Σαν σήμερα 28 Αυγούστου η Ιστορία ακούει το «όνειρο» του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

28 Αυγούστου 1963. «Έχω ένα όνειρο…», φώναξε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ από τα σκαλοπάτια του Μνημείου του Λίνκολν, απέναντι από το Καπιτώλιο και οι συστημικές ΗΠΑ άρχιζαν να ζουν έναν εφιάλτη…

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

28 Αυγούστου και η ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ περνάει στην Ιστορία. Τίτλος της; «Έχω ένα όνειρο»! Τον Αύγουστο του 1963 οι Ηνωμένες Πολιτείες συγκλονίζονται, για μια ακόμη φορά, από αιματηρές φυλετικές συγκρούσεις. Στις 28 Αυγούστου, στην Ουάσιγκτον, σε μία συγκέντρωση του αντιρατσιστικού κινήματος στην οποία πήραν μέρος πάνω από 200.000 άνθρωποι, ο πάστορας και πρωτοστάτης του κινήματος, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, εκφώνησε την ομιλία του που έμεινε στην ιστορία με τον τίτλο «Έχω ένα όνειρο…». Ο διάρκειας 17 λεπτών λόγος του θεωρείται ένας από τους καλύτερους στην ιστορία της ρητορικής στις ΗΠΑ.

Διαβάστε επίσης: Μαθήματα ρατσιστικής Ιστορίας: 11 Μεγάλες αλήθειες ρατσισμού στις ΗΠΑ

Σε πολλές περιοχές της χώρας και ειδικά στις νότιες Πολιτείες, εξτρεμιστικές ρατσιστικές οργανώσεις, με επικεφαλής την «Κου – Κλουξ Κλαν», αλλά και αστυνομικές δυνάμεις, απαντούσαν με σκληρή βία στην αφύπνιση των μαύρων που ζητούν την αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους στην εργασία και την εκπαίδευση, αλλά και την αναγνώριση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων, τα οποία παραβιάζονται συστηματικά.

Παράλληλα, συνεχίζονται οι εκδηλώσεις του αντιρατσιστικού κινήματος στις ΗΠΑ, όπου συμμετέχουν μαύροι και λευκοί. Αποκορύφωμα αυτών των εκδηλώσεων ήταν η μνημειώδης διαδήλωση στις 28 Αυγούστου, στην Ουάσιγκτον, στην οποία πήραν μέρος πάνω από 200.000 άτομα. Κεντρικός ομιλητής στην τεράστια συγκέντρωση είναι ο Μάρτιν Λούθερ που έγραψε την Ιστορία από την αρχή…

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είπε εκτός των άλλων «Έχω ένα όνειρο. Ότι μία μέρα τα 4 μικρά παιδιά μου θα ζήσουν σε μια χώρα όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το χαρακτήρα τους».

Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 14 Οκτωβρίου του 1964, του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ για τους αγώνες του υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των έγχρωμων μέσω ειρηνικών διαμαρτυριών. Το χρηματικό ποσό που παρέλαβε μαζί με το βραβείο το μοίρασε σε διάφορα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα. Στο τέλος του 1963, το περιοδικό Time, τον ανακήρυξε προσωπικότητα της χρονιάς.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο άνθρωπος που ενσάρκωσε όσο κανείς, στον ταραγμένο 20ό αιώνα, την αγάπη και την αδελφοσύνη, στις 4 Απριλίου του 1968, βρέθηκε ξαπλωμένος μέσα σε μια λίμνη αίματος, με μια σφαίρα σφηνωμένη στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στο μπαλκόνι της πανσιόν στην οποία έμενε στο Μέμφις, όπου σχεδίαζε να μπει επικεφαλής της «παράνομης» πορείας αλληλεγγύης προς τους απεργούς υπαλλήλους της καθαριότητας.
Τα όνειρα - και ιδιαίτερα των μαύρων - στις ΗΠΑ κοστίζουν πανάκριβα πολλές φορές. Και κάποιες φορές όσο μια ζωή…

Σαν σήμερα «φεύγει» ο Αλέκος Σακελλάριος

Επίσης σαν σήμερα Το 1991 πεθαίνει ο κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος δημοσιογράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ο Αλέκος Σακελλάριος. Δημοφιλής, αξιαγάπητος, ευφυής και παραγωγικότατος, ο Σακελλάριος, υπήρξε από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, στην Αχαρνών. Οι νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών παραμερίστηκαν από τις δημοσιογραφικές του ανησυχίες. Στον χώρο της δημοσιογραφίας μπήκε μέσα από τη φιλολογική στήλη της «Καθημερινής», έπειτα από ποίημα που έστειλε στον Γεώργιο Βλάχο. Εργάστηκε σε εφημερίδες όπως: «Ελεύθερη Ελλάδα», «Ακρόπολις», «Απογευματινή», «Μάχη», «Ελεύθερος Κόσμος», «Εθνικός Κήρυξ», «Ελεύθερος Τύπος». Το 1935 έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου της περιόδου, Πέτρου Κυριακού, το πρώτο θεατρικό του έργο, τη μουσική ηθογραφία Ο βασιλιάς του Χαλβά σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη με συνθέτη τον Νίκο Χατζηαποστόλου. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και καθιέρωσε κατ' ευθείαν τον νεαρό συγγραφέα.

Ο Σακελλάριος συνεργάστηκε με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, αλλά και με τους περισσότερους επιθεωρησιακούς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε, μόνος ή συνεργαζόμενος, περίπου 200 θεατρικά έργα και 60 κινηματογραφικά σενάρια. Γνωστότερα απ' αυτά είναι: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Ένας ήρως με παντούφλες, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Σάντα Τσικίτα, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Δεσποινίς ετών 39, Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία απ' το Σικάγο, Η καφετζού, Η κυρά μας η μαμή, Ο Ηλίας του 16ου, Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο, Τα κίτρινα γάντια, Αλίμονο στους νέους, Η Αλίκη στο ναυτικό, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Το δόλωμα, Υπάρχει και φιλότιμο. Με λίγα λόγια: Οι κορυφαίες ελληνικές ταινίες κωμωδίας - που βλέπονται ακόμα και σήμερα - έχουν την υπογραφή «Σακελλάριος». Κι από στίχους τραγουδιών; «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω μια φορά είν' τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» , «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που 'βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», «Έχω ένα μυστικό», «Υπομονή», «Σήκω χόρεψε συρτάκι»!

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε με την τρίτη σύζυγό του, Τίνα, γράφοντας σενάρια, χρονογραφήματα και θεατρικά, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Ο Αλέκος Σακελλάριος πέθανε μια μέρα σαν σήμερα 28 Αυγούστου από έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Διαβάστε ακόμη