Δίκη Ρούλας Πισπιρίγκου: «Όλοι με μισούν και με λένε Μήδεια»
Ενώπιον του ΜΟΔ συνεχίστηκε η απολογία της Ρούλας Πισπιρίγκου🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋
Ενώπιον του ΜΟΔ συνεχίστηκε η απολογία της Ρούλας Πισπιρίγκου που δικάζεται για τους θανάτους από ασφυξία των δύο μικρότερων παιδιών της, της Μαλένας και της Ίριδας.
«Είναι δεδομένο ότι όλοι λένε ότι είμαι μία Μήδεια», ανέφερε κάποια στιγμή φορτισμένη η Ρούλα Πισπιρίγκου που έχει ήδη μία πρώτη καταδίκη σε ισόβια για τον θάνατο της Τζωρτζίνας, της πρωτότοκης κόρης της. Ήταν η στιγμή που η πρόεδρος τη ρώτησε τι την ενδιαφέρει περισσότερο: να κριθεί αθώα ή να μάθει την αλήθεια για τον θάνατο των παιδιών της.
«Με ενδιαφέρει μόνο να μάθω την αλήθεια. Είναι δεδομένο ότι όλοι με μισούν, λένε ότι είμαι μια Μήδεια που έχει σκοτώσει τα παιδιά της. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Με ρώταγαν οι συνήγοροι μου "τα σκότωσες τα παιδιά;" και εγώ ούτε να εκστομίσω τη λέξη δεν μπορούσα. Ειλικρινά αν ήσασταν στην άλλη δίκη ( για τη Τζωρτζίνα) θα καταλαβαίνατε τι σημαίνει μίσος και προκατάληψη. Με μια καταδίκη 7 - 0 για ανύπαρκτη κεταμίνη, αλλά θα τα δούμε αυτά στο Εφετείο. Εμένα αυτό με έχει φάει: Γιατί έγινε όλο αυτό. Μου έχουν μουρλάνει το μυαλό οι ιατροδικαστές και δεν ξέρω από τι έφυγαν τα παιδιά μου" απάντησε η Ρούλα Πισπιρίγκου.
«Το παιδί όταν ήρθε στο δωμάτιο είχε σπασμούς, τιναζόταν και χέρια και πόδια, ήμουν εγώ μέσα μαζί με τον πατέρα της. Ξαφνικά το παιδί σαν να τρελάθηκε, προσπαθούσαμε να την κρατήσουμε. Αυτό κράτησε ένα δίλεπτο, φωνάξαμε και δυο νοσοκόμες. Εγώ της κρατούσα τους ώμους και ο πατέρας της τα πόδια…Το παιδί φώναζε, «μαμά», «μπαμπά», «άσε με, δε θέλω», ήταν αντιδραστική. Ο Μάνος άνοιξε την πόρτα και φώναξε και ήρθαν δύο νοσηλεύτριες. Οι νοσηλεύτριες έμειναν περίπου 3-4 λεπτά και το παιδί σταδιακά ηρέμησε και άρχισε το παιδί να έχει κάτι σαν παραλήρημα, σαν παραισθήσεις», συνέχισε.
Ο διάλογος με την έδρα
Η πρόεδρος της έδρας δείχνοντάς της φωτογραφίες κι επικαλούμενη όσα έχει πει πατέρας του παιδιού Μάνος Δασκαλάκης, αμφισβήτησε την περιγραφή της.
- Πρόεδρος: Εδώ βλέπετε κάποιο παραλήρημα;
- Κατηγορούμενη: Το παιδί ρώτησε «γιατί βλέπω δύο μπαμπάδες;» και έτσι καταλάβαμε ότι κάτι γίνεται. Και μετά είπε μόνη της, ξαφνικά, την προσευχή που έλεγε στο σχολείο.
- Πρόεδρος: Τι σας είπαν οι νοσηλεύτριες;
- Κατηγορούμενη: Ότι είναι σύνηθες να υπάρχει παρενέργεια μετά την εξέταση αυτή.
- Πρόεδρος: Μετά όταν ήρθαν οι γιατροί στην επίσκεψη, ρωτήσατε;
- Κατηγορούμενη: Το είπαμε και μας είπαν ότι μπορεί να συμβεί, μας ρώτησαν αν έχει κάνει εμετό ή διάρροια και αν έφαγε. Δεν τους ανησύχησε σαν περιστατικό.
- Πρόεδρος: Η περιγραφή του κ. Δασκαλάκη διαφέρει. Λέει ότι το παιδί είχε απλώς μια υπερένταση και αναφέρει ότι όλο αυτό κράτησε μέχρι να βάλετε το παιδί να κάτσει κανονικά. Δηλαδή ότι δεν υπήρχαν σπασμοί, αλλά το παιδί απλώς δεν συνεργαζόταν. Αυτή η διαφορά στις περιγραφές πως την εξηγείτε;
- Κατηγορούμενη: Στη μήνυση που έχουμε κάνει για σπασμούς μιλάει. Τώρα γιατί εδώ το διαφοροποιεί, δεν το ξέρω.
- Πρόεδρος: Πώς γίνεται να υπάρχει αυτή η διάσταση απόψεων;
- Κατηγορούμενη: Θεωρώ ότι δεν υπάρχει διάσταση, απλώς το λέει με άλλα λόγια. Αφού λέει για τις νοσηλεύτριες, τα λέει τα υπόλοιπα.
- Πρόεδρος: Οι γιατροί είπαν ότι το παιδί δεν είχε σπασμούς, ότι δεν είχε τίποτα και ότι όλο αυτό δεν τέθηκε ποτέ υπόψη τους.
- Κατηγορούμενη: Δηλαδή οι νοσηλεύτριες δεν είδαν σπασμούς; Μήπως το αποκρύπτουν; Γιατί μήπως αυτό δεν ήταν κάτι φυσιολογικό; Μήπως θέλουν να συγκαλύψουν; Δεν γίνεται δύο άτομα να βλέπουμε δύο διαφορετικά πράγματα. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Δασκαλάκης έλεγε άλλα στη μήνυση του τότε και άλλα τώρα.
- Πρόεδρος: Οι γιατροί μας έχουν πει ότι αν το παιδί είχε σπασμούς θα ήταν κάτι σημαντικό για αυτούς, που θα καθόριζε και τη μετέπειτα θεραπεία. Μήπως τελικά το παιδί απλώς δεν συνεργάστηκε και δεν είχε σπασμούς;
- Κατηγορούμενη: Τιναζόταν και πεταγόταν.
- Πρόεδρος: Οι γιατροί δεν έχουν καταγράψει όμως σπασμούς;
- Κατηγορούμενη: Δεν το ξέρω, ρωτήστε αυτούς.
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr