«Αντικρυστό»: Τα Ανώγεια διεκδικούν την πατέντα στα διάσημα κοψίδια

Αντιδράσεις από πολιτιστικούς συλλόγους και άλλους δήμους της Κρήτης με την προσπάθεια κατοχύρωσης του αγαπημένου τρόπου ψησίματος, που είχαν «εφεύρει» οι βοσκοί του Ψηλορείτη και της Μαδάρας

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Σε μια σφοδρή αντιπαράθεση έχει οδηγήσει η προσπάθεια κατοχύρωσης του «αντικριστού» από την δημοτική αρχή Ανωγείων με 32 πολιτιστικούς συλλόγους να αντιδρούν ζητώντας το παραδοσιακό έδεσμα να χαρακτηριστεί όχι ανωγειανό αλλά κρητικό με την μέθοδο ΕΠΙΠ (Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν).

Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με το cretalive.gr με επιστολή τους, ζητούν την παρέμβαση του Περιφερειάρχη Κρήτης, Σταύρου Αρναουτάκη, σημειώνοντας ότι οι 32 σύλλογοι θα προχωρήσουν σε όλες τις νόμιμες ενέργειες προκειμένου να διασφαλίσουν το πολιτιστικό τους κεκτημένο.

Αναλυτικά στην επιστολή αναφέρεται:

«Κύριε Περιφερειάρχα,

Πριν από μερικές μέρες πληροφορηθήκαμε τις προθέσεις τών Ανωγείων, δια μέσου του αντιδημάρχου κ. Βασίλη Σμπώκου, να προβούν σε ενέργειες για την κατοχύρωση του Αντικριστού Κρήτης ως «Ανωγεινού οφτού» με την μέθοδο ΕΠΙΠ (Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν) προκειμένου να διασφαλιστεί ή γεωγραφική ένδειξη του προϊόντος ως πνευματική ιδιοκτησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η είδηση έχει προκαλέσει οργή και αγανάκτηση αλλά και γέλωτα, αφού φαίνεται ότι για κάποιους η γραφικότητα δεν έχει όρια. Για όλους εμάς που ζούμε ή καταγόμαστε από τα χωριά που βρίσκονται γύρω από τους πρόποδες του Ψηλορείτη , το «αντικριστό» ή «οφτό» κατά άλλους αποτελεί κοινή πολιτιστική κληρονομιά. Το Αντικριστό είναι μέρος της γαστρονομικής μας κουλτούρας και σύμφωνα με την βιβλιογραφία η ιστορική του ρίζα ξεκινά αιώνες πριν ανοίξει οι όρεξη κάποιων για την ιδιοποίηση του .Αποτελεί πατροπαράδοτο έθιμο που πέρασε από γενιά σε γενιά μέχρι τις μέρες μας, και σήμερα είναι κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των περιοχών που βρίσκονται γύρω από τον Ψηλορείτη και όχι μόνο.

Το πιο μελανό σημείο της ανακοίνωσης όμως είναι ότι σε αυτή την προσπάθεια καπήλευσης και παραχάραξης της ιστορίας, αρωγός είναι η Περιφέρεια Κρήτης - κατά τον κ.Σμπώκο- προκειμένου να καταρτιστεί φάκελος, να κατατεθεί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και εν συνεχεία να περάσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για έγκριση. Όλοι οι σύλλογοι που υπογράφουμε την επιστολή διαμαρτυρίας σας καλούμε να πάρετε θέση εγγράφως, ως το αρμόδιο θεσμικό όργανο για το θέμα, και σας γνωστοποιούμε ότι θα προχωρήσουμε σε όλες τις νόμιμες ενέργειες προκειμένου να διασφαλίσουμε το κοινό πολιτισμικό μας κεκτημένο.

Τέλος προτείνουμε η περιφέρεια να αναλάβει δράσεις για την κατοχύρωση με την μέθοδο ΕΠΙΠ (Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν) προκειμένου να διασφαλιστεί ή γεωγραφική ένδειξη του προϊόντος ως πνευματική ιδιοκτησία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον τίτλο «Κρητικό Οφτό» ή «Κρητικό Αντικριστό», ούτως ώστε να καλύψει όλες τις περιοχές που μετέχουν σε αυτό το γαστρονομικό, πολιτιστικό χαρακτηριστικό.

Αναμένουμε την απάντηση και τις ενέργειες σας

Με εκτίμηση,
1. Οι σύλλογοί:
Ζωνιανά
2. Αξός
3. Βενί
4. Σύλλογος Μυλοποταμιτών
5. Λειβαδίων
6. Κράνα
7. Γέργερη
8. Νίβριτος
9. Ζαρός
10. Κρουσώνας
11. Αγ.Βαρβάρας
12. Πλατάνια Αμάρίου
13. Μέρωνας
14. Βορίζα
15. Γερακάρι
16. Πανασός
17. Μαστραχιανά
18. Καρδιαμανά
19. Καμάρες
20. Αποδούλου
21. Χελιαν
22. Άνω Ασιτώς
23. Κάτω Ασίτες
24. Απομαρμά
25. Πυργού
26. Πετροκεφάλι
27. Μονίσκια
28. Αγ.Ιωάννης
29. Μοναστηράκι
30. Γερακάρι
31. Τύλισος
32. Λουτράκι»

Η ιστορία του «αντικριστού» όπως καταγράφεται

Το «Οφτό» ή «Αντικριστό» κρέας, όπως αναφέρεται στο incrediblecrete.gr (έντυπο υλικό: Ανώγεια, η γη του μύθου και του ονείρου, σελ. 101) το έφτιαχναν συνήθως οι βοσκοί μόνο στις ορεινές περιοχές. Ο τρόπος μαγειρέματος ήταν ιδιαίτερα εύκολος για τους βοσκούς, καθώς δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κουζινικά στην ορεινή ύπαιθρο. Έσφαζαν το ζώο, το έγδερναν και το μοίραζαν σε τέσσερα κομμάτια, τα οποία ονόμαζαν «γουλίδια».

Περνούσαν κάθε κομμάτι σε μια ξύλινη σούβλα και το αλάτιζαν. Κάποιοι βοσκοί ακολουθούσαν μια διαδικασία που ονομαζόταν «οτερμενιά». Δηλαδή, τοποθετούσαν πέτρες για να σχηματίσουν ένα τετράγωνο και σε αυτές έστηναν τις σούβλες με το κρέας.

Στη μέση του τετραγώνου, στην κατάλληλη απόσταση (ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακριά) τοποθετούσαν μια στοίβα από ξερά ξύλα. Άναβαν τη φωτιά, για να ψηθεί το κρέας δίπλα στις φλόγες της φωτιάς. Το κρέας το τοποθετούσαν απέναντι από τη φωτιά (αντικριστά) και όχι επάνω στη φωτιά. Το κρέας το άφηναν σε αυτή τη θέση για 45 λεπτά και μετά το γύριζαν. Το μυστικό για τη νοστιμιά του κρέατος είναι το λίπος.

Διαβάστε ακόμη