Η κρίσιµη πλειοψηφία

Η άµεση πολιτική επιδοκιµασία τους από τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκο Παππά, προδίδει περισσότερο το δυσχερές της θέσης στην οποία έχει περιέλθει η Ηρώδου Αττικού και λιγότερο το (δεδοµένα) άτοπο και άκαιρο του µηνύµατος του επιτελικού στελέχους της Χαριλάου Τρικούπη.

Και αυτό γιατί η νύξη περί επαναληπτικών εκλογών, υπό τη σκιά... της απλής αναλογικής, ως συνεπακόλουθο της απόρριψης του... ολέθριου προγράµµατος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενσάρκωσε έστω και για λίγες ώρες τους ευσεβείς πόθους της ηγετικής οµάδας του Μεγάρου Μαξίµου. Εµφάνισε, δε, ανέλπιστα το κυβερνών κόµµα έτοιµο να σκοράρει... σε ένα γήπεδο που µετρά µέχρι τη σήµερον µόνο ήττες, ήτοι σε αυτό της οικοδόµησης συµµαχιών.

Πλείστες όσες οι απόπειρες εισοδισµού και συγκρότησης αντιδεξιών, δήθεν προοδευτικών αξόνων: Είτε διά του νόµου περί απλής αναλογικής, είτε διά του προσυµφώνου Τσίπρα - Ιερωνύµου, είτε διά της προωθούµενης Συνταγµατικής Αναθεώρησης, η πλατεία Κουµουνδούρου απέτυχε να ρυµουλκήσει το ΚΙΝΑΛ στη δική της σφαίρα επιρροής.

Το αυτό δεν κατέστη εφικτό ούτε και µέσω της Συµφωνίας των Πρεσπών, οι «αρχιτέκτονες» της οποίας καταγράφουν στο παλµαρέ τους ακόµη µια σηµαντική αστοχία: την επιδιωκόµενη, όπως φαίνεται εκ των υστέρων, πλαγιοκόπηση, ου µην διχοτόµηση της Νέας ∆ηµοκρατίας, που εµφανίστηκε µάλλον αρραγής, συνεκτιµώντας και τις εύλογες για ένα πολυσυλλεκτικό κόµµα... αποχρώσεις. Η συζήτηση, πάντως, που ήταν µοιραίο να ανοίξει, ανεξαρτήτως της τοποθέτησης Μαλέλη, αποκαλύπτει το µείζον διακύβευµα που εκτείνεται χρονικά πέραν των επικείµενων εθνικών εκλογών αλλά και τις αποκλίνουσες στοχεύσεις των κύριων πολιτικών δρώντων επ’ αυτού.

Είναι σαφές πως η κερκόπορτα της απλής αναλογικής αλλά και η προοπτική της προεδρικής εκλογής του 2020 επιτρέπουν σε ορισµένες πολιτικές δυνάµεις, µε κορµό τον ΣΥΡΙΖΑ, να πειραµατίζονται µε σενάρια... εντεινόµενης πολιτικής αβεβαιότητας σε περίπτωση µη αυτοδυναµίας. Είναι εξίσου πιθανό, µάλιστα, καθ’ όσον το κυβερνητικό στρατόπεδο αφοµοιώνει σταδιακά την επερχόµενη εκλογική του ήττα, να προσαρµόζει αναλόγως και τον κεντρικό πολιτικό σχεδιασµό του, µηδέ εξαιρουµένου και του χρόνου που θα αποφασίσει να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες.

Οι αδιαφορούντες για τις... ολέθριες συνέπειες στην οικονοµία αλλά και στη διεθνή εικόνα της χώρας µιας παρατεινόµενης κατάστασης ιδιότυπης ακυβερνησίας και οι θιασώτες της θεωρίας της… δεξιάς παρένθεσης δεν κατοικοεδρεύουν µόνον εντός ή πέριξ του Μεγάρου Μαξίµου, ωστόσο είναι µάλλον περιορισµένο το εύρος της πολιτικής τους επιρροής επί των επικείµενων εξελίξεων. Στην αντίπερα όχθη, το άνετο δηµοσκοπικό προβάδισµα της Ν∆ αλλά και η πολύµηνη «γαλάζια» προπαρασκευή σε όλα τα επίπεδα επιτρέπει στον Κυριάκο Μητσοτάκη να διευρύνει το δίκτυο συνοµιλητών και συµπαθούντων εκτός των ορίων της Πειραιώς.

Κάτι που είναι βέβαιο πως θα του χρησιµεύσει στο κυνήγι της κρίσιµης διπλής πλειοψηφίας, ώστε πιθανή αυτοδυναµία στις προσεχείς εκλογές να αποκτήσει ορίζοντα τετρα ετίας και ως εκ τούτου στέρεης διακυβέρνησης µέσω της διασφάλισης της εκλογής Προέδρου τους πρώτους µήνες του 2020 ή και λίγο νωρίτερα, άσκηση που απαιτεί εκ των πραγµάτων ευρύτερες πολιτικές συνθέσεις, που είναι βέβαιο πως δεν θα αφορούν αποκλειστικά και µόνο τον ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου.

Διαβάστε ακόμη

ΣΥΡΙΖΑ: Ασκήσεις ισορροπίας από Φάμελλο – Τα ονόματα που ακούγονται για τις αλλαγές και σε ΚΟ, κόμμα και ο ρόλος Πολάκη

Τα τρία σήματα που εξέπεμψε ο Μητσοτάκης στο υπουργικό συμβούλιο - Σε ποια θέματα ρίχνει το βάρος

ΟΣΕ τέλος, έρχονται οι «Σιδηρόδρομοι Ελλάδας» - Τι αλλάζει με το νέο νομοσχέδιο

Πρωτότυπο «αντίο» σε ένα παλιό αυτοκίνητο: Οικογένεια... έθαψε και έκανε πανάκριβη τελετή σε ένα παλιό Suzuki γιατί ήθελε να το «τιμήσει»