Το στοίχημα για την εκπαίδευση

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Ο ελληνισμός, από ιστορικής άποψης, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την παιδεία, την εκπαίδευση, τη μόρφωση και τη δημιουργικότητα. Φαίνεται, όμως, πως δεν είναι λίγα τα έθνη που ακολουθούν, εδώ και αιώνες, το ίδιο πρότυπο ζωής επενδύοντας στην εκπαίδευση και την μόρφωση.

Σύμφωνα με την Ατζέντα 2030, για την Παγκόσμια Κυβερνητική Διαφάνεια: Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDG), η εκπαίδευση είναι ο σημαντικότερος σύμμαχος του ανθρώπου για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης. Αποτελεί, μάλιστα, το τελευταίο στοίχημα της ανθρωπότητας, για την επίτευξη των στόχων μιας βιώσιμης ανάπτυξης.

Στη χώρα μας, δυστυχώς, τα ζητήματα παιδείας δεν αντιμετωπίζονται με τη δέουσα σοβαρότητα. Παρά τις σχετικά καλές επιδόσεις του όλου εκπαιδευτικού συστήματος, ως απόρροιες προγενέστερων νομοθετικών ρυθμίσεων (λ.χ. Ν. 1268/82), που στηρίζονταν στο πνεύμα κινήτρων για εξέλιξη, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνονται επαναλαμβανόμενα λάθη.

Χωρίς καμιά αμφιβολία, η εκπαίδευση δημιουργεί ένα ικανό ανθρώπινο κεφάλαιο που συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη και την καινοτομία, με αξιοπρεπή εργασία που σταδιακά εξαλείφει την ακραία φτώχεια καθώς και τις ανισότητες, εντός των κοινωνικών δομών. Η ορθότητα των όσων προαναφέρθηκαν πρέπει να γίνουν κύριοι στόχοι, μια για πάντα, όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου. Αναλαμβάνοντας σοβαρά τις ευθύνες τους οι κ.κ. εθνικοί αντιπρόσωποι, οφείλουν να συνεργαστούν [να μπουν σε ένα δωμάτιο και αν δεν βγει λευκός καπνός να μη βγουν ποτέ], ώστε να επιτευχθεί μια κοινά αποδεκτή σύμπραξη, ένα κοινό πλαίσιο, για την εκπαιδευτική πολιτική του τόπου, όχι απλά προς όφελος της κοινωνίας, αλλά της ιστορικής της μετεξέλιξης. Και αυτό γιατί, ενώ η τεχνολογία προχωρά με ασύμβατους ρυθμούς προς την βιολογική προσαρμοστικότητα, εντούτοις οφείλουμε να ασκήσουμε κάθε εργαλείο διαχείρισης των επερχόμενων συνθηκών της ψηφιακής εποχής. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνει αντιληπτή η κρισιμότητα της συνθήκης την οποία βιώνουμε.

Δυστυχώς οι προβλέψεις διαχείρισης των πλανητικών εξελίξεων, έχουν μεγάλο ρίσκο αβεβαιότητας. Σε κάθε περίπτωση τα προτεινόμενα μοντέλα, σε ένα σημαντικό αριθμό επιστημονικών δημοσιευμάτων, προβλέπουν δυσοίωνες καταστάσεις. Κρίσιμοι παράγοντες της βιωσιμότητας του πλανήτη είναι το πληθυσμιακό μέγεθος του είδους μας, οι πιέσεις που δέχεται το περιβάλλον για την κάλυψη των βασικών αναγκών του, σε συνδυασμό με την ανορθόδοξη διαχείριση των φυσικών πόρων, οι κοινωνικές ανισότητες και οι άνισες – ανισόρροπες αναπτυξιακές πολιτικές. Δυστυχώς, αδυνατώ να αναφερθώ στο επίπεδο της ηλιθιότητας που βάλει τον ανθρώπινο νου, εδώ και αρκετές δεκαετίες, με κορύφωση την κρίση στην Ουκρανία, τις συνέπειες της οποίας ακόμα δεν έχουμε καν διαισθανθεί.

Οι κίνδυνοι, λοιπόν, αποσταθεροποίησης των υφιστάμενων κοινωνικών δομών, παγκοσμίως, βρίσκονται προ των πυλών. Οι χώρες που θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών θα είναι εκείνες με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, εκπαίδευσης και κατάρτισης, άρα προσαρμοστικότητας.

*Ο Χαρίτων Σαρλ Χιντήρογλου
Ομοτ. Καθηγητής Τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ
τ. Κοσμήτορας της ΣΘΕ ΑΠΘ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη

Το στοίχημα για την εκπαίδευση

ΣΥΡΙΖΑ: Η απώλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το τάιμινγκ και οι κινήσεις των στρατοπέδων

ΠΑΣΟΚ: Restart στην Αξιωματική Αντιπολίτευση - Το μεγάλο crash test

Γιατί ο ΟΑΣΑ προσανατολίζεται σε περισσότερους ιδιώτες στις συγκοινωνίες - Οι γραμμές... ανά παραγγελία

Στεγαστικό επίδομα για τους σπουδαστές των ΙΕΚ: Οι προθεσμίες για τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά