Αυτοί ήταν η δικτάτορες και το αναίσχυντο καθεστώς τους, που βύθισαν την Ελλάδα στο τέλμα της αναξιοπιστίας και τους Έλληνες στο σκοτάδι του τρόμου και της αστυνομοκρατούμενης εξουσίας. Κι’ έπειτα ήρθε η Μεταπολίτευση…
Αυτός ο τόπος γεννά Εφιάλτες σαν τα αγριόχορτα!
Οι ποιητές, κάποτε… Τώρα; Οι καιροσκόποι τσαρλατάνοι!
Ο Κωνσταντίνος μαζί με τη σύζυγο, τη μητέρα, τα παιδιά του και την αδελφή του πήραν το δρόμο για τη Ρώμη πρώτα και στη συνέχεια για το Λονδίνο.
«Μικρόν κακόν, μέγα αγαθόν», που σημαίνει: από ένα μικρό κακό μπορεί να προέρθει μεγάλο καλό...
-
Ο Χατζηγιάννης δεν συγκρατήθηκε κι άρχισε να του φωνάζει: «Δολοφόνε του Χαλκίδη, φασίστα, βασανιστή εκατοντάδων συμπολιτών μου στα χρόνια της δικτατορίας»!
Και από το 1967 περάσανε 56 Πάσχα με το εφετινό 57 και η Ελλάδα πότε σταυρώνεται και πότε ανασταίνεται με μια σταθερή: ποτέ δεν πεθαίνει…
Κι ακόμα κάποιοι- πολλοί- ομνύουν ακόμα στη «παρακαταθήκη» εκείνων που δεν σεβάστηκαν Δημοκρατία, πολιτική, ανθρώπινα δικαιώματα, Ελλάδα, στρατιωτική τιμή και εντιμότητα...
«Η Ελλάδα ήταν ευρωπαϊκή χώρα-άρα δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε αυτήν συνταγή λατινοαμερικάνικη… Δεν… μπορούσε; Χα!»