Σαμψών: Το χειροκρότημα στην τελευταία παράσταση ενός θρύλου (pics+vid)

Η τελευταία… παράσταση του θρυλικού «Σαμψών» δόθηκε το απόγευμα της Τρίτης (28/5) στον Αγιο Στέφανο Νέας Ιωνίας. Το παρατεταμένο θερμό χειροκρότημα των φίλων, συγγενών, γειτόνων αλλά και απλών ανθρώπων που τον γνώρισαν και τον θαύμασαν ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής για τον Πόντιο Γιάννη Κεσκιλίδη από την Κωνσταντινούπολη που έζησε «μια ζωή σαν παραμύθι» και δόξασε την Ελλάδα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Έφυγε από την ζωή τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου σε ηλικία 90 ετών όμως τα κατορθώματα του περνούν στην αιωνιότητα. Κληρονόμοι του θρύλου και της βαριάς παράδοσης τα παιδιά του Χρήστος και Κατερίνα που τα μεγάλωσε στο «Παλάτι της οδού Τραπεζούντος». Δυο μικρά δωμάτια ήταν το βασίλειο του «Σαμψών» γεμάτα αγάπη, αρχές και αισιοδοξία. Αυτή είναι και η κληρονομιά που τους αφήνει.

«Aπό τη Θήβα στην Αλεξάνδρεια»

«Μην στεναχωριέστε όλα θα πάνε καλά. Αυτό μας έλεγε συνέχεια», είπε στο ethnos.gr ο υιος του Χρήστος. Λίγο πριν την εξόδιο ακολουθία έγραψε έναν σύντομο χαιρετισμό. Τι να πρωτοθυμηθεί, τι να πρωτογράψει, πως να τον χαρακτηρίσει, πως να τον περιγράψει;

«Στέκομαι λοιπόν απέναντι του… απέναντι στον χτίστη νιώθοντας σαν τον κάτοικο του σπιτιού… και νιώθω ασφαλής σε αυτό… είναι χτισμένο με τον λαϊκό του λόγο και την ζωή του σαν παραμύθι… τον βλέπω… να τον αγκαλιάζουν στο πυροβολικό στη Θήβα όταν υπηρετούσε… να βουτάει στα νερά της Αλεξάνδρειας μαζί με άλλους παλαιστές… στο Θησείο να τεντώνει τα πόδια περιμένοντας την σπάθα να πέσει στην κοιλιά του…. στο Πλωμάρι να ανοίγει την σούστα με τα χέρια λες και αγκαλιάζει τον κόσμο που τον παρακολουθεί», είπε μεταξύ άλλων προκαλώντας ρίγη συγκίνησης σε όσους τον άκουγαν. Το μυαλό τρέχει. Για όλους εμάς που δεν τον προλάβαμε η φαντασία καλπάζει... Νιώθουμε όμως μία υπερηφάνεια αλλά και θλίψη για έναν ήρωα που δεν είναι ανάμεσα μας».

«Εσπαγε τις μαρμαρόπετρες στο κεφάλι»

Σε άλλο σημείο του αποχαιρετισμού ο Χρήστος Κεσκιλίδης, υιός του «Σαμψών» είπε:

«Το αίμα του ήταν αληθινό. Θυμάμαι τις εικόνες… να τραβάει φορτηγό με τα δόντια στο κατάμεστο στάδιο της Κωνσταντινούπολης… με το αθλητικό φανελάκι του με το λογότυπο «Νέος Σαμψών» δίπλα σε έναν καλοντυμένο ιμπρεσάριο με ύφος σοβαρό στην Λευκωσία… τη βαριοπούλα να κατεβαίνει αδυσώπητα πάνω στην τοποθετημένη στο κεφάλι του μαρμαρόπετρα έξω από το Δημαρχείο της Αθήνας… τα μάτια του σφαλισμένα… τα τρομαγμένα ή και αδιάφορα βλέμματα του κοινού.

Εκτός από την πάλη και τις επιδείξεις δύναμης είχε ένα τέλειο πυγμαχικό στιλ… ήταν απίστευτα γρήγορος στο 100αρι… είχε επαγγελματική κινησιολογία στην άρση βαρών… έριχνε σφαίρα πολύ μακριά… στο μονόζυγο ακροβάτης… χορευτής ακούραστος στα γλέντια… περπατούσε με τα χέρια για πολύ ώρα… δεινός κολυμβητής… έκανε πους απς με το ένα δάκτυλο…

Θαρρώ πως δεν θα του αρέσει αυτό το τελευταίο ταξίδι όμως όπως έλεγε και ο πατέρας:

“Μην στεναχωριέστε όλα θα πάνε καλά” 

Συγκινημένος ο «Τρομάρας»

Μεταξύ όσων βρέθηκαν για το «ύστατο χαίρε» και ο θρυλικός Τρομάρας. Νεώτερος κατά δύο δεκαετίες αλλά εμπνευσμένος από τον τεράστιο Σαμψών. «Ηταν δάσκαλος και παράδειγμα. Ενας μεγάλος ήρωας», είπε συγκινημένος ο «Τρομάρας».

«Δεν έκανε τρικ, ήταν γνήσιος»

«Εγώ δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά αλλά σήμερα ένιωσα την ανάγκη να βρεθώ εδώ. Είναι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Τη δεκαετία του ΄60 κάθε Κυριακή πρωί έδινε παραστάσεις στην πλατεία Κλαυθμώνος και στο Μοναστηράκι. Εγώ εργαζόμουν στο κέντρο και πάντα άφηνα για λίγο την εργασία μου για να δω τις παραστάσεις του. Εσπαγε τις πέτρες στο κεφάλι του και μάτωνε. Ηταν φανερό ότι πονούσε. Δεν έκανε κόλπα και τρικ κύριε. Ηταν γνήσιος. Δεν υπήρχε δεύτερος. Για αυτό είμαι εδώ σήμερα», μας είπε ο κύριος Νίκος που μαζί με την σύζυγο του ακολούθησαν μέχρι το κοιμητήριο στον Κόκκινο Μύλο όπου έγινε και η ταφή.

«Συνέχεια με ματωμένο κεφάλι»

Εκεί βρέθηκε και η κυρία Αναστασία. Από τον μπαμπά της ο «Σαμψών» αγόρασε το μικρό σπιτάκι 74,43 τμ., που στέγασε την οικογένεια του στη Νέα Ιωνία. «Ηταν Σαμψών σε όλα του. Πέρα από τους άθλους του μεγάλωσε την οικογένεια του με εντιμότητα, ακεραιότητα και αρχές. Κάθε μήνα έδινε την δόση του σπιτιού. Το εξόφλησε σε 40 μήνες και μάλιστα νωρίτερα από τα συμφωνηθέντα με πολύ κόπο και πολλές θυσίες. Το κεφάλι του ήταν ματωμένο συνέχεια» είπε στο ethnos.gr η κυρία Αναστασία και η κυρία Μαρία επίσης γειτόνισσα πρόσθεσε: «Σπούδασε τα δύο παιδιά του. Κι εγώ μέσα στο σπίτι του μεγάλωσα. Ηταν για όλη την γειτονιά ο πατέρας και ο ήρωας μας. Στα δύσκολα όλοι σκεφτόμασταν τον Σαμψών. Είναι ένας ήρωας. Ενα πρότυπο που πρέπει να το προβάλετε για να μάθουν τα νέα παιδιά».

Η οικογένειά του διέμενε στην Καλλιθέα. Μετά το 1938 μετακόμισαν στο Νέο Ηράκλειο. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες του Ελληνοποντιακού ξεριζωμού. Ο πατέρας του Χρήστος γεννήθηκε στην Τραπεζούντα και τα έφερε έτσι η τύχη να αποκτήσουν σπίτι στην οδό Τραπεζούντος 20, στη Νέα Ιωνία.

Εντάχθηκε στο δυναμικό του Πειραϊκού Συνδέσμου, ως αθλητής ελευθέρας πάλης. Τα επόμενα χρόνια διακρίθηκε σε σωρεία διοργανώσεων στη χώρα και στο εξωτερικό, ενώ από τη δεκαετία του '50 ασχολήθηκε με αγώνες επιδείξεως της τεράστιας δύναμής του σε ανοικτούς χώρους (πλατείες, πάρκα κλπ) δίνοντας παραστάσεις που τον κατέστησαν πάρα πολύ δημοφιλή, έως του σημείου από πολλούς να χαρακτηρισθεί σαν "λαϊκός ήρωας" που κατά πολλούς συνέχιζε την παράδοση του μεγάλου Κουταλιανού.

Για πάντα στην καρδιά μας

Ο «Σαμψών» μπορεί βιολογικά να έκλεισε τον κύκλο του αλλά η φήμη του θα είναι παντοτινή. Συνώνυμη των άθλων και της φήμης των ηρώων που σήκωσαν την Ελλάδα ψηλά σε δύσκολα χρόνια, μέσα σε πολέμους και κρίσεις. Θα είναι πάντα στην καρδιά μας και πάντα ένα είδωλο για όσους θέλουν να είναι πρωταγωνιστές απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους και κυρίως για όσους θέλουν να ζήσουν το παραμύθι τους.

Διαβάστε ακόμη

Μια ανάσα από την ανακοίνωση εκεχειρίας στον Λίβανο: Έτοιμη δηλώνει η Χαμάς, αποφασίζει σήμερα το Ισραήλ – Τι προβλέπει η συμφωνία

Ο Τραμπ στηρίζει τον Ελληνοαμερικανό Τζίμι Πατρώνη για την Βουλή των Αντιπροσώπων

Επίδομα παιδιού: Την Παρασκευή ανοίγει η πλατφόρμα - Ποιοι είναι οι δικαιούχοι

Οι πρώτες δηλώσεις του Κωσταντίνου Αργυρού μετά το εξιτήριο της Αλεξάνδρας Νίκα