Ολυμπιακοί Αγώνες 2021: «Άρρωστη» από κορονοϊό η τελετή έναρξης, κούρασε
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2020 άργησαν ένα χρόνο, αλλά ήρθαν κι αν όπως λένε η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, από την τελετή έναρξης μας πήρε ο ύπνος… Άλλη κουλτούρα; Να ‘ταν τα συμπτώματα του κορονοϊού; Είπαν να τη βγάλουν φθηνά οι Γιαπωνέζοι, που μέχρι την άνοιξη δεν γνώριζαν αν θα ανοίξουν τα στάδια; Ήταν που έδιωξαν τον τελετάρχη ώρες πριν από την πρεμιέρα για παλιές αμαρτίες; Ό,τι κι αν συνέβη αυτό που παρακολουθήσαμε δεν ήταν τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων, ήταν γυμναστικές επιδείξεις επαρχιακού δημοτικού σχολείου, υπό τους ήχους σχεδόν πένθιμης μουσικής!
Το «έμπα» με τα πυροτεχνήματα προδιέθεσε για κάτι λαμπερό, αλλά σαν τα πυροτεχνήματα, έσβησε γρήγορα κι η προσμονή μας. Όσοι έχασαν τον ύπνο τους τον μεσημεριανό (στην Ευρώπη) ή τον βραδινό (στις ΗΠΑ) παρακολούθησαν δεκάδες χορευτές να χτίζουν υποτονικά ένα Ολυμπιακό Χωριό και να ανεβάζουν τους Ολυμπιακούς δακτυλίους, όλα φτιαγμένα από ξύλο παρμένο από δέντρα που μεγάλωσαν από σπόρους, που έφεραν στην ιαπωνική πρωτεύουσα οι αθλητές όταν φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1964. Κάπου εμφανίστηκε κι ένα... κάτι σαν «Φρεντ Αστέρ» με τις κλακέτες του, αλλά γρήγορα έφυγε κι αυτός. Όλα έγιναν πρόχειρα και βιαστικά. Να μην μας βρει ο ιός και πρέπει να κλείσουμε, ένα πράγμα...
Έκαναν αγγαρεία οι συμμετέχοντες
Αγγαρεία έκαναν οι συμμετέχοντες! Και ευτυχώς δεν μεταδόθηκε σε ώρα νυχτερινή, γιατί το δίχως άλλο θα είχαμε κλείσει τους δέκτες μας και θα είχαμε αφεθεί να ονειρευτούμε τελετή έναρξης Αθήνας και σκηνοθεσία άψογη του Δημήτρη Παπαϊωάννου…
Με λίγα λόγια η τελετή ήταν αποστειρωμένη «Made in Japan», εις μνήμην άλλων τελετών Ολυμπιακών Αγώνων και εις μνήμην των θυμάτων που έχει αφήσει πίσω της η Covid-19· κι ανάμεσα στα θύματα και οι Αγώνες…
Δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην πανδημία, είναι η αλήθεια, συμβολικά πάντα, άστοχα ίσως… Ενώ έξω από το Ολυμπιακό Στάδιο εκατοντάδες διαδηλωτές διαμαρτύρονταν με πλακάτ που έγραφαν «Οι ζωές πάνω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες» ενώ φώναζαν: «Σταματήστε τους Ολυμπιακούς Αγώνες»! Σιγά μην άκουγε η ΔΟΕ. Πολλά τα λεφτά!
Το στάδιο σχεδόν αδειανό. Τυχεροί όσοι δεν υποχρεώθηκαν να πληρώσουν μια περιουσία για να δουν αποσπάσματα θεάτρου ΝΟ… Και καλά οι Γιαπωνέζοι κάτι θα καταλάβαιναν, αλλά οι Ευρωπαίοι; Περίπου 950 θεατές, κυρίως αξιωματούχοι - όπως η πρώτη κυρία των HΠA Τζιλ Μπάιντεν, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Ναρουχίτο, ο Εμανουέλ Μακρόν, ο πρίγκιπας Αλβέρτος και δημοσιογράφοι, βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Ένα «ζόμπι» κάτι πήγε να κάνει εκεί προς το τέλος του πρώτου μέρους , αλλά περιορίστηκε σε μια δυο τούμπες και μετά άρχισαν να μπαίνουν στο στάδιο οι συμμετέχοντες αθλητές. Πρώτη η Ελλάδα με σημαιοφόρους την Άννα Κορακάκη και τον Λευτέρη Πετρούνια και μετά η Ισλανδία! Το ιαπωνικό αλφάβητο βλέπεις…
Στενοχωρηθήκαμε! Δεν έπρεπε να γίνουν οι Αγώνες! Ή κάτι το φτιάχνεις όπως πρέπει με την αίγλη που του αρμόζει ή το αφήνεις σε μια γωνιά. Άλλωστε το Τόκιο είχε «χάσει» Ολυμπιακούς Αγώνες στη λαίλαπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τώρα στη θύελλα του κορονοϊού, πάλι χαμένα τα ‘χει…
Κάτι πήγε να γίνει που δεν έγινε όμως...
Και αφού μπήκε και ο τελευταίος αθλητής, πήγε κάτι να αλλάξει σε διάθεση και θέαμα. Το «Imagine» του Τζον Λένον τραγουδήθηκε από εκπροσώπους των πέντε ηπείρων, ένα εντυπωσιακό τεχνούργημα έλαμψε στον ουρανό που σιγά σιγά μετατράπηκε σε υδρόγειο και όλοι χαμογέλασαν και θυμήθηκαν ότι σε Ολυμπιακούς Αγώνες βρισκόμασταν κι όχι σε παιδικό πάρτι που οι κλόουν δεν πήγαν κι ανέλαβαν οι γονείς τη διασκέδαση...
Κάτι πολύχρωμα κουτιά που κάτι συμβόλιζαν ανακατεύτηκαν για να τακτοποιηθούν με γιαπωνέζικο στιλ και όλα ήρθαν καθώς έπρεπε να 'ρθουν: Μίλησαν οι επίσημοι. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ είπε τα δικά του «ξύλινα» που αποκοίμισαν όσους άντεχαν ακόμα. Κάτι είπε για την προσφυγική ομάδα, αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία. Άλλωστε τα ψεύτικα τα λόγια των μεγάλων χαϊδεύουν τα αφτιά των μικρών, αλλά τα έργα δεν ακούγονται ποτέ. Κήρυξε την έναρξη των Αγώνων ο αυτοκράτορας και όλα άρχισαν: Ακούστηκε ο Ολυμπιακός Ύμνος, χόρεψαν τα εικονογράμματα των αθλημάτων (ωραίο αυτό).
Κάποια στιγμή η ιστορία ελάφρυνε και γύρισε προς Δελφινάριο το θέαμα με σαμουράι και κουμπάκια και πιανίστα εξαιρετική και άναψε η φλόγα στο βωμό - υπό τους ήχους του Μπολερό του Ραβέλ - αφού πέρασε από τα χέρια νέων Ολυμπιονικών, βετεράνων Ολυμπιονικών, γιατρού και νοσηλεύτριας, παραολυμπιονίκη και παιδιών για να καταλήξει στην διάσημη τενίστρια Ναόμι Οσάκα, που άναψε τη ρέπλικα του Φούτζι Γιάμα, που από το απόγευμα καίει με υδρογόνο.
Και ζήσαν αυτοί καλά και οι χορηγοί έτριψαν τα χέρια τους... μέσα στις τσέπες, οι πολυεθνικές χαμογέλασαν με νόημα, η ΔΟΕ δεν είχε νόημα να γελάσει, αυτή πάντα γελάει κρυφά και όλα τράβηξαν το δρόμο των Ολυμπιακών Αγώνων: Πιο ψηλά, πιο μακριά, πιο δυνατά μαζί, αλλά πιο βαθιά στο χρυσάφι χώρια... Αλλά ασθενής (από κορονοϊό) και οδοιπόρος (τόσα χρόνια τρέχουν) αμαρτίαν ουκ έχει κι έτσι τους συγχωρούμε όποιες αστοχίες. Άλλωστε Αγώνες είναι ρεκόρ και αθλητισμός κι όχι τελετές. Περιμένουμε την ουσία λοιπόν!
Μητσοτάκης: Απάντηση στους αντιεμβολιαστές με άρθρο του Συντάγματος
Γεωργιάδης: Ό,τι ισχύει για τους ανεμβολίαστους στην εστίαση θα ισχύει και στο λιανεμπόριο
Νίκη Βίσση για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι: «Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος συγκαλύπτει ποιόν»
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr
