Το «One Song» της Miet Warlop στη Στέγη: Μια γιορτή, ένα τραγούδι, μια αξέχαστη στιγμή - Πόσο μακριά θα τρέξεις για τη ζωή σου;

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

«One Song» της Miet Warlop (Copyright: Reinout Hiel)

«Επανάληψη και κυκλικότητα, συλλογικό πνεύμα, ποικιλομορφία, χιούμορ και εξάντληση. Μια μετάδοση χαράς, ζεστασιάς, μιας κοινής ευχαρίστησης που μοιραζόμαστε τη στιγμή της προσπάθειας» λέει η Miet Warlop.

«Εκστατικό. Απογειωτικό. Ξεκαρδιστικό. Ό,τι πιο συγκινητικό». Αυτά τα σχόλια των New York Times συνοδεύουν το «One Song» της Miet Warlop, την παράσταση-αποκάλυψη του Φεστιβάλ της Αβινιόν το 2022, που έκτοτε περιοδεύει διεθνώς και έρχεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στις 24 και 25 Φεβρουαρίου στο πλαίσιο του Onassis Dance Days 2024.

Όλα ξεκίνησαν όταν το φλαμανδικό θέατρο NTGent προσκάλεσε τη Βελγίδα visual artist και δημιουργό περφόρμανς Miet Warlop να απαντήσει στο ερώτημα: «Ποια είναι η ιστορία σου ως δημιουργού στο θέατρο;» Κι εκείνη χορογράφησε έναν αλλόκοτο ύμνο στη ζωή, ξορκίζοντας προσωπικούς και συλλογικούς δαίμονες, αποτίνοντας έναν φόρο τιμής στον εκλιπόντα αδερφό της και δοξάζοντας την «ανθρώπινη κατάσταση» στο ιδρωμένο μεγαλείο της.

«Run… run for your life till you die» («Τρέχε… τρέχε να σωθείς μέχρι να πεθάνεις»). Αυτό μας παρακινεί να κάνουμε, ξανά και ξανά, ο τραγουδιστής της μπάντας του One Song, ενώ ασθμαίνει πάνω στον κυλιόμενο διάδρομο απ’ όπου δίνει το ρεσιτάλ του. Σε αυτή την παράσταση, το βασικό ανσάμπλ χορευτών είναι μια ιδιόρρυθμη μπάντα: μουσικοί που παίζουν βιολί ισορροπώντας πάνω σε μια δοκό, που κάνουν κάμψεις όποτε χρειάζεται να αγγίξουν μια χορδή στο μπάσο, που πάνε μπρος πίσω για να παίξουν τα κρουστά ή επιχειρούν μικρά άλματα για να ακουμπήσουν τα πλήκτρα του keyboard. Ένα και μόνο τραγούδι παίζουν. Ξανά και ξανά. Σε άλλο τέμπο κάθε φορά, μα πάντα με αμείωτο πάθος και ένταση. Μια χορογραφημένη στην εντέλεια συναυλία εκτυλίσσεται ενώπιόν μας για χάρη ενός και μόνο τραγουδιού, το οποίο σταδιακά, με την επανάληψη, αποκτά την αίγλη ύμνου: γίνεται η πρωταρχική μας κραυγή.

«Πώς θα ήταν αν ο Philip Glass διεύθυνε τους Ramones;» σημειώνει ρητορικά για το One Song το broadwayworld. Πράγματι, ισορροπώντας στα όρια του αβανγκάρντ χάπενινιγκ και της ροκ συναυλίας, το One Song λειτουργεί σαν ένα σαγηνευτικό τελετουργικό για τον αποχαιρετισμό, τη ζωή και τον θάνατο, την ελπίδα και την αναγέννηση. Μέσα από τραγουδιστά κείμενα, στιγμιότυπα γυμναστηρίου, οξυγόνο και ιδρώτα, στιγμές εξάντλησης και χειρονομίες απαντοχής, επικαλούνται την «ανθρώπινη κατάστασή μας». Ξανά και ξανά, κάποια από τις μαζορέτες και τους φαν τους ή η ηλικιωμένη προπονήτριά τους ορθώνεται για να τους εξωθήσει για ακόμη μια φορά στα όριά τους. Κι εκείνοι θα αψηφήσουν τον χρόνο και θα υπερβούν τους εαυτούς τους, καλώντας μας να κάνουμε το ίδιο.

Το One Song είναι μια εξύμνηση της «ανθρώπινης συνθήκης» σε όλο το ιδρωμένο μεγαλείο της. Μια ενορχηστρωμένη έκφραση συλλογικής χαράς και θλίψης. Ένα προσωπικό ρέκβιεμ για τον εκλιπόντα αδελφό της, Γιάσπερ. Ένας αγώνας ενάντια στον χρόνο που μας προκαλεί αδιάκοπα.

Η ίδια αναφέρει σχετικά: «Η σκηνή του One Song είναι σαν ένας μικρόκοσμος, όπου όλες οι πράξεις και οι επιθυμίες που διέπουν τις αρχές του συλλογικού μπορούν να εξορκιστούν, ακόμη και να μετατραπούν σε τελετουργία. Η ενέργεια που εκλύεται στη σκηνή θέλω να ξεπεράσει τα όρια της αίθουσας και η εξορκιστική φύση της επανάληψης μιας κίνησης ή ενός συναισθήματος να φτάσει στους θεατές. Πάντα εξερευνώ την υπαρξιακή μου μοναξιά, και γιορτάζω την παρουσία των άλλων όπως και θρηνώ την απουσία τους. Όλα αυτά συλλογικά, μαζί με τους καλλιτέχνες και το κοινό. Πάντα. Θέλουμε να εντυπωθεί αυτό το τραγούδι στο μυαλό σας μέσα από τη συνεχή επανάληψή του. Η ιδέα είναι να προσπαθείς ξανά και ξανά, να ξεκινάς διαφορετικά κάθε φορά. Όπως στη ζωή».

ODD – The party

Tο Σάββατο 24 Φεβρουαρίου από τις 22:30 και μετά, το ODD κάνει πάρτι στο φουαγιέ του ισογείου με τη Miet Warlop και τους συντελεστές του «One Song» στην επιλογή της μουσικής. Με ελεύθερη είσοδο.