Η 9η Μαΐου στην Ιστορία: Πώς τιμάται σήμερα στην Ελλάδα η ημέρα νίκης κατά του ναζισμού

Εδώ και πολλά χρόνια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας την 9η Μαΐου, διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις για να τιμηθούν οι ήρωες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με αποκορύφωμα το «Αθάνατο Τάγμα», την πορεία ειρήνης

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Με αίσθημα υπερηφάνειας και δέος, κρατώντας σφιχτά στα χέρια τους φωτογραφίες προγόνων τους και άλλων συγγενικών τους προσώπων που πολέμησαν στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, Έλληνες από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης συμμετέχουν τα τρία τελευταία χρόνια, την 9η Μαΐου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στο «Αθάνατο Τάγμα».

Την πορεία ειρήνης που διοργανώνεται υπό την αιγίδα της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα και του ρωσικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη, για να τιμήσουν τους ήρωες που πολέμησαν σκληρά στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Ναζί, αδιαφορώντας για το αν θα προσφέρουν τη ζωή τους, προκειμένου οι οικογένειές τους, αλλά και οι μελλοντικές γενιές να ζήσουν ειρηνικά και ελεύθεροι. Κάποιοι γύρισαν ζωντανοί, άλλοι έχυσαν το αίμα τους στο μέτωπο. Όλοι τους, όμως, είναι ήρωες και οι Έλληνες από την πρώην Σοβιετική Ένωση είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν ποτέ τον αγώνα ενάντια στο φασισμό να περάσει το κατώφλι της λήθης.

Ρωσικά στρατεύματα παρελαύνουν τον Μάη του 1945 μπροστά από την Πύλη του Βραδεμβούργου (AP)

Όπως αναφέρει στο ethnos.gr η Ταμίλα Ελευθεριάδου, πρόεδρος συλλόγου Ελλήνων Ποντίων από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης «Δύναμη Ενότητας», με έδρα τη Θεσσαλονίκη, εδώ και χρόνια σε πολλές πόλεις της Ελλάδας τιμούνται οι ήρωες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με σειρά εκδηλώσεων, όπως Θείες Λειτουργίες σε εκκλησίες, καταθέσεις στεφάνων και συναυλίες. Δυστυχώς, φέτος οι εκδηλώσεις θα είναι πολύ περιορισμένες λόγω κορονοϊού.

Σε ό,τι αφορά το «Αθάνατο Τάγμα» διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2017 στην Αθήνα και τα τελευταία δύο χρόνια πραγματοποιείται και στη Θεσσαλονίκη. Στην πορεία ακούγονται τραγούδια στα ελληνικά και στα ρωσικά αφιερωμένα στους ήρωες, ενώ παιδιά φορούν στολές των Ρώσων στρατιωτών από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Μάλιστα, στην πορεία συμμετέχουν πλέον και πολλοί Ελλαδίτες.

«Την 9η Μαΐου του 1945 ο ρωσικός στρατός μπήκε στο Βερολίνο, γεγονός που σηματοδότησε και τυπικά τη λήξη αυτού του φρικτού πολέμου. Είναι γα όλους τους κατοίκους των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μία ημέρα ιερή, μία ημέρα πανηγυρική. Περίπου 27 εκατομμύρια ψυχές χάθηκαν στον πόλεμο μόνο από τη Σοβιετική Ένωση. Με τις διάφορες εκδηλώσεις, αλλά και το ''Αθάνατο Τάγμα'', τιμούμε αυτούς τους ήρωες, αυτούς που πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους, για να ζήσουν οι επόμενες γενιές ελεύθεροι και ειρηνικά», σημειώνει στο ethnos.gr η κ. Ελευθεριάδου.

Κατά την ίδια, οι εορταστικές εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη περιλαμβάνουν και κατάθεση στεφάνων στο συμμαχικό νεκροταφείο του Ζέιτενλικ. Η κατάθεση στεφάνων διοργανώνεται από το ρωσικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

Ρωσικά στρατεύματα παρελαύνουν την 9η Μαΐου 1946 στο Βερολίνο (AP)

Λαμπρές εκδηλώσεις

Τόσο στην πρώην Σοβιετική Ένωση όσο και μετέπειτα στη Ρωσία, καθώς και στις άλλες χώρες που δημιουργήθηκαν μετά τη διάλυσή της, οι εκδηλώσεις τιμής για τους ήρωες του πολέμου είναι λαμπρές. Όπως θυμάται η κ. Ελεθυεριάδου, από μικρό παιδί συμμετείχε με περηφάνια και κοιτούσε με δέος καθώς και με βλέμμα ευγνωμοσύνης τους εν ζωή ακόμα τότε ήρωες του πολέμου.

Συλληφθέντες Γερμανοί στρατιώτες περνούν μια ρωσοαγγλική πινακίδα που χτίστηκε από τους άνδρες του ένατου στρατού των ΗΠΑ στις 9 Μαΐου 1945. Η πινακίδα φέρει αριστερά την σημαία της ΕΣΣΔ και δεξιά την αστερόεσσα σηματοδοτώντας την ένωση των συμμαχικών δυνάμεων κατά του φασισμού — Συλληφθέντες Γερμανοί στρατιώτες περνούν checkpoint στις 9/5/1945 (AP)

«Από παιδί θυμάμαι ότι κάθε χρόνο την 9η Μαΐου διοργανώνονται λαμπρές εκδηλώσεις, με παρελάσεις και τη συμμετοχή των σχολείων σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό. Η γιορτή είναι πολύ μεγάλη. Παντού υπάρχουν σημαίες και ακούγονται χοροί, τραγούδια και ποιήματα. Από παιδιά τα ζούσαμε όλα αυτά πολύ έντονα. Το πιο συγκινητικό απ'όλα ήταν ότι βλέπαμε σε αυτές τις γιορτές αυτούς τους ήρωες, τους πολεμιστές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που γύρισαν ζωντανοί από το μέτωπο. Τους κοιτούσαμε με ευγνωμοσύνη και δέος και τους προσφέραμε λουλούδια, για να τους τιμήσουμε για τον αγώνα τους. Ως παιδιά ακούγαμε αποσβολωμένα και δεν ξεχάσαμε ποτέ τις τρομακτικές ιστορίες που μας διηγούνταν από τη φρίκη που έζησαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, αλλά και τις κινηματογραφικές ταινίες που βλέπαμε για τον πόλεμο», θυμάται η κ. Ελευθεριάδου.

Ένα από αυτά που δε θα ξεχάσει ποτέ η κ. Ελευθεριάδου, είναι ο σεβασμός και η θέρμη στα λόγια του αδελφού της γιαγιάς της, βετεράνου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν μιλούσε για τον αχειροποίητο σταυρό που είχε πάντοτε μαζί του και ο οποίος τον έσωσε πολλές φορές στη μάχη. Ο ίδιος, πίστευε βαθιά ότι, όσο έχει μαζί του το σταυρό, δεν πρόκειται να πάθει τίποτα και γι' αυτό ζητούσε πάντοτε να αναλάβει τις πιο δύσκολες αποστολές. Αυτόν το σταυρό έχει πάντοτε μαζί της η κ. Ελευθεριάδου.