┋ Πολιτική ┋ 06.07.2019 23:41

Ενότητες στο άρθρο: 📌 Όσα θέλουμε να θυμόμαστε 📌 1. Έκαναν βήμα πίσω 📌 2. Προσπάθεια ανάδειξης προγραµµατικών θέσεων 📌 3. Κοινό µέτωπο κατά της ακροδεξιάς 📌 4. Το χειροκρότηµα του ΣΥΡΙΖΑ στον Βενιζέλο 📌 5. Η συνέντευξη Τσίπρα στον ΣΚΑΪ 📌 Εκείνα που θέλουμε να ξεχάσουμε 📌 1. Εθνικά θέµατα στο κοµµατικό ταµπλό 📌 2. Η ακύρωση του ντιµπέιτ 📌 3. Ρατσιστικά φάουλ 📌 4. Οι µετατάξεις της τελευταίας ώρας 📌 5. Το «σιωπητήριο» για το Μακεδονικό

Εκλογές 2019: Οι... μελωδίες και τα φάλτσα του προεκλογικού αγώνα

Χτυπήµατα κάτω από τη µέση στιγµάτισαν την αντιπαράθεση στον δρόµο προς τις εκλογές, προκαλώντας ανάµεικτα συναισθήµατα στους ψηφοφόρους

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά ┋

Εκλογές 2019 / (Φωτογραφία αρχείου Eurokinissi)

Βουλευτικές εκλογές 2019: Η προεκλογική αντιπαράθεση που ξεκίνησε αµέσως µετά τις ευρωεκλογές ολοκληρώθηκε την Παρασκευή, αφήνοντας µια γλυκόπικρη γεύση. Γλυκιά, γιατί σε αυτές τις εκλογές συνέβησαν ορισµένα πράγµατα που καλό είναι να θυµόµαστε στις επόµενες. Πικρή, γιατί άλλα τόσα ήταν τα παρατράγουδα που καλό θα ήταν να ξεχάσουµε – ή, ακόµα καλύτερα, να τα θυµόµαστε ώστε να µην επαναληφθούν.

Το «Εθνος της Κυριακής» κωδικοποίησε τα πέντε πράγµατα που θέλουµε να θυµόµαστε και εκείνα που θέλουµε να ξεχάσουµε.

Όσα θέλουμε να θυμόμαστε

1. Έκαναν βήμα πίσω

Η αλήθεια είναι ότι τους είχε φοβηθεί το µάτι µας. Μετά τη θυελλώδη συζήτηση στη Βουλή στις αρχές Μαΐου, όταν Τσίπρας και Μητσοτάκης αντάλλαξαν βαρείς χαρακτηρισµούς, εµπλέκοντας ακόµα και τις οικογένειές τους στην πολιτική αντιπαράθεση, όλα έδειχναν ότι η προεκλογική περίοδος θα ήταν εξαιρετικά θερµή. Οταν ο ένας ηγέτης λέει στον άλλον «είσαι πολύ λίγος», τον κατηγορεί για «Στέφανο Χίο της πολιτικής» και για «παρακράτος που υποκλέπτει προσωπικές του στιγµές», ενώ ο άλλος βγάζει συνθήµατα «να τος να τος, ο Τσίπρας ο σκαφάτος» και αναρωτιέται «µε ποιους έκανε δουλειές στη χούντα» η οικογένεια του αντιπάλου, δεν περιµένεις… πολιτισµό στη συνέχεια. Κι όµως. Τσίπρας και Μητσοτάκης αντιλήφθηκαν πόσο κακό κάνει στην πολιτική ζωή η αντιπαράθεση αυτού του ύφους και πάτησαν φρένο. Ετσι, η συνέχεια δεν κλιµακώθηκε και ακόµα και υπό τις συνθήκες βαθιάς πόλωσης το ύφος της αντιπαράθεσης µαλάκωσε – όχι µόνο ανάµεσα στους δύο αρχηγούς αλλά και µεταξύ των στελεχών των κοµµάτων στα κανάλια, προς κοινό όφελος.

2. Προσπάθεια ανάδειξης προγραµµατικών θέσεων

Αφού κατάφεραν να αποκαταστήσουν ένα αποδεκτό επίπεδο αντιπαράθεσης, οι ηγέτες των δύο µεγάλων κοµµάτων θυµήθηκαν την ουσία της πολιτικής: τις προγραµµατικές τους θέσεις. Ο Τσίπρας εξειδίκευσε τις προτάσεις του υποσχόµενος 500.000 νέες θέσεις εργασίας, ούτε µία ώρα απλήρωτη εργασία, νέα αύξηση του κατώτατου µισθού κατά 7,5%, 10.000 µόνιµες προσλήψεις στην Υγεία και 15.000 στην Παιδεία κ.ο.κ.

Ο Μητσοτάκης -τον οποίο ευνοεί η τακτική αναµονής της κατάρρευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να µην παρουσιάζει σαφές πρόγραµµα- ανταπάντησε παρουσιάζοντας ατζέντα µε µείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30%, µείωση ΦΠΑ, φόρου επιχειρήσεων και εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή, καταπολέµηση γραφειοκρατίας, µείωση εισφορών σύνταξης, αύξηση κατώτατου µισθού, σταδιακή µείωση εισφοράς αλληλεγγύης και τέλους επιτηδεύµατος, στήριξη νέων οικογενειών κ.ά.

∆υστυχώς για τη Ν∆, το αφήγηµα «λεφτά υπάρχουν 2» χάλασε όταν ο υποψήφιος της Ν∆ Μπάµπης Παπαδηµητρίου προέβλεψε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πάει σε πιστοληπτική γραµµή στήριξης, επιτρέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ να µιλήσει για κρυφό σχέδιο και τέταρτο µνηµόνιο. Γι’ αυτό και τον «άδειασε» αµέσως η εκπρόσωπος Τύπου της Ν∆ Σοφία Ζαχαράκη.

3. Κοινό µέτωπο κατά της ακροδεξιάς

Οσο κι αν συµφέρει εκλογικά τη Ν∆ η περιθωριοποίηση των ακροδεξιών σχηµάτων και µορφωµάτων, δεν παύει να είναι καλό για τη χώρα ότι οι αρχηγοί των δύο µεγάλων κοµµάτων συµπλέουν στο θέµα αυτό και ότι η ακροδεξιά κινδυνεύει µε εκλογική κατάρρευση. ∆εν είναι τυχαίο ότι οι αιτιάσεις πολιτευτών και στελεχών της Ν∆ ότι τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τα στραβά µάτια και ουσιαστικά στηρίζει τη Χρυσή Αυγή, επιδιώκοντας να κόψει ψήφους από τη Ν∆, ελαχιστοποιήθηκαν, αντίθετα µε τις εξ αριστερών φωνές (ΚΚΕ ιδίως) που επέµεναν να κατηγορούν την κυβέρνηση για «ξέπλυµα» χρυσαυγιτών.

4. Το χειροκρότηµα του ΣΥΡΙΖΑ στον Βενιζέλο

Μια στιγµή υψηλού κοινοβουλευτικού πολιτισµού ήταν το χειροκρότηµα των παριστάµενων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προς τον άνθρωπο που ως τη στιγµή της αποχώρησής τους ήταν «κόκκινο πανί» για την Aριστερά. Μετά την απόφαση της Φώφης Γεννηµατά να ορίσει τον Γιώργο Καµίνη επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του κόµµατος, θέτοντας ουσιαστικά τον Ευάγγελο Βενιζέλο εκτός ΚΙΝΑΛ, ο άλλοτε ηγέτης του ΠΑΣΟΚ δεν βρήκε στην αίθουσα της Βουλής κατά την αποχαιρετιστήρια οµιλία του παρά µόνο έναν βουλευτή του κόµµατός του, τον Λεωνίδα Γρηγοράκο.

Δείτε εδώ όλες τις ειδήσεις για τις εκλογές 2019

Μαζί του, όµως, χειροκρότησαν τον αποχωρούντα Βενιζέλο και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθως, ο κ. Βενιζέλος κατέβηκε στα βουλευτικά έδρανα και τους χαιρέτησε έναν έναν διά χειραψίας, µε εµφανή συναισθηµατική φόρτιση.

5. Η συνέντευξη Τσίπρα στον ΣΚΑΪ

Μπορεί να ειπώθηκαν πολλά για αυτήν, για τις ερωτήσεις που έγιναν και ιδίως όσες δεν έγιναν, για τα εκατέρωθεν καρφιά και τις προσωπικές επιθέσεις, ωστόσο είναι γεγονός ότι η υψηλότατη τηλεθέαση και ιδίως ότι ο πρωθυπουργός αποδέχθηκε να δώσει συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθµό έκανε καλό και στον ίδιο αλλά και στον ΣΚΑΪ. Την επόµενη κιόλας ηµέρα ο Μητσοτάκης επέλεξε να πάει στον Alpha και να συνεντευξιαστεί µε πλήθος εξειδικευµένων δηµοσιογράφων, ενώ το τρεντ στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν να δώσει ο αρχηγός της Ν∆ συνέντευξη σε Βαξεβάνη (που το ζήτησε εξάλλου και ο ίδιος) και Ακριβοπούλου!

Εκείνα που θέλουμε να ξεχάσουμε

1. Εθνικά θέµατα στο κοµµατικό ταµπλό

Κάπου πρέπει να µαθαίνουµε από τα λάθη µας και να αφήνουµε στην άκρη τα εθνικά θέµατα. Το ζήτηµα µε την επεκτατική διάθεση της Τουρκίας είναι πολύ σοβαρό και γι’ αυτό είναι λάθος να γίνονται δηλώσεις περί «ανεύθυνης δραµατοποίησης µιας κατάστασης µε στόχο την αποκόµιση εκλογικών κερδών» και να κατηγορείται η -οποιαδήποτε- κυβέρνηση για «επικοινωνιακή τακτική» όταν συγκαλεί εκτάκτως το ΚΥΣΕΑ λόγω της τουρκικής προκλητικότητας.

2. Η ακύρωση του ντιµπέιτ

Ποιος δεν ήθελε το ντιµπέιτ τελικά; Πράγµατι ο Μητσοτάκης δεν ήθελε ντιµπέιτ µόνο µε τον Τσίπρα, επειδή «δεν είµαστε Προεδρική ∆ηµοκρατία στην οποία δύο υποψήφιοι διαγκωνίζονται για το ποιος θα γίνει πρόεδρος, αλλά Κοινοβουλευτική ∆ηµοκρατία και ο σεβασµός στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες προϋποθέτει ένα ντιµπέιτ µε όλους τους κοινοβουλευτικούς αρχηγούς», όπως είπε; Μήπως το πρόβληµα που οδήγησε στην ακύρωση ήταν η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες; Ή µήπως φταίνε το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ που δεν βρέθηκαν άλλες ηµεροµηνίες; Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι τελικά το ντιµπέιτ δεν το είδαµε και αυτό δεν τιµά κανέναν.

3. Ρατσιστικά φάουλ

Αν δεν ήταν ανατριχιαστικό ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται µε τέτοιο τρόπο, θα ήταν γραφικό. Και όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι, για παράδειγµα, ο Βελόπουλος, που θέλει να κατεβάσει στρατό στην ΑΣΟΕΕ, το αντιµετωπίζεις µε χαµόγελο. Οταν όµως ακούς ανθρώπους που θεωρούνται σοβαροί να ζητούν επιδόµατα µόνο για Ελληνες και να πιστεύουν ότι οι τσιγγάνοι… δεν είναι Ελληνες και άλλους να σχολιάζουν τον θάνατο της αποκλειστικής νοσοκόµας που έπεσε από το µπαλκόνι για να αποφύγει τον έλεγχο, σε πιάνει κρύος ιδρώτας…

4. Οι µετατάξεις της τελευταίας ώρας

Οταν χάνεις εκλογές µε 9,5 µονάδες διαφορά, το τελευταίο που κάνεις είναι να προκαλέσεις εκ νέου τον λαό που σε έχει ήδη αποδοκιµάσει. Μεγάλο φάουλ του ΣΥΡΙΖΑ και ακόµα µια µαχαιριά στο περίφηµο ηθικό πλεονέκτηµα της Αριστεράς ήταν οι µετατάξεις που επιχειρήθηκαν µετά την ήττα των ευρωεκλογών. Γι’ αυτό και η εκούσια αποµάκρυνση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, γι’ αυτό και η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα «χρωστάµε µία συγνώµη σε όλο τον ελληνικό λαό. ∆εν αρκεί να λέµε ότι οι άλλοι έκαναν τέρατα, αλλά όταν µπαίνουµε σε αυτό το πολιτικό αλισβερίσι προνοµίων δίνουµε µια εικόνα σκοτεινή στους πολίτες».

5. Το «σιωπητήριο» για το Μακεδονικό

Αυτό κι αν ήταν εκνευριστικό. Ενώ η Ν∆ είχε αναγάγει σε σηµαία της πολιτικής της διαφοράς µε τους εξωνηµένους αριστερούς το θέµα της Συµφωνίας των Πρεσπών, ξαφνικά, µόλις αποκαλύφθηκε η επιστολή Καραµανλή που συµφωνούσε σε πολύ χειρότερη συµφωνία, έπεσε αλαλία. Και όχι µόνο στη Ν∆ αλλά και στα ΜΜΕ που ως τότε κρατούσαν υψηλούς τους τόνους για την «προδοτική» συµφωνία. Μάλιστα, όταν αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν µία αλλά συνολικά… έξι επιστολές (Καραµανλή και Μολυβιάτη) σε ξένους ηγέτες µε αποδοχή της διπλής ονοµασίας για τη Βόρεια Μακεδονία, τότε ξαφνικά το θέµα σχεδόν εξαφανίστηκε.

Διαβάστε ακόμη