Ιφιγένεια εν Αυλίδι: Περισσότεροι από 15.000 θεατές είδαν την παράσταση στην Επίδαυρο

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, στην Επίδαυρο (Copyright: NDP)

Περισσότεροι από 15.000 θεατές παρακολούθησαν το διήμερο 19 και 20 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη, που σκηνοθέτησε ο Θέμης Μουμουλίδης, κλείνοντας την αυλαία του φετινού Φεστιβάλ. Το κοινό επιβράβευσε τους ηθοποιούς αλλά και τους συντελεστές της παράστασης με το ενθουσιώδες και παρατεταμένο χειροκρότημά του, καλώντας τους πάλι και πάλι στην ορχήστρα. Με ιδιαιτέρως επαινετικά σχόλια, από κοινό και κριτική, η παράσταση καταγράφεται στα σημαντικότερα καλλιτεχνικά γεγονότα του φετινού καλοκαιριού, μ’ ένα εξαίρετο σύνολο πρωταγωνιστών να καταθέτουν ερμηνείες υψηλής ευαισθησίας.

Στο ρόλο της Ιφιγένειας η Μαρία Πετεβή, μια από τις πιο αξιόλογες εκπροσώπους της νεότερης γενιάς ηθοποιών, κέρδισε τις εντυπώσεις μαζί με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο - Αγαμέμνονα, την Ιωάννα Παππά - Κλυταιμνήστρα, τον Άκη Σακελλαρίου – Μενέλαο, τον Γιώργο Χρυσοστόμου – Αχιλλέα και τον Παντελή Δεντάκη στους ενοποιημένους, για τις ανάγκες της σκηνοθεσίας, ρόλους του Πρεσβύτη και των Αγγελιοφόρων.

Ο σκηνοθέτης Θέμης Μουμουλίδης επιστρέφοντας για τρίτη φορά στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», παρουσίασε μια καλοκουρδισμένη παράσταση που επικοινώνησε και συγκίνησε το κοινό σε μια εξαιρετικής αισθητικής παραγωγή. Η παράσταση συνεχίζει τη δυναμική πορεία της σε επιλεγμένα θέατρα της περιφέρειας και σειρά παραστάσεων στην Αττική τον Σεπτέμβριο.

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος και η Ιωάννα Παππά στην παράσταση «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (Copyright: NDP)

Σημείωμα σκηνοθέτη

Στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», μια κοινωνία σε παρακμή θυσιάζει την Ιφιγένεια –και μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων- για έναν μάταιο και άδικο πόλεμο. Η «Ιφιγένεια» είναι η τραγωδία της Ιστορίας. Μια ωδή σ’ αυτό που κάθε φορά θυσιάζεται – για να γεννηθεί η καινούργια εποχή ή για να ανοίξει ένας νέος κύκλος καταστροφής;

Αλλά ποια είναι η έννοια της θυσίας στη δική μας ταραγμένη εποχή; Πώς συμπλέκεται με τον φόβο, τη σκοπιμότητα, τη ματαιοδοξία, την ιδιοτέλεια, τα παιχνίδια εξουσίας, το κυνήγι της δόξας, του πλούτου και της ηδονής, τον θανάσιμο συνδυασμό ισχύος και απληστίας; Πώς συμπλέκεται με κάθε πόλεμο, ένοπλο ή οικονομικό, με κάθε έγκλημα; Τι θυσιάζουμε και σε ποιους βωμούς;

Στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», ο Ευριπίδης αναδιευθετεί το μυθολογικό υλικό, αφήνοντας για μια στιγμή ανοιχτό το ενδεχόμενο τα πράγματα να εξελιχθούν αλλιώς. Έπειτα από είκοσι χρόνια Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Ευριπίδης μοιάζει να αναρωτιέται: «είναι δυνατή μια αλλαγή παραδείγματος»;

Δυόμιση χιλιάδες χρόνια αργότερα, και ενώ βιώνουμε τα πρώτα συμπτώματα ενός δυστοπικού μέλλοντος, που εμείς απεργαστήκαμε, αναρωτιόμαστε ακόμη: «είναι άραγε δυνατή μια αλλαγή παραδείγματος»;

Το ερώτημα αιωρείται, αναπάντητο. Ίσως κάποτε ο πολιτισμός να αποβάλει την εγγενή, θανάσιμη δυσφορία του. Ίσως κάποτε η πρόοδος να πάψει να συμμαχεί με την βαρβαρότητα. Ίσως κάποτε…

Ως τότε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφηγούμαστε ξανά και ξανά, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους, μέσα από το φίλτρο της δικής μας εποχής, την ίδια ιστορία…

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη