Κόμπι Μπράιαντ: «Και τώρα, άφησέ με να σου πω μια ιστορία μεγαλείου…»

Ξέρεις τι; Είναι περίεργο. Πάντα πίστευα πως κάποια μέρα οι δείκτες του ρολογιού θα λιώσουν σαν σε πίνακα του Νταλί και τότε ο Χρόνος θα πεθάνει μ’ έναν λυγμό. Ποτέ δε φανταζόμουνα πως υπάρχει η πιθανότητα να «φύγει» μ’ ένα εκκωφαντικό μπαμ!, σαν προβληματική μηχανή που εκρήγνυται μετά από την πρόσκρουση ενός μεταλλικού πουλιού στο έδαφος. 

Όμως… όχι.

Όχι. Όχι πάλι αυτή η σκέψη, όχι το τέλος του. Πρέπει να βρω τρόπο να σταματήσουν να χορεύουν πένθιμα στο μυαλό μου δυο χρονολογίες (1978-2020), σα φώτα νέον στο αρραγές σκοτάδι. 

Διαβάστε τη συνέχεια στο SDNA

Διαβάστε ακόμη

ΣΥΡΙΖΑ: Η απώλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το τάιμινγκ και οι κινήσεις των στρατοπέδων

ΠΑΣΟΚ: Restart στην Αξιωματική Αντιπολίτευση - Το μεγάλο crash test

Γιατί ο ΟΑΣΑ προσανατολίζεται σε περισσότερους ιδιώτες στις συγκοινωνίες - Οι γραμμές... ανά παραγγελία

Στεγαστικό επίδομα για τους σπουδαστές των ΙΕΚ: Οι προθεσμίες για τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά