Γλυκερία στο ethnos.gr: «Γεννήθηκα για να τραγουδάω - Αυτή την εποχή ζούμε φρικιαστικά πράγματα»

Η Γλυκερία μιλά στο ethnos.gr για την πορεία της, την πολιτική, τη ζωή της σήμερα, αλλά και για το νέο της τραγούδι με τίτλο «Στο Αεροδρόμιο»

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 14 λεπτά ┋

Γεννημένη στις Σέρρες και συγκεκριμένα στο χωριό Άγιο Πνεύμα, η Γλυκερία ασχολήθηκε με το τραγούδι από πολύ μικρή ηλικία. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σμυρναϊκά, που αντηχούσαν από τα γραμμόφωνα μερακλήδων Μικρασιατών προσφύγων του χωριού, αλλά και βαριά λαϊκά, που στάλαζαν παράπονα με τις βροντερές και νταλκαδιάρικες συνάμα φωνές των Παγιουμτζή, Τσαουσάκη, Καζαντζίδη και Περπινιάδη. Σεμνή και απλή, σε κάνει να αισθάνεσαι οικεία από την πρώτη στιγμή που θα της μιλήσεις. Αφορμή για την κουβέντα μας στάθηκε το νέο της τραγούδι με τίτλο «Στο Αεροδρόμιο», το οποίο περιλαμβάνεται στον δίσκο «Τάκης Σούκας – Πρώτη Φορά» και κυκλοφορεί απ’ το Οgdoo Music Group.

«Είναι πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τον Τάκη Σούκα και είναι πολύ μεγάλη τιμή για μένα. Τον θαυμάζω πολύ. Έχει γράψει σπουδαία και διαχρονικά κομμάτια, τα οποία έχουν τραγουδήσει καταξιωμένοι τραγουδιστές, όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Ελένη Βιτάλη. Θεωρώ τον Τάκη Σούκα και τον Χρήστο Νικολόπουλο τους μεγαλύτερους εν ζωή συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού» αναφέρει η τραγουδίστρια στο ethnos.gr.

Διαβάστε ακόμα: Χρήστος Νικολόπουλος για κορονοϊό: «Τα πιο δύσκολα θα έρθουν αργότερα» & Φωτεινή Βελεσιώτου: Οι «Αγριες Μέλισσες», η επιτυχία και η εξάρτηση που θέλει να σταματήσει

Ο Τάκης Σούκας είναι ένας ογκόλιθος του τραγουδιού μας, με 60χρονη θητεία στο πάλκο και σχεδόν ανάλογη στη δισκογραφία. «Στο Αεροδρόμιο» οι στίχοι είναι του Κώστα Μπαλαχούτη, στιχουργού με δυνατές καταθέσεις τα τελευταία χρόνια που διακρίθηκαν και αγαπήθηκαν. Καθοριστική στο τελικό αποτέλεσμα του δίσκου είναι η ενορχήστρωση του Γιώργου Θεοδωρόπουλου, που βρίσκει στις περίτεχνες «πρώτες ύλες» του Σούκα τις ατραπούς για να αναδείξει κι αυτός με τη σειρά του την ευφάνταστη δημιουργική του φλέβα. «Εκτός από εμένα, στον δίσκο συμμετέχουν κι άλλοι τραγουδιστές, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Ορφέας Περίδης, ο Χρήστος Δάντης, ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Φωτεινή Βελεσιώτου. Ο δίσκος ονομάστηκε “Πρώτη Φορά” γιατί όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που προανέφερα τραγουδούν πρώτη φορά Τάκη Σούκα. Επίσης, εγώ θα έχω και ένα δεύτερο τραγούδι σε στίχους του Νίκου Αναγνωστάκη που θα κυκλοφορήσει σύντομα» προσθέτει η ίδια.

Η Γλυκερία ξεκίνησε να τραγουδά επαγγελματικά το 1974. Η πρώτη της εμφάνιση στην ελληνική μουσική σκηνή ήταν στην ταβέρνα «Λητώ» στην Πλάκα. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Απόστολος Καλδάρας προσέγγισε τη Γλυκερία και πραγματοποίησαν μαζί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο «Μην κάνεις όνειρα». «Υπήρχαν αρκετά ωραίες στιγμές στην πορεία της καριέρας μου, η οποία ήταν συνεχώς ανοδική. Αγαπώ το λαϊκό τραγούδι γιατί γεννήθηκα και ζυμώθηκα μέσα σε αυτό. Αντιπροσωπεύει την πλατιά μάζα του κόσμου και τα πραγματικά προβλήματά του. Είναι το συναίσθημά μου που με οδηγεί σε αυτό. Γενικά, είμαι άνθρωπος που λειτουργώ με το ένστικτο. Δεν μου αρέσει να στήνω πράγματα και καταστάσεις. Τα χρόνια που ξεκίνησα εγώ δεν υπήρχε αυτό το marketing που υπάρχει σήμερα. Βέβαια, όλη τη “βρώμικη” δουλειά την έκανε ο Στέλιος Φωτιάδης. Εκείνος έκανε τις επιμέλειες των τραγουδιών, τις ενορχηστρώσεις, έβρισκε τα στούντιο και τους μουσικούς. Στάθηκε και στέκεται στο πλευρό μου όλα αυτά χρόνια. Εγώ απλά καυχιέμαι ότι όλα κύλισαν ομαλά και αναίμακτα με βάση το ένστικτό μου» λέει χαριτολογώντας.

Η Γλυκερία έχει ερμηνεύσει δεκάδες κομμάτια, που έχουν γίνει διαχρονικά και τα αγαπούν μικροί και μεγάλοι, ενώ όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει καλές και ισχυρές φιλίες μέσα από τον καλλιτεχνικό χώρο. «Έχω συνεργαστεί με πάρα πολύ μεγάλα ονόματα και δυνατούς καλλιτέχνες, όπως τον Γιώργο Νταλάρα, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Γιάννη Πάριο, τη Μαρινέλα, την Ελένη Βιτάλη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τη Μελίνα Κανά και πολλούς ακόμα. Με όλους έχω άριστη σχέση και τους αγαπώ πολύ. Δεν έζησα ποτέ τον ανταγωνισμό γιατί και εγώ η ίδια δεν ήμουν ανταγωνιστική με τους άλλους. Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνομαι εγώ καλύτερη μέρα με τη μέρα. Όταν μένεις ερασιτέχνης την ώρα που τραγουδάς είναι πολύ ωραίο γιατί δεν τρομάζεις τον κόσμο. Είναι πολύ ωραίο να σε θεωρεί φίλο του. Μου αρέσει η απλότητα και οι άνθρωποι να νιώθουν ότι είμαι κάτι δικό τους. Δεν τους επιβάλλομαι. Θέλω να νιώθουν ότι αυτό που τραγουδάω εγώ, μπορούν και εκείνοι να το πουν. Να πατήσουν στο ίδιο σανίδι με εμένα. Να αισθανθούν ότι μπορούν. Να ανοίξουν το στόμα τους και να τραγουδήσουν. Να βγάλουν συναίσθημα» επισημαίνει η ίδια και συνεχίζει: «Την ενέργεια του κόσμου την αντιλαμβάνομαι από τα μάτια και τις αντιδράσεις του. Μπορεί κάποιος να εισπράξει μέσα του τόση δύναμη από ένα τραγούδι που το καταλαβαίνεις από την έκφραση των ματιών του. Όταν συμβαίνουν πολύ ωραία πράγματα στον καθένα ξεχωριστά, συμβαίνει ένα θαύμα στο σύνολο».

Σαν ντόμινο, του οποίου το πρώτο πιόνι έπεσε, μοιάζουν οι συνεχείς αποκαλύψεις καλλιτεχνών για περιστατικά ανάρμοστης συμπεριφοράς στον χώρο του θεάματος. «Καταδικάζω κάθε είδους βία απ' όπου κι αν προέρχεται και ο μόνος που έχει δικαίωμα να κρίνει και να αποδίδει ευθύνες είναι η δικαιοσύνη» σχολιάζει.

Οι δισκογραφικές εταιρείες και τα τάλεντ σόου

Με τα χρόνια, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στη μουσική. Ο τρόπος με τον οποίο παράγεται ένας δίσκος και διατίθεται στον κόσμο, το μάρκετινγκ ή το μάνατζμεντ ενός καλλιτέχνη. «Οι δισκογραφικές εταιρείες πλέον είναι ελάχιστες και δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, όπως παλιά. Τώρα είναι δύσκαμπτα τα πράγματα. Ότι κάνεις, πρέπει να το κάνεις σχεδόν μόνος σου και δύσκολα θα σε βοηθήσουν οικονομικά για να κυκλοφορήσεις έναν ολοκληρωμένο δίσκο, ο οποίος θα κοστίσει. Επίσης, έχω την αίσθηση ότι οι δισκογραφικές εταιρίες, που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, δύσκολα θα προωθήσουν και θα βοηθήσουν έναν καλλιτέχνη σαν εμένα. Δεν είναι αρνητικοί απέναντί μου, αλλά προτιμούν το πιο νεανικό και σύγχρονο είδος, το οποίο δεν είναι πάντα ότι καλύτερο» τονίζει.

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια «έκρηξη» των μουσικών τάλεντ σόου στην ελληνική τηλεόραση. Τη ρωτάω, λοιπόν, αν της έχουν προτείνει να συμμετάσχει σε κάποιο από αυτά ως κριτής. «Πολλές φορές, αλλά δεν μπορώ να παίξω αυτό τον ρόλο. Θα έρθω σε πολύ δύσκολη θέση να πω σε ένα παιδί ότι δεν μου αρέσει ο τρόπος που ερμηνεύει ένα τραγούδι. Εγώ θέλω οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν ποια είναι τα ταλέντα τους και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν. Γιατί όταν είναι κάποιος νέος εύκολα παρασύρεται, καθώς νομίζουν ότι όλο αυτό το πράγμα είναι δόξα και χρήμα, αλλά η ουσία του τραγουδιού δεν είναι εκεί. Είναι να μπορείς να αγγίξεις τις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό είναι το τραγούδι και για αυτό υπάρχει» απαντά η Γλυκερία.

Γλυκερία (Copyright: Ρούλα Ρέβη)

Ο κορονοϊός, η πολιτική και η θρησκεία

Η εξάπλωση του κορονοϊού στη χώρα μας έχει αλλάξει καταλυτικά την καθημερινότητά μας και έχει αφήσει, μεταξύ άλλων, έντονα τα σημάδια του στο κομμάτι των Τεχνών. Σχεδόν ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, ο χώρος του πολιτισμού συνεχίζει να πλήττεται, καθώς θέατρα, κινηματογράφοι και συναυλιακοί χώροι παραμένουν κλειστοί λόγω των περιοριστικών μέτρων. «Είναι μία πολύ δύσκολη περίοδος για όλους μας. Δεν έχουμε και πολλά πράγματα να μαρτυρήσουμε ούτε στον εαυτό μας ούτε στους γύρω μας. Οι τραγουδιστές έχουμε στερηθεί τη διασκέδαση, το τραγούδι και τις “λαμπερές” εμφανίσεις. Έχουμε πληγωθεί οικονομικά. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που εργάζονταν σε χώρους αναψυχής, όπως θέατρα και νυχτερινά κέντρα και αντιμετωπίζουν βιοποριστικά προβλήματα. Δεν λέω ότι μόνο η Τέχνη πλήττεται γιατί το πρόβλημα είναι γενικό, αλλά όταν πλήττεται ο πολιτισμός αυτό είναι κάτι πολύ αρνητικό για ένα σύνολο ανθρώπων που αποτελεί το έθνος, που αποτελεί την κοινωνίας μας, που αποτελεί την Ελλάδα μας» υπογραμμίζει η Γλυκερία.

Παράλληλα, το κοινό συνεχίζει να ζητά τη διασκέδαση στη ζωή του και γι’ αυτό χιλιάδες χρήστες πλέον παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και σόου από την άνεση και την ασφάλεια του σπιτιού τους. Το live ή on demand streaming έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητα αρκετών θεατών. «Για την ώρα, αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος και δεν υπάρχει άλλος. Η κίνηση αυτή γίνεται με σκοπό αφενός να βοηθηθούν κάποιοι άνθρωποι που έχουν να δουν μεροκάματο εδώ και μήνες αφετέρου να μπορέσει ο κόσμος να δει τους καλλιτέχνες που αγαπάει. Για μένα, οι ζωντανές εμφανίσεις είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι ζυμωμένες με τον Έλληνα. Άμα ξεκινήσουμε από τα πανηγύρια και φτάσουμε στο σήμερα, ο κόσμος έχει μάθει να βλέπει και ν’ αγαπάει ζωντανά τον καλλιτέχνη, να ξεφεύγει από την καθημερινότητά του, να ξεκουράζεται από την εργασία του και ν’ αδειάζει τα αρνητικά συναισθήματά του» συμπληρώνει.

Σύμφωνα με την ίδια, η σχέση της με την τεχνολογία είναι λίγο μίζερη, ενώ πιστεύει ότι όλο αυτό που ζούμε με τον κορονοϊό είναι μία σκληρή δοκιμασία που κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει πριν αρρωστήσουμε ψυχικά. «Στόχος είναι κάποια στιγμή να βγούμε από τα σπίτια μας, καθώς μας έχει λείψει η επαφή με τους ανθρώπους. Βλέπω να περπατάμε με τις μάσκες στο δρόμο και νομίζω ότι ζω σε μία άλλη εποχή. Ζούμε φρικιαστικά πράγματα. Δεν μου αρέσει καθόλου. Ωστόσο, δεν πρέπει να μας πάρει από κάτω και ν’ αρρωστήσουμε ψυχικά. Αντιθέτως, πρέπει να βγούμε δυνατοί για να έχουμε το κουράγιο να διεκδικήσουμε με γαλήνη και ηρεμία τα ανθρώπινα. Γιατί αυτό που ζούμε τώρα δεν λέγεται ανθρώπινο. Ο άνθρωπος έχει άλλα θέλω, άλλες αγάπες και άλλα πιστεύω».

Πριν από λίγο καιρό, 400 Έλληνες καλλιτέχνες ζήτησαν, μέσω επιστολής του Πανελλήνιου Σωματείου Ελλήνων Τραγουδιστών, να αμείβονται κάθε φορά που εμφανίζονται σε τηλεοπτική εκπομπή. «Ήμουν και εγώ μέσα σε αυτούς, καθώς πιστεύουμε ότι είναι άδικο αυτό που γίνεται. Η τηλεόραση γεμίζει το πρόγραμμά της με ωραίες μουσικές εκπομπές, που αμείβονται όλοι εκτός από τους τραγουδιστές και τους μουσικούς. Στο εξωτερικό είναι κάτι που ήδη εφαρμόζεται, ενώ στην Ελλάδα όχι. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, ν’ αλλάξει και εδώ. Ελπίζω να ξεκινήσει αυτό από την ΕΡΤ, η οποία είναι το κρατικό μας κανάλι και να συνεχιστεί με τους υπόλοιπους τηλεοπτικούς σταθμούς. Και δεν μιλάμε για κάποια τρελή αμοιβή, αλλά για ένα συμβολικό ποσό που θα καλύπτει τα έξοδα της εμφάνισής μας» σημειώνει.

Στη συνέχεια της κουβέντα μας, η Γλυκερία αναφέρει ότι δεν έχει σκεφτεί ν’ ασχοληθεί με την πολιτική, καθώς είναι ένας χώρος που δεν της αρέσει καθόλου. «Είμαι ένα πολιτικό ον, που εκφράζομαι μέσα από το τραγούδι και από τη στάση ζωής μου. Ο χώρος της πολιτικής είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Νομίζω ότι ο τρόπος που επικοινωνώ με τον κόσμο είναι μια πολύ σπουδαία πολιτική πράξη. Δίνω το στίγμα και τον δρόμο που ακολουθώ. Κάποιοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν και αυτό πιστέψτε με είναι μεγάλη πολιτική πράξη». Παράλληλα, η ίδια επισημαίνει ότι κανένα από τα κόμματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα μας δεν την εκφράζει. «Ο κάθε πολιτικός προσπαθεί για το κοινό καλό, αλλά στο τέλος πάντα κάτι γίνεται και δεν τα καταφέρνει. Δεν λέω ότι όλοι τους έχουν κακή πρόθεση, αλλά μόλις καθίσουν στην καρέκλα τους, δεν βλέπουν τις ανάγκες της πλατιάς μάζας και δεν κάνουν αυτό που χρειάζεται για τον κόσμο. Γι’ αυτό και η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή τη θέση τώρα. Συνεχώς είναι μείον σε όλα. Ελπίζω κάποια στιγμή ν’ αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο».

Η θρησκεία είναι ένα από τα θέματα που έχει μελετήσει αρκετά στη ζωή της. Δεν δηλώνει άθεη και πιστεύει ότι το «αγαπάτε αλλήλους», που είπε ο Χριστός, είναι η πιο σοφή κουβέντα που έχει ειπωθεί από τη γέννηση του ανθρώπου μέχρι σήμερα. «Το κομμάτι της θρησκείας είναι κάτι που με ενδιαφέρει αρκετά χρόνια. Ξεκίνησα να ψάχνομαι και να διαβάζω βιβλία γιατί αμφισβητούσα πολλά πράγματα και προσπαθούσα να βρω την αλήθεια. Θεωρώ ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος στρέφεται προς τα εκεί, καθώς γίνεται η παρηγοριά του. Μέσα από την πίστη, μπορούμε να πάρουμε δύναμη και να κάνουμε θαύματα».

Ο χρόνος που περνάει

Η Γλυκερία είναι ένας άνθρωπος ανεπιτήδευτος και προσηνής, με το αυθόρμητο πλούσιο γέλιο της να χρωματίζει σχεδόν κάθε φράση της. Αποπνέει ηρεμία και γαλήνη, και δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα που να αφορά την προσωπική της ζωή. Αναρωτιέμαι, όμως, αν υπάρχει κάτι που τη νευριάζει στην καθημερινότητά της. «Προσπαθώ να μην νευριάζω, αλλά αιτίες υπάρχουν πολλές. Συνήθως με θυμώνει η άγνοια του κόσμου ή όταν κάποιος παρασύρεται από την προπαγάνδα, η οποία είναι μεγάλη και γίνεται από παντού. Καλό είναι ο καθένας μας να σκέφτεται και να αντλεί πληροφορίες από πολλές πηγές ώστε να έχει την ικανότητα να μπορεί να τις φιλτράρει και να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Θέλει προσοχή, αφύπνιση και εγρήγορση. Δεν χρειάζεται να γινόμαστε κοπάδι. Μπορούμε να έχουμε τη δική μας προσωπικότητα και κρίση για όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας» απαντά.

Όσο περνούν τα χρόνια, συχνά σκεφτόμαστε πως ο χρόνος μοιάζει να περνά πιο γρήγορα συγκριτικά με το παρελθόν και οι μέρες «φεύγουν» πολλές φορές χωρίς να τις καταλάβουμε όπως και οι εβδομάδες, οι μήνες ή και τα χρόνια. «Μεγαλώνουμε και σε κανέναν δεν αρέσει η φθορά. Όλοι θέλουμε να είμαστε νέοι και υγιείς. Χρειάζεται, όμως, να κατανοήσουμε ότι αυτός είναι ο κύκλος της ζωής και να μην μας πιάνει υστερία. Σαν χθες θυμάμαι τη μητέρα μου να είναι νέα, τον πατέρα μου να πηγαίνει με όρεξη στη δουλειά και εγώ να κάνω την επανάστασή μου στην εφηβεία. Τα χρόνια, όμως, πέρασαν. Η μητέρα μου πλέον είναι 87 ετών, ευτυχώς υγιής και καλά, ενώ ο πατέρας μου δεν υπάρχει πια. Στη ζωή μου έχω μάθει να έχω προσωπική άποψη και να μην με παρασέρνουν οι γνώμες των άλλων. Είμαι άνθρωπος που ψάχνω το χθες, το σήμερα και το αύριο γιατί μου αρέσει να “ρίχνω” φως στα σκοτεινά μονοπάτια της ζωής. Από μικρή ήξερα ότι θα γίνω τραγουδίστρια. Εάν ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με μια αποστολή, εγώ κάνω αυτό για το οποίο γεννήθηκα. Έτσι πιστεύω. Και αυτό είναι θείο δώρο» καταλήγει η Γλυκερία.

Διαβάστε ακόμη