Αμβέρσα 1920: Γιοχάνες Κολεμάινεν – Το μακρύ ταξίδι του δρομέα στα όνειρά του

Ολυμπιακοί Αγώνες 1920 στην Αμβέρσα…

Σαν έρθει ο καιρός να ξεκινήσουν οι σταρόχηνες το μακρύ ταξίδι της μετανάστευσης, περιμένουν την πρώτη που θα ανοίξει τα φτερά της με κρότο για να ακολουθήσουν ξωπίσω της...

Ο Xάνες Κολεμάινεν ήταν ο πρώτος από τους Ιπτάμενους Φινλανδούς που άνοιξε τα φτερά του και πίσω του έσυρε ονόματα όπως ο Νούρμι, ο Ρίτολα, ο Λάχτινεν, ο Στένρους, ο Χάεγκ, ο Βίρεν. Ο «Χαμογελαστός Χάνες», όπως τον φώναζαν οι φίλοι του, δεν κουραζόταν ποτέ, ούτε άφηνε να του ξεφύγει κάποια γκριμάτσα κάματου στο ευρύ του μέτωπο. Άρχιζε τις επίπονες μεγάλες αποστάσεις με χαμόγελο και με χαμόγελο τερμάτιζε.

Όχι σαν τον Ζάτοπεκ, όπως πολλοί επισημαίνουν, που νόμιζες ότι από στιγμή σε στιγμή πεθαίνει… Ο Κολεμάινεν είδε το πρώτο φως της ζωής του στο Κουόπιο, χωριό πλάι στη λίμνη Λάλκι. Τέσσερα αδέλφια, και τα τέσσερα δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Κάτι κυνηγούσαν; Κάτι τους κυνηγούσε; Δύσκολα παιδικά χρόνια με τάσεις φυγής; Η ουσία είναι ότι ανάμεσά τους ξεχώρισε ο Χάνες για τον εύθυμο χαρακτήρα του, για το πηγαίο χιούμορ του αλλά και για το ταλέντο που οι άλλοι τρεις το έψαχναν στους παγωμένους δρόμους της Φινλανδίας και αυτό συνεχώς ξεμάκραινε. Ο Χάνες δεν το έψαξε καθόλου, το είχε το ταλέντο στα πόδια του!

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 νίκησε σε όλα τα αγωνίσματα στα οποία πήρε μέρος. Χρυσό στα 5.000 μέτρα, χρυσό στα 10.000 μέτρα, πρώτος στον ανώμαλο δρόμο των 8 χιλιομέτρων, ρεκόρ στο ομαδικό αγώνισμα των 3.000 μέτρων. Τα φτερά του δεν τον κράτησαν στην υπερβόρεια Φινλανδία. Πέταξε μέχρι τη γη της επαγγελίας, των ευκαιριών και του πλούτου: τις ΗΠΑ. Και εκεί συνέχισε τις πτήσεις. Πετούσε από το ένα ρεκόρ στο άλλο: παγκόσμιο στα 20.000 μέτρα και νίκες, νίκες παντού!

Οι ιστορικοί των Ολυμπιακών Αγώνων στομώνουν την πένα τους ανατρέχοντας στην κούρσα των 5.000 μέτρων στη Στοκχόλμη. Ο Κολεμάινεν και ο αντίπαλός του, ο Γάλλος Μπουέν, παρέδωσαν μαθήματα θέλησης και πάθους για τη νίκη. Δεκαέξι φορές ο ένας προσπέρασε τον άλλον. Πότε ο Γάλλος μπροστά, πότε ο Φινλανδός. Στα τελευταία 400 μέτρα οδηγός ο Μπουέν. Και στην ευθεία ο Μπουέν μπροστά! Είναι η στιγμή να ανοίξει τα φτερά του ο Φινλανδός. Και το κάνει. Κόβει πρώτος το νήμα με διαφορά από τον Μπουέν λιγότερο από ένα μέτρο! Κάποιοι λένε ότι ήταν η κούρσα του αιώνα. Η έλλειψη τηλεοπτικής κάλυψης έχει θεριέψει τις διηγήσεις και η πραγματικότητα έχει πλέον πάρει θέση στα σύννεφα του μύθου. Ας είναι…

Στη βελγική πρωτεύουσα ο Κολεμάινεν έτρεξε στον μαραθώνιο, τον πρώτο μαραθώνιο των 42 και κάτι χιλιομέτρων. Ο Χάνες χαμογελαστός, όπως πάντα, δεν πίστεψε ούτε στιγμή πως θα αφήσει την πρώτη θέση να του την κλείσει άλλος, την είχε κλεισμένη από τότε που πρωτότρεξε πλάι στη λίμνη και τώρα απολάμβανε το ταξίδι του. Και η ιστορία τελειώνει. Όπως οι χήνες οι ταξιδιάρες γυρίζουν πάντα στον τόπο τους πετώντας ψηλότερα από όλα τα πουλιά της γης, έτσι και ο Χάνες γύρισε στην πατρίδα του. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 πήρε τη δάδα από το χέρι του Πάβο Νούρμι, άναψε τον βωμό και έλαμψε ολόκληρη η Φινλανδία. Ο Χάνες χαμογέλασε για μια ακόμη φορά στον κόσμο που τον αποθέωνε και γύρισε στη μοναχική φωλιά του για να σβήσει 14 χρόνια μετά. Το μακρύ ταξίδι του είχε τελειώσει.