Μιθριδάτης στο ethnos.gr: «Δεν πολιτεύτηκα με ελαφριά καρδιά, αλλά με καθαρή»

Ο Μιθριδάτης δεν χρειάζεται εντυπωσιακούς τίτλους ή περιττές φανφάρες για να ξεχωρίσει. Με την αυθεντικότητα, την ευφυΐα και την κριτική ματιά που τον χαρακτηρίζουν, αποτελεί ένα ζωντανό σύμβολο του ελληνικού χιπ χοπ και της ανεξάρτητης δημιουργικής έκφρασης. Έχει διαμορφώσει τη δική του σφαίρα επιρροής στον χώρο της τέχνης και της μουσικής, όχι μέσα από επιδεικτικές κινήσεις, αλλά μέσα από τη στιχουργική του οξυδέρκεια, τη μουσική του πρωτοπορία και τη βαθιά κοινωνική του ευαισθησία.

Η συνάντησή του με τον Δημήτρη Μετζέλο και τον DJ Πρύτανη έφερε στη ζωή τα θρυλικά Ημισκούμπρια, ένα συγκρότημα που δεν περιορίστηκε ποτέ απλώς στη μουσική, αλλά μέσα από τους στίχους και το καυστικό του χιούμορ, αποτύπωσε τις αλήθειες και τις αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας, κερδίζοντας μια θέση στην καρδιά και στη συνείδηση του κοινού. Το 2023, έκανε ένα νέο βήμα, θέτοντας υποψηφιότητα ως βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, και ήρθε ακόμα πιο κοντά στον δημόσιο διάλογο. Πιστός στην ανάγκη γι' αλλαγή και σεβόμενος τις αξίες του, συνέχισε να εκφράζει με αμεσότητα και τόλμη τις απόψεις του, αποδεικνύοντας ότι παραμένει ακέραιος και συνεπής στο όραμά του για ένα καλύτερο αύριο.

Σήμερα, ο Μιθριδάτης παραμένει ακούραστος, ένας καλλιτέχνης με αστείρευτη ενέργεια και πάθος για έκφραση. Το Σάββατο 18 Ιανουαρίου, στη φιλόξενη σκηνή του Caja De Musica, μας καλεί σε μια βραδιά που υπόσχεται να μας ταξιδέψει μέσα από ρυθμούς, συναισθήματα και μνήμες. Σ' ένα πρόγραμμα που συνδυάζει τις προσωπικές του δημιουργίες με τα διαχρονικά τραγούδια των Ημισκουμπρίων, γεφυρώνοντας το χθες με το σήμερα με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο. «Η επιλογή των τραγουδιών έγινε με κύριο γνώμονα τη δημοφιλία τους. Είναι τραγούδια που έχουν αγαπηθεί απ’ το κοινό. Άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο. Βεβαίως απ’ το πρόγραμμα δεν λείπουν και τα κομμάτια, που θεωρώ πως αξίζει ν' ακουστούν και ν' αγαπηθούν εξίσου. Είναι καλό οι θεατές να έρχονται σ' επαφή και με τραγούδια, που μέχρι σήμερα δεν είχαν την ευκαιρία ν' ακούσουν. Εξάλλου, στόχος του καλλιτέχνη πάντα είναι να επικοινωνεί και να συστήνει σε άπαντες όλη την δουλειά του, με κάθε τρόπο» αναφέρει ο ίδιος στο ethnos.gr.

Τι θέλετε να μεταφέρετε στο κοινό σας μέσα από αυτό το πρόγραμμα;

Ο στόχος σαν καλλιτέχνης, πάντα είναι η μεταφορά του νοήματος, αλλά και του συναισθήματος. Η μεταφορά της άποψης και του σχολιασμού. Ο προβληματισμός μέσω της σάτιρας και του αιχμηρού χιούμορ. Και αυτό για εμένα είναι ψυχαγωγία με την ετυμολογική έννοια της λέξης. Αγωγή ψυχής! Θέλω να πιστεύω, πως το live μου είναι και μια εναλλακτική πρόταση στην ψυχαγωγία.

Στο live, πιστεύω έχω τη δυνατότητα, να είμαι πιο αφηγηματικός και επεξηγηματικός με τα νοήματα που θέλω να μεταδώσω, πέρα απ’ την προσωπική μου ευχαρίστηση κάνοντας performance στη σκηνή. Αλλά το σημαντικότερο είναι η μετάδοση και η πρόκληση συναισθημάτων. Ποικίλων συναισθημάτων. Αυτό είναι και ο λόγος ύπαρξης της τέχνης.

Πώς νιώθετε όταν βλέπετε ανθρώπους να τραγουδούν μαζί σας, είτε τις παλιές επιτυχίες είτε τα πιο πρόσφατα τραγούδια σας;

Θ' απαντήσω, δανειζόμενος ένα δίστιχό μας, απ’ το τραγούδι «Με το μικρόφωνο στο χέρι θα πεθάνω» του 2006: «Ιερή στιγμή με τον Δέλτα Μι όταν γράφουμε ρίμες πάνω στο χαρτί, φοβερή στιγμή που οι οπαδοί τις ραπάρουν μαζί μας στο λαϊβί»!

Η χιπ χοπ μουσική παραδοσιακά εκφράζει τα προβλήματα της κοινωνίας. Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πιο καυτά θέματα που πρέπει να θίγει σήμερα στην Ελλάδα;

Επειδή έχω φάει τη ζωή μου ακούγοντας, μελετώντας και δημιουργώντας το συγκεκριμένο μουσικό είδος από το 1989 μέχρι και σήμερα, να μου επιτραπεί η ένσταση. Όχι, το χιπ χοπ δεν εκφράζει παραδοσιακά τα προβλήματα της κοινωνίας, αμιγώς. Αυτό είναι μια επικρατούσα εσφαλμένη αντίληψη και παρανόηση. Το χιπ χοπ ξεκίνησε από τις γκετοποιημένες κοινότητες των μαύρων στη Νέα Υόρκη, στα τέλη του ‘70, με βασική θεματολογία τη διασκέδαση, την ψυχαγωγία, τα πάρτι, τον χορό και τις ανθρώπινες σχέσεις. Το χιπ χοπ δημιουργήθηκε απ’ την ανάγκη να «δραπετεύσεις» απ’ τα προβλήματα της καθημερινότητας και όχι για την ανάδειξη αυτών.

Το στρατευμένο rap και το gangsta rap ήρθαν αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Στη πρώτη περίπτωση το χιπ χοπ ήταν μέσω για κοινωνικοπολιτική αφύπνιση. Συγγνώμη που χαλάω το αφήγημα πολλών, αλλά τα ονόματα που αφοσιώθηκαν στο στρατευμένο, πολιτικοποιημένο ραπ, μειοψηφούν. Στη δεύτερη περίπτωση τα κοινωνικά προβλήματα εκφράζονται πάντα σας ένα δεδομένο γεγονός και τις περισσότερες φορές σαν ένα βίαιο αλλά σύγχρονος περήφανο lifestyle.

Για να μην μπω σε μεγαλύτερη μουσικολογική και ιστορική ανάλυση του είδους, το χιπ χοπ είναι η μουσική, που σου δίνει το δικαίωμα να εκφραστείς, όπως θέλεις, όσο θέλεις για όποιο θέμα θέλεις. Να πεις ποιος είσαι, αλλά και με ποιον δεν είσαι, να δηλώσεις τις θέσεις σου και να αντιπαρατεθείς στις θέσεις του άλλου. Οπότε το χιπ χοπ, παραδοσιακά εκφράζει τη ρεαλιστική καθημερινότητα μιας κοινωνίας.

Όταν το χιπ χοπ εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο, εκφράστηκε σε κάθε χώρα με διαφορετική γλώσσα, από διαφορετικές κοινωνίες και κατ’ επέκταση με διαφορετικά προβλήματα ή τρόπους ζωής. Έτσι λοιπόν και στην Ελλάδα του σήμερα. Τα καυτά θέματα που πρέπει να σχολιάζει το χιπ χοπ, είναι η ρεαλιστική καθημερινότητα της κοινωνίας μας. Αυτό αποκαλύπτει και ξεγυμνώνει την λογική ή τον παραλογισμό, την νοοτροπία και την αισθητική, τις επιλογές μιας κοινωνίας και κατά συνέπεια και το πολιτικό προφίλ ενός λαού. Ας ξεψαχνίσουμε λοιπόν τον Ελληνα απ’ την μεταπολίτευση και μετά, για να κατανοήσουμε γιατί σήμερα έχουμε «καυτά» θέματα. Τα «καυτά θέματα» είναι τα συμπτώματα, δεν είναι η χρόνια ασθένεια που τα προκαλούν.

Πιστεύετε ότι η χιπ χοπ σκηνή στη χώρα μας έχει χώρο για περισσότερο κοινωνικό σχολιασμό, όπως αυτόν που έχετε κάνει εσείς και οι Ημισκούμπρια;

Θα φύγω απ’ τα στενά -και αδιάφορα για εμένα- πλαίσια της τοπικής χιπ χοπ σκηνής και θα το γενικεύσω. Κάθε καλλιτέχνης με όποια μορφή τέχνης, θα έπρεπε να έχει κοινωνικό σχολιασμό. Και στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Δυστυχώς, όμως, ελάχιστοι καλλιτέχνες σχολιάζουν κοινωνικά μέσω της τέχνης τους. Ειδικά οι καλλιτέχνες, που έχουν και ένα μεγάλο εύρος επιρροής. Αλλά έτσι πάει, όταν έχεις μεγάλο κοινό, είναι αυτομάτως απαγορευτικό να κάνεις και κοινωνικό ή πολιτικό σχολιασμό. Μεγάλα ονόματα της τέχνης αποφεύγουν εντέχνως να πάρουν θέση ακόμα και στο δημόσιο λόγο τους, όχι απλά στην τέχνη τους.

Υπάρχουν και περιπτώσεις που το παίζουν σε όλα τα ταμπλό, ενώ συγχρόνως πλασάρουν ένα δήθεν «προοδευτικό» προφίλ. Όταν επιλέγεις να κάνεις τέχνη που να μην δυσαρεστείς κανέναν και όλοι να σε αγαπάνε, για μένα δεν κάνεις καλή τέχνη, για να μην πω… πως δεν κάνεις καθόλου. Δεν κάνεις τέχνη και δεν κάνεις γενικά. Άνοιξε ένα μίνι μάρκετ, καλύτερα.

Ο πραγματικός καλλιτέχνης, δεν δέχεται να μην μπορεί να εκφραστεί. Πόσο μάλλον να αυτο-φιμώνεται και να αυτολογοκρίνεται. Υπάρχει αυτό το εσωτερικό κύμα, που κάπως πρέπει να εκτονωθεί. Αν έχει κύμα μέσα του και όχι κάτι λιμνάζοντα απόνερα. Παρατηρεί την κοινωνία, είναι μέρος αυτής και αυτή, η ίδια η κοινωνία είναι και η έμπνευση του. Όταν λοιπόν ζει στην κοινωνία αυτή, αναρωτιέμαι, πως κάποιος που αποκαλείται καλλιτέχνης, αντέχει να μην σχολιάσει, να μην καυτηριάσει και να μην προσπαθήσει να κάνει πρόταση και να δώσει εναλλακτική. Ναι, αυτό έκαναν τα Ημισκούμπρια και αυτό πιστεύω πως συνεχίζω κι εγώ μέχρι τώρα.

Στις περασμένες βουλευτικές εκλογές ήσασταν υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι ήταν οι βασικοί λόγοι που σας ώθησαν ν’ ασχοληθείτε ενεργά με την πολιτική;

Δεν πολιτεύτηκα με ελαφριά καρδιά, αλλά τουλάχιστον πολιτεύτηκα με καθαρή καρδιά. Είχα αναστολές και φόβους. Το δυστύχημα δεν ήταν ότι δεν εκλέχθηκα, αλλά το ότι οι περισσότεροι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Έχω μάθει στη ζωή μου, όμως να παίρνω το ρίσκο, ν' αντιμετωπίζω τον φόβο, να επιχειρώ και είτε να κερδίζω, είτε να χάνω. Δεν την φοβάμαι την αποτυχία, εξάλλου. Είμαι άτομο «Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο!» με θαυμαστικό και όχι άτομο «Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;» με ερωτηματικό.

Ως καλλιτέχνης και ως πολίτης θεωρώ υποχρέωσή μου ν' ασχολούμαι με τα πολιτικά δρώμενα. Καλλιτεχνικά όταν ήρθε η στιγμή, έγραψα το «Για να μην τα χρωστάω», που θεωρείται ένα αμιγώς πολιτικό έργο. Με ώθησαν οι πολιτικές συνθήκες και εξελίξεις, για να το κάνω. Ο ίδιος λόγος, με οδήγησε να πάρω την πολλή δύσκολη απόφαση, να δεχτώ την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, να συστρατευτώ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σκοπός μου ήταν ν' ασχοληθώ με τον πολιτισμό, που ειδικά τα τελευταία πολλά χρόνια έχει κακοποιηθεί, σε όλες του τις διαστάσεις. Ό,τι μπορούσα να κάνω, για να προσφέρω περισσότερα στους συναδέλφους και στους συμπολίτες. Το να είχα εμπλοκή σε θέματα που δεν τα γνωρίζω σε βάθος, θα ήταν ανόητο.

Σαν πολίτης, έβλεπα ελευθερίες να χάνονται, δικαιώματα να καταπατώνται, το Σύνταγμα να 'ναι διακοσμητικό. Σαν καλλιτέχνης, αντιμετωπίζουμε -εγώ και οι συνάδελφοι μου- το πιο απαξιωτικό και βίαιο πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης. Ήθελα να δοθεί στήριξη στον κόσμο του πολιτισμού. Στους ανθρώπους που θέλουν ν' αφιερωθούν στην τέχνη. Είναι αναγκαίο να τους προσφερθούν κίνητρα, ώστε με θάρρος να επιδιώξουν το καλλιτεχνικό επάγγελμα που αγαπούν. Τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, να έχουν το κύρος που τους αξίζει. Τη νομική και φορολογική υπόσταση που τους αξίζει. Έχουμε χρέος, να ενσωματώσουμε την τέχνη στην Παιδεία. Πολιτισμός και Παιδεία θα έπρεπε να συνυπάρχουν στο ίδιο υπουργείο, καθώς είναι αλληλένδετες έννοιες. Αντίθετα, Παιδεία και θρησκείες αποτελούν έννοιες αντιστρόφως ανάλογες.

Ήταν και παραμένει προτεραιότητά μου να καθιερωθεί η καλλιτεχνική παιδεία σε όλα τα εκπαιδευτικά επίπεδα. Είναι ζωτικής σημασίας κάθε μαθητής να έρχεται σε επαφή με την τέχνη από μικρή ηλικία, να αποκτά εικόνες, να διευρύνει το μυαλό του και να τη βλέπει ως εργαλείο, συνοδοιπόρο και σύμμαχο στη ζωή. Θυμάμαι, για παράδειγμα, πόσο με άγγιξε όταν, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ένας πολίτης μου άφησε ένα σχόλιο επισημαίνοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μουσικά σχολεία. Για μένα, η τέχνη είναι το πιο δυνατό όπλο μιας κοινωνίας ενάντια στο Σύστημα, τον συντηρητισμό και την οπισθοδρόμηση. Ένα βιβλίο, ένα τραγούδι, ένα θεατρικό έργο μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στη δική μας προσωπική επανάσταση. Και η προσωπική μας επανάσταση, έχει τη δύναμη να μετατραπεί σε κοινωνική. Ποιος, όμως, από τους κυβερνώντες θα το ήθελε αυτό;!

Στηρίξατε ανοιχτά τον Σωκράτη Φάμελλο στην υποψηφιότητά του για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να τον ξεχωρίσετε και να πιστέψετε σε αυτόν ως πολιτικό και άνθρωπο;

Όχι, αυτό δεν ισχύει. Δεν στήριξα ούτε επίσημα, ούτε ανεπίσημα, κανέναν από του υποψηφίους για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Φάμελλος με προσκάλεσε αυτοπροσώπως, να παρευρεθώ στην εκδήλωση για μία ελεύθερη συζήτηση για τη σχέση του πολιτισμού με την πολιτική. Φυσικά θα δεχόμουν αυτή την τιμητική πρόσκληση. Πέρα από αυτά, εύχομαι στον κ. Φάμελλο καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο που έχει αναλάβει.

Αισθάνεστε ότι η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα έχει περιθώριο για νέες ιδέες και πρόσωπα ή κυριαρχούν οι παραδοσιακές αντιλήψεις και τακτικές;

Η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα, όχι απλά έχει περιθώριο για νέες ιδέες και πρόσωπα, αλλά πλέον είναι επιτακτική η ανάγκη για τα παραπάνω. Το πρόβλημα είναι, ότι δεν υπάρχει θέληση και διάθεση από κανένα και ιδιαιτέρως από τον Έλληνα ψηφοφόρο. Μας το δείχνει το 41% ποσοστό εκλογής της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και το τεράστιο ποσοστό αποχής των τελευταίων Ευρωεκλογών.

Αισθάνομαι ότι ακόμα και εάν κάποιος έχει πραγματικά όραμα και όρεξη να φέρει αλλαγές, είναι χαμένος από χέρι. Είτε από τη δολοφονία χαρακτήρα και τις συκοφαντίες των πολιτικών αντιπάλων του, είτε να υποσκάπτουν οι ίδιοι του οι σύντροφοι. Προσωπικά τα βίωσα και τα δύο. Επομένως, ναι, ακόμα και η προσωπική μου ελάχιστη εμπειρία, δείχνει ότι οι τακτικές αυτού του τύπου, καλά κρατούν. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ουσιαστική ανάγκη για ανανέωση. Βλέπουμε από στατιστικές αλλά και την απλή καθημερινότητα ότι αυτά που συμβαίνουν δημιουργούν πολίτες με φόβο και επιθετικότητα. Δεν ξέρω τι χρειάζεται να συμβεί, για να γίνει μια ουσιαστική ανανέωση ιδεών, αυτό που βλέπω είναι ένα σταθερό μούδιασμα στον κόσμο, που κάνει αδύνατη την όποια αντίδραση θα μπορούσε να αλλάξει κάτι.

Συγχαρητήρια για το πτυχίο σας από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών! Τι σας παρακίνησε να κυνηγήσετε αυτόν τον στόχο έπειτα από τριάντα χρόνια;

Ευχαριστώ πολύ! Να διευκρινίσω ότι 30 χρόνια πέρασαν από τη στιγμή που μπήκα στην ΑΣΚΤ. Από τα 30 χρόνια, τα 10 χρόνια από αυτά, τα σπούδασα με παρουσία, συν την προετοιμασία για την πτυχιακή μου. Δεν χρειάστηκε ούτε να βιαστώ, ούτε με πίεζε κάποιος. Ταυτόχρονα είχα την πετυχημένη μου καριέρα στη μουσική. Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε χρονοδιάγραμμα για το πότε θα γίνουμε ζωγράφοι ή γλύπτες. Επίσης, το ότι κάποιος τελείωσε στην πενταετία, δεν τον κάνει απαραίτητα ούτε καλό ζωγράφο, ούτε καλό καλλιτέχνη. Το μεγάλο βήμα και πρόκληση για εμένα ήταν να καταφέρω να «ξεσκαλώσω» εγκεφαλικά απ’ το να είμαι δημιουργικός σε μία μορφή τέχνης και να αρχίσω να δημιουργώ και σε άλλη μορφή τέχνης.

Παρ'ολα αυτά, είμαι άνθρωπος που δεν σταματά ποτέ να κυνηγά τους στόχους του και πάντα επιδιώκω να τους ολοκληρώνω, όσος χρόνος κι αν χρειαστεί, προφανώς. Όταν κάποιος στόχος δεν ολοκληρώνεται, αισθάνομαι ότι έχω εκκρεμότητα απέναντι στον εαυτό μου. Αισθάνομαι λοιπόν, ότι το αυτό το Πτυχίο το όφειλα στον έφηβο Μιθριδάτη, που πάλεψε και κοπίασε γι’ αυτό τότε πάρα πολύ. Τώρα θα είναι περήφανος για μένα. Άλλωστε, έπρεπε να διαψεύσω και τον στίχο μου «Τη σχολή μου δυστυχώς δε θα τελειώσω, ποτέ».

Πρόσφατα, έφυγε από τη ζωή ο πατέρας σας. Συχνά, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μας κάνει να επανεξετάσουμε τις αξίες και τις προτεραιότητές μας. Νιώθετε ότι αυτή η δυσάρεστη κατάσταση έχει αλλάξει τη δική σας οπτική ή στάση απέναντι στη ζωή;

Όχι. Αξίες και σωστές προτεραιότητες είχα πάντα. Και αυτό το οφείλω στον πατέρα μου. Νομίζω ότι, είναι πολύ νωπό ακόμα το πένθος για να μπορέσω να απαντήσω με διαύγεια. Αυτή τη στιγμή απολαμβάνω την άρνηση και το μούδιασμά μου απέναντι στο γεγονός. Αν έχω λάβει κάποιο μάθημα από το χαμό του πατέρα μου είναι να αναγνωρίσω ποιοι άνθρωποι είναι δίπλα μου και ποιοι όχι, όπως και σε κάθε κρίσιμο συμβάν της ζωής μας.

Η δημοσίευση που κάνατε στο Instagram για εκείνον έδειξε πόσο ισορροπημένη ήταν η σχέση σας. Πώς πιστεύετε ότι επηρέασε εκείνος την προσωπικότητά σας, τόσο ως άνθρωπο όσο και ως καλλιτέχνη;

Στην πραγματικότητα, όλα τα χαρακτηριστικά μου είναι ένα κράμα και των δύο γονιών μου, απλά προσπαθώ να ενισχύσω τα καλά που έχω πάρει από αυτούς και να μειώσω τα ελαττώματα που σίγουρα έχω κληρονομήσει, επίσης. Οι γονείς μου είναι ηθοποιοί, οπότε είναι σπουδαία τύχη να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι καλλιτεχνών και να έχεις την πλήρη υποστήριξή τους, όταν ανακοινώνεις ότι θέλεις να ασχοληθείς με την τέχνη επαγγελματικά.

Επίσης, ο πατέρας μου ήταν πολύ αυστηρός. Θυμάμαι όταν ήμουν στο δημοτικό και ζωγράφιζα ερχόταν και με απόλυτη ειλικρίνεια μου έλεγε: «Αυτό είναι πολύ καλό, το άλλο σκίστο». Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με αυστηρότητα και ειλικρίνεια αλλά και με το τεράστιο ενδιαφέρον του, ήξερα ότι πάντα θα μου πει την αλήθεια. Και αυτό συνεχίστηκε σε όλη μου την καλλιτεχνική πορεία. Μ' έμαθε πολλά, ήθος, αρχές, να είμαι συνεπής πρώτα από όλα σε μένα και μετά στους ανθρώπους μου. Ήταν πολύ σταθερός στις απόψεις του, έκανε ο, τι πραγματικά επιθυμούσε, από την υποκριτική μέχρι τη γυναίκα που αγάπησε και έμεινε μαζί της μια ζωή. Μου έμαθε και του οφείλω πολλά… τέχνη, πολιτική, συζητήσεις, τρόπο ζωής, ευθύτητα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρατε από την προηγούμενη χρονιά και πώς σκοπεύετε να το εφαρμόσετε στη νέα;

Aυτό που με ενδιαφέρει στον απολογισμό κάθε χρονιάς είναι να έχω κάνει σημαντικά βήματα στη δουλειά μου, στη ζωή μου, πράγματα που δεν έχω ξανακάνει. Ας είναι 2-3, αλλά να είναι άξια να μπουν στο βιογραφικό μου. Αυτό που με μαθαίνει κάθε χρονιά, είναι ότι με την επόμενη θα έχω όλο και λιγότερους ανθρώπους, που αξίζει να έχω δίπλα μου. Οπότε ο στόχος μου είναι να κάνω κάποια καλά βήματα στην καριέρα μου και να έχω πλάι μου ανθρώπους που μου αξίζουν και τους αξίζω. Να είμαι δηλαδή και εγώ άξιος και ικανός και για αυτούς, που είτε με γνωρίζουν προσωπικά είτε καλλιτεχνικά.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;

Να κυκλοφορήσω άμεσα το νέο μου τραγούδι που έχω έτοιμο εδώ και πολύ καιρό και παραμένει στο συρτάρι. Να καταφέρω να κυκλοφορήσω σε βινύλιο την ψηφιακή μου δισκογραφία από το 2012 μέχρι σήμερα. Θα ήθελα η εικαστική μου έκθεση που έγινε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, να φιλοξενηθεί και σε άλλους εκθεσιακούς χώρους ανά την Ελλάδα. Να συνεχίσω το ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα για μαθήματα ζωγραφικής σε παιδιά δημοτικού - γυμνασίου που έγινε σε συνεργασία με το Δήμο Καλύμνου και σε άλλους χώρους/φορείς στην Ελλάδα. Για τέλος, το πιο άμεσο καλλιτεχνικό πλάνο είναι να περάσουμε φαντασμαγορικά, στο live μου το Σάββατο 18 Ιανουαρίου, στο Caja de musica. Σας περιμένω να περάσουμε… ζάχαρη!

Διαβάστε ακόμη

Εκλογή ΠτΔ: Το παρασκήνιο της επιλογής Τασούλα και οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης – Τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ

Η στιγμή που ο 25χρονος οδηγός παρασέρνει πεζό στην Πανεπιστημίου - Σοκαριστικό βίντεο

Συνελήφθη γυναίκα που «ταμπουρώθηκε» στο σπίτι 40χρονου μετά από one night stand

Τα βραβεία Όσκαρ κινδυνεύουν να μη διεξαχθούν για πρώτη φορά στην ιστορία λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών