένη και εντελώς συγκεκριμένη, με την ερμηνεύτρια πάντα στο επίκεντρο.

Το έντονα κινηματογραφικό σόλο συνοδεύεται εν μέρει από έργα των Maurice Ravel και Claude Debussy. Ο ρυθμικός διάλογος χρωμάτων και υλικών που λαμβάνει χώρα μεταξύ μουσικής και χορού δημιουργεί μια φυσική συνέχεια, μία σινεφίλ ταινία που παρουσιάζεται ζωντανά.

Dance in the City - Χορός στην Πόλη

Από το Σάββατο 16 Ιουλίου έως το Σάββατο 23 Ιουλίου, οκτώ βραδιές με δεκατρείς παραστάσεις χορού παρουσιάζονται σε σταθερό βραδινό ραντεβού, κάθε μέρα στις 21:00, στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας. Όλες οι παραστάσεις είναι με ελεύθερη είσοδο.

Σάββατο 16 Ιουλίου

• Piergiorgio Milano: DENTI
• Elelei Combany, Rafa Jagat και Sabrina Gargano: BLINDLY

Κυριακή 17 Ιουλίου

• Ξένια Σταθούλη: NEPTI
• Arias Fernandez / The Jokerz Company: "US" 

Τρίτη 19 Ιουλίου

• Μαρία Δουλγέρη: ΦΑΡΑ
• Πηνελόπη Μωρουτ: NADEZHDA

Τετάρτη 20 Ιουλίου

• Σωτηρία Κουτσοπέτρου: SO IT GOES
• Νεφέλη Αστερίου: ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

Πέμπτη 22 Ιουλίου

• Βαρβάρα Μπαρδάκα: ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ
• Φένια Χατζάκου και Csenger k. Szabό: STILL LOVE

Παρασκευή 22 Ιουλίου

Lali Ayguade και Akira Yoishida: GIZAKI

Σάββατο 23 Ιουλίου

• Fabian Thome / Full Time Company: IMPERMANENCE
• Μαριάννα Τζούδα: ΛΑΧΤΑΡΑ

Dance in other Cities - Χορός σε άλλες Πόλεις της Περιφέρειας

Στο πλαίσιο του προγράμματος εξακτίνωσης του Φεστιβάλ στην Πελοπόννησο με τίτλο «Χορός σε άλλες πόλεις» που υλοποιείται σε συνεργασία με την Περιφέρεια Πελοποννήσου, θα παρουσιαστούν στις 17, 19, και 20 Ιουλίου σε δημόσιους χώρους των πόλεων της Κορίνθου, του Ναυπλίου και της Τρίπολης τα έργα BLINDLY της ομάδας Εlelei Company [Ελελέι Κόμπανι] των Rafa Jagat [Ράφα Τζαγάτ] και Sabrina Gargano [Σαμπρίνα Γκαργκάνο], NADEZHDA της Πηνελόπης Μωρούτ και της ομάδας Cross iMPact και το έργο Hito των Akira Yoshida [Ακίρα Γιοσίντα] και Chey Jurado [Τσέι Χουράδο].

Τα έργα BLINDLY της ομάδας Εlelei Company και NADEZHDA της Πηνελόπης Μωρούτ και της ομάδας Cross iMPact θα παρουσιαστούν στις 15 Ιουλίου και στην Costa Navarino στο πλαίσιο συνεργασίας του Φεστιβάλ με το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου, με στόχο την ανάδειξη και προώθηση της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας σε διεθνή δίκτυα επισκεπτών.

Art within One

Η εκδήλωση Αrt within One, η οποία ξεκίνησε πέρυσι και είχε μεγάλη ανταπόκριση σε κοινό και καλλιτέχνες, θα πραγματοποιηθεί φέτος στις 18 Ιουλίου. Πρόκειται για ένα κάλεσμα στους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες του Φεστιβάλ και σε σπουδαστές που συμμετέχουν στο πρόγραμμα των επαγγελματικών σεμιναρίων να βρεθούν όλοι μαζί και να μοιραστούν την τέχνη τους. Είναι μια εκδήλωση ανοιχτή στο κοινό, με συνοδεία μουσικής κατά την οποία οι συμμετέχοντες καλούνται να συνομιλήσουν χορευτικά με τους συναδέλφους τους και να δείξουν στην καλλιτεχνική κοινότητα την προσωπική τους προσέγγιση στην κίνηση και τον χορό μέσα σε ένα λεπτό.

Εκπαιδευτικά προγράμματα

Τo Φεστιβάλ παραμένει δραστήριο στον τομέα της εκπαίδευσης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Ιούνιο, με σεμινάρια χορού για μαθητές, οικογένειες και μεγαλύτερες ηλικίες στο πλαίσιο του προγράμματος Keep Dancing, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με τη Δημοτική Σχολή Χορού Καλαμάτας. Με εννέα προσκεκλημένους καθηγητές και 360 συμμετέχοντες, το φετινό Keep Dancing αποτελεί ένα δυναμικό πρόγραμμα εκπαίδευσης για την προώθηση του χορού και της κίνησης στην πόλη της Καλαμάτας.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ από τις 8 μέχρι τις 24 Ιουλίου, αναπτύσσεται σε δύο άξονες: ο ένας αφορά την επαγγελματική εκπαίδευση και ο δεύτερος την εκπαίδευση διαφόρων ομάδων κοινού που αγαπούν τον χορό.

Ο πρώτος άξονας στοχεύει στην εντατική και σε βάθος έρευνα μέσω ολοκληρωμένων προσεγγίσεων ανάπτυξης τεχνικής από διεθνούς κύρους δασκάλους του σύγχρονου χορού. Επιπλέον, ενσωματώνει σύγχρονες τάσεις, κυρίως μέσω των masterclasses.

Το πρόγραμμα επαγγελματικής εκπαίδευσης αποτελείται φέτος από 4 σεμινάρια και 1 masterclass στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας, τα οποία θα καλύψουν συνολικά 54 ώρες διδασκαλίας:

• Depth Movement (27 ώρες) με τον Edivaldo Ernesto από τις 15 έως τις 24 Ιουλίου.
• Τρίωρο masterclass με τον Arias Fernandez aka Joker στις 15 Ιουλίου πάνω στην τεχνική του Krumping.
• 1000 ways to hold (6 ώρες) με τους Χριστίνα Γουζέλη και Paul Blackman στις 16 και 17 Ιουλίου.
• Up, but down, but fast, but slow, but wild, but sensitive (12 ώρες) με τον Akira Yoshida από τις 19 έως τις 22 Ιουλίου.
• From gravity to lightness (6 ώρες) με την Lali Ayguade στις 23 και 24 Ιουλίου.

Τα εργαστήρια για το κοινό έχουν στόχο να ενδυναμώσουν τη σχέση του Φεστιβάλ με την πόλη και κυρίως να εκπαιδεύσουν το κοινό πάνω στον σύγχρονο χορό και την κίνηση. Περιλαμβάνουν ένα εργαστήριο για παιδιά και εφήβους, ένα για γονείς και παιδιά, ένα για άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών και ένα σεμινάριο κίνησης για ΑμεΑ, και είναι τα εξής:

• Το Δάσος - Εργαστήρι χορού και χορογραφίας για παιδιά και εφήβους από την Βιτόρια Κωτσάλου, από τις 8 έως τις 12 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Παρουσίαση της χορογραφίας τους στις 12 Ιουλίου στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου.
• Ι SEE YOU SEE ME YOU ή O ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ – Εργαστήρι χορού για γονείς και παιδιά από την Βιτόρια Κωτσάλου στις 9 και 10 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας.
• Εργαστήρι κίνησης «50+» από την Πηνελόπη Μωρούτ για ενήλικες. Από τις 8 έως τις 12 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας.
• Εργαστήρι κίνησης για ΑμεΑ από την Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη και την Ειρήνη Κουρουβάνη, από τις 15 έως τις 17 Ιουλίου, στο Αμφιθέατρο Θόδωρος Αγγελόπουλος, σε συνεργασία με το Κέντρο Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης Καλαμάτας (ΚΕ.Φ.Ι.ΑΠ.)

Τέλος, στις 18 Ιουλίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας θα διοργανωθεί, σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, εικαστικό εργαστήρι για παιδιά και εφήβους με τίτλο ΚΑΛΛΟΣ: Για Εμένα αυτό είναι Ομορφιά. Το εργαστήρι πραγματοποιείται με αφορμή την ομώνυμη ψηφιακή έκθεση με τα έργα των παιδιών από το νομό Μεσσηνίας. Τα παιδιά θα συνθέσουν με τα έργα τους ένα μεγάλων διαστάσεων παζλ στους τοίχους του Φουαγιέ του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, δημιουργώντας μια ζωγραφική εγκατάσταση.

Διαβάστε ακόμη

Ερευνητές ανέπτυξαν ακουστικά που μπορούν να εντοπίσουν πρώιμα σημάδια Αλτσχάιμερ - Πώς λετουργούν

Κατά της διαγραφής Σαμαρά ο Καραμανλής: Η κριτική δεν αντιμετωπίζεται με πειθαρχικά μέτρα - Δεν με ενδιαφέρει η Προεδρία

Εορταστικό ωράριο 2024: Πότε ξεκινάει - Ποιες Κυριακές θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά

Σε τροχιά κλιμάκωσης ο πόλεμος στην Ουκρανία; Το επόμενο βήμα του Πούτιν, τα πυρηνικά και ο παράγοντας Τραμπ