┋ Απόψεις ┋ 20.05.2019 15:23

Εκκλησιαστικά

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά ┋

Τα εκκλησιαστικά ζητήµατα, σπανίως αλλά µε σχετική σταθερότητα, γίνονται και πολιτικά. Το γενικό κοινό, γενικά ευσεβές, ακόµη και αδιάφορο, πρέπει να αποκτήσει µια συναντίληψη, ώστε να µην απορεί µε το «τι θέλουν τώρα οι παπάδες» και άλλα γενικευτικά.

Είναι πολλά τα µέτωπα που βρίσκονται στην επικαιρότητα: το αυτοκέφαλο µιας πτέρυγας της Ουκρανικής Εκκλησίας. Τα ζητήµατα του Οικουµενικού Πατριαρχείου, που θεωρούνται τουλάχιστον παράξενα, καθώς απουσιάζει η γνώση όλων των πτυχών στα εκκλησιαστικά ζητήµατα. Η σύµπτωση των διαδόσεων για τη ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια, που ενδεχοµένως υποτιµάται απο άλλες διπλωµατικές πηγές, διότι η επιρροή αυτή έχει βαθιές ρίζες στη θρησκευτική αγωγή των λαών.

Οι σχέσεις Οικουµενικού Πατριαρχείου µε την Εκκλησία της Ελλάδος και παράλληλα το αυτόγνωµο αρκετών ιεραρχών της Ελλαδικής Εκκλησίας. Καπάκι σε αυτά, µια πρόταση στο υπό αναθεώρηση νέο ελληνικο Σύνταγµα: η ανεξιθρησκία στη θέση µιας επικρατούσας θρησκείας. Με αναπόσπαστο συµπλήρωµα, την ατέρµονη διήγηση για την εκκλησιαστική περιουσία.

Χωρίς να ανακατευτώ σε ζητήµατα άλλων δογµάτων ή θρησκειών στη Βαλκανική Χερσόνησο, κρίνω πως ο ευαίσθητος κατάλογος που προχείρως κατέγραψα είναι υπεραρκετός για να απαιτεί από τις πολιτικές ηγεσίες και τις ορθόδοξες µητροπόλεις έντονη δραστηριότητα που σαφώς υπερβαίνει την ενοριακή αντίληψη της Πίστης. Η πολιτική ηγεσία χρειάζεται συµβουλευτική υποστήριξη σε ζητήµατα που συνήθως υπερβαίνουν τις δηµόσιες σχέσεις και τη σχετική τελετουργία. Οι εκκλησιαστικοί ταγοί απεναντίας έχουν πολύ µακρά παράδοση στη διαχείριση κοσµικών ζητηµάτων, επί αµέτρητους αιώνες. Η εντύπωσή µου είναι πως βρίσκονται ένα σκαλί παραπάνω από τις αντιλήψεις των πολιτικών.

Σε κάθε περίπτωση, το µόνο που κρίνεται είναι η αλήθεια του γνωµικού «ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς». Καθώς οι άµβωνες και οι ηγεσίες τους επιδρούν, εάν το θελήσουν, στα πολιτικά ζητήµατα, δεν ισχύει το ίδιο για τους πολιτικούς. Το ράσο σαφώς κάνει τη διαφορά. Και όποιος ασχολείται µε αυτά καταλαβαίνει πως διαχρονικά τα σχίσµατα (όχι οι διαιρέσεις) είναι πολύ σπάνια στην Ιστορία. Σπάνια και µη αναστρέψιµα.

Ας λάβουν όλοι σοβαρά αυτήν τη διαπίστωση.

Διαβάστε ακόμη