Κραυγή αγωνίας του 16χρονου: «Θέλω μόνο να φύγω από δω...»

Τα λόγια του ανήλικου για τις συνθήκες κράτησης στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στο Φυλάκιο του Βόρειου Εβρου

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Φωτογραφία από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα από την κατάσταση που επικρατεί στη δομή φιλοξενίας

Συγκλονίζει η µαρτυρία 16χρονου πρόσφυγα, την οποία κατέγραψαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και καταδεικνύει τις συνθήκες κράτησης 250 ατόµων -εκ των οποίων οι µισοί και πλέον είναι ασυνόδευτοι ανήλικοι- στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στο Φυλάκιο του Βόρειου Εβρου. Η οργάνωση απευθύνει έκκληση για ολοκληρωµένη κρατική παρέµβαση βασικής φροντίδας υγείας στη συγκεκριµένη δοµή. Όπως αναφέρει, µάλιστα, στο «Εθνος» η τοπική συντονίστρια της οργάνωσης, ο συγκεκριµένος δεν είναι ο µόνος ανήλικος που έχει κάνει απόπειρες αυτοκτονίας.

Ο 16χρονος βρίσκεται στο Φυλάκιο τους τελευταίους δύο µήνες, έπειτα από µια περιπετειώδη περιπλάνηση τριών ετών στους προσφυγικούς δρόµους µεταξύ Συρίας, Τουρκίας και Ελλάδας, ένα ναυάγιο στο Αιγαίο και το πέρασµα από τον Έβρο τον Οκτώβριο. Έφυγε από τη χώρα του πριν από τρία χρόνια, σε ηλικία µόλις 13 ετών, µόνος του, αφήνοντας πίσω τους ανήµπορους γονείς του. Έχει µία αδελφή στην Αµερική και άλλη µία στη Σαουδική Αραβία, αλλά θέλησε να αναζητήσει το δικό του µέλλον στην Ευρώπη. Περνώντας στην Τουρκία δούλεψε επί 8 µήνες ως σερβιτόρος και υπάλληλος πλυντηρίου αυτοκινήτων, µαζεύοντας χρήµατα για να πληρώσει τον διακινητή που θα τον περνούσε στην Ελλάδα. «Ακόµη του χρωστάω χρήµατα και πρέπει να τα βρω όταν φύγω από δω» λέει.

«Έχω προσπαθήσει τρεις φορές να αυτοκτονήσω και συνεχίζω να κάνω τέτοιες σκέψεις. Αυτό το μέρος είναι η αιτία που θέλω να δώσω τέλος στη ζωή μου»

Στην Ελλάδα εισήλθε µε τη δεύτερη προσπάθεια, και αφού µεσολάβησε ένα δραµατικό ναυάγιο ανοιχτά της Κω. Η βάρκα στην οποία επιβιβάστηκαν από το Μπόντρουµ (Αλικαρνασσός) ήταν για 4-5 άτοµα, αλλά ο διακινητής τη φόρτωσε µε 11, µε αποτέλεσµα να ανατραπεί µεσοπέλαγα. «Μείναµε µισή ώρα στο νερό, µέχρι που µας µάζεψε το τουρκικό λιµενικό και µας γύρισε στην Τουρκία. Μείναµε µε βρεγµένα ρούχα όλη µέρα. Οποτε έκανα µια ερώτηση, µε έσπρωχναν και µε χτυπούσαν. Μας χτυπούσαν πολύ και µας έδιναν φαγητό µόνο µία φορά τη µέρα, λίγα µπισκότα και χυµό» αναφέρει.

Αυτοκτονικές τάσεις Μετά τους µετέφεραν στην πόλη Ούρφα, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, και από εκεί οι διακινητές στοίβαξαν 35 άτοµα σε ένα εννιαθέσιο βαν που τους µετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, µε ένα 20ωρο ταξίδι-θρίλερ. Ο Εβρος ήταν ο επόµενος προορισµός και ακολούθησε το πέρασµα στην Ελλάδα. Στο ΚΥΤ Φυλακίου, στην Ορεστιάδα, επιχείρησε τρεις φορές, όπως λέει, να κρεµαστεί από το κοντέινερ µε µια ζώνη. Τον παρακολουθεί ψυχολό-
γος και δύο φορές τον είδε ψυχίατρος από την Αλεξανδρούπολη.

Παραπονιέται για το φαγητό, που «δεν θα το έτρωγαν ούτε τα σκυλιά», και δηλώνει απελπισµένος. «Θέλω µόνο να βγω, δεν χρειάζοµαι κανέναν, θα βρω τον δρόµο µου».

«Δεν είναι ο μόνος...»

∆υστυχώς ο 16χρονος δεν είναι ο µόνος που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση απελπισίας, λέει στο «Εθνος» η Ιφιγένεια Αναστασιάδη, συντονίστρια της οµάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που έπειτα από εξάµηνη παρουσία στη δοµή αποχωρούν αυτές τις µέρες από τον Εβρο και απευθύνουν έκκληση στην πολιτεία να οργανώσει το γρηγορότερο µια ολοκληρωµένη µονάδα φροντίδας υγείας του ΚΕΕΛΠΝΟ στην περιοχή.

«Ενα παιδί που έχει φύγει από τον πόλεµο µόνο του, έχει περάσει όλα αυτά και βρίσκεται µπροστά σε ένα αβέβαιο µέλλον, χωρίς να γνωρίζει πότε, πού, µε ποιον τρόπο θα συνεχίσει τη ζωή του, είναι λογικό να βρίσκεται µπροστά σε τέτοιου είδους προβλήµατα» επισήµανε η κ. Αναστασιάδη και πρόσθεσε: «Υπάρχουν κι άλλα περιστατικά αυτοτραυµατισµών. Ισως το σοβαρότερο δεν είναι η πράξη, αλλά η ίδια η σκέψη της αυτοκτονίας».

Διαβάστε ακόμη