Κωνσταντινούπολη: Μια γαστρονομική αυτοκρατορία από μόνη της

Και «από εδώ πας στην Πόλη»: μέσα από τα μονοπάτια της γεύσης της. Σεργιανώντας στα πολύχρωμα παζάρια της και τις λαϊκές της αγορές, ανάμεσα στα βουνά από μπαχάρια, τους λόφους από μύδια, τα λαμπερά τουρσάκια, τους σιροπιασμένους μπακλαβάδες και τα αχνιστά σαλέπια. Ή βγαίνοντας μια βόλτα για αυθεντικό, σουσαμένιο σιμίτ, λουκουμάκια με καϊμάκι, elegant πολίτικη κουζίνα, μοντέρνους μεζέδες της Ανατολίας και φρέσκες γεύσεις μιας συναρπαστικής γαστρονομίας που εξελίσσεται.

Το φαγητό της Κωνσταντινούπολης είναι σαν την ίδια

Το φαγητό της Κωνσταντινούπολης είναι σαν την ίδια: ένα ακατανίκητο κράμα αυτοκρατορικής μεγαλοπρέπειας, οθωμανικών παραδόσεων, παλατιανών τεχνικών, αστικού κοσμοπολιτισμού και λαϊκής ανάγκης, νοστιμισμένο με αιγαιοπελαγίτικα μυρωδικά, «πιπέρια» απ’ τα πέρατα του κόσμου και θαλασσινή αλμύρα απ’ το επόμενο στενό, όπου αφήνουν το αποτύπωμά τους Ρωμιοί, Αρμένιοι, Εβραίοι, Άραβες, αλλά και οι παγκοσμιοποιημένες τάσεις της νέας εποχής.

Κάθε ταξίδι στην πόλη των πόλεων, την κολασμένα σαγηνευτική, τον τόπο των συγκλονιστικών μνημείων και των δυνατών συγκινήσεων, των παλιών χαμάμ, των τζαμιών και των μιναρίδων και των τροφαντών γλάρων, την πόλη που χαρίζει γενναιόδωρα σε κατοίκους και περαστικούς αυτό το πολύ ιδιαίτερο είδος ευτυχίας που γεννά το αγνάντεμα του Βοσπόρου, είναι και μια αφορμή να σηκώσεις το γαστρονομικό σου μπαϊράκι χωρίς όρους και περιορισμούς και να προσθέσεις μερικές ακόμη πινεζούλες στο γαστρονομικό σου χάρτη.

Θυμίσου μόνο ότι εδώ αν και θα βρεις αρκετά συμπαθητικά, τοπικά κρασιά και ρακή, ο περίφημος φόρος στο αλκοόλ τα καθιστά εξαιρετικά ακριβά για τα ελληνικά δεδομένα. Πριν αρχίσεις να παραγγέλνεις δίχως τέλος τα ποτηράκια, κοίτα την τιμή.  

Galata Simitcisi – Αυθεντικό σιμιτζίδικο από το 1960

Από τα πιο παλιά κουλουρτζίδικα του Karakoy, ψήνει κάθε μέρα στον πέτρινο ξυλόφουρνο, χειροποίητα σιμίτια (κουλούρια) με μπόλικο σουσάμι, τραγανά και αφράτα. Θυμίζουν αυτά της Θεσσαλονίκης, αλλά είναι πιο τροφαντά, καθώς ο κρίκος φτιαχνεται από μια πλεξούδα ζύμης. Αλεύρι, προζύμι, σουσάμι, είναι τα βασικά υλικά του απόλυτου street food της Πόλης. Αρκετοί ντόπιοι προτιμούν να κάτσουν και να το απολαύσουν μαζί με το τριγωνικό, κρεμώδες τυράκι και ένα ζεστό τσάι, στο φημισμένο μαγαζάκι που λειτουργεί από το 1960. Τρίτη γενιά κουλουρτζής ο σημερινός ιδιοκτήτης, δείχνει με καμάρι την ασπρόμαυρη φωτογραφία του παππού του, πλανόδιου κουλουρά, φορτωμένου τον νταβά με τα κουλούρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα σιμίτια πρωτοφτιάχτηκαν στις περίφημες κουζίνες του Τοπ Καπί, αλλά όπως συνέβη με αρκετά ακόμη πιάτα και τεχνικές, κάποτε βγήκαν από το παλάτι και πέρασαν στο λαό. Στο Galata Simitcisi φτιάχνουν καθημερινά και «Καντίλ Σιμίτ», ένα μικρό, τραγανό, υπόγλυκο κουλούρι με σουσάμι, μαχλέπι ή μαυροκούκι. Το κουλουράκι αυτό με την μπισκοτένια, τριφτή υφή στην Τουρκία συνδέεται με τις Ιερές Νύχτες (Kandil Geceleri) του Ισλάμ -μια συνήθεια που δεν συναντάς σε άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Info: Mumhane Caddesi 47, Istanbul- Karakoy

Γεύμα στο Pandeli – Ταξίδι στον παρελθόν σε φόντο τιρκουάζ

Ένα πραγματικό αστικό μνημείο, ο χώρος του ιστορικού εστιατορίου Pandeli που βρίσκεται στην Αιγυπτιακή Αγορά. Η στενή είσοδος τρυπωμένη στο εμβληματικό κτίριο του Παζαριού των Μπαχαρικών (1660), με τη μακρόστενη μεγάλη σκάλα που ανεβαίνεις και το signature τιρκουάζ πλακάκι του 17ου αιώνα, θαρρείς πως θα σε βγάλει κατευθείαν στο 1900. Τότε που ο Παντελής Τσομπανόγλου, Έλληνας της Καππαδοκίας, πρωτοζέσταινε τα τηγάνια του για να ψήσει σαρδέλες στον Κεμάλ στην παλιά ψαραγορά της Πόλης. Το πρώτο μαγαζί του κάηκε ολοσχερώς στα γεγονότα του Σεπτεμβρη 1955, γρήγορα όμως η δημοφιλής κουζίνα του Παντελή αναγεννήθηκε από τις στάχτες της στον χώρο όπου λειτουργεί ακατάπαυστα μέχρι και σήμερα. Το φημισμένο εστιατόριο -έκλεισε μόνο μια διετία το 2016 με τη συντήρηση της Αγοράς. Εδώ θα φας εκλεκτή παραδοσιακή οθωμανική κουζίνα και αυθεντικά πολίτικα πιάτα αρχοντικής, αστικής μαγειρικής. «Κάποια είναι σε συνταγές του Παντελή, άλλα του γιου του Χρήστου, που ανέλαβε το μαγαζί το 1967 και απεβίωσε προ διετίας» λέει ο χαμογελαστός και ανοιχτόκαρδος Ozay Cinar, σημερινός διευθυντής του Pandeli. Ήταν μόλις 13 χρονών και πουλούσε νερά στην πλατεία, όταν γνώρισε τον Χρήστο, που τον συμπάθησε και τον πήρε στη δούλεψή του. Τώρα σου προτείνει ευφάνταστη πίτα με μελιτζάνα και ντονέρ (κρατάει από την εποχή του παππού Παντελή η συνταγή), αυθεντικές αγκινάρες αλά πολίτα (πιο «αλά πολίτα» δεν γίνεται), χιουνκάρ μπεγιεντί με βελούδινο πουρέ μπεσαμέλ-καπνιστής μελιτζάνας και μπουκιές κοκκινιστού αρνιού που λιώνουν στο στόμα, σούπερ αρωματικά ντομαδάκια γιαλαντζί με τον τούρκικο τρόπο φτιαγμένα, φουλ σε κανέλα και μπαχάρια και βέβαια τους περίφημους κουραμπιέδες φτιαγμένους από αμυγδαλόψιχα με έντονη τη γεύση του καβουρντισμένου ξηρού καρπού. Περιττό να σημειώσει κανείς πώς σε τούτα τραπέζια με τα καλοσιδερωμένα, λευκά τραπεζομάντιλα έχουν κάτσει από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι την Όντρεϊ Χέπμπορν, τη Μελίνα Μερκούρη και τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ. Προτεινόμενο και από τον οδηγό Michelin.

Info: Μέσα στην Αιγυπτιακή Αγορά, Rustem Pasa, Fatih

Ali Muhiddin Haci Bekir - Το σπάνιο λουκούμι με καρδιά από καϊμάκι

Όταν ο Haci Bekir έφτασε στην Κωνσταντινούπολη από την Κασταμονή το 1777, έφερε μαζί του την τέχνη των γλυκισμάτων του και το ανήσυχο, δημιουργικό του πνεύμα. Πειραματίστηκε με τα υλικά της εποχής, αντικαθιστώντας το μέλι και το αλεύρι με ζάχαρη και άμυλο καλαμποκιού, και ...ιδού το λουκούμι στην πιο απαλή και μεταξένια εκδοχή του που δεν είχε γευτεί ποτέ ως τότε ο κόσμος. Η φήμη του έφτασε μέχρι το Παλάτι και ο Haci Bekir ανακηρύχτηκε επισήμως Αρχιζαχαροπλάστης της Αυλής. Τα μεν λουκουμάκια έγιναν σύμβολο φιλοξενίας και η πιο γλυκιά παρέα του τούρκικου καφέ, τα δε λουκούμια του Haci Bekir τα πλέον φημισμένα της εποχής τους. Σήμερα, σχεδόν 250 χρόνια μετά, η τέταρτη και πέμπτη γενιά της οικογένειας συνεχίζει στην Ιστικλάλ (την παλιά λεωφόρο του πέρα) την παράδοση, φτιάχνοντας λουκούμια που μοσχοβολούν τριαντάφυλλο και μαστίχα χιώτικη. Απολύτως ξεχωριστή γεύση, το εποχικό λουκουμάκι με καρδιά από καϊμάκι κρυμμένη στο εσωτερικό (σαν μπαστουνάκι βούτυρο εξαιρετικής ποιότητας), το βρίσκει κανείς μόνο τις κρύες μέρες του χειμώνα και μέχρι τον Μάρτη -όσο αντέχει δηλαδή να μένει συμπαγές και να μη λιώνει. Δοκίμασε το, αν το πετύχεις.

Info: Huseyinaga, Istiklal Beyoglu και Katip Mustafa Celebi, Istiklal Beyoglu

Muutto Anatolian Tapas Bar - Νέα αντίληψη μεζέ στο Galata Port

Το μεγάλο παραθαλάσσιο μέτωπο του Karakoy, στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης, με την έξοχη θέα προς το Βόσπορο και προς τα κορυφαία μνημεία, όπως η Αγιά Σοφιά, παρέμενε σχεδόν 200 χρόνια κλειστό για τους επισκέπτες. Σήμερα, αφού περάσεις τους ανιχνευτές μετάλλου -που δεν σπανίζουν στη σύγχρονη Ιστανμπούλ- μπορείς πλέον να κάνεις την απολαυστική σου βόλτα στην προκυμαία του Galataport αγναντεύοντας θαλασσινό ορίζοντα, θόλους, μιναρέδες και δύση. Περπατώντας ανάμεσα σε αμέτρητους γλάρους, που ξετρελαίνουν τα παιδιά και τους φωτογράφους, και σε άλλα τόσα new age καταστήματα μεγάλων μπραντς, καφέ και εστιατόρια, βρίσκεις το Muutto Anatolian Tapas Bar. Είναι από τα πλέον συμπαθητικά, μοντέρνα εστιατόρια, με μενού του εστιάζει σε γεύσεις της μεταναστευτικής κουζίνας -κυρίως της εξ Ανατολών- με φρέσκια ματιά και εξαιρετικά προσεγμένα πιάτα, ιδανικά για να τα μοιραστούν παρέες. Εδώ θα κάνεις share το τέλειο μεσανατολίτικο χούμους, το πατέ Κιρκασίου (με κοτόπουλο, όπως το φτιάχνουν οι Τσερκέζοι του Καυκάσου), τα απίθανα τουρκικά πιντέ (ζυμωτά στο σχήμα του πεϊνιρλί με λεπτή, τραγανή ζύμη και διάφορες γεμίσεις) με καταγωγή από τη Σαμψούντα και την Τραπεζούντα και το πιο ντελικάτο λιβανέζικο ταμπουλέ που έχεις δοκιμάσει. Τα συνοδεύεις με κρασί ή ωραιότατα κοκτέιλ.

Info: Kilicali Pasa Pasa, Parliament-i Mebusan Cd. No:8, Galata Port Beyoglu

Divan Brasserie Fuaye – Φίνες γεύσεις και έξοχη θέα στην μπρασερί του Πολιτιστικού Κέντρου Ατατούρκ

Το Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ είναι το καμάρι των Τούρκων φίλων της τέχνης, της μουσικής και του διαβάσματος. Ένας εξαιρετικά μοντέρνος πολυχώρος, ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Το διαπιστώνεις εύκολα, αν βρεθείς εδώ με αφορμή κάποια έκθεση, όπως η «Πικάσο – Ένα ταξίδι από τη ζωγραφική στην κεραμική» που τρέχει μέχρι τις 4 Μαΐου, για κάποιο κοντσέρτο ή απλά για να καταφύγεις στην ησυχία της υπερσύγχρονης Βιβλιοθήκης ξεφυλλίζοντας βιβλία αρχιτεκτονικής και design. Εντυπωσιακό και το τεράστιο μπορντό ημισφαίριο-έργο τέχνης, που φιλοξενεί στα σπλάχνα του το συναυλιακό χώρο του Κέντρου. Είναι φτιαγμένο με χειροποίητα κεραμικά ως φόρος τιμής στον καλλιτέχνη Sadi Diren. Εδώ φωλιάζει και η μπρασερί Foyer. Ζεστή ατμόσφαιρα, ωραία θέα στην πόλη και εξαιρετικό φαγητό σε έναν εκλεπτυσμένο χώρο, που χαίρεσαι να τον ζεις. Στο πιάτο από λαβράκι με καρδιές αγγινάρας, σέσκουλα και ελιές μέχρι σιγομαγειρεμένο σιδηρόδρομος και ψητά κεφτεδάκια με καπνιστή μελιτζάνα.

Info: Gumussuyu Mahallesi Mete, Beyoglu- Istanbul

Στην Αγορά του Kadikoy (πρώην Χαλκηδόνα) – Η ασιατική πλευρά είναι αποκάλυψη

Την επόμενη φορά που θα βρεθείς Κωνσταντινούπολη, και αφού έχεις επικεφτεί τα κυριότερα μνημεία της, πέρνα στην ασιατική πλευρά με το θαλάσσιο ταξί. Η περιοχή της Παλιάς Χαλκηδόνας, σημερινό Kadikoy, είναι ένα το πιο εναλλακτικό, αρτίστικο και κάπως boho στέκι της ντόπια νεολαίας, αλλά και μια από τις πιο αυθεντικές και ζωντανές, αγορές τροφίμων που θα δεις. Καμία σχέση με την τουριστικοποίηση που έχει υποστεί με τα χρόνια η Αιγυπτιακή Αγορά. Εδώ φαίνεται ότι κυλάει η πραγματική ζωή, ανάμεσα σε πάγκους γεμάτους φρέσκα ψάρια, τόνους απ' τα Δαρδανέλια, αρωματικά μπαχαρικά, κάθε λογής τουρκικά τυριά, βούτυρα και αλλαντικά, μαγαζιά ειδικά για πατσαδάκια και ποδαράκια, καταστήματα με αμέτρητα είδη τουρσί και κίμτσι, μυδοπωλητές και πωλητές ελιών, μανάβηδες, φρουτέμποροι και ταβερνιάρηδες, σε ένα ατόφιο σκηνικό Ανατολής, που δεν έχει κατακλυστεί (ακόμη) από τουρίστες και σίγουρα θα σου φτιάξει τη μέρα. Για φρεσκοκαβουρντισμένο καφέ νέας γενιάς πήγαινε στο Story Coffee & Food με την ωραία αύρα, τα γλυκίσματα και την urban αυλή, και για τοπικά κρασιά (μετά τσιγάρου, αν καπνίζεις) συνοδεία τυριών-αλλαντικών, αλλά και φαγητού στο ιστορικό Viktor Levi Wine House. 

> Ευγενέστατη, χαμογελαστή και επαγγελματίας η ελληνόφωνη ξεναγός Zeynep Altinpamark, ιδανική για ξενάγηση σε μνημεία αλλά και για food tours

> Οι επισκέψεις έγιναν στο πλαίσιο δημοσιογραφικού ταξιδιού που οργάνωσε το Γραφείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας στην Ελλάδα

Διαβάστε ακόμη

Παραιτήθηκε από υφυπουργός Ανάπτυξης ο Αρίστος Δοξιάδης

F-16, F-35, Ουκρανία και Συρία: Ο Ερντογάν άνοιξε διάπλατα την ατζέντα του στον Τραμπ

Γάλλος ευρωβουλευτής προς ΗΠΑ: «Επιστρέψτε μας το Άγαλμα της Ελευθερίας»

Ιστορικός θρίαμβος της Νιούκαστλ στο Carabao Cup: Λύγισε τη Λίβερπουλ και σήκωσε τίτλο μετά από 56 χρόνια!