Recordings

Με σκυλιά αν κοιµηθείς, τσιµπούρια θα κολλήσεις!» λέει µια παροιµία σε χώρα µακρινή. Ο επιχειρηµατίας έχει το δικαίωµα να προασπίζεται και να προωθεί τα συµφέροντά του όπως νοµίζει... Αν παρανοµήσει, παραπέµπεται και κρίνεται από τα δικαστήρια, όπως κάθε πολίτης. 

Ο πολιτικός είναι δηµόσιο πρόσωπο. Βουλευτής, πρώην υπουργός, ηγετικό στέλεχος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Εκανε ό,τι έκανε µε τον επιχειρηµατία. Κάποτε. Και όταν βγήκε µια συνοµιλία που εκθέτει συνολικά την πολιτική, πήρε σβάρνα τα κανάλια για να τοποθετείται επ’ αυτού... Οπως και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ διαλαλεί ότι η κυβέρνηση έστησε όλο το σκηνικό την παρούσα στιγµή, µε κάτι που προϋπήρχε, για να αποφύγει τη δηµόσια συζήτηση για την οικονοµική κρίση και τις επιπτώσεις της, ιδιαίτερα στον τουρισµό και στις µικροµεσαίες επιχειρήσεις, που δεν κρύβονται πλέον...

Αν λοιπόν όλο αυτό ήταν ένα «αγκίστρι» που έριξε η κυβέρνηση για να συζητά όλη η χώρα τα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε όσο πιο πολύ οι Συριζαίοι µιλούν επί του θέµατος, τόσο πιο πολύ αγκιστρώνονται…

Η μόνη σωστή και θαρραλέα πολιτικά αντιµετώπιση θα ήταν «όλα στη ∆ικαιοσύνη». «Αν υπάρχουν και άλλες κασέτες να δοθούν στη ∆ικαιοσύνη». «Αυτή να κρίνει». Οταν όµως συνεχώς ασχολείσαι για να πεις τη δική σου άποψη για το ζήτηµα ή -πολύ χειρότερα- κυκλοφορείς και non-paper που εξηγεί ότι πιθανόν η κυβέρνηση να έχει στο µυαλό της ένα νέο «βρώµικο ’89», τότε δεν κλείνεις την πόρτα στο θέµα, αλλά την κρατάς ορθάνοιχτη... Μετατρέπεις όλο τον δηµόσιο διάλογο σε µια απέραντη «κασετολογία» κατά το παλιό, ή recordings στα τωρινά...

Στον κόσμο µένει σαν επίγευση η ατάκα του Βρετανού γελοιογράφου Ασλι Μπρίλαντ: «Απαιτούµε λιγότερη διαφθορά ή περισσότερες ευκαιρίες να συµµετέχουµε σε αυτήν»..

Διαβάστε ακόμη

«Χειμωνιάτικο» Σαββατοκύριακο με καταιγίδες, μποφόρ και πτώση της θερμοκρασίας - Προβλήματα λόγω ανέμων

Νέες αποκαλύψεις για την Ειρήνη Μουρτζούκου - Υποδυόταν τη μητέρα του Παναγιωτάκη σε δημοσιογράφο

Πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ παιδί προσβάλλεται από γρίπη των πτηνών

Είναι το «Labour» της Paris Paloma το φεμινιστικό anthem της Gen Z;