Πεθαίνω σαν χώρα: Ένα έργο που μας κάνει μάρτυρες μιας χώρας που καταρρέει

Το έργο «Πεθαίνω σαν χώρα», γραμμένο το 1978 από τον Δημήτρη Δημητριάδη, μας κάνει μάρτυρες μιας χώρας που καταρρέει, σε έναν χρόνο όπου καμιά γυναίκα δεν φέρνει πια παιδί στον κόσμο. Μετά από χίλια χρόνια πολέμου και ενώ ο εχθρικός στρατός πρόκειται να περάσει από ώρα σε ώρα τα σύνορα, βλέπουμε το έθνος να διαλύεται, εξουθενωμένο από την ίδια του την ιστορία και ανίκανο πια να αντισταθεί.

Τις στιγμές εκείνες επαληθεύονται οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις και περνάμε σε έναν νέο ιστορικό κύκλο, όπου η ανελέητη φαντασία επανέρχεται θριαμβευτικά και δίνει χώρο σε κοσμοϊστορικές ανακατατάξεις. Το τέλος μιας εποχής έχει έρθει, όπως ο προμελετημένος θάνατος μιας αθεράπευτης αρρώστιας. Όταν όμως κάτι τελειώνει, κάτι νέο ξεκινά.

«...εύχομαι να έρθει γρήγορα ο θάνατος αυτός, γιατί ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Είναι νομοτελειακό. Βρισκόμαστε στην κίνηση ενός μηχανισμού ο οποίος δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα έχει ολοκληρώσει την τροχιά του. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και πολλή ζωή γύρω μου. Και θα νικήσει στο τέλος» αναφέρει ο  Δημήτρης Δημητριάδης. 

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 3 Μαΐου και θα παίζεται, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, στο Bios Πειραιώς 84. Ερμηνεύουν (αλφαβητικά) : Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνης Σανιάνος, Αλίκη Στενού

Διαβάστε ακόμη

Ώρα μηδέν για τους αγρότες: Οι κρίσιμες αποφάσεις το Σάββατο στη Νίκαια και τα μηνύματα σε Μητσοτάκη

Γονίδιο καρκίνου: Πέθανε παιδί στην Ελλάδα που είχε γεννηθεί από το σπέρμα του Δανού δότη - Νοσεί και το αδελφάκι του

Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Ο νόμος είναι νόμος» - Το πρώτο σχόλιο μετά το αλκοτέστ και το πρόστιμο

Πώς το DNA των πολικών αρκούδων μεταβάλλεται και προσαρμόζεται στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής