Και οι πόλεμοι συνεχίζονται και οι εγκληματίες πολέμων ξεπηδούν σε όλες τις εποχές σαν τα παράσιτα πλάι στα σταροχώραφα…
Κι οι Χατζηαβάτηδες γίναν κομματόσκυλα κι οι δραγουμάνοι γίναν δημόσιοι φορείς κι οι κοτζαμπάσηδες δωσίλογοι κι οι ραγιάδες, έμειναν ραγιάδες κι οι Καραγκιόζηδες γινήκαν κυβερνήτες!
Και οι ήρωες εκείνοι είχαν κι απογόνους. Και πριν γίνουν αγάλματα ψυχρά ήταν άντρες θερμοί, ψυχόμενοι, με πάθη και έρωτες και μίση και κακίες και ελαττώματα.
Κι όταν οι ήρωες κατατρέχονται, τι να περιμένουν οι ταπεινοί πολίτες;
Οι Αμερικανοί «θυμήθηκαν» 80 χρόνια μετά τον Οπενχάιμερ και τίμησαν με Όσκαρ την ταινία που καταπιάστηκε με το έργο του διάσημου φυσικού, όμως υπάρχουν κάποιοι στη Γη που δεν τον είχαν ξεχάσει ποτέ...
Τα μέλη της Ακαδημίας μπορεί να αγνοήσουν το Poor Thinks, όμως Γιώργο Λάνθιμε… εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα...
Τούτες τις μέρες σιωπήσετε γραμματείς και φαρισαίοι, γλίσχροι κριτικοί και πενιχροί καλλιτεχνίζοντες, τώρα «μιλάει» ο Λάνθιμος!
Εκείνο που ακούγεται παράδοξο και εκπλήσσει είναι ότι και γυναίκες βρίσκονταν ανάμεσα στους σατανικούς δημίους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Από τη συμπαθέστατη μαύρη παχουλούτσικη Χάτι ΜακΝτάνιελ μέχρι τις μέρες μας έχουν περάσει 84 ανοιξιάτικες βραδιές, που για κάποιες ώρες έλαμψαν περισσότερο από το πέρασμα του «κομήτη» των Όσκαρ...
«…αφήστε σας παρακαλώ το μέλλον να συνεχίσει να κοιμάται, όπως οφείλει. Γιατί αν κάποιος το ξυπνήσει πριν την ώρα του, τότε θα αποκοιμηθεί το παρόν του»...
Ποιος ήταν ο Χένρι Ρίνναν, που σαν φάντασμα προκαλεί ακόμα, τόσα χρόνια μετά, τρόμο και απέχθεια στους Νορβηγούς;
Γιατί το ξέρουν καλά και οι «από μέσα» και οι «απ’ έξω»: Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον...
Στην αρχή ο στρατός απλώς αρνήθηκε να υπακούσει για νέα εξόρμηση. Στη συνέχεια, η αδράνεια μετατράπηκε σε δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση έδωσε τη θέση της στην οργή.
«Έτσι ήταν το τυχερό μας…Αλλά βλέπεις ο Θεός. Μπορείς να τα βάλεις με τον Θεό;»…
Είχαν περάσει κοντά 15 χρόνια από τότε που είχε ακουστεί η τελευταία βόμβα να τραντάζει το κορμί της Ευρώπης. Κάποιοι είχαν ξεχάσει τον πόλεμο, κάποιοι άλλοι ακόμα και νεκροί θα τον θυμούνταν…