Το Θησείον μεταμορφώνεται σε ενεχυροδανειστήριο μνήμης και ενοχής

Η «Ήμερη» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, μία από τις πιο δυνατές και σκοτεινές νουβέλες του, μεταφέρεται στη σκηνή του Θεάτρου Θησείον σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Νταλιάνη.

Η παράσταση, εμπνευσμένη από το έργο, τη ζωή και τη φιλοσοφία του κορυφαίου Ρώσου συγγραφέα, επιχειρεί μια σύγχρονη, εσωτερική ανάγνωση πάνω στην έννοια της πτώσης — σωματικής, ηθικής και υπαρξιακής.

Ο Ντοστογιέφσκι τοποθετεί στο κέντρο της αφήγησης έναν άνδρα-αφηγητή, που μονολογεί πάνω από το άψυχο σώμα της γυναίκας του. Ένα παραλήρημα ενοχής, μίσους, αγάπης και αυτοδικαίωσης. Ο Γιάννης Νταλιάνης προχωρά ένα βήμα παραπέρα: δίνει φωνή και στη γυναίκα, που στο πρωτότυπο παραμένει σιωπηλή. Μια φωνή γεμάτη ζωντάνια που, καθώς επιζητά την επαφή, φιμώνεται γιατί αποτελεί κίνδυνο και απειλή για τους νόμους μιας πατριαρχικής κοινωνίας.

Τελικά μέσα από την αναμέτρηση δύο κόσμων – του ανδρικού λόγου και της γυναικείας σιωπής – αναδύεται μια σκηνική «ανατομία» της εξουσίας, της αγάπης και της εσωτερικής αποξένωσης. Παίζουν οι Χάρης Χαραλάμπους Καζέπης, Ιώβη Φραγκάτου, Δήμητρα Σταύρου και Γιώργος Κορομπίλης. Με τη φωνή του Δημήτρη Πιατά

Η θεατρική πρόταση

Το Θέατρο Θησείον μετατρέπεται σε ένα παράδοξο ενεχυροδανειστήριο αναμνήσεων και χαμένων ονείρων. Εκεί όπου τα αντικείμενα αποκτούν φωνή και οι άνθρωποι χάνουν τη δική τους. Η αφήγηση εξελίσσεται ανάμεσα σε σκιές, αντανακλάσεις και μουσικές παρεμβολές, σε έναν χώρο όπου το φως, ο ήχος και η σιωπή λειτουργούν ως δραματουργικά εργαλεία.

Η παράσταση διατηρεί τη μεταφυσική ατμόσφαιρα του Ντοστογιέφσκι, ενώ συνομιλεί με το σήμερα – με έναν κόσμο που συνεχίζει να εγκλωβίζει, να απομονώνει, να τιμωρεί. Ο έρωτας μετατρέπεται σε πράξη εξουσίας, η αγάπη σε εμμονή, και η λύτρωση σε αδιέξοδο.

Το έργο

Ένας άντρας, θύμα μιας ανυπόστατης συκοφαντίας, αποτραβιέται από την κοινωνία και ανοίγει ένα ενεχυροδανειστήριο. Εκεί, μέσα στην ψυχρή του μοναξιά, γνωρίζει μια νεαρή ορφανή κοπέλα – ένα πλάσμα αθώο και ανεξάρτητο, που παλεύει να επιβιώσει. Της προτείνει να παντρευτούν, εκείνη δέχεται, αλλά ο γάμος τους μετατρέπεται σε έναν λαβύρινθο φόβου και αμοιβαίας αδυναμίας. Η σιωπή της γίνεται καθρέφτης της δικής του ενοχής. Η πτώση – αναπόφευκτη.

«…Για την αγάπη της ήμουνα σίγουρος από τότε. Αφού όποτε γύριζα σπίτι ριχνόταν σαν παιδί στην αγκαλιά μου! Άρα με αγαπούσε. Ή μάλλον ήθελε να με αγαπήσει. Προσπαθούσε. Ενώ εγώ ήμουν γι’ αυτήν ένα αίνιγμα. Κι’ αυτό ακριβώς ήταν το σχέδιο! Να αποτελώ γι’ αυτήν ένα αίνιγμα! Όχι για πάντα. Μέχρι να φτάσω τον στόχο μου. Τις 30.000 ρούβλια. Και τότε θα της έδειχνα όλη μου την αγάπη. Και μάλιστα με τόκο!...»

Διαβάστε ακόμη

Ώρα μηδέν για τους αγρότες: Οι κρίσιμες αποφάσεις το Σάββατο στη Νίκαια και τα μηνύματα σε Μητσοτάκη

Γονίδιο καρκίνου: Πέθανε παιδί στην Ελλάδα που είχε γεννηθεί από το σπέρμα του Δανού δότη - Νοσεί και το αδελφάκι του

Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Ο νόμος είναι νόμος» - Το πρώτο σχόλιο μετά το αλκοτέστ και το πρόστιμο

Πώς το DNA των πολικών αρκούδων μεταβάλλεται και προσαρμόζεται στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής