Τα παιχνίδια της μοίρας σε παίζουν δίχως έλεος. Πάρτε την Υπόθεση Λαμπράκη: ίδια μέρα με τον πατέρα πέθανε ο γιος και χρόνια πριν την ίδια μέρα «έφυγαν» ήρωας και φονιάς!
Ήταν οι Στωικοί φιλόσοφοι που υποστήριζαν τη μοιρολατρία· θεωρούσαν πως τα πάντα στον Κόσμο προκαθορίζονται από μιαν Αρχή, την Ειμαρμένη… «Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας» η ζωή του ανθρώπου και πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε την είδηση: «Πέθανε ο γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη» και ο τίτλος θα είχε μικρή σημασία (πέραν της απώλειας ενός ανθρώπου) αν δεν τον συνόδευε ο υπότιτλος: «Έφυγε» σε ηλικία 65 ετών, στην επέτειο της δολοφονικής επίθεσης που δέχθηκε ο πατέρας του στη Θεσσαλονίκη στις 22 Μαΐου 1963!
Ακριβώς την ημέρα που ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχτηκε το δολοφονικό χτύπημα από τους παρακρατικούς λακέδες της Φρειδερίκης, 61 χρόνια μετά πεθαίνει και ο Γιώργος, γιος του Αγωνιστή της Αριστεράς, που τότε ήταν μόλις τεσσάρων χρονών. Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη έκανε γνωστή την εκδημία του γιου του Γρηγόρη Λαμπράκη και άμεσα έρχεται στο νου η απλοϊκή σκέψη: «τι σου είναι η μοίρα…». Και εκπλήσσεσαι αν ανατρέξεις πίσω στο χρόνο…Γιατί η τραγική ιστορία της δολοφονικής επίθεσης στον γιατρό, βουλευτή της ΕΔΑ και ειρηνιστή Γρηγόρη Λαμπράκη έχει ακόμα μια πτυχή αναδιπλωμένη από την Ειμαρμένη…
Με διαφορά λίγων ωρών...
Στις 2 του Μαΐου του 2001 πέθαναν με διαφορά λίγων ωρών, στο ίδιο νοσοκομείο, σε δωμάτια που αν ο ένας φώναζε στον άλλον θα άκουγε, δύο από τους βασικούς πρωταγωνιστές της πολύκροτης δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, ο Μανώλης Εμμανουηλίδης και ο Μανώλης Χατζηαποστόλου!
Ο Μανώλης Εμμανουηλίδης ήταν ένας από τους δύο φυσικούς αυτουργούς της στυγερής δολοφονίας του Λαμπράκη. Σεσημασμένος παιδεραστής, αλλά και συνεργάτης της Αστυνομίας και της ΚΥΠ, ήταν ο άνθρωπος που χτύπησε με σιδερολοστό τον βουλευτή της ΕΔΑ· ο άλλος ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης, που πέθανε κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του- τις Ερινύες ίσως- στην Τριανδρία Θεσσαλονίκης από καρδιακή προσβολή.
Ο Μανώλης Χατζηαποστόλου, επονομαζόμενος Τίγρης ήταν εκείνος που σάλταρε, με κίνδυνο της ζωής του, πάνω στο τρίκυκλο που οδηγούσε ο Γκοτζαμάνης, ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήσει και συνέβαλε στη σύλληψη των δολοφόνων. Ο Εμμανουηλίδης έπασχε από την καρδιά του και ζούσε με μία μικρή σύνταξη του ΟΓΑ. Πέθανε μόνος και λησμονημένος στη Β΄ καρδιολογική κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Ο Μανώλης Χατζηαποστόλου, χτυπημένος από τον καρκίνο, δεν άντεξε και άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 72 χρονών, στο ίδιο νοσοκομείο με τον Εμμανουηλίδη, την ίδια μέρα: ξημερώματα 2 Μαΐου του 2001, 38 χρόνια μετά την εμπλοκή τους στα γρανάζια της Ιστορίας.
Οι δύο άνθρωποι, που έμελλε να γνωριστούν μέσα από μια συμπλοκή, παλεύοντας στην καρότσα του μοιραίου τρίκυκλου, που παρέσυρε τον Μαραθωνοδρόμο της Ειρήνης, οι Χατζηαποστόλου και Εμμανουηλίδης, πάλεψαν με τον θάνατο σχεδόν πλάι - πλάι ξανά, 38 χρόνια μετά, Μάιο, τον μήνα που σκοτώθηκε ο Λαμπράκης. Ο ένας έφυγε τιμημένος για τη γενναιότητα του, ο άλλος απομονωμένος και στιγματισμένος!
Και την Τετάρτη, 22 Μαΐου, ακριβώς την ημέρα της δολοφονικής επίθεσης στον Γρηγόρη Λαμπράκη πέθανε κι ο γιός του Αγωνιστή.
Ο χρόνος στήνει το σκηνικό, η μοίρα γράφει το σενάριο και οι πρωταγωνιστές επιλέγουν τους ρόλους τους. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης δολοφονήθηκε Μάιο, ένας από τους δολοφόνους του πέθανε Μάιο, την ίδια μέρα με εκείνον που τον συνέλαβε και η μοίρα κλείνει το τετράδιο με τον θάνατο του γιου του Γρηγόρη Λαμπράκη, Γιώργου, την ίδια μέρα που «έφυγε» ο πατέρας του.
«Μακρύ κουραστικό ταξίδι το πεπρωμένο, μα το χειρότερο πας ή έρχεσαι δεν ξέρεις.»
