Σαμαράς-οικογένεια Μητσοτάκη: σχέσεις οργής εδώ και 30 χρόνια – Διαγραφές, αιχμηρές δηλώσεις, παρασκήνιο

Είναι κλισέ, αλλά ταιριάζει: κρατάει χρόνια αυτή η κόντρα... Τριάντα! Σαμαράς-οικογένεια Μητσοτάκη: σχέσεις οργής. Διαγραφές, αιχμηρές δηλώσεις, ένταση και παρασκήνιο…

Χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέγραψε τον Σαμαρά από τη Νέα Δημοκρατία· ο Σαμαράς είχε ρίξει την Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993· ο Σαμαράς είχε διαγράψει τη Ντόρα Μπακογιάννη από τη Νέα Δημοκρατία του 2010... Παλιά θα λέγαμε, ότι ακόμα βαστάει η βεντέτα, σήμερα οι νέοι το λένε πιο απλά: «έχουν beef»...

Ο Αντώνης Σαμαράς, στα 26 χρόνια του- το 1977- εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας, καταλαμβάνοντας την έδρα που πριν από το 1967 και τη δικτατορία κατείχε ο θείος του, ο βουλευτής της ΕΡΕ Γεώργιος Σαμαράς. Σε λιγότερο από 10 χρόνια μετά, ο Σαμαράς ήταν ήδη υπουργός σε κυβερνήσεις συνεργασίας (Οικονομικών στην Κυβέρνηση Ν.Δ. – Συνασπισμού μεταξύ Ιουνίου και Νοεμβρίου 1989, Εξωτερικών στην Οικουμενική Κυβέρνηση ως τον Απρίλιο του 1990 και στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση της Ν.Δ. υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, από τον Απρίλιο του 1990 ως τον Απρίλιο του 1992).

Να περάσει έξω ο κύριος....

Ήταν Απρίλης του 1992, όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής δυσφόρησε (επιεικής η λέξη για την πραγματική αντίδραση του Καραμανλή...), όταν σε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ο Σαμαράς διαφώνησε με την κυβερνητική πολιτική για το Σκοπιανό και παρουσίασε δικής του έμπνευσης έγγραφο με επτά σημεία δράσης· αποτέλεσμα: αποπέμφθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Έχει γραφτεί από τον (νυν υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας) Θεόδωρο Σκυλακάκη στο βιβλίο του: «Στο όνομα της Μακεδονίας»: «Κατά τη διάρκεια της απαρίθμησης των προτάσεων ο κ. Κ. Καραμανλής δεν μπορούσε να αποκρύψει τη δυσφορία του. Διέκοψε τον κ. Σαμαρά στη μέση και, όταν ο τελευταίος έφτασε να του υποδεικνύει και τους διπλωματικούς χειρισμούς που θα έπρεπε να κάνει, ο ίδιος τότε πραγματικά εξερράγη. Ο κ. Καραμανλής, ο οποίος είχε ήδη επιτιμήσει με αυστηρότατο τρόπο τον κ. Σαμαρά, κατηγορώντας τον ότι, αντί για σοβαρή διπλωματική προσπάθεια, προτείνει συλλαλητήρια και ψηφίσματα, του είπε ότι δεν μπορεί να υπαγορεύει στον ίδιο και τους πολιτικούς αρχηγούς τι θα πράξουν. Ο κ. Σαμαράς αποχώρησε κατόπιν τούτου από τη σύσκεψη»... Ουσιαστικά ο Καραμανλής είχε απαιτήσει την αποπομπή Σαμαρά και ο Μητσοτάκης την είχε υλοποιήσει. Εκείνη την αποπομπή ο Σαμαράς δεν τη λησμόνησε ποτέ!

«Απάντησε» έναν χρόνο μετά

Και ο Αντώνης Σαμαράς- όταν του δόθηκε η ευκαιρία- κατακρήμνισε την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τον Σεπτέμβριο του 1993!
Ας πάμε λίγο πιο πίσω. Ο πατριάρχης της οικογενείας Μητσοτάκη, είχε νικήσει στις εκλογές του 1990 και είχε σχηματίσει κυβέρνηση με την οριακή πλειοψηφία 152 βουλευτών· και τότε ολόκληρη η Ιστορία συνωμότησε εναντίον της Νέας Δημοκρατίας: από το ’90, σημειώστε: η (σημερινή) Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της από την τότε Γιουγκοσλαβία, αρχίζοντας το ομιχλώδες ταξίδι για την ονομασίας της· η πτώση του Ανατολικού Μπλοκ και η εισβολή του Ιράκ (λέγε με Σαντάμ Χουσεΐν) στον Περσικό Κόλπο προκαλούν απρόβλεπτες συνέπειες στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Τότε, εκείνες τις μέρες, είναι που ο άλλοτε ισχυρός άνδρας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας καταρρέει- σε ζωντανή μετάδοση- στο Ειδικό Δικαστήριο που εκδικάζει το Σκάνδαλο Κοσκωτά και λίγες μέρες αργότερα αφήνει την τελευταία του πνοή. Και η Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που δεν απολαμβάνει- ουσιαστικά- της συμπάθειας του ελληνικού λαού, αρχίζει να βλέπει το παλιό ΠΑ.ΣΟ.Κ να αναγεννάται, ενώ δέχεται πυρά από τους οικείους: Έβερτ, Δήμας και Κανελλόπουλου ασκούν απροκάλυπτη εσωτερική αντιπολίτευση. Το φθινόπωρο του 1991 ο Μιλτιάδης Έβερτ κατήγγειλε- εμμέσως πλην σαφώς- τον Μητσοτάκη ότι διενεργούσε (μέσω ΕΥΠ) παρακολούθηση εις βάρος του.

Μέχρι τότε ο Αντώνης Σαμαράς θα σταθεί βράχος πλάι στον Μητσοτάκη. Και ο Μητσοτάκης παρέχει εν λευκώ εμπιστοσύνη στον Σαμαρά για να λύσει- από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών- το πρόβλημα της ονομασίας τον Σκοπίων που διακηρύσσει ότι θέλει να ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας»! Η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη απαίτησε να αποτρέψει τους γείτονες να χρησιμοποιούν το όνομα Μακεδονία ξύνοντας εθνικιστικές πληγές σε μεγάλο μέρος των πολιτών.

Από τη μια μεριά ήταν η θέση του Μητσοτάκη: «δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το όνομα» και από την άλλη η στάση Σαμαρά: «δεν πρέπει τα Σκόπια να αναγνωριστούν αν στην ονομασία τους περιέχεται ο όρος Μακεδονία». Ήταν 13 Απριλίου του 1992, όταν Μητσοτάκης και Σαμαράς κάθισαν πλάι πλάι μαζί για τελευταία φορά . Ο υπουργός Εξωτερικών αποπέμφθηκε κάποιες ώρες μετά κάνοντας μια λιτή δήλωση: «Ο καθένας γράφει την ιστορία του»…

Πολιτική Άνοιξη με όραμα το φθινόπωρο...

Στις 30 Ιουνίου του 1993 ο Αντώνης Σαμαράς έφυγε από τους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας και ίδρυσε νέο κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη, διατεινόμενος ότι δεν ήταν στις προθέσεις του να ανατρέψει την κυβέρνηση... Αμέσως την επόμενη ημέρα από την ίδρυση του νέου κόμματος ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρης Σταμάτης, ανακοίνωσε την προσχώρησή του στην Πολιτική Άνοιξη παραιτούμενος του βουλευτικού του αξιώματος. Και οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές: η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, η πώληση της ελληνικής κρατικής τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ-Ηρακλής στην ιταλική «Καλτσεστρούτσι» προκαλούν τριγμούς. Και ο Σαμαράς του 1993 γίνεται Μητσοτάκης του 1965…

Ήταν ημέρα Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου του 1993, όταν ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει: «Η Πολιτική Άνοιξη θεωρεί ότι η κατολίσθηση της χώρας σε εθνικό, οικονομικό, θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ξεπέρασε πλέον τα όρια του πολιτικού συναγερμού. Και πιστεύει ότι μόνον η διακοπή ανοχής προς τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει ε-περχόμενα δραματικά γεγονότα που θα εξωθούσαν μοιραία σε ακρότητες την κοινωνική ισορροπία του τόπου. Κατά συνέπεια καθιστώ δημόσια σαφές προς όλους ότι Άνοιξη και στήριξη της κυβέρνησης αποτελούν δύο αντίθετες θέσεις που είναι αδύνατον να συνυπάρ-ξουν».

Και η απάντηση του Πρωθυπουργού: «Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε απόψε το βήμα προς τη μεγάλη προδοσία του 47% του ελληνικού λαού. Γίνεται όργανο των αντιπάλων μας και των οικονομικών συμφερόντων των οποίων είναι δέσμιος με σκοπό να πλήξει πισώπλατα την παράταξη που τον δημιούργησε, την ώρα που η σκληρή προσπάθεια τρεισήμισι ετών αποδίδει τους καρπούς της, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού». Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1993, ακόμα δύο βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας προσχώρησαν στην ΠΟΛ.ΑΝ, ο Νίκος Κλείτος και ο Βασίλης Μαντζώρης, οι οποίοι όμως, παραιτήθηκαν του βουλευτικού τους αξιώματος και η Κυβέρνηση διατήρησε την ισχνή πλειοψηφία τον151 βουλευτών. Και φθάνουμε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1993.

Την προδοσία πολλοί ηγάπησαν...

Ο ιατρός και πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής Κιλκίς με τη Νέα Δημοκρατία, Γιώργος Συμπιλίδης ανέτρεψε την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Γιώργος Σιμπιλίδης κατέθεσε δήλωση ανεξαρτητοποίησης και προσχώρησε στην Πολιτική Άνοιξη, του προσωπικού φίλου του Αντώνη Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του- τότε- κατηγόρησαν τον Συμπιλίδη ότι «χρηματίστηκε από επιχειρηματίες» για να ρίξει την Κυβέρνηση, «δείχνοντας» τον Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος «επιθυμούσε τη ματαίωση της σχεδιαζόμενης ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ», του οποίου ήταν ο βασικός προμηθευτής.

Ο Αντώνης Σαμαράς, τότε, είχε κάνει μια αρκετά αιχμηρή δήλωση: «Είναι πολιτική ανανδρία, ο αρχιερέας της διαπλοκής στην Ελλάδα κ. Μητσοτάκης, με την ομπρέλα της βουλευτικής του ασυλίας, να ισχυρίζεται ότι εξαγοράστηκα τάχα από συμφέροντα για να ρίξω την κυβέρνησή του, ενώ γνωρίζει καλά ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο κατ' επάγγελμα, συστηματικά με συκοφαντεί, είναι ότι υπερασπίστηκα τον πατριωτικό χαρακτήρα μιας ιστορικής παράταξης».

Και ο «αρχιερέας» Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του έλαβαν τον τελευταίον ασπασμόν. Τα χρόνια πέρασαν σαν τις εκλογικές καταιγίδες που σαρώνουν την Ελλάδα, ο Αντώνης Σαμαράς έγινε κάποτε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, νικώντας στις εσωκομματικές εκλογές την κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Ντόρα Μπακογιάννη και αδελφή του σημερινού Πρωθυπουργού, κάλεσε τον Συμπιλίδη πίσω, αλλά οι άλλοι, οι Μητσοτακικοί, δεν τον ήθελαν…

Κατά γιο και θυγατέρα...

Κι ενώ μετά την διαδικασία εκλογής Αρχηγού, του 2009, όλα έμοιαζαν μαγικά και οικογενειακά, λίγους μήνες μετά, ωστόσο, οι δρόμοι Σαμαρά-Ντόρας Μπακογιάννη Μητσοτάκη χώρισαν, με αφορμή το πρώτο Μνημόνιο. Στις 6 Μαΐου του 2010, η Μπακογιάννη υπερψήφισε το Α’ άρθρο του Μνημονίου (Πρωθυπουργός τότε ο Γιώργος Α. Παπανδρέου) και διαγράφτηκε δίχως συζήτηση από τη Νέα Δημοκρατία. Η Ντόρα ίδρυσε το κίνημα Δημοκρατική Συμμαχία, αλλά στις εκλογές του 2012 απέτυχε να πιάσει ποσοστό εισόδου στη Βουλή και το 2012 η Δημοκρατική Συμμαχία προχώρησε σε συνεργασία με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με την Ντόρα Μπακογιάννη να τίθεται επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και όλα καλά, όλα ανθηρά…

Επιτέλους στον πρωθυπουργικό θώκο

Κι έπειτα ο Σαμαράς ορκίστηκε Πρωθυπουργός κι «έπεσε» κι αυτός υπό το βάρος της Ιστορίας και παρέδωσε την Ελλάδα στην «Πρώτη φόρα Αριστερά» που κι εκείνη με τη σειρά της άνοιξε την πόρτα σε έναν άλλον Μητσοτάκη για να τακτοποιήσει τα σοβαρά θέματα της χώρας… Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: χθες, Σάββατο 16 Νοεμβρίου, διεγράφη από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ο πρώην πρωθυπουργός και νυν βουλευτής Αντώνης Σαμαράς μετά τη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής» όπου ξιφουλκούσε ανοιχτά (και πάλι) κατά της Κυβέρνησης κάνοντας αναφορά στο πρόσωπο του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και για τα εθνικά θέματα.

Κάποιοι περιμένουν τις επόμενες κινήσεις Σαμαρικών και Καραμανλικών., Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις δυνάμεις που προκάλεσαν τις εσωκομματικές τριβές στη Νέα Δημοκρατία και το που θα οδηγήσουν. Και πολλοί απλά παρακολουθούν από τον καναπέ τους περιμένοντας να χιονίζει και στην Αττική... Και η Ιστορία επαναλαμβάνεται, πάντα σαν φάρσα στην Ελλάδα...

Ορθό το ρηθέν: «Στην πολιτική, ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα».