Μια κυρία 3,2 εκατομμυρίων χρονών επιστρέφει στο φως και μας ενημερώνει για τη ζωή της

Το όνομά της, Λούση. Είναι μια κυρία 3,2 εκατομμυρίων χρονών, που γύρισε για να μας διηγηθεί τη ζωή στη Γη…
«Το 1974 εμφανίστηκαν τα κόκαλά της στα βραχώδη όρη της Αιθιοπίας. Εκείνοι που την... υποδέχτηκαν, την ονόμασαν Λούση …

Χάρη στην προηγμένη τεχνολογία μπόρεσαν να υπολογίσουν την ηλικία της: 3.175.000 χρονών, μια μέρα πάνω μία μέρα κάτω, αλλά και το ύψος της: ήταν μάλλον κοντούλα, ένα μέτρο και κάτι· τα υπόλοιπα τα συμπέραναν ή τα μάντεψαν: το κορμί της ήταν αρκετά τριχωτό, δεν περπατούσε στα τέσσερα αλλά λικνίζονταν όπως οι χιμπατζήδες, με τα χέρια να ακουμπούν σχεδόν στο χώμα και προτιμούσε τις κορυφές των δέντρων από το έδαφος.

Ίσως να είχε πνιγεί σε κάποιο ποτάμι. Ίσως πάλι να προσπαθούσε να ξεφύγει από κάποιο λιοντάρι ή άλλο άγνωστο είδος πού την κυνηγούσε για να τη φάει· είχε γεννηθεί πολύ πριν από τη φωτιά και τον λόγο όμως ίσως μιλούσε με χειρονομίες και κραυγές που θα μπορούσαν να σημαίνουν για παράδειγμα, κρυώνω, πεινάω, μη με αφήνετε μόνη…», αυτά γράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στις Μέρες (του που) Αφηγούνται.

Γιόρτασαν ακούγοντας Beatles

Η ιστορία της ανακάλυψης της Λούση έχει περίπου ως εξής: ΄Έπειτα από πολύωρη εκσκαφή, ο αμερικάνος παλαιοανθρωπολόγος Ντόναλντ Τζόνσον και ο μεταπτυχιακός φοιτητής του, Τομ Γκρέι, βρίσκονταν με άλλους επιστήμονες στο Χάνταρ της Ρηξιγενούς Κοιλάδας της Αιθιοπίας, περιοχή που θεωρούνταν το λίκνο της ανθρωπότητας όπου εξελίχθηκαν τα πιο πρώιμα ανθρώπινα όντα και ήταν πιθανόν να σώζονταν εκεί τα αντίστοιχα απολιθώματα.
Ήταν μία μέρα σαν σήμερα 24 Νοεμβρίου του 1974 οι δύο επιστήμονες καθώς περπατούσαν, ξαφνικά κοντοστάθηκαν. Από τη έδαφος εξείχε κάτι που έμοιαζε με θραύσμα από κόκκαλο: πιθανότητα κομμάτι σκελετού από κάποιο ζώο. Καθώς απομάκρυναν την άμμο, κατάλαβαν αμέσως πως επρόκειτο για ένα εξαιρετικά παλιό οστό πήχη. Συνέχισαν την έρευνά τους και γρήγορα έφεραν στο φως ένα κρανίο, μία λεκάνη, μερικά πλευρά, ένα μηριαίο οστό και μία κάτω γνάθο· όλα ανήκαν στο σκελετό ενός ανθρωποειδούς ενός πρώιμου ανθρώπου.
Εβδομάδες αργότερα και έπειτα από πολλές ώρες ανασκαφών είχε ανακαλυφθεί το 40% ενός μεμονωμένου σκελετού. Οι δύο επιστήμονες, είχαν κάνει τη διασημότερη από όλες τις παλαιόανθρωπολογικές ανακαλύψεις, μια ανακάλυψη ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της εξελικτικής πορείας των παλαιότερων προγόνων μας.

Οι Αμερικανοί εκείνη την πρώτη βραδιά της επιτυχίας τους, γιόρτασαν με ενθουσιασμό: ήπιαν, χόρεψαν και άκουσαν δεκάδες φορές το τραγούδι των Beatles «Lucy in the sky with diamonds». Έτσι ο σκελετός, αφού προσδιορίστηκε ότι ανήκε σε θηλυκό, απέκτησε το όνομα που φέρει μέχρι σήμερα: Λούσι!

Η Λούσι ήταν εκπρόσωπος του είδους ανθρωποειδών Australopithecus afarensis και χρονολογείται πριν από περίπου 3,2 εκατομμύρια χρόνια. Μια μελέτη του 2016 προτείνει ότι ο Australopithecus afarensis κατοικούσε σε μεγάλο βαθμό σε δέντρα. Ο σκελετός έδειξε ότι το πλάσμα είχε μικρό εγκέφαλο σαν του χιμπατζή, αλλά η λεκάνη και τα οστά των ποδιών ήταν σχεδόν πανομοιότυπα σε λειτουργία με αυτά των σύγχρονων ανθρώπων.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του σκελετού της Λούση είναι το γόνατο ραιβογονίας (μια κατάσταση κατά την οποία τα γόνατα κάνουν γωνία και ακουμπούν το ένα το άλλο όταν τα πόδια είναι σε στάση προσοχής), που υποδηλώνει ότι κανονικά κινούνταν περπατώντας όρθια. Το 2016, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν, πρότειναν ότι η Λούση πέθανε αφού έπεσε από ένα ψηλό δέντρο.