┋ Πολιτισμός ┋ 17.01.2020 14:22

Λαζόγκας εις διπλούν στη Θεσσαλονίκη

Το βιβλίο του σπουδαίου ζωγράφου «Το τυχαίο ως μέθοδο», παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου ταυτόχρονα φιλοξενείται έκθεση έργων του Γιώργου Λαζόγκα στη γκαλερί Λόλα Νικολάου.

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

«Τα πράγματα συμβαίνουν τυχαία. Θεωρώ ότι όλα στη ζωή μου, ήρθαν κατά τύχη. Δεν είμαι του προγράμματος». Σε μια αδιάλειπτη πορεία 48 χρόνων, ένα βιωματικό εικαστικό ταξίδι που ξεκίνησε από τη Λάρισα στο τέλος της δεκαετίας του ΄60 με πρώτο σταθμό τη Θεσσαλονίκη, δεύτερο το Παρίσι και τέλος την Αθήνα, ο Γιώργος Λαζόγκας έχει «Το τυχαίο ως μέθοδο».

Αυτόν τον τίτλο επέλεξε να δώσει στο βιβλίο του που αποτελεί μια στοχαστική αυτοβιογραφία και μιλάει για την ουσία και την μεθοδολογία της δουλειάς του, ο γνωστός ζωγράφος και καθηγητής αρχικά στο Α.Π.Θ. και στη συνέχεια στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. «Το τυχαίο ως μέθοδος» παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, στις 19.30 στο MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Για το βιβλίο και την πορεία του Γιώργου Λαζόγκα θα μιλήσουν η αναπληρώτρια διευθύντρια του MOMus-Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Συραγώ Τσιάρα και ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης.

Τα κείμενα του βιβλίου προέκυψαν από τις σημειώσεις των ημερολογίων, τις παραδόσεις μαθημάτων ζωγραφικής, αλλά και την προσωπική του εμπειρία. «Η Big Generation» είναι ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου, όπου ο συγγραφέας μιλάει για την…εισβολή του στυλό Βic στην Ελλάδα. «Η ζωή μου εγκαινιάζεται από μια εμπειρία θεμελιώδη για έναν ζωγράφο. Το στυλό Bic κυκλοφόρησε στην αγορά το 1951, όταν εγώ ξεκινούσα το δημοτικό σχολείο. Για πρώτη φορά άλλαζε η γραφή, όχι μόνο ως εργαλείο αλλά και ως έκφραση, γιατί, για παράδειγμα, χανόταν η καλλιγραφία. Όλα τα υλικά άλλαζαν τη δεκαετία του ’50 αλλά κυρίως του ’60. Ως αποτέλεσμα, το φωτοαντίγραφο πέρασε στη δουλειά μου όπως και η φωτογραφία», αναφέρει.

Ο Λαζόγκας στέκεται στο «Τυχαίο», ως δομικό στοιχείο στο έργο τέχνης, θυμάται τις διαμάχες για το αφηρημένο και το αφαιρετικό και τις συνέπειες της εσωστρέφειας. Αποτυπώνει απόψεις για τη διαρκή παρουσία του λαϊκού στην ελληνική και τη διεθνή σκηνή, για το τέλος του μοντερνισμού, το τέλος της ουτοπίας και το τέλος των κινημάτων. Ακόμη αναφέρεται στις πρωτοτυπίες που εξαντλούνται, τη σημασία της τελετουργίας αλλά και τη σημασία του Άλεκτου, καθώς πιστεύει ότι βιώνουμε το τέλος της συνολικής εικόνας και σημειώνει.

Παράλληλα, την Τρίτη 21 Ιανουαρίου, εγκαινιάζεται στην γκαλερί Λόλα Νικολάου της Θεσσαλονίκης η έκθεση «Πάλι Ψάω Παραλλαγές», με αντιπροσωπευτικά έργα του Γιώργου Λαζόγκα και της ενότητάς του «Παλίμψηστο», έναν φιλολογικό όρο που έβαλε δυναμικά στο έργο στα χρόνια του ’70, προσεγγίζοντας εικαστικά την καταστροφή, τη φθορά, το εναπομείναν μέρος της εικόνας αγωνιώντας πάντα να βρει το υπόλοιπο. «Τι άλλο είναι αυτός ο τόπος εκτός θρυμματισμένες, αποσπασματικές μνήμες και συνεχείς απουσίες που συνθλίβουν την αρχική και συνολική εικόνα; Τι άλλο είναι η περιοχή μας ή ο Κόσμος όλος; Μια ασυνεχής συνέχεια. Τι άλλο είμαστε εμείς εκτός από θραύσματα; Η έλλειψη της συνολικής εικόνας -παρά το ότι η αναδρομική γνώση κυριαρχεί- για μένα αναδεικνύει το θραύσμα, ως τη τελική συνολική νέα εικόνα, ως το μέρος που αποτυπώνει το όλον», σημειώνει ο ίδιος.

Διαβάστε ακόμη