Ρομαντισμός και χιούμορ στο «Play it Again, Sam» του Γούντι Αλεν - Κικιλίντζια και Μενετιάν στο ethnos.gr

Η πολυβραβευμένη κωμωδία του Woody Allen, «Play it Again, Sam», επιστρέφει στη σκηνή του Faust για δεύτερη χρονιά, μετά τη θερμή υποδοχή που της χάρισε το κοινό και τα συνεχόμενα sold out. Η παράσταση, που πλέον προβάλλεται σε «prime time» κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, αποτελεί μια μοναδική εμπειρία γεμάτη νοσταλγία, χιούμορ και εξαιρετικές ερμηνείες.

Το έργο, που έγραψε ο Woody Allen το 1969, ήταν το δεύτερο θεατρικό του και αρχικά ανέβηκε στο Broadway με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Diane Keaton, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία (453 παραστάσεις και 3 βραβεία TONY). Μέσα από την ιστορία του νευρωτικού και αδέξιου κριτικού κινηματογράφου Άλλαν Φέλιξ, ο οποίος αναζητά τον έρωτα μέσα από τις δικές του ανασφάλειες και τις συμβουλές του φανταστικού Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο Allen έβαλε τα θεμέλια για τη διαχρονική κωμική του περσόνα. Η μεταφορά του έργου στον κινηματογράφο με τίτλο «Play it Again, Sam» (γνωστό στην Ελλάδα ως «Ωραίος και Σέξι») πρόσθεσε ακόμα περισσότερη αίγλη στην κλασική αυτή ιστορία.

Στο Faust, το έργο ζωντανεύει ξανά, χάρη σε μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών, με τη Σοφία Κικιλίντζια στον ρόλο της Λίντα και τον Αρμάν Εδουάρδο Μενετιάν ως Άλλαν. Το σκηνικό ταξιδεύει τους θεατές στη Νέα Υόρκη του 1969, με νοσταλγικές μελωδίες των ’60s, έξυπνα χιουμοριστικά κείμενα και ζωντάνια. Με αριστοτεχνική σκηνοθεσία, καλοδουλεμένα σκηνικά και κοστούμια, η παράσταση καταφέρνει να αποδώσει με φρεσκάδα τον νευρωτικό, αλλά αγαπητό κόσμο του Άλλαν.

Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε περισσότερο στους ήρωες που υποδύεστε στο «Play It Again, Sam» και σας έκανε να θέλετε να συμμετάσχετε σε αυτή την παράσταση;

Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν: Νομίζω πως ήταν γοητεία από την πρώτη ματιά. Ένας νευρωτικός, ατσούμπαλος, «νέρντουλας» και ερωτικά αμήχανος άντρας αποτελεί μια βαθιά κωμική περσόνα, παρ’ όλο που ως χαρακτήρας υποφέρει. Άλλωστε, συχνά η κωμωδία στηρίζεται ακριβώς πάνω στα πάθη των ανθρώπων: όσο περισσότερο υποφέρει ο άλλος (μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια προφανώς), τόσο περισσότερο γελάμε.

Σοφία Κικιλίντζια: Προσωπικά, με γοήτευσε το έργο συνολικά. Το έξυπνο και καυστικό χιούμορ του Γούντι Άλεν αλλά και όλες οι ανησυχίες που μοιράζεται για τις σχέσεις, τον γάμο και την αναζήτηση του ιδανικού συντρόφου.

Ο Άλλαν είναι ένας νευρωτικός και αδέξιος χαρακτήρας. Πώς συνδέεστε προσωπικά μαζί του; Υπάρχουν στοιχεία του εαυτού σας στον ρόλο; 

A.E.M: Ναι μεν δεν είμαι νευρωτικός (νομίζω τουλάχιστον), παρ’ όλα αυτά είμαι αδέξιος, ατσούμπαλος, συχνά αμήχανος και είμαι και σε μεγάλο βαθμό βουτηγμένος στις σκέψεις μου (βασανιστικό).

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία στο να ισορροπήσετε τον ρομαντισμό και την κωμική πλευρά του Άλλαν; 

A.E.M: Η κωμική του πλευρά προκύπτει από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πράγματα. Το ίδιο και η ρομαντική. Δεν δοκίμασα ούτε σκέφτηκα να ισορροπήσω αυτά τα δύο κομμάτια, παρά μόνο προσπάθησα να υπάρχω όσο το δυνατόν πληρέστερα επάνω στη σκηνή. Τα υπόλοιπα ακολουθούν- κι από το ίδιο το σενάριο.

Η Λίντα έχει έναν ρόλο-κλειδί ως φίλη του Άλλαν. Πώς βλέπετε τη σχέση αυτών των δύο χαρακτήρων;

Σ.Κ: Είναι δυο άνθρωποι με πολλά κοινά. Εκτός από τις νευρώσεις τους είναι και οι δύο αρκετά μοναχικοί, αν και η Λίντα είναι παντρεμένη. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο μόνος μπορεί να νιώθει κάποιος μέσα σ’ ένα γάμο ή μια σχέση. Βρίσκει λοιπόν ο ένας στον άλλον την κατανόηση και την παρέα που χρειάζεται, έναν ώμο για να κλάψει.

Ποιες πτυχές της Λίντα σας γοητεύουν περισσότερο; Υπάρχει κάτι που σας έκανε να τη θαυμάσετε ή να ταυτιστείτε μαζί της;

Σ.Κ: Με γοητεύει πολύ η ενσυναίσθησή της και το πόσο δοτική είναι. Όπως την έχω δημιουργήσει εγώ είναι ένας άνθρωπος που βάζει τους άλλους πάντα σε προτεραιότητα, βάζει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές της. Ίσως όχι τόσο σπάνιο για μια γυναίκα, και ειδικά για μια γυναίκα της δεκαετίας του 60. Ίσως για πρώτη φορά στο έργο να ακούει και τις δικές τις ανάγκες. Ταυτίζομαι αρκετά με το πως βλέπει η Λίντα τον έρωτα, αυτή τη ρομαντική πλευρά της ζωής που τείνουμε να ξεχνάμε όλο και περισσότερο.

Πιστεύετε ότι ο χαρακτήρας της Λίντα έχει μια διαχρονικότητα όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις και τη φιλία;

Σ.Κ: Πιστεύω πως όλες οι σχέσεις είναι διαχρονικές. Οι εποχές μπορεί ν’ αλλάζουν αλλά οι άνθρωποι όχι και τόσο.

Το έργο μιλάει για τις δυσκολίες στις ερωτικές σχέσεις. Πιστεύετε ότι αυτές οι δυσκολίες είναι διαφορετικές στη σημερινή εποχή σε σύγκριση με τη δεκαετία του ’60;

A.E.M: Πιστεύω πως η ανθρώπινη ψυχολογία στον πυρήνα της παραμένει η ίδια, ανεξαρτήτως εποχής. Αυτό που αλλάζει είναι το πλαίσιο. Άρα, ένας άνθρωπος ο οποίος δυσκολευόταν να κάνει σχέση πριν από πενήντα χρόνια, θα δυσκολευόταν εξίσου και σήμερα. Ως γνωστόν, η δεκαετία του ’60 χαρακτηρίζονταν από ένα επαναστατικό ερωτικό πνεύμα, μια αντίδραση στα «πατροπαράδοτα» εμπόδια της κοινωνίας. Όμως ένας εσωστρεφής άνθρωπος, δύσκολα θα συμμετείχε σε αυτή την επανάσταση. Κατ’ αναλογία, σήμερα δε θα τον βοηθούσε ιδιαίτερα η χρήση της τεχνολογίας, η οποία-επιφανειακά και μόνο- δείχνει να διευκολύνει τη δημιουργία ερωτικών σχέσεων.

Σ.Κ: Οι σχέσεις γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Πλέον, διαλύουμε τις σχέσεις με μεγαλύτερη ευκολία. Κάποια ερωτήματα όμως είναι διαχρονικά. Μια από τις αγαπημένες μου ατάκες είναι της Λίντα, μιλώντας για το γάμο λέει: «Είναι ορισμένα πράγματα που θέλουμε κι οι δύο και δεν ξέρουμε πώς να τα δώσουμε ο ένας στον άλλον». Υπήρχε και θα υπάρχει ένα χάσμα επικοινωνίας, ειδικότερα μεταξύ γυναικών και αντρών.

Ο Άλλαν φοβάται να κάνει την πρώτη κίνηση. Τι πιστεύετε ότι εμποδίζει τον σύγχρονο άνθρωπο να δημιουργήσει αληθινές σχέσεις; 

A.E.M: Είναι πολλά και συνάμα αρκετά άγνωστα αυτά που μας αποτρέπουν από το να συνδεθούμε με τους ανθρώπους. Έχει να κάνει μάλλον με το πως συνδεόμαστε εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας, τι κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία, πόσο «ακούμε» τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας. Η εύκολη απάντηση είναι ότι η τεχνολογία μας δυσκολεύει, προσφέροντάς μας την ψευδαίσθηση των χιλιάδων επιλογών, και ναι μεν παίζει κι αυτή τον ρόλο της, παρ’ όλα αυτά νιώθω πως πρέπει να κοιτάξουμε πολύ πιο βαθιά- μέσα μας- για να βρούμε τις δικές μας προσωπικές απαντήσεις.

Πιστεύετε ότι η ανασφάλεια και η μοναξιά που αντιμετωπίζει ο Άλλαν είναι πιο έντονες σήμερα με την επιρροή της τεχνολογίας και των social media;

Α.Ε.Μ: Πολύ πιθανό. Τα social media υποτίθεται ότι μας φέρνουν πιο κοντά, ενώ αυτό που συμβαίνει είναι πως μας απομονώνουν και τρέφουν τις ανασφάλειές μας. Είμαστε σε μια διαρκή και βαθύτατα ηλίθια σύγκριση με τους άλλους, καθώς βλέπουμε μονάχα τη βιτρίνα. Ταυτόχρονα, η κυριαρχία της εικόνας και της ταχύτητας με την οποία καταναλώνουμε την εκάστοτε πληροφορία και με την οποία καταναλωνόμαστε κι εμείς οι ίδιοι από τους άλλους (ως ακόμη μια πληροφορία), μας κάνουν φοβερά ευάλωτους και μας στερούν από την ανθρώπινή μας αξία. Ο εικονικός μας εαυτός είναι μες στην τρελή χαρά, ενώ ο πραγματικός συχνά υποφέρει.

Σ.Κ: Σε κάθε νόμισμα υπάρχουν δύο όψεις. Τα πράγματα δεν είναι μονοδιάστατα. Η τεχνολογία μας έχει απομονώσει ίσως αλλά μας έχει δώσει και το τρόπο να επικοινωνούμε με ευκολία. Πολλοί άνθρωποι επίσης βρήκαν τον άνθρωπο τους μέσω εφαρμογών.

Υπάρχει η άποψη ότι η κουλτούρα του «cancel culture» και της «woke» ατζέντας έχει περιορίσει τη δημιουργική ελευθερία στην κωμωδία. Συμφωνείτε ή πιστεύετε ότι η κωμωδία μπορεί να εξελιχθεί παράλληλα με τις κοινωνικές αλλαγές;

A.E.M: Με τη «woke cancel culture» (να τα βάλουμε μαζί καθώς σχετίζονται άμεσα) απειλείται η ελεύθερη σκέψη και ο ελεύθερος λόγος. Είναι αδιανόητη η ανθρωποφαγία των τελευταίων ετών και η ευκολία με την οποία πραγματοποιείται. Και η κωμωδία η ίδια περιορίζεται φυσικά. Οι αγαπημένοι μου Monty Python θα είχαν φάει γερό cancel αν ξεκινούσαν την καριέρα τους σήμερα. Πάντως η κωμωδία σαφώς και μπορεί να εξελιχθεί παράλληλα με τις κοινωνικές αλλαγές αλλά από άλλη σκοπιά: όχι να περιορίζεται από αυτές, αλλά σαν καθρέφτης να τις αντανακλά.

Σ.K: Σίγουρα την επηρεάζει. Δεν θα έλεγα πως περιορίζει τη δημιουργική ελευθερία αλλά πως πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί ως προς το τι λέμε και πώς το λέμε. Υπάρχει το φτηνό και εύκολο χιούμορ που βασίζεται στα στερεότυπα και στα σεξιστικά σχόλια. Υπάρχει όμως και το έξυπνο χιούμορ που μπορεί να επηρεάσει θετικά τη κοινωνία. Η κωμωδία, όπως και κάθε είδος τέχνης, όχι μόνο μπορεί να εξελιχθεί παράλληλα με τις κοινωνικές αλλαγές αλλά οφείλει να το κάνει.

Τι κάνει μια καλή κωμωδία διαχρονική και ποιες κωμωδίες πιστεύετε ότι έχουν καταφέρει ν' αντέξουν στον χρόνο;

A.E.Μ: Μου φαίνεται πως είναι θέμα γούστου. Για μένα οι καλύτερες κωμωδίες ξεκινούν από ένα καλό και πανέξυπνο σενάριο. Εννοείται πως όσο μεγαλύτερο είναι το δράμα που βιώνουν οι χαρακτήρες, τόσο το καλύτερο. Και ναι μεν πολλές έχουν αντέξει στον χρόνο, η καθεμιά στο είδος της, αλλά σαν το Life of Brian…δεν υπάρχει!

Σοφία Κικιλίντζια: «Η Μάγισσα δεν βασίζεται σε κάποια ξένη σειρά, είναι φτιαγμένη με πολλή αγάπη»

Η σειρά του ΑΝΤ1, «Μάγισσα – Φλεγόμενη Καρδιά», έχει κλείσει περίπου δύο μήνες στον τηλεοπτικό αέρα, αποτελώντας ένα από τα πιο πολυδιαφημισμένα προγράμματα της φετινής σεζόν. Παρά την έντονη προώθηση και την τοποθέτησή της στη ζώνη prime time, τα νούμερα τηλεθέασης στους πίνακες της Nielsen δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες. Ο δεύτερος κύκλος της σειράς, ωστόσο, παραμένει πιστός στα στοιχεία που αγαπήθηκαν στον πρώτο: το διάχυτο μυστήριο, το μεταφυσικό στοιχείο, την αινιγματική μουσική, τις ίντριγκες και τη συνεχή μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ταυτόχρονα, καταφέρνει να αναδείξει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα, εμπλουτίζοντας την ιστορία.

Στο επίκεντρο βρίσκεται η βαθιά έχθρα ανάμεσα στους Λασκαραίους και τους Γερακάρηδες, που αυτή τη φορά επηρεάζει άμεσα το μέλλον των επόμενων γενεών. Σημαντικό ρόλο στην ιστορία διαδραματίζουν τέσσερις νέοι χαρακτήρες: η Πανδώρα Μοντιλιάνη (Μαρία Κίτσου), ο σύζυγός της Τζουζέπε (Μελέτης Ηλίας), ο Σίλβιο Εσπόζιτο (Γιώργος Παπαγεωργίου) και η Ρενάτα (Έλενα Σαλαμπάση). Παρά το δυνατό καστ και την εξαιρετική ιστορία, με τη σφραγίδα των έμπειρων δημιουργών Μελίνας Τσαμπάνη και Πέτρου Καλκόβαλη, η παραγωγή περιορίζεται σε μονοψήφια ποσοστά τηλεθέασης. Οι φήμες για πρόωρο τέλος της σειράς έχουν φουντώσει, αναγκάζοντας το συγγραφικό δίδυμο να διαψεύσει κατηγορηματικά μέσω μιας αναλυτικής ανάρτησης. 

Μεταξύ των ηθοποιών που συμπληρώνουν το cast βρίσκεται και η Σοφία Κικιλίντζια, η οποία ενσαρκώνει την Βελούδω Γερακάρη, τη δυναμική και σκληρή σύζυγο του Μήτρου. Μια γυναίκα που έχει θέσει τον άντρα της υπό τον έλεγχό της – ή τουλάχιστον, έτσι θέλει να πιστεύει.

Ο ρόλος σας ως «Βελούδω» στη Μάγισσα είναι δυναμικός και σκληρός. Τι σας γοητεύει σε αυτόν τον χαρακτήρα; Υπάρχει κάτι που βρίσκετε κοινό μαζί της;

Σίγουρα κάποια από τα χαρακτηριστικά της είναι και αυτά που αναφέρετε αλλά κανένας χαρακτήρας δεν είναι μονοδιάστατος όπως και κανένας άνθρωπος. Επίσης συχνά άλλο είναι αυτό που βγάζουμε προς τα έξω, η λεγόμενη κοινωνική μας περσόνα, κι άλλο αυτό που κρύβουμε μέσα μας. Για μένα η Βελούδω είναι μια γυναίκα που έχει ως προτεραιότητα να προστατεύσει την οικογένεια της και μπορεί να κάνει τα πάντα γι’ αυτό.

Τα νούμερα τηλεθέασης συχνά προκαλούν συζητήσεις. Θεωρείτε ότι η επιτυχία μιας σειράς εξαρτάται μόνο από αυτά ή υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που κάνουν μια σειρά σημαντική;

Εγώ είμαι πολύ περήφανη που είμαι μέρος αυτής της δουλειάς. Πιστεύω πως το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι υψηλό. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό, δεν είναι μια καθημερινή οικογενειακή κωμωδία που ίσως είναι πιο εύπεπτη. Ως καλλιτέχνες θέλουμε η δουλειά μας να έχει αντίκτυπο φυσικά. Αλλά δεν είναι ο μόνος παράγοντας που καθορίζει ούτε την αξίας μας ως καλλιτέχνες ούτε την αξία της εκάστοτε δουλειάς. Η Μάγισσα είναι μια πρωτότυπη σειρά μυθοπλασίας που δεν βασίζεται σε κάποια ξένη σειρά. Είναι μια δουλειά φτιαγμένη με πολλή αγάπη απ' όλους τους συντελεστές της.

Η Μάγισσα σημείωσε μεγάλη επιτυχία την πρώτη σεζόν. Αν και η δεύτερη σεζόν έχει διαφορετική πορεία, ποια είναι η δική σας αίσθηση για την ανταπόκριση του κοινού;

Είναι δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες και δεν νομίζω πως έχει νόημα να συγκρίνουμε δυο ανόμοια πράγματα. Δυστυχώς δεν μπορώ να γνωρίζω τι κάνει το κοινό να παρακολουθεί μια σειρά ή όχι. Αυτό που γνωρίζω είναι πως η σειρά είναι πολύ αγαπητή από τους τηλεθεατές μας και αποσπά πολύ θετικά σχόλια. Επίσης να μη ξεχνάμε πως σημειώνει επιτυχία στη πλατφόρμα του ΑΝΤ1+ .

Πιστεύετε ότι η τηλεόραση σήμερα δίνει τη δυνατότητα τους ηθοποιούς να δείξουν τους πραγματικές τους δυνατότητες ή μήπως περιορίζονται λόγω του γρήγορου ρυθμού παραγωγής;

Α.Ε.Μ: Η εμπειρία μου στην μικρή οθόνη είναι ελάχιστη προς το παρόν. Φαντάζομαι όμως πως η ταχύτητα με την οποία συμβαίνουν τα πράγματα δυσκολεύουν τον ηθοποιό από το να επενδύσει επί της ουσίας πάνω στον ρόλο του και στην εκάστοτε σκηνή. Ως εκ τούτου χρειάζεται προσαρμογή και εύρεση της βέλτιστης λύσης. When the TV shooting gives you lemons, make a lemonade.

Σ.Κ: Σίγουρα οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι και δεν υπάρχει η πολυτέλεια για πολλές πρόβες αλλά είναι και μεγάλο “σχολείο”. Πρέπει να είσαι έτοιμος και πολύ καλά διαβασμένος. Πιστεύω πως ένας καλός ηθοποιός μπορεί να λειτουργήσει και κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες.

Θεωρείτε ότι ένας επιτυχημένος ρόλος στην τηλεόραση μπορεί ν' αλλάξει την καριέρα ενός ηθοποιού; Τι επιπλέον ευθύνες φέρνει αυτό;

A.E.M: Μπορεί να την αλλάξει, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Πιστεύω πως η διατήρηση μιας καλής καριέρας χρειάζεται να μπορείς να εξελίσσεσαι και να μην μένεις στάσιμος. Όσο για τις ευθύνες, υποστηρίζω μονάχα εκείνες που ήδη οφείλει να έχει ένας ηθοποιός- να είναι καλός άνθρωπος, καλός συνεργάτης, καλός επαγγελματίας. Επιπλέον ευθύνες προς το κοινό και τους θεατές και τα όσα θέλουν να δουν ή να ακούσουν δεν πιστεύω πως θα έπρεπε να υπάρχουν.

Σ.Κ: Η τηλεόραση είναι ένα μέσο, ένα μέσο που μπορεί να βοηθήσει έναν ηθοποιό να προβάλει τη δουλειά του και ίσως να έχει περισσότερες ευκαιρίες. Αλλά τίποτα δεν είναι πανάκεια, όλα εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες και κυρίως από το πως θα τα χειριστούμε. Προσωπικά προσπαθώ να μένω πάντα συγκεντρωμένη στη δουλειά και να κάνω ότι καλύτερο μπορώ μ’ αυτά που έχω. Από εκεί πέρα ό,τι είναι να έρθει καλώς να έρθει, κι αν δεν έρθει πάλι δε πειράζει.

Διαβάστε ακόμη

Τα νέα δεδομένα στη Συρία μετά την ανατροπή Άσαντ: Οι βασικοί παίκτες στη νέα πραγματικότητα και ο ρόλος της Δύσης

Γερμανία: Η κυβέρνηση ενέκρινε τις μεγαλύτερες εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία από το 2006

Υπόθεση Marfin: Απόφαση «βόμβα» από τον Άρειο Πάγο για τους νεκρούς μετά από 14 χρόνια

Γιώργος Κακοσαίος: «Είχα τρέλα με την Πάολα» - Η Eurovision και το «ευχαριστώ» στη Θεοδωρίδου