Αποκάλυψη: Η αλβανική μαφία κρατά τα κλειδιά των φυλακών του Κορυδαλλού

Κάθε πτέρυγα έχει το δικό της αφεντικό, υπαρχηγό, στρατιώτες αλλά και «µικρούς» για όλες τις δουλειές

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά ┋

«Δεν δώσαμε µόνο τη νύχτα στην αλβανική µαφία, αλλά και τις φυλακές. Κάθε πτέρυγα έχει το καπετανάτο της και τον αρχηγό της. Αυτή είναι η αλήθεια για τον Κορυδαλλό» λένε άνθρωποι που γνωρίζουν καλά πρόσωπα και καταστάσεις. «Μια µικρή πόλη, η οποία δεν έχει σχέση µε τις άλλες» τον χαρακτηρίζουν. Οι υπόλοιπες φυλακές δεν έχουν ούτε τον πληθυσµό του Κορυδαλλού, ούτε όµως τις δυσκολίες που εµφανίζει η µεγαλύτερη φυλακή υποδίκων. Γι’ αυτό όσοι ξέρουν λένε ότι «ο Κορυδαλλός βαράει το ταµπούρλο και τα υπόλοιπα καταστήµατα χορεύουν».

Εξι πτέρυγες, έξι αρχηγοί. Οσο µεγαλύτερος ο στρατός -ή τα λεφτά- που έχει πίσω του ο αρχηγός, τόσο πιο δυνατός είναι. Η µεγάλη αύξηση που παρουσίασε τα τελευταία χρόνια η εισροή αλλοδαπών στη φυλακή άλλαξε και την ανθρωπογεωγραφία του σωφρονιστικού καταστήµατος, τα ήθη και τις συνήθειές του. «Η ∆’ πτέρυγα είναι άβατο» λένε όσοι την επισκέπτονται συχνά. «Σε αυτήν, η Υπηρεσία δεν στέλνει Ελληνα. Είναι απόλυτα ελεγχόµενη από τους Αλβανούς και εάν στείλεις Ελληνα είναι σαν να θέλεις να τον τιµωρήσεις». Στην Ε’ πτέρυγα, λένε οι ίδιοι µάρτυρες, ερίζουν για την αρχηγία. ∆εν έχει ακόµη ξεκαθαριστεί ποιος θα έχει το πάνω χέρι.

Αυτό όµως που είναι ξεκάθαρο είναι ότι ο κάθε «αρχηγός» δεν ανακατεύεται στο «µαγαζί» του άλλου. Οι ρόλοι στις σκληρές πτέρυγες είναι µοιρασµένοι. Υπάρχουν το αφεντικό, ο υπαρχηγός, οι στρατιώτες αλλά και οι «µικροί» για όλες τις δουλειές. Αυτός που θα πάει τα ρούχα στο πλυντήριο, που θα φτιάξει τους καφέδες ή θα καθαρίσει το κελί. Οι «θεραπαινίδες» όπως λένε, οι υπηρέτριες των ισχυρών. Στη Β’ και τη Γ’ πτέρυγα τα πράγµατα φαίνεται ότι είναι πιο ήσυχα, λόγω της έλλειψης ισοβιτών και µεγάλων πρόσκαιρων καθείρξεων. Ακόµη πιο ήρεµη είναι η ΣΤ πτέρυγα, η αποκαλούµενη VIP, όπου κρατήθηκαν «γνωστοί» υπόδικοι. Η εν λόγω πτέρυγα δεν διαθέτει «γκλάµουρ» όπως πιστεύεται, αλλά περισσότερη ασφάλεια, αφού κρατούνται λίγοι σε κάθε κελί και ως επί το πλείστον κατηγορούµενοι που θέλουν να εκτίσουν την ποινή τους χωρίς να δηµιουργήσουν προβλήµατα.

Αµέσως µετά τους κρατουµένους αλβανικής καταγωγής, τα σκήπτρα στην αρχηγία θέλουν να κρατήσουν οι Γεωργιανοί, οι οποίοι χαρακτηρίζονται εξίσου σκληροί. Η πρόσφατη αποτρόπαια δολοφονία του Αλµπέρ Μπάκο, από το µαχαίρι του Μάικλ Κάτριοτ, συγκατηγορουµένου του στη δολοφονία του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, δείχνει την αποφασιστικότητα των «σκληρών» του Κορυδαλλού.

Για κάποιους το ανελέητο µαχαίρωµα -όσοι σωφρονιστικοί υπάλληλοι έγιναν µάρτυρες του περιστατικού χρειάστηκαν ψυχολογική υποστήριξη- δεν έγινε γιατί διαφώνησαν στον χειρισµό της υπόθεσης του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, αλλά γιατί ο δολοφόνος βαρέθηκε να βρίσκεται «υπό τας διαταγάς» του Μπάκο. Λίγες ηµέρες ωστόσο αργότερα πέθανε από ναρκωτικά ακόµη ένας Αλβανός κρατούµενος, 33 ετών, ο οποίος θα κατέθετε στη δίκη που έχει ήδη αρχίσει στο Μεικτό Ορκωτό ∆ικαστήριο. Σύµπτωση;

Νέος «Κώδικας Αξιών»

Όταν τη φυλακή του Κορυδαλλού διαφέντευαν Ελληνες, τα πράγµατα ήταν διαφορετικά. Οχι ότι τότε δεν υπήρχαν συγκρούσεις ή καπετανάτα. Οχι ότι δεν υπογράφονταν συµβόλαια ή δεν γίνονταν εκβιασµοί. Οσοι ξέρουν όµως λένε µε βεβαιότητα ότι σήµερα το ύφος της παρανοµίας είναι διαφορετικό. «Οπου είχαν τον έλεγχο της φυλακής παλιοί βαρυποινίτες, τα ναρκωτικά ήταν λιγότερα» λέει παλιός αρχιφύλακας. «Από τότε που µπήκε ο ... στη φυλακή, βρώµισε από τα ναρκωτικά» ήταν η φράση που χρησιµοποιούσε φύλακας καταστήµατος, δίνοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγµα των αλλαγών που έχουν γίνει στον Κορυδαλλό.

Η παλιά φρουρά των βαρυποινιτών είχε έναν δικό της «κώδικα αξιών» που διατηρούσε ισορροπίες στη φυλακή, λένε δικηγόροι. Οταν έφυγαν αυτοί, οι ισορροπίες άλλαξαν. ∆ικό τους αίτηµα ήταν να φύγουν οι παιδεραστές από τον Κορυδαλλό, ενώ θεωρούσαν «απολειφάδια» όσους έκαναν διακίνηση ναρκωτικών στη φυλακή. Ακόµη και όταν αποφυλακίστηκαν, η γνώµη τους «µετρούσε» και φέρονται ότι ασκούσαν επιρροή στα τεκταινόµενα του Κορυδαλλού. Οι κρατούµενοι που έµειναν πίσω τους... σέβονταν.

Διάχυτος ο φόβος

Ο υπερπληθυσµός στο σωφρονιστικό κατάστηµα του Κορυδαλλού, τα ελλιπή µέτρα ασφαλείας και ο µικρός αριθµός των σωφρονιστικών υπαλλήλων δηµιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ φόβου, µε τα επακόλουθα αποτελέσµατα. Οπως λένε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, σήµερα στον Κορυδαλλό η αναλογία είναι ένας ή δύο υπάλληλοι σε κάθε πτέρυγα µε 300 έως 500 κρατουµένους, ενώ η ευρωπαϊκή αναλογία είναι 1 προς 5. Οι πόρτες ακόµη και σήµερα στον Κορυδαλλό ανοίγουν και κλείνουν µε κλειδί, τα µηχανήµατα ελέγχου χαλάνε, µε αποτέλεσµα τα ναρκωτικά και τα κινητά να κυκλοφορούν «ανενόχλητα». Είναι τέτοια η αδυναµία αλλά και ο φόβος άσκησης ελέγχου, που πια δεν πωλούνται τηλέφωνα στον Κορυδαλλό. Παλιότερα ένα κινητό στην... αγορά του Κορυδαλλού κόστιζε µέχρι 500 ευρώ. Σήµερα µπορεί κανείς να βρει κινητό µε 50 ευρώ, λένε όσοι γνωρίζουν.

Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τρέµουν να µπουν στα κελιά και χρειάζονται τη συνδροµή της Αστυνοµίας. Ο αριθµός των υπαλλήλων είναι πολύ µικρός, ενώ, αν και η διοίκηση του καταστήµατος καταβάλλει προσπάθειες, δεν υπάρχει «στρατός», ούτε τα τεχνικά µέσα για να επιβληθεί το κράτος στη φυλακή. Και όπου δεν υπάρχει το κράτος, η φυλακή «ζουγκλοποιείται». Αυτό άλλωστε δείχνουν ακόµη και οι... απαγωγές που φέρεται ότι γίνονται µεταξύ κρατουµένων από τη µία πτέρυγα στην άλλη, προκειµένου να τους εκβιάσουν να δώσουν χρήµατα. Και εάν δεν ήταν οι συγγενείς να τους αναζητούν, η οµηρεία θα διαρκούσε για ηµέρες, µέχρι να καταβληθούν τα επίµαχα ποσά.

Άλλες πληροφορίες θέλουν ακόµη τους σκληρούς των φυλακών να ζητούν «µίσθωµα» από τον νεοεισερχόµενο για να τον «αφήσουν» να µείνει στο κελί. Η «ταρίφα» παίζει ανάλογα µε τα κέφια του αρχηγού και την εικαζόµενη οικονοµική δυνατότητα του κρατουµένου. Και µέσα σε όλα ας µην ξεχνάµε και τις «αθρόες» µετακινήσεις κρατουµένων από τη µία πτέρυγα στην άλλη, χωρίς να εµποδίζονται... Από τα περιστατικά φόβου δεν λείπουν οι ξυλοδαρµοί κρατουµένων, οι εκρήξεις στα αυτοκίνητά τους, ή ακόµη και στων συγγενών τους, µε χαρακτηριστικό παράδειγµα εκείνο στα σπίτια συγγενών του Γιάννη Σµπώκου.

Σειρά μέτρων

Μετά τα απανωτά -τρία στη σειρά- κρούσµατα στις φυλακές Κορυδαλλού, το υπουργείο ∆ικαιοσύνης ανακοίνωσε µια σειρά µέτρων, αναγνωρίζοντας έτσι το πρόβληµα ασφαλείας στο σωφρονιστικό κατάστηµα. Μέσα στην άνοιξη αναµένονται 100 προσλήψεις υπαλλήλων, οι οποίοι ωστόσο πρέπει να εκπαιδευτούν, εάν και αυτό δεν θα λύσει το πρόβληµα, αφού αναµένεται να αποχωρήσουν οι δηµοτικοί υπάλληλοι που είχαν προσληφθεί το 2014 στο πλαίσιο της διοικητικής µεταρρύθµισης.

Πολλοί χαρακτηρίζουν εσφαλµένη την επίµαχη κίνηση, αφού στην κυριολεξία οι δηµοτικοί υπάλληλοι που τη µία ηµέρα έκοβαν... κλήσεις, την επόµενη βρέθηκαν στα κελιά του Κορυδαλλού, εντελώς ανεκπαίδευτοι και χωρίς καµία εµπειρία. ∆εύτερο µέτρο η ενίσχυση του καταστήµατος µε τεχνικά µέσα. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι έχουν κατά καιρούς ζητήσει να τοποθετηθούν jammers στη φυλακή, ώστε να απενεργοποιούνται όλα τα κινητά τηλέφωνα, εγκατάσταση πορτών που να κλείνουν κεντρικά και όχι µε κλειδιά, αλλά και bodycameras, ώστε κάθε σωφρονιστικός που κυκλοφορεί στον διάδροµο ή σε κελιά κρατουµένων να φοράει επάνω του µία κάµερα που να καταγράφει τι γίνεται και να τον βλέπουν παράλληλα και οι συνάδελφοί του στο control room.

Κάτι τέτοιο θα εµπόδιζε τόσο τον κρατούµενο όσο και τον επίορκο υπάλληλο από οποιοδήποτε «νταραβέρι». Ολα αυτά όµως απαιτούν ένα τεράστιο κόστος, το οποίο δεν είναι διαθέσιµο για τη φυλακή, λαµβανοµένης υπόψη και της δηµοσιονοµικής κρίσης που τα τελευταία χρόνια έχει βέβαιο αντίκτυπο και στη φυλακή. Παράλληλα, από το καλοκαίρι το υπουργείο ∆ικαιοσύνης προέβη και σε αλλαγές αρχιφυλάκων, ενώ στο εξωτερικό θυρωρείο -όπου γίνεται ο πρώτος και βασικός έλεγχος- η φρουρά δεν υπάγεται στον αρχιφύλακα.

Σήµερα ο Κορυδαλλός «κατοικείται» από 1.670 κρατουµένους, συµπεριλαµβανοµένων και των γυναικείων φυλακών, και αν δεν είχαν εφαρµοστεί οι διατάξεις του νόµου Παρασκευόπουλου, µε τις όποιες ελλείψεις και συνέπειες, το σωφρονιστικό κατάστηµα θα φιλοξενούσε περί τους 2.300 εγκλείστους. Η βόµβα θα είχε εκραγεί ή θα την «πλήρωναν» ολοένα και περισσότεροι ήσυχοι κρατούµενοι, πλήρως απροστάτευτοι στις ορέξεις των ισχυρών.