Δρομοκαΐτειο: 22χρονος με αυτισμό ζει ενάμισι χρόνο δεμένος σε κρεβάτι

Έκκληση στην πολιτεία και το υπουργείο Υγείας κάνει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, αλλά και του Σωματείου Εργαζομένων ΨΝΑ «Δρομοκαΐτειο» με μια επιστολή-κόλαφο

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά ┋

Ένας νέος με αυτισμό νοσηλεύεται υπό καθήλωση εδώ και ενάμιση χρόνο σε θάλαμο στο Δρομοκαΐτειο, όπως έγραψε το Iatropedia.gr. Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, κάνει έκκληση προς το υπουργείο Υγείας, με ανοικτή επιστολή του που δημοσίευσε το site. Όπως αναφέρει, η μητέρα του παιδιού ήταν αυτή που τον παρακάλεσε να δημοσιοποιήσει το θέμα, με σκοπό να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι και ο 22χρονος να μεταφερθεί σε ειδικό ξενώνα για παιδιά με αυτισμό, ώστε να έχει καλύτερη ιατρική αντιμετώπιση.

«Η μητέρα απευθύνθηκε παντού, αλλά βρήκε κλειστές πόρτες. Έστω τώρα ας λυθεί το πρόβλημα. Το παιδί αξίζει μία καλύτερη τύχη», σημειώνει ο κ. Γιαννάκος. «Το κρεβάτι του για να μην κουνιέται, στην προσπάθειά του να ελευθερωθεί, βιδώθηκε στο πάτωμα. Το παιδί βρίσκεται μόνιμα σε ένα δωμάτιο απομόνωσης» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ακατάλληλες συνθήκες

Τον Μάρτιο, η μητέρα είχε και πάλι μιλήσει για την υπόθεση στo iatropedia.gr: «Το παιδί μου δεν σιτίζεται, κινδυνεύει η ζωή του. Στην κλινική που νοσηλεύεται νοσηλεύονται και τοξικομανείς και εγκληματίες. Έχω μείνει πέντε μήνες μέσα, κοιμόμουν σε ένα στρώμα, δίπλα στον γιο μου και τα έχω δει με τα μάτια μου. Αυτά τα επιβεβαίωσε και γιατρός και ο διοικητής του Δρομοκαΐτειου στον εισαγγελέα, όπου πήγαμε πριν από έναν μήνα. Έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις. Τον χτυπούν, τον βρίζουν, τον φτύνουν οι άλλοι ασθενείς και, βέβαια, δεν ευθύνονται αυτοί για αυτό. Κρίμα για το παιδί. Έχω ένα παλικάρι και είναι κατά τα άλλα υγιέστατος. Ξέρει να γράφει, ξέρει να διαβάζει, μαθαίνει... Θέλει να συνεχίσει τη ζωή του, να επικοινωνεί με τους ανθρώπους και όχι να τον χτυπάνε και να τον δένουν», δήλωνε τότε η μητέρα του Βασίλη, Παναγιώτα Λιόλιου.

Ο Βασίλης παρακολουθούσε το σχολείο έως τα 15 του χρόνια. Μετά, οι επιλογές ήταν είτε να τον αναλάβει η οικογένειά του, είτε να φιλοξενηθεί σε κάποια κρατική δομή. Μόλις έγινε 15 ετών πήγε στο οικοτροφείο του Σκαραμαγκά. Όταν αυτό έκλεισε, μεταφέρθηκε σε ένα ειδικό οικοτροφείο στην Αγία Παρασκευή. Από εκεί, μια οξεία νευρική κρίση, τον έστειλε στο ψυχιατρείο και, έκτοτε, όλες οι πόρτες των εξειδικευμένων για την πάθησή του δομών είναι κλειστές για αυτόν. Ο 20χρονος δεν μπορεί να φιλοξενηθεί πουθενά, όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι για την περίπτωσή του.

«Τον φιλοξενούσε ένα οικοτροφείο στην Αγία Παρασκευή, ειδικό για τον αυτισμό. Έμεινε τρεις μήνες εκεί και σε όλο αυτό το διάστημα ήταν ένα πολύ λειτουργικό παιδί. Μία μέρα, λόγω αλλαγής του προγράμματος, έπαθε μία κρίση και ο διευθυντής του οικοτροφείου με εισαγγελική παραγγελία τον έστειλε στο Δρομοκαΐτειο. Μετά από 15 μέρες βγήκε από το Δρομοκαΐτειο και γύρισε στο οικοτροφείο. Τότε, ο διευθυντής μου είπε ότι αν επαναλάβει την ίδια συμπεριφορά, θα του ξανακάνει εισαγγελική παραγγελία. Τον παρακάλεσα, του είπα αν συμβεί κάτι τέτοιο να με ειδοποιήσει, για να πάω να τον ηρεμήσω, όσο μπορώ, αλλά δεν με άκουσε και μετά από δύο μέρες του έκανε και δεύτερη εισαγγελική παραγγελία. Από τότε έως και σήμερα, από τις 15 Ιουνίου (σ.σ του 2018), ο γιος μου νοσηλεύεται στο Δρομοκαΐτειο, σε έναν χώρο ο οποίος είναι εντελώς ακατάλληλος για την πάθησή του».

«Τιμωρείται σαν εγκληματίας»

Ο νέος παραμένει στην ψυχιατρική κλινική επειδή δεν υπάρχει κρεβάτι σε κατάλληλη δομή για νέους με αυτισμό. Το αποτέλεσμα είναι να ζει κλειδωμένος στο δωμάτιό του. «Πονάει η ψυχή σου να το βλέπεις και να σου λέει θέλω να πάω στο χωριό μου τώρα τα Χριστούγεννα και αυτό να μην μπορεί να γίνει. Να προσπαθεί να παίξει μπάλα στο δωμάτιό του με δεμένα τα πόδια. Τιμωρείται ως ο χειρότερος εγκληματίας επειδή έχει την ατυχία να πάσχει από αυτισμό. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η τύχη» σχολιάζει ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειου, κάνοντας λόγο για «ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας».

«Το κράτος, η Ευρωπαϊκή Ένωση ξόδεψαν εκατομμύρια ευρώ για να ζουν αυτά τα παιδιά σε προστατευόμενους ξενώνες, διαμερίσματα μιας και στο σπίτι τους είναι αδύνατον να τα φροντίσει η οικογένειά τους. Πού πήγαν όλα αυτά τα χρήματα; Τι γίνεται τώρα; Οι έχοντες την εξουσία θυμούνται τώρα παραμονές εορτών τα άτομα με αυτισμό και άλλες αναπηρίες και τα επισκέπτονται εθιμοτυπικά. Τι θα έλεγαν σε αυτό το παιδί που το καταδικάζουν να ζει καθηλωμένο χειροπόδαρα σε ένα δωμάτιο στο κρεβάτι του σε όλη του τη ζωή; Καμία λύση στο πρόβλημα παρά τις προσπάθειές μας. Παρά τη δημόσια κατακραυγή».

Υποστελέχωση

Ο Μιχάλης Γιαννακός σχολιάζει και το πρόβλημα της υποστελέχωσης, που έχει ως αποτέλεσμα νέοι με αυτισμό να καθηλώνονται με ιμάντες στα κρεβάτια τους, αντί να τυγχάνουν της δέουσας φροντίδας. «Δύο νοσηλευτές (εκ των οποίων πολλές φορές ο ένας εκπαιδευόμενος) για 40 ασθενείς στη βάρδια. Όλοι οι ασθενείς διεγερτικοί – επικίνδυνοι που εισάγονται συνοδεία τριών αστυνομικών. Σε 1.450 οργανικές θέσεις μείναμε 400 εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων».

Στην επιστολή του ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ αναφέρεται και στο πρόβλημα των υποδομών του Δρομοκαΐτειου, στις οποίες δεν γίνεται συντήρηση: «Λόγω έλλειψης κονδυλίων δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή συντήρηση, επισκευή στις υποδομές του νοσοκομείου. Μπάνια, κουζίνες, σαλόνια απαράδεκτα. Οι κοριοί συνεχίζουν να περπατάνε σε δωμάτια ασθενών», γράφει, καταλήγοντας: «Όχι άλλα καθηλωμένα παιδιά σε κρεβάτια!»

Ολόκληρη η επιστολή

«Παραμονές Χριστουγέννων. Στο Δρομοκαϊτειο εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ και ενάμιση χρόνο ένα 22χρονο παιδί μόνιμα δεμένο σε πόδια και χέρια στο κρεβάτι του. Το κρεβάτι του για να μην κουνιέται στην προσπάθειά του να ελευθερωθεί βιδώθηκε στο πάτωμα. Το παιδί βρίσκεται μόνιμα σε ένα δωμάτιο απομόνωσης. Καμία δυνατότητα να βγει να κάνει μία βόλτα στον περιβάλλοντα χώρο του Νοσοκομείου. Να το δει ο ήλιος. Τιμωρείται ως ο χειρότερος εγκληματίας επειδή έχει την ατυχία να πάσχει από αυτισμό. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η τύχη. Πού είναι το κοινωνικό κράτος;

»Το κράτος, η Ευρωπαϊκή Ένωση ξόδεψαν εκατομμύρια ευρώ για να ζουν αυτά τα παιδιά σε προστατευόμενους ξενώνες, διαμερίσματα μιας και στο σπίτι τους είναι αδύνατον να τα φροντίσει η οικογένειά τους. Που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα; Τι γίνεται τώρα; Οι έχοντες την εξουσία θυμούνται τώρα παραμονές εορτών τα άτομα με αυτισμό και άλλες αναπηρίες και τα επισκέπτονται εθιμοτυπικά. Τι θα έλεγαν σε αυτό το παιδί που το καταδικάζουν να ζει καθηλωμένο χειροπόδαρα σε ένα δωμάτιο στο κρεβάτι του σε όλη του τη ζωή; Καμία λύση στο πρόβλημα παρά τις προσπάθειές μας. Παρά τη δημόσια κατακραυγή.

»Θέλουν να ξεχάσει η κοινωνία ότι υφίσταται το πρόβλημα, εκμεταλλευόμενοι ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν να αναδεικνύουν το ίδιο θέμα συνεχώς. Πονάει η ψυχή σου να το βλέπεις και να σου λέει θέλω να πάω στο χωριό μου τώρα τα Χριστούγεννα και αυτό να μην μπορεί να γίνει. Να προσπαθεί να παίξει μπάλα στο δωμάτιό του με δεμένα τα πόδια. Εμείς οι εργαζόμενοι στο Δρομοκαϊτειο αισθανόμαστε ντροπή και συνάμα τύψεις που είμαστε αναγκασμένοι να καθηλώνουμε το παιδί για να μην αυτοτραυματιστεί επειδή έχουμε αποδεκατιστεί. Βλέπετε είμαστε δύο νοσηλευτές (εκ των οποίων πολλές φορές ο ένα εκπαιδευόμενος) για 40 ασθενείς στη βάρδια. Όλοι οι ασθενείς διεγερτικοί – επικίνδυνοι που εισάγονται συνοδεία τριών αστυνομικών.

»Τρώνε ξύλο οι νοσηλευτές, φωνάζουν βοήθεια και δεν τους ακούει κανείς. Σε 1.450 οργανικές θέσεις μείναμε 400 εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων. Λόγω έλλειψης κονδυλίων δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή συντήρηση, επισκευή στις υποδομές του νοσοκομείου. Μπάνια, κουζίνες, σαλόνια απαράδεκτα. Οι κοριοί συνεχίζουν να περπατάνε σε δωμάτια ασθενών. Κατά τα άλλα τέτοιες ημέρες οι έχοντες την τύχη του κοινωνικού κράτους στα χέρια τους, λένε χρόνια πολλά. Να κάνουν όμως έργο για να αξίζουν τα πολλά χρόνια.

»Όχι καθηλωμένα παιδιά σε κρεβάτια. Η μητέρα του παιδιού επικοινώνησε σήμερα μαζί μου σε απόγνωση και ζήτησε βοήθεια προκειμένου το παιδί να μεταφερθεί σε έναν ειδικό ξενώνα για παιδιά με αυτισμό. Απευθύνθηκε είπε παντού, αλλά βρήκε κλειστές πόρτες. Έστω τώρα ας λυθεί το πρόβλημα. Το παιδί αξίζει μία καλύτερη τύχη», καταλήγει την ανοικτή επιστολή του ο Μιχάλης Γιαννακός.

Διαβάστε ακόμη