Αρχίζει η Επανάσταση του Μεξικού – Πώς το κεφάλι του υποκινητή έμεινε κρεμασμένο 10 χρόνια σε μια πλατεία

Μια μέρα σαν σήμερα, 16 Σεπτεμβρίου του 1810 ο ιερέας Μιγκέλ Ιδάλγο ι Κοστίγια διακηρύσσει την αρχή του αγώνα για την ανεξαρτησία του Μεξικού από τους Ισπανούς, που το «πατούσαν» εδώ και τρεις αιώνες… Γρήγορα θα έχανε το κεφάλι του!
Η Ιστορία κατέγραψε την κίνηση του ιερέα στα κιτάπια της ως Grito de Dolores και ο Ιδάλγο ονομάστηκε Πατέρας του Έθνους.

Το πρωινό, λοιπόν, της 16ης Σεπτεμβρίου του 1810, ο Miguel Hidalgo y Costilla κάλεσε τους κατοίκους της πόλης Dolores και των γύρω περιοχών, να συμμετάσχουν στην εξέγερση ενάντια στις ισπανικές δυνάμεις. Χτύπησαν οι καμπάνες, ο λαός ξύπνησε κυριολεκτικά και μεταφορικά και η Επανάσταση μόλις άρχιζε.

Κι έπειτα ήρθαν οι πρώτοι νεκροί, τα πρώτα δάκρυα και οι πρώτες ήττες. Και ο επαναστάτης ιερέας πιάστηκε αιχμάλωτος στην πόλη Τσιουάουα και εκτελέστηκε στις 30 Ιουλίου του 1811. Ο Επαναστάτης αφού πυροβολήθηκε από το εκτελεστικό απόσπασμα αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του κρεμάστηκε στην πλατεία της Αλχόνντιγκα ντε Γραναδίτας, εκεί που πέτυχε την πρώτη νίκη του, για να βλέπει ο λαός και να μαθαίνει πώς τελειώνουν οι Επαναστάτες.

Το κεφάλι του Ιδάλγο μαζί με ακόμα τρία παρέμεινα στον ίδιο τόπο επί 10 χρόνια! Και το 1821, στις 28 Μαρτίου, όταν σε κάποια γωνιά της Ευρώπης είχε φουντώσει μια άλλη Επανάστασης, οι Μεξικανοί κέρδισαν την ανεξαρτησία τους. Και μετά άρχισαν οι Επαναστάσεις...

100 χρόνια μετά την Επανάσταση

Γράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Οι Μέρες Αφηγούνται»:
«Το 1810, στις 2:00 τα ξημερώματα στις 16 Σεπτεμβρίου, ακούστηκε η φωνή του Μιγκέλ Ιδάλγο, Που άνοιξε το δρόμο για την ανεξαρτησία του Μεξικού.

Το 1910 όταν θα συμπληρωνόταν ένας αιώνας ακριβώς από εκείνη την κραυγή για ανεξαρτησία, ο Πορφύριο Ντίας μετατόπισε τον εορτασμό κατά μία μέρα νωρίτερα ώστε να συμπέσει με τα γενέθλιά του! Και η Εκατονταετηρίδα γιορτάστηκε με λαμπρότητα.
Η πόλη του Μεξικού λουστραρισμένη και μακιγιαρισμένη, υποδέχτηκε τους εκλεκτούς προσκεκλημένους της με τα ψηλά καπέλα, τα φτερωτά καπέλα, τις βεντάλιες, τα γάντια, τα χρυσαφικά, τα μετάξια και τα λογύδρια.

Ο σύλλογος Κυριών έκρυψε τους ζητιάνους και φόρεσε παπούτσια στα χαμίνια του δρόμου. Οι Ινδιάνοι ντύθηκαν με παντελόνια, που μοιράστηκαν δωρεάν, ενώ απαγορεύτηκε η είσοδος σε όσους φορούσαν τις παραδοσιακές τους βαμβακερές βράκες. Ο δον Πορφύριο τοποθέτησε το θεμέλιο λίθο της φυλακής του Λεκουμπέρι και εγκαινίασε επίσημα το Γενικό Φρενοκομείο χωρητικότητας χιλίων τρελών…

Μια εντυπωσιακή παρέλαση ξετύλιξε την ιστορία του έθνους. Ένας φοιτητής οδοντιατρικής υποδύθηκε τον Ερνάν Κορτές, τον πρώτο εθελοντή που ήρθε να βελτιώσει τη φυλή και ένας θλιβερός Ινδιάνος παρέλασε μεταμφιεσμένος σε αυτοκράτορα Μοντεζούμα.
Η Εκατονταετηρίδα τελείωσε και όλα τα φανταχτερά σκουπίδια μαζεύτηκαν». Και μετά ξέσπασε η επανάσταση…