Μάχη της Ίβο Τζίμα – Η αλαζονεία των Αμερικανών αποτυπώνεται στην ιστορία της εμβληματικής φωτογραφίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Η Ίβο Τζίμα είναι νησί ηφαιστειογενές του Ειρηνικού Ωκεανού, 1.200 χιλιόμετρα μακριά από το Τόκιο. Η Ίβο Τζίμα, που σημαίνει το Νησί από θειάφι, είχε στρατηγική σημασία για θα χρησίμευε στους Αμερικανούς στο να χρησιμοποιηθεί ως αεροπορική βάση για αεροπλάνα συνοδούς μαχητικών.

Έχει έκταση 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα (λίγο πιο μεγάλη από τη Μακρόνησο) και αν εξαιρέσεις τον λόφο - ύψος 169 μέτρων -  Σουριμπάτσι το υπόλοιπο νησί είναι επίπεδο. Το νησί, που αν ο καιρός κυλούσε φυσιολογικά θα έμενε στα ψιλά γράμματα της παγκόσμιας Γεωγραφίας, έκανε ένα άλμα το 1945 και μπήκε στα βιβλία της Ιστορίας! Γιατί; Στην Ίβο Τζίμα έγινε μια από τις φονικότερες μάχες στον Ειρηνικό, κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Αμερικανοί μέτρησαν 6.800 νεκρούς και οι Ιαπωνέζοι 21.844! Από τους περίπου 22.000 υπερασπιστές του νησιού μόνο 214 αιχμαλωτίστηκαν· οι υπόλοιποι έχασαν τη ζωή τους. Ο Ιάπωνας στρατηγός Κουριμπαγιάσι είχε καταστήσει το νησί, ένα απόρθητο φρούριο!

Κι αυτή η μάχη ίσως να μην είχε ακουστεί - άλλωστε πόσες φονικές συγκρούσεις χάθηκαν στην ομίχλη του χρόνου; - όμως μια φωτογραφία, μια από τις εμβληματικότερες απεικονίσεις του ολέθριου Πολέμου, της χάρισε την αθανασία. Τι ειρωνεία: Η μάχη έμεινε αθάνατη πλάι σε 28.644 νεκρούς. Αν άπλωνες όλους τους νεκρούς πάνω στο νησί των 21 τετραγωνικών χιλιομέτρων δεν θα μπορούσες να πατήσεις!

Οι Πεζοναύτες του Ρόζενταλ

Η διάσημη φωτογραφία του πολεμικού ρεπόρτερ Τζο Ρόζενταλ, που την τράβηξε για το Associated Press απεικονίζει έξι πεζοναύτες να καρφώνουν την αμερικανική σημαία στην κορυφή του Σουριμπάτσι, στις 23 Φεβρουαρίου του 1945, ένα μήνα δηλαδή πριν ακουστεί η τελευταία τουφεκιά πάνω στο νησί.
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε και προκάλεσε δέος, με τον καιρό έγινε και επιβλητικό χάλκινο άγαλμα (Στο Πολεμικό Μνημείο του Σώματος Πεζοναυτών στο Άρλινγκτον της Βιρτζίνια) και επίσης προκάλεσε δέος, αλλά οι πολλοί δεν γνωρίζουν ότι δεν ήταν μια αυθόρμητη «αιχμαλωσία της στιγμής». Η φωτογραφία ήταν σκηνοθετημένη!

Το πρωινό, ώρα 10:30, στις 23 Φεβρουαρίου μια ομάδα πεζοναυτών υπό την ηγεσία του υπολοχαγού Χάρολντ Σρίερ πάτησε στην κορυφή της Ίβο Τζίμα και τοποθέτησαν την Αστερόεσσα.
Από τα πολεμικά πλοία που παρακολουθούσαν τη σκηνή ακούστηκνα πανηγυρισμοί και σειρήνες. Ο Λούις Λόουερι, ο φωτορεπόρτερ που εργαζόταν για το περιοδικό των ενόπλων δυνάμεων Leatherneck, απαθανάτισε τον Σρίερ και τους άνδρες του στην κορυφή του Σουριμπάτσι.
Όμως η σημαία που ύψωσαν οι πρώτοι πεζοναύτες που ανέβηκαν στο ύψωμα θεωρήθηκε πολύ μικρή για τους σπουδαίους Αμερικανούς και μάλιστα υποστήριζαν ότι, δεν διακρινόταν από τη βόρεια πλευρά του νησιού· έτσι έψαξαν για μια μεγαλύτερη! Κάποιος θυμήθηκε ότι στο πλοίο USS LST-779 υπήρχε μια σημαία διαστάσεων 142 εκατοστά επί 244 εκατοστά και το πρόβλημα λύθηκε… Την ομάδα των ανδρών ακολούθησε ο φωτορεπόρτερ του A.P Ρόζενταλ και έγραψε Ιστορία!

Και οι μάχες συνεχίστηκαν

Η σημαία μπορεί να υψώθηκε και να φαινόταν μέχρι το Τόκιο (που λέει ο λόγος), αλλά οι Γιαπωνέζοι δεν παραδόθηκαν και τις επόμενες εβδομάδες προκάλεσαν τραγικές απώλειες στους αμερικανούς πεζοναύτες
Να πούμε ότι οι τρεις από τους πεζονάυτες που εικονίζονται στο διάσημο στιγμιότυπο ( οι Μπλοκ, Σούσλεϊ και Στρανκ) δεν πρόλαβαν να δουν τυπωμένη τη φωτογραφία: Σκοτώθηκαν λίγες μέρες μετά! Ωστόσο τρεις στρατιώτες επιβίωσαν, επέστρεψαν στις ΗΠΑ όπου τους υποδέχτηκαν με τιμές και η αμερικανική κυβέρνηση τους επιφόρτισε να γίνουν… πλασιέ ηρωϊσμού για να υποστηρίξουν το Δάνειο του Έβδομου Πολέμου (ομόλογα που εκδόθηκαν από την κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση πολεμικών επιχειρήσεων). Οι τρεις επιζώντες έφεραν στα Ταμεία των πολεμικών επιχειρήσεων 26 δισεκατομμύρια δολάρια!
Μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η φωτογραφία του Τζο Ρόζενταλ είχε γίνει διάσημη παγκοσμίως: Κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1945.

Οι Σημαίες του Κλιντ Ίστγουντ

Το γεγονός πέρασε στον κινηματογράφο υπό την μαγική σκηνοθετική μπαγκέτα του Κλιντ Ίστγουντ. Γυρίστηκαν δύο ταινίες: «Οι Σημαίες των Προγόνων» και «Γράμματα από την Ίβο Τζίμα». Η πρώτη βλέπει τη μάχη και τα επακόλουθά της με τα μάτια των Αμερικανών και η δεύτερη παρουσιάζει την γιαπωνέζικη οπτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τη σημαία τους στην Ίβο Τζίμα μέχρι το 1968, χρονιά που επέστρεψαν το νησί στην Ιαπωνία.