Τα παιχνίδια κερδίζονται στο κέντρο!

Μπορεί η Ν? να πιέζεται από τα δεξιά, λόγω «Μακεδονικού», και ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά, λόγω εσωκοµµατικών ενστάσεων, και οι δύο ωστόσο πολιορκούν το κεντρώο ακροατήριο, κάνοντας ακόµα πιο δύσκολη τη ζωή των κοµµάτων του µεσαίου χώρου

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

Οι προπονητές που σέβονται τον εαυτό τους και την µπάλα διδάσκουν ότι τα παιχνίδια κερδίζονται στο κέντρο. Ακόµα και αυτοί που παίζουν φουλ επίθεση από... ιδεολογία, έχουν να λένε ότι αν χάσεις το κέντρο, χάθηκες... Και έχουν δίκιο. ∆εν πρόκειται, άλλωστε, για ποδοσφαιρική ιδιοµορφία. Στην πολιτική, το Κέντρο ήταν πάντοτε ο χώρος που έδινε τη νίκη και έστεφε τον νικητή...

Tο εκκρεμές

Η ιστορία της Μεταπολίτευσης είναι η ιστορία της ταλάντωσης του πολιτικού και κοινωνικού Κέντρου από τον έναν πόλο στον άλλο. Η κυριαρχία του Κωνσταντίνου Καραµανλή υπήρξε σε µεγάλο βαθµό αποτέλεσµα της γοητείας που άσκησε στον µεσαίο χώρο η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η εµπέδωση της δηµοκρατίας.

Η εποχή του Ανδρέα εκφράζει την ορµητική είσοδο στο προσκήνιο των ριζοσπαστικοποιηµένων µεσαίων στρωµάτων και σηµατοδοτεί την πολιτική ρεβάνς του Κέντρου έναντι της ∆εξιάς. Η διπλή επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά απόδειξη της διάρρηξης των σχέσεων του µεγαλύτερου τµήµατος της εκλογικής και κοινωνικής βάσης του Κέντρου µε τον κλασικό δικοµµατισµό.

Οκτώ χρόνια µετά το πρώτο µνηµόνιο και στα πρόθυρα µιας νέας φάσης, Τσίπρας και Μητσοτάκης στο µόνο που φαίνεται να συµφωνούν είναι ότι ο προσεταιρισµός του µεσαίου χώρου θα γείρει την εκλογική πλάστιγγα προς τη µία ή την άλλη πλευρά. Μπορεί η Νέα ∆ηµοκρατία να πιέζεται από τα δεξιά, καθώς το «Μακεδονικό» αναβαθµίζει την παρουσία της σκληρής πτέρυγας του κόµµατος, και ο ΣΥΡΙΖΑ να πιέζεται από τα αριστερά, έχοντας να αντιµετωπίσει τις εσωκοµµατικές ενστάσεις που εγείρονται για πλευρές της διακυβέρνησης, και οι δύο, ωστόσο, πολιορκούν µε πολιτικές, εξαγγελίες και δεσµεύσεις το κεντρώο ακροατήριο, κάνοντας ακόµα πιο δύσκολη τη ζωή των κοµµάτων του µεσαίου χώρου.

Ο διεμβολισμός

Οι περισσότερες πρωτοβουλίες που εκδηλώνονται το τελευταίο διάστηµα µοιάζουν κοµµένες και ραµµένες σε κεντρώο «πατρόν». Εχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων, η κυβέρνηση βάζει σε εφαρµογή τη νοµοθέτηση των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης, µεγάλο µέρος των οποίων αφορά είτε µέτρα εισοδηµατικής ενίσχυσης (επιστροφές στα ειδικά µισθολόγια) είτε φορολογικές και ασφαλιστικές ελαφρύνσεις (µείωση εισφορών για ελεύθερους επαγγελµατίες, µείωση ΕΝΦΙΑ, αποκλιµάκωση συντελεστών φορολόγησης επιχειρήσεων), που στοχεύουν όχι µόνο στους ασθενέστερους οικονοµικά αλλά και στη µεσαία τάξη.

Παράλληλα -και ενώ περιµένει το οριστικό «πράσινο φως» των θεσµών για να «κλειδώσει» η ακύρωση των µειώσεων στις συντάξεις που θα ενισχύσει το αφήγηµα του τέλους των µνηµονίων- ο πρωθυπουργός εκδηλώνει πρωτοβουλίες που κινούνται στο πλαίσιο των γενικότερων παραδοχών του ακροατηρίου της Κεντροαριστεράς.

Τέτοιες είναι, εκτός της προσπάθειας επίλυσης του «Μακεδονικού», οι εκλογικευµένες προτάσεις συνταγµατικής αναθεώρησης σε κορυφαία ζητήµατα (π.χ. αποσύνδεση προεδρικής εκλογής από τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών) και η συµφωνία µε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυµο για την άρση της δηµοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας των κληρικών και την αξιοποίηση της διαφιλονικούµενης εκκλησιαστικής περιουσίας, η οποία, εάν επικυρωθεί από την Ιεραρχία, βάζει στο τραπέζι την προοπτική 10.000 προσλήψεων στους χώρους της εκπαίδευσης και της υγείας.

Πολύτιµη για το προφίλ προοδευτικού ρεαλισµού που θέλει πλέον να χτίσει για την κυβέρνησή του και τον ίδιο ο Αλέξης Τσίπρας, άρα και για τον διεµβολισµό του Κέντρου, αποδεικνύεται και η σταθερή στήριξη που του παρέχουν οι ευρωσοσιαλιστές, γεγονός που απονοµιµοποιεί την προσπάθεια του ΚΙΝΑΛ να εµφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόµµα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, που δεν έχει σχέση µε την ευρωπαϊκή προοδευτική οικογένεια.

Μέχρι τελευταίας ψήφου

Από την άλλη πλευρά, η Ν∆ δοκιµάζει να διαψεύσει την αίσθηση της διολίσθησής της σε σκληρές δεξιές θέσεις και να εµπεδώσει την εικόνα ενός πολυσυλλεκτικού κόµµατος, που εκφράζει τις αρχές της Κεντροδεξιάς και αποτελεί τη φυσική κοίτη του µεσαίου χώρου. Οι «επεκτατικές» τάσεις που εκδηλώνει, µάλιστα, προς την πλευρά του Ποταµιού και οι διαβεβαιώσεις Μητσοτάκη ότι θα αναζητήσει κεντρώους συµµάχους ακόµα κι αν εκλεγεί αυτοδύναµος, υπογραµµίζουν την επιλογή να διεκδικηθεί ο µεσαίος χώρος µέχρι τελευταίας ψήφου και να αρθούν οι «προκαταλήψεις» που σηµαδεύουν το προφίλ του αρχηγού της Ν∆ και απωθούν κεντρώους ψηφοφόρους.

Κεντρική επιλογή της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, που συνδέεται άµεσα µε τη µάχη εκπροσώπησης του µεσαίου χώρου, αποτελεί η πολιτική αποµόνωση του ΣΥΡΙΖΑ και η προσπάθεια να εµφανισθεί ως κοµµατικό µόρφωµα που κινείται εκτός ευρωπαϊκής πολιτικής γεωγραφίας. Στο πλαίσιο αυτό, η Ν∆ επιχειρεί να µεταφέρει την πολιτική αντιπαράθεση σε πεδία ευνοϊκότερα από αυτό της οικονοµίας, όπου την πρωτοβουλία έχει η κυβέρνηση. Εστιάζει, έτσι, στο ζήτηµα της ασφάλειας, προβάλλει µε µελανά χρώµατα την κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστήµια και επιδιώκει να κρατήσει ανοιχτό το θέµα της κυβερνητικής συνοχής, συντηρώντας σε πρώτο πλάνο την αντιπαράθεση Κοτζιά - Καµµένου και διεκτραγωδώντας τη συγκατοίκηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Του ύψους

∆υνατό χαρτί για τη Νέα ∆ηµοκρατία παραµένει το σηµαντικό δηµοσκοπικό προβάδισµα που διαθέτει, το οποίο εµπεδώνει κλίµα εκλογικής επικράτησης και επηρεάζει τα διαφιλονικούµενα κεντρώα κοινά. Με εξαίρεση τις εκλογές του 2000, στις οποίες το ΠΑΣΟΚ, αν και υπολειπόταν στις έρευνες κοινής γνώµης, επικράτησε της Ν∆, κανένα κόµµα που ήταν µπροστά στις δηµοσκοπήσεις δεν έχασε στην κάλπη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι µπορεί να σπάσει την παράδοση και προβάλλει ως πλεονέκτηµά του τη σύνθεση της δεξαµενής των αναποφάσιστων, µεγάλο µέρος των οποίων είναι κεντρώας καταγωγής και υπήρξαν ψηφοφόροι του. Η ανάδειξη υποθέσεων διαφθοράς και σκανδάλων εκτιµάται ότι εξάπτει τα αντιδεξιά αντανακλαστικά αυτού του ακροατηρίου και µπορεί να το αποκολλήσει από την γκρίζα ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου.

& του βάθους

Αχίλλειος πτέρνα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης στη διεκδίκηση των ψηφοφόρων του µεσαίου χώρου θεωρείται η ενίσχυση της σκληρής πτέρυγας της Ν∆, στην οποία πρωταγωνιστούν ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης. ∆ηλώσεις που υπογραµµίζουν τις «ελαττωµατικές ιδέες της Αριστεράς» ή που εγκωµιάζουν τις αντιµεταναστευτικές θέσεις του Σαλβίνι απωθούν τα φιλελεύθερα και κεντρώα κοινά, τα οποία, ιστορικά, αντιµετωπίζουν εχθρικά τα φαινόµενα έξαρσης του εθνικισµού και της ξενοφοβίας. Μειονέκτηµα του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια προσέλκυσης του κεντρώου ακροατηρίου αποτελεί η σύµπλευση µε τους ΑΝΕΛ και η ακραία ρητορική που επιβιώνει στον λόγο ορισµένων στελεχών του.

Διαβάστε ακόμη