Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης: Ενας ατρόμητος κυνηγός κεραυνών

Στα 42 του ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης ζει δύο παράλληλες ζωές, «κυνηγός κεραυνών» από τη μια και ιδιοκτήτης μιας από τις μεγαλύτερες μονάδες κατασκευής θερμοκηπίων στη χώρα, από την άλλη... Ο κίνδυνος πια, δεν του λέει τίποτε. Άλλωστε με το θάνατο ήρθε αντιμέτωπος ήδη μια φορά, όταν πριν λίγα χρόνια έμαθε πως έπασχε από καρκίνο. Εκείνη τη μάχη την κέρδισε και σήμερα δε διστάζει να σταθεί απέναντι από μια καταιγίδα κεραυνών για να αποθανατίσει εκείνο το ένα, το πιο συγκλονιστικό καρέ...

Ο ίδιος το περιγράφει όλο αυτό που ζει, με λίγες λέξεις. «Είναι περιπέτεια, είναι αναζήτηση» λέει αφοπλιστικά, χωρίς μάλλον να μπορεί να περιγράψει την έκρηξη αδρεναλίνης που βιώνει, την ώρα που χάνεται μέσα στα σκοτάδια, στο μέσο μιας καταιγίδας με χαλάζι, βροχή, αέρα και με χιλιάδες κεραυνούς να πέφτουν με διαφορά λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου, μπροστά του, δίπλα του, πίσω του...

Φανατικός της αστρονομίας από το 1998, γύρισε όλο τον κόσμο για να καταγράψει μοναδικά φαινόμενα και κατάφερε να είναι παρών σε εννιά ολικές ηλιακές εκλείψεις. «Η αστρονομία σε αναγκάζει να ασχοληθείς με τη μετεωρολογία, πότε θα έχει καλό καιρό για παρατήρηση αλλά και να προβλέπεις πράγματα που δε φαίνονται με το μάτι, πχ. αεροχειμάρρους. Οποτε αρχίζεις και συνειδητοποιείς πόσο δυναμικό είναι όλο το σύστημα. Εγώ ξεκίνησα ψάχνοντας σούπερνοβα. Εχουμε βρει δύο σούπερνοβα στην Ελλάδα» λέει στο «Εθνος της Κυριακής».

Το 2008 οι κεραυνοί που κατέγραψε ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης,  τυχαία από το Χορτιάτη τον συγκλόνισαν και τον έκαναν να αλλάξει κατεύθυνση. «To 2008 μετακόμισα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η παραλία μου έδωσε τη δυνατότητα να βγαίνω να φωτογραφίζω. Κάποια στιγμή λέω δεν πας στο Χορτιάτη να δεις πώς φαίνεται η πόλη από εκεί, να βγάλεις μερικές φωτογραφίες. Ανέβηκα. Την ώρα που έβγαζα φωτογραφίες, ξαφνικά άστραψε ένας κεραυνός στα 200 μέτρα. Βλέπω πως έχω τραβήξει την εικόνα και παθαίνω σοκ. Πω, πω λέω τι πράγμα είναι αυτό. Βέβαια η αλήθεια είναι πως κι όταν έκανα παρατηρήσεις στο αστεροσκοπείο έβγαζα καμιά φωτογραφία με κεραυνούς. Αλλά αυτή η φωτογραφία με το Χορτιάτη ήταν που λέω, “κοίτα να δεις τώρα”. Από τότε ουσιαστικά άρχισα να σκέφτομαι, “ωραία και πως το κάνουμε αυτό”. Ηταν το έναυσμα».

Πάνω από μια δεκαετία τώρα ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης σαρώνει τα έντονα καιρικά φαινόμενα που ξεσπάνε σε απόσταση μέχρι και 200 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη έχοντας καταγράψει εκατοντάδες περιστατικά με πτώσεις κεραυνών, ηλεκτρικές καταιγίδες που συγκλονίζουν και μοιάζουν με μαγευτικό υπερθέαμα αλλά και καταιγίδες με αέρα, βροχή και χαλάζι οι οποίες κρύβουν κινδύνους ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή.

«Η Βόρεια Ελλάδα είναι στο κατάλληλο μέρος για καταιγίδες. Θέλεις δε θέλεις από εδώ θα περάσουν. Το θέμα είναι συχνότητα. Μόνο τα τελευταία 5-6 χρόνια έχω βρεθεί σε πάνω από 80 καταιγίδες με κεραυνούς» είπε στο «Εθνος της Κυριακής».

Ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης που από μικρό παιδί φοβόταν τους κεραυνούς όταν αυτοί έσκιζαν τον ουρανό της Χαλκιδικής στην οποία παραθέριζε, με τα χρόνια μετατράπηκε από έναν επίμονο ερασιτέχνη αστρονόμο, που θα ζήλευαν και πολλοί επιστήμονες, σε έναν ατρόμητο κυνηγό κεραυνών, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να φύγει από το σπίτι του για να φωτογραφίσει μια καταιγίδα. Στο αυτοκίνητό του υπάρχει πάντα, είτε πάει είτε δεν πάει για φωτογράφιση, όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός. «Είμαι σε ετοιμότητα με το αυτοκίνητο. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, που περνάει είμαι έτοιμος για καταιγίδα πάω δεν πάω» λέει.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα έζησε, μαζί με τη σύντροφό του Εμιλι, το Σεπτέμβριο του 2015 στον Πεντάλοφο Θεσσαλονίκης. «Κυριακή βράδυ λίγο πριν πέσουμε για ύπνο βλέπουμε τον πρώτο κεραυνό κι αμέσως ακολουθεί ένας δεύτερος. Λέω “Εμιλι πάμε”. Σε μισή ώρα μπορεί να είδαμε μέχρι και 700-800 κεραυνούς. Αυτή την καταιγίδα δεν ξέρω αν θα την ξαναδώ. Δεν έβρεχε, ήταν μια ηλεκτρική καταιγίδα χωρίς βροχή. Ηταν σαν είχε σηκωθεί ένα τείχος... Πονούσαν τα μάτια μου από την ένταση του φωτός. Επειδή όταν πέφτει ο κεραυνός καίγεται το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα είχες την αίσθηση ότι ήσουν σε ένα ρευστό τοπίο που εξαϋλώνεται... Εκεί όμως τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα. Ήμασταν και κάτω από πυλώνες της ΔΕΗ. Τότε λες “τα δίνω όλα για όλα”» περιγράφει.

Η μάχη με την αρρώστια

Και μετά ήρθε το 2016 και... ο καρκίνος. «Το 2015 βγάζαμε αυτές τις φωτογραφίες, στις αρχές του του 2016 πήγα στην Ινδονησία για να καταγράψω μια ολική έκλειψη ηλίου, δηλαδή έκανα πράγματα σε παγκόσμιο επίπεδο, και μετά σε βρίσκει ο καρκίνος. Διαγνώστηκα με λέμφωμα Χότζκιν που για καλή μου τύχη θεραπεύεται» λέει χωρίς να διστάζει... Ακολούθησαν χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες κι ευτυχώς όλα πήγαν καλά, όπως λέει στο «Εθνος της Κυριακής». «Δεν το κρύβω. Μιλάω για αυτό και για να πω, πως μερικές δυσκολίες στη ζωή ξεπερνιούνται. Δε με νοιάζει πια τι θα γίνει. Προσέχω αλλά θα πρέπει να ζήσω κιόλας» προσθέτει για να εξηγήσει γιατί μετά την περιπέτεια της υγείας του δε σταμάτησε το κυνήγι των κεραυνών. «Δυο χρόνια μετά την ασθένειά μου κατάφερα να ξαναρχίσω. Θέλει χρόνο για να ανακτήσω όλες τις δυνάμεις μου» λέει.

Το βράδι της 10ης Ιουλίου της περυσινής χρονιάς, θα μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του. Ηταν η στιγμή που μια καταιγίδα χτύπησε την Χαλκιδική αφήνοντας πίσω της τεράστιες καταστροφές αλλά και επτά  νεκρούς... «Φωτογράφιζα στην περιοχή του Μονοπήγαδου. Μετά από κάποια ώρα πέφτανε τόσο πολλοί κεραυνοί που μάζεψα τη μηχανή κι έφυγα. Όταν λέω εντάξει γυρνάμε σπίτι μας, είμαστε στο Μονοπήγαδο. Το Μονοπήγαδο έχει μια μεγάλη κατηφόρα. Σε εκείνη την κατηφόρα, την ώρα που φυσούσαν πλάγιοι άνεμοι αρκετά ισχυροί για να πετάξουν στην άκρη ένα αυτοκίνητο, έβλεπες τους κεραυνούς να πέφτουν στα πέντε μέτρα. Κι όχι έναν. Σε λίγα λεπτά μπορεί να έπεσαν και 200 κεραυνοί! Επεφταν 10-12 κεραυνοί μαζί κι έπεφταν κεραυνοί για 20 δευτερόλεπτα συνεχόμενα στο ίδιο σημείο. Αυτό που είδα εγώ εκεί δεν το έχω ξαναδεί. Τότε φοβήθηκα. Δεν ξέρω  πόσες φορές έχει συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα αλλά ήταν τρομακτικό» περιγράφει στο «Εθνος της Κυριακής».

Μεγάλος κίνδυνος

Υπάρχουν στιγμές που ο κίνδυνος είναι μεγάλος και πρέπει όλοι όσοι αποφασίζουν να ασχοληθούν με την καταγραφή των κεραυνών να το λαμβάνουν υπόψη τους. «Δεν υπάρχει εγχειρίδιο κυνηγού καταιγίδων. Ακολουθείς μια μεθοδολογία, προχωράς με ασφάλεια, σημειώνεις τις εμπειρίες, καταγράφεις το φαινόμενο. Έτσι προχωράς. Βλέπω ότι σε πολύ κόσμο αρχίζει να αρέσει αυτή η ενασχόληση. Όμως είναι άλλο να πηγαίνεις να φωτογραφίζεις το νυχτερινό ουρανό, κι άλλο να φωτογραφίζεις μια καταιγίδα. Είναι πολύ επικίνδυνο. Ο κίνδυνος να πάθεις κάτι είναι μεγάλος. Εχει κινδύνους αυτό πράγμα» αναφέρει.

Στις μεγάλες καταιγίδες που έπληξαν την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης τις τελευταίες μέρες ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης ήταν παρών. «Στο Καλοχώρι, με έπιασε χαλάζι αλλά αυτά είναι τυπικά. Θα βρεθείς στο μέσο μιας καταιγίδας, θα φας κι ένα κεραυνό στα 100 μέτρα, θα ακούσεις να σκίζεται ο ουρανός. Πρέπει όμως πάντα να προσέχεις. Φωτογράφισα την καταιγίδα στο Πάικο. Το φαινόμενο εκτυλίσσεται ακόμα πάνω από το Πάικο αλλά αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να με περικυκλώσει αφού έρχεται προς τα πάνω μου. Ενώ θέλω να γυρίσω και να έρθω Θεσσαλονίκη εκείνη τη στιγμή πάω κάτω από μια γέφυρα και λουφάζω, γιατί ξέρω τον κίνδυνο. Οπότε λες, δε πειράζει αν το χάσω. Πήρα αυτό που ήθελα, το είδα στην πηγή του, ας μην προχωρήσω».

Η καταιγίδα που κατέγραψε στο Πάικο, στην καρδιά του Κωνσταντίνου Εμμανουηλίδη όμως έχει μια ξεχωριστή θέση και για άλλον ένα λόγο. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έγινα μάρτυρας ενός τόσο ισχυρού γεγονότος και τράβηξα αυτές τις εκπληκτικές λάμψεις κεραυνών καθώς πέρασαν πάνω από το βουνό και ήρθαν στην απεικονιστική μου τοποθεσία. Αυτή η εικόνα εκπληρώνει και ένα όνειρό μου ενώ ήμουν στις χημειοθεραπείες επειδή το τελευταίο παρόμοιο που είχα κάνει ήταν πριν διαγνώσω καρκίνο πριν από τριάμιση χρόνια» έγραψε σε μια ανάρτησή του στο fb.

Το όνειρο ζωής

Το όνειρό του για τα επόμενα χρόνια είναι με κάποιο τρόπο να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για την κλιματική αλλαγή. «Κάποια στιγμή θα φτιάξω ένα κινητό σταθμό ένα αυτοκίνητο με όργανα μέτρησης και ειδικές κάμερες για να παίρνω ακόμα περισσότερα δεδομένα την ώρα που είμαι εκεί και κάνω ότι κάνω…» αναφέρει.

Σ΄ αυτή τη δύσκολη διαδρομή του μέχρι τώρα ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης δε λογάριασε ούτε κόστος ούτε… κούραση. «Μέχρι τώρα έχω επενδύσει πάνω από 30.000 ευρώ σε μηχανήματα κι εξοπλισμό χωρίς να υπολογίζω τα έξοδα των ταξιδιών. Είναι ένας συνεχής αγώνας. Θέλει κουράγιο γιατί υπάρχει και η άλλη μου δουλειά που την κάνω επειδή μου αρέσει, με μεγάλη αγάπη. Όμως τις τρεις τελευταίες νύχτες έχω κοιμηθεί όλο κι όλο 10 ώρες, αφού πήγαινα να φωτογραφίσω καταιγίδες» λέει.

Αν κάτι έμαθε όλα αυτά από την αστρονομία, το… κυνήγι κεραυνών αλλά και την περιπέτεια της υγείας του, είναι πως «αν κάνεις κάτι που σου αρέσει αυτό μπορεί να φέρνει κούραση αλλά σου δίνει και ενέργεια. Κουράζεσαι αλλά βγάζεις ενέργεια. Πιστεύω ότι η ζωή είναι κάτι παραπάνω από τα τετριμμένα…» προσθέτει.

Διαβάστε ακόμη

Παγκόσμια ανησυχία για τις απειλές Πούτιν μετά το χτύπημα με τον πύραυλο Oreshnik στην Ουκρανία: Τα χαρακτηριστικά του νέου όπλου της Ρωσίας

Νέα αποκάλυψη για την υπόθεση της Αμαλιάδας: Είχε παντρευτεί εικονικά Ινδό η Ειρήνη Μουρτζούκου

Πόλεμος της κυβέρνησης Μπάιντεν με τις εταιρείες τεχνολογίας: Ζητεί να διαχωριστεί η Google από το Chrome και το Android

Βρετανία: Πόσο κόστισε η στέψη του βασιλιά Καρόλου – Το ιλιγγιώδες ποσό