Εβαλε 72,1 εκατ. ευρώ σε 7 χρόνια κι όμως έστειλε τον ΠΑΟ στα βράχια!

Ερευνα του ΕΘΝΟΣΠΟΡ στα οικονομικά στοιχεία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, κατά την 7ετία του Γιάννη Αλαφούζου

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

Ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Γιάννης Αλαφούζος (Φωτό: ΙΝΤΙΜΕ/Νίκος Βήχος)

Αν κάποιος προσπαθήσει να βρει λογική και «ισορροπία» την τελευταία διετία στις επιλογές και στην (οικονομική) πολιτική του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό, το πιθανότερο είναι πως θα… χαθεί μέσα στις λέξεις και τα νοήματα. Από το τριπλό «τζογάρισμα» και το άνοιγμα του μπάτζετ τα καλοκαίρια του ’15, του ’16 και του ’17, δίχως ωστόσο να «μετρήσει» το μέχρι πού έφτανε το… πάπλωμά του (απλά ποντάροντας στην ελπίδα ότι «θα» έμπαινε ο Παναθηναϊκός στους ομίλους του Champions ή του Europa League), ως τη στάση πληρωμών και την «ελεγχόμενη χρεωκοπία» που επέβαλε στον σύλλογο τον Σεπτέμβριο του 2017.

Κι από την 8μηνη οικονομική «ασφυξία», που συνοδεύτηκε από ιστορίες πλήρους ευτελισμού κι αμέτρητων ποινών/προσφυγών σε βάρος των «πράσινων», έως την εκ νέου χρηματοδότηση της ΠΑΕ με ένα ποσό λίγο κάτω από 30 εκατ. € σε λιγότερο από ένα χρόνο! Καταστάσεις για να σηκώνει κανείς τα… χέρια ψηλά.

Κι όμως! Η (παναθηναϊκή) Ιστορία θα γράψει ύστερα από λίγα χρόνια -όταν ο 63χρονος εφοπλιστής θα έχει αποχωρήσει από το «τριφύλλι»- πως ο Αλαφούζος σε αυτήν την 7ετία του στα κοινά των «πράσινων», ήταν ο άνθρωπος που «έριξε» πάνω από 70 εκατ. € στην ΠΑΕ, σε μία πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία για τον σύλλογο. Και παρόλα αυτά κατάφερε να συγκεντρώσει τη μέγιστη οργή και τις αποδοκιμασίες της συντριπτικής πλειονότητας των οπαδών του Παναθηναϊκού, λόγω των ακατανόητων χειρισμών του, των ατελείωτων λαθών του, των συνεχόμενων «μπρος-πίσω», αλλά και των «συμμαχιών» που επεδίωξε από το 2017 και μετά, επιχειρώντας να εμπλέξει τον Παναθηναϊκό με κόμματα και μικροπολιτικές. Κι αυτό, αν μη τι άλλο, το λες και… κατόρθωμα!

Το πώς «μπήκε» και η «Sortivo»

O «Mr. ΣΚΑΪ» μπήκε στη ζωή του «τριφυλλιού» την άνοιξη του 2012, ως εμπνευστής της ιδέας για τη δημιουργία μίας ΠΑΕ λαϊκής βάσης, μέσω της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας», με τον κόσμο να αποτελεί βασικό «χρηματοδότη» της ομάδας. Πολύ φιλόδοξο πλάνο, για να αποδειχθεί… αποτελεσματικό, σε μία Ελλάδα που είχε «βυθιστεί» στην κρίση.

Στις 9 Μαΐου 2012, ο Αλαφούζος μπήκε στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού και στις 18 Ιουλίου 2012 πήρε στα χέρια του το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών (54,74%) από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, με τη «Συμμαχία» να γίνεται (σε εκείνη τη φάση) ο μεγαλομέτοχος και ουσιαστικός ιδιοκτήτης της ΠΑΕ.

Σε εκείνη την περίοδο, ακριβώς επειδή ο Παναθηναϊκός είχε τεράστια ανάγκη ρευστότητας, ο Αλαφούζος (μέχρι να συγκροτηθεί νομικά η «Συμμαχία» και να πάρει τις μετοχές) έφτιαξε μία εταιρία ειδικού σκοπού, μη κερδοσκοπική, για να εισρεύσουν στην ΠΑΕ κεφάλαια. Με χρήματα δικά του και μίας ομάδας «συμπαικτών» του (Θεοδωρόπουλος, Βασιλάκης κ.ά.), διοχέτευσε στην ΠΑΕ ως «εκκίνηση» το ποσό των 3,8 εκατ. €, το οποίο στη συνέχεια μετοχοποιήθηκε υπέρ της «Συμμαχίας».

Για μία διετία η «Συμμαχία» είχε τον αποκλειστικό χειρισμό των οικονομικών της ΠΑΕ, μέχρι να εμφανιστεί στο προσκήνιο τον Μάρτιο του ’14 η έτερη εταιρική… κόρη του Αλαφούζου, η «Sortivo International Ltd»: Μία κυπριακή offshore εταιρία (με… διαδρομές που περνούν από Μάλτα και Νησιά Κέιμαν), συμφερόντων του 63χρονου εφοπλιστή, που έγινε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα το μετοχικό… αφεντικό του Παναθηναϊκού. Ηταν η περίοδος που ο Αλαφούζος έκρινε πια πως το εγχείρημα της «Συμμαχίας» απέτυχε κι επιχείρησε να μεταφέρει σταδιακά όλη τη μετοχική δύναμη στα δικά του χέρια, είτε μέσω προσωπικών μετοχών, είτε μέσω της «Sortivo».

Οσα στην πολυμετοχικότητα!

Από το καλοκαίρι του 2012 και μετά, πραγματοποιήθηκαν στο «τριφύλλι» 15 αυξήσεις Μετοχικού Κεφαλαίου - με αυτή που ολοκληρώθηκε στις 28/4 - και πιστοποιήθηκαν στα ταμεία της ΠΑΕ του «τριφυλλιού» (συνολικά) 69.039.922,4€!

Εξ αυτών των χρημάτων, περίπου 5 εκατ. € (στο σύνολο) ήταν οι οικονομικές «ενέσεις» που προήλθαν από τον κόσμο του Παναθηναϊκού μέσω της «Συμμαχίας», ενώ τα υπόλοιπα ποσά που κατεγράφησαν ανά σεζόν στο «Σωματείο», προέρχονταν από την πλευρά Αλαφούζου. Με απλά λόγια, συμπεριλαμβάνοντας και το (τελευταίο) ποσό των 2,62 εκατ. € στο οποίο «έκλεισε» η ΑΜΚ της 28^ης Απριλίου, η οικονομική συνεισφορά του 63χρονου εφοπλιστή σ’ αυτήν την επταετία του στον Παναθηναϊκό, φτάνει περίπου στα 64,03 εκατ. €.

Δηλαδή, σχεδόν όσα έβαλαν μαζί όλες οι παναθηναϊκές δυνάμεις στη συστράτευση που έγινε (με τους Τζίγγερ, Π. Γιαννακόπουλο, Θ. Γιαννακόπουλο, Βγενόπουλο, Πατέρα κ.ά.) με το 2008, στο πρώτο καλοκαίρι της πολυμετοχικότητας! Και περίπου 20 εκατ. € περισσότερα από τα όσα έβαλε στον Παναθηναϊκό η οικογένεια Βαρδινογιάννη από το 2000 μέχρι την αποχώρησή της το 2012. Δηλαδή, από την απόσυρση του «καπετάνιου» και την παράδοση των ηνίων της ΠΑΕ στη… νεότερη γενιά (Τζίγγερ).

Ολα αυτά τα οικονομικά στοιχεία από την αρχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου (καλοκαίρι ’79) μέχρι σήμερα, πιστοποιούνται στο άρθρο 7 του καταστατικού της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, το οποίο βρίσκεται «ανεβασμένο» στο Γ.Ε.ΜΗ. κι «ανανεώνεται» μετά από κάθε ΑΜΚ, με λεπτομερή καταγραφή όλης της σειράς των χρημάτων που έχουν μπει στο «τριφύλλι».

Σε αυτό το ποσό των περίπου 64,03 εκατ. € της «παρουσίας» του Αλαφούζου στις ΑΜΚ, θα πρέπει να συνυπολογιστούν επίσης και τα περίπου 8,1 εκατ. €, που έχει πληρώσει έως τώρα ο ίδιος στον Κωνσταντίνο Τσακίρη, για την αγορά του προπονητικού κέντρου «Απήλιον» και τη μετατροπή του σε «Γ. Καλαφάτης» (απομένουν άλλα 3,9 εκατ. € για να το εξοφλήσει).

Κοντολογίς, ο Mr. ΣΚΑΪ, έχει διαθέσει μέσα σε 7 χρόνια, περίπου 72,1 εκατ. € στον Παναθηναϊκό, κάνοντας επί της ουσίας μία… τρύπα στο νερό. Διότι και το χρέος της ομάδας παρέμεινε υψηλό (μπαίνοντας σε μία αέναη διαδικασία αυξομειώσεων) και η ομάδα αγωνιστικά οδηγήθηκε σε ιστορικά χαμηλά κι έπεσε στα… βράχια. Με συνεχόμενες αποτυχίες σε όλα τα μέτωπα, τιμωρίες κι αγωνιστικούς… καταποντισμούς σε Ευρώπη και UEFA Ranking και μοναδική «φωτεινή» εξαίρεση την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 2014, μαζί με μία σειρά από μεγάλες νίκες με τις ομάδες της ελληνικής Big-4.

Αστοχίες, λάθη, κακές και «τυφλές» επιλογές συνεργατών. Ή, με πολύ πιο λίγα λόγια, ένα πλήρες «πακέτο» απλών… μαθημάτων αποτυχημένης διαχείρισης!