┋ Αθλητισμός ┋ 01.11.2019 22:59

Πέθανε ο ιδιοκτήτης του Οινομαγειρείου πίσω απ' το γήπεδο του Παναθηναϊκού

Ο κύριος Γιώργος συμβόλιζε μια άλλη εποχή, μια άλλη Αθήνα, ακόμη κι έναν άλλο Παναθηναϊκό

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Ο ιδιοκτήτης του θρυλικού οινομαγειρείου πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Πέμπτης (31/10) έπειτα από καρδιακό επεισόδιο που υπέστη.

Το κουτούκι του πίσω από τη Θύρα 13 στο «Απόστολος Νικολαΐδης» κουβαλά μια ιστορία που ξεπερνά τις πέντε δεκαετίες. Εστεκε ακόμη ταπεινό αλλά περήφανο, με την κλασική πράσινη ταμπέλα «Οινομαγειρείον» και το τριφύλλι του Παναθηναϊκού, θυμίζοντας στους θαμώνες του και τους περαστικούς μια άλλη Αθήνα, μια άλλη Ελλάδα, ακόμη κι έναν άλλο Παναθηναϊκό…

Το μακρινό 1956 ένα νεαρό ζευγάρι (οι γονείς του) ο Κώστας και η Κούλα με δύο μικρά παιδιά, τον Γιώργο και τη Χρυσούλα, αγόρασαν δύο σπιτάκια με μια μικρή αυλή πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Αρχικά, η κυρία Κούλα άρχισε να πουλάει τις Κυριακές, πριν και μετά τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, σουβλάκια, στην προσπάθειά της να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια, που στηριζόταν κυρίως στο εισόδημα του κυρ Κώστα, ο οποίος εργαζόταν ως οδηγός σε φορτηγό.

Μερικά χρόνια αργότερα η μικρή αυλή άρχισε να γεμίζει με κόσμο που ήθελε να γευτεί τις λιχουδιές της κυρίας Κούλας αλλά και το γλυκόπιοτο κρασί. Μάλιστα, όπως είχε αποκαλύψει σε συνέντευξη που είχε δώσει ο πάντοτε πρόσχαρος και χαμογελαστός Γιώργος, υπήρχαν φορές που ο κόσμος πήγαινε στο ταβερνάκι του έχοντας μαζί τάπερ (!) με φαγητό. «Ο κόσμος ερχόταν με τα τάπερ του, με το φαγητό από το σπίτι, κυρίως για την παρέα και το κρασί». Άλλες εποχές…

Ιδίως πάντως για τους φίλους του Παναθηναϊκού ήταν μια… τελετουργία το πέρασμα από το Οινομαγειρείο τις ημέρες των αγώνων. Γι’ αυτό και άνοιγε από νωρίς το πρωί της Κυριακής κι έκλεινε αργά το βράδυ. Από τα χρόνια του Δομάζου και του Καμάρα μέχρι και πρόσφατα -όσο έπαιζε το «τριφύλλι» στη Λεωφόρο- ήταν ένα σημείο αναφοράς και συνάντησης πριν και μετά τα παιχνίδια.

Δεν ήταν όμως μόνο Παναθηναϊκό στέκι, αφού το τιμούσαν και φίλοι άλλων ομάδων. Απαντες ήταν ευπρόσδεκτοι άλλωστε. Στη δεκαετία του ’70 είχε γίνει πια φοιτητικό στέκι κυρίως λόγω της εξαιρετικής ποιότητας σπιτικού φαγητού αλλά και των ιδιαίτερα προσιτών τιμών.

Λίγα τραπέζια αλλά πάντοτε γεμάτα. Λίγα φαγητά αλλά πάντοτε πεντανόστιμα: τα θρυλικά κεφτεδάκια, τα ντολμαδάκια (το καλοκαίρι με αμπελόφυλλο, το χειμώνα με λάχανο) που έλιωναν στο στόμα, ο all time classic μπακαλιάρος σκορδαλιά, τα περίφημα συκωτάκια και οι ασυναγώνιστες τηγανητές πατάτες που σε έκαναν να απορείς «αν υπάρχει κάποια μυστική συνταγή». Και φυσικά όλα αυτά συνοδεύονταν από άφθονο βαρελίσιο κρασί.

Από τα τραπεζάκια του Οινομαγειρείου παρέλασαν επί δεκαετίες ποδοσφαιριστές, προπονητές και παράγοντες του Παναθηναϊκού (και όχι μόνο), αλλά και καλλιτεχνικός κόσμος και διανοούμενοι της Αθήνας, ακόμη και πολιτικοί. Με όλους ο κύριος Γιώργος είχε να μοιραστεί μια ωραία ιστορία, σε όλους έδινε απλόχερα το χαμόγελό του.

Το «Οινομαγειρείο» ή σκέτο «μαγειρείο», το «Τριφύλλι», η «Θύρα 13», ή όπως αλλιώς το αποκαλούσαν οι θαμώνες του, έχασε την ψυχή του, έναν άνθρωπο μιας άλλης, πιο ρομαντικής αλλά και πιο γνήσιας εποχής…

Η κηδεία του Γιώργου θα γίνει στις 11 το πρωί της Κυριακής (3/11) στο χωριό του, στη Βλαχέρνα Αρκαδίας.

Διαβάστε ακόμη