Το μακελειό της Νεράιδας: Όταν για μια παραγγελιά έπεσαν νεκροί τρεις άνθρωποι

«Στη Νεράιδα, στη Δροσοπούλου, έγινε μακελειό» φώναζαν εκείνο το ξημέρωμα στους γύρω δρόμους... Παραγγελιά και θάνατος. Κάποιος Νίκος Κοεμτζής, μια νύχτα σαν σήμερα σκότωσε τρεις ανθρώπους γιατί δεν σεβάστηκαν…

«Παραγγελιά, και περιμέναν καθισμένοι, και τα ηχεία το ανάγγειλαν…Η πίστα άδειασε, μονάχα δυο αστυνόμοι, χορεύαν, γυρνώντας του την πλάτη, τότε τους έσπρωξε ο μικρός με μια στριγκλιά, δικό μου το κομμάτι… Στον εαυτό του είπε Νίκο, συγκρατήσου τραβώντας κι’ όλας το λεπίδι…». Είναι στίχοι από το «Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο» του Διονύση Σαββόπουλου. Το… ζεϊμπέκικο που έσυρε στο φονικό τον Νίκο Κοεμτζή.

25 Φεβρουαρίου 1973 η νύχτα της χούντας απλωμένη στην Ελλάδα και στο νυχτερινό κέντρο Νεράιδα της Αθήνας , εκεί στην Ιωάννου Δροσοπούλου, ο θάνατος χορέυει… Ένας άντρας, σταματάει τους μουσικούς και ξεχύνεται σε εκείνους που χορέυουν. Μαχαιρώνει όσους είναι στην πίστα. Κάποιοι δεν σεβάστηκαν την παραγγελιά του αδελφού του!

«Το παιδί με τα γυαλιά έδωσε παραγγελιά και άναψε τσιγάρο τράβηξε δύο ρουφηξιές κι εκεί που έπαιρνε στροφές γονάτισε στο χάρο…».Δεν επιτρέπεται να μην σέβεσαι το χορό του άλλου. Τρεις νεκροί και δέκα τραυματίες και το γλέντι έγινε θάνατος!
Ο Νίκος Κοεμτζής, ένας άνθρωπος με λερωμένο ποινικό μητρώο (Τον Φεβρουάριο του 1973 μόλις είχε αποφυλακιστεί, μετά από καταδίκη του για κλοπή) δεν σήκωσε την αποκοτιά. Όλα άρχισαν, όταν ο αδελφός του Κοεμτζή, Δημοσθένης, παράγγειλε για «πάρτη του» τις «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη. Οι μουσικοί άρχισαν να παίζουν, ο Τάκης Αθανασιάδης να τραγουδάει, αλλά η πίστα δεν άδειασε. Κάποιοι συνέχισαν να χορεύουν, αγνοώντας την «παραγγελιά».

Ο Κοεμτζής θόλωσε και σηκώθηκε για να υπερασπιστεί την τιμή του αδελφού του. Ανάμεσα σ’ αυτούς που χόρευαν ήταν και δύο αστυνομικοί, ο Δημήτριος Πεγιάς και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης. Οι αστυνομικοί παρενόχλησαν επιδεικτικά τον Δημοσθένη την ώρα που χόρευε…Πλάι τους και ο ο φανοποιός Γιάννης Κούρτης, 34 χρονών. Και οι τρεις δεν βγήκαν ζωντανοί από τη Νεράιδα!

Ο Κοεμτζής τράβηξε το μαχαίρι από τη ζώνη και χύμηξε σαν πεινασμένο θηρίο με βρυχηθμό: «Παραγγελιά ρεεεε!». Η πίστα πλημμύρισε αίμα. Οι θαμώνες έτρεχαν αλαφιασμένοι να γλυτώσουν.

Και μια άλλη ματιά στην τραγωδία

«Τα σήματα που εξέπεμψε αυτός ο άνθρωπος τα συνέλαβαν μόνο ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Γιώργος Χειμωνάς», είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο συγγραφέας- δημοσιογράφος και πολιτικός Γιώργος Λιάνης: «Ο Διονύσης Σαββόπουλος συνέλαβε με απόλυτα ενοραματικό τρόπο, δίχως να τον έχει συναντήσει ποτέ, το βαθύτερο σήμα που έστω και μ΄ αυτόν τον φρικώδη τρόπο εξέπεμψε η ψυχή του. Ο Γιώργος Χειμωνάς μου εξηγούσε μια μέρα με τον δικό του λαμπρό τρόπο τη βραδιά του άγριου φονικού μέσα από τον δεσμό αίματος των δύο αδελφών. Και με παρέπεμπε στον Ντοστογιέφσκι και στον Ρασκόλνικοφ. Ο ηθικός αυτουργός για το έγκλημα του Ρασκόλνικοφ ήταν η μοναξιά της τότε Αγίας Πετρούπολης» είπε ο Λιάνης. Και συνεχίζει ο δημοσιογράφος: «Στην αυτοβιογραφία του εξηγεί το μένος που του προκαλούσε η στολή, ήδη από την εποχή που οι χωροφύλακες έδερναν τον κομμουνιστή πατέρα του και τον βετεράνο πολεμιστή - και ανάπηρο παππού του. Υπήρχε και η ανείπωτη φτώχεια, το διαρκές σπρώξιμο της κοινωνίας προς το περιθώριο. Όπως ο ίδιος λέει, η Αστυνομία πίεσε την αρραβωνιαστικιά του να τον χωρίσει, ο εργοδότης του δεν τον πλήρωνε και τότε εκείνος τον έκλεψε- ήταν η πρώτη του κλοπή».

Τρεις φορές σε θάνατο

Μετά τη σύλληψή του, ο Κοεμτζής υποστήριξε ότι θόλωσε από το ποτό και από την προσβολή και ότι νόμιζε ότι θα σκότωναν τον αδελφό του. Στη δίκη, ο συνήγορος του προσπάθησε να αποδείξει, ότι ο δράστης είχε ψυχολογικά προβλήματα· μάταια. Ο Νίκος Κοεμτζής καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ σε ισόβια. Η δίκη του ολοκληρώθηκε τρεις μέρες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και για τρία χρόνια, ζούσε με τον θάνατο να τον σεργιανίζει από το χέρι.

Το 1979 ο Διονύσης Σαββόπουλος στο δίσκο Ρεζέρβα συμπεριέλαβε ένα τραγούδι με τίτλο Το μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο. Το 1980 ο Παύλος Τάσιος σκηνοθέτησε την ταινία Παραγγελιά με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Αντώνη Αντωνίου και που περιγράφει με τον ιδιαίτερο τρόπο του Τάσιου και με την απαγγελία ποιημάτων της συζύγου του Κατερίνας Γώγου το μακελειό στη Νεράιδα της Αθήνας.

Η κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, μετέτρεψε τον Κοεμτζή σε ισοβίτη· μεταφέρθηκε από τις φυλακές της Αλικαρνασσού στην Κέρκυρα κι έμεινε έγκλειστος για 23 χρόνια. Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Πατρών στις 29 Μαρτίου του 1996. Έξω πουλούσε βιβλία για να ζήσει. Πουλούσε την αυτοβιογραφία του στην πόρτα των τα δικαστηρίων στην «Ευελπίδων» και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι. Εκεί, στο Μοναστηράκι, τον βρήκε ο θάνατος, στις 23 Σεπτεμβρίου του 2011, στα 73 του από έμφραγμα, την ώρα που πουλούσε τα βιβλία του.

«Πέθανε από την αφαγία και τη ζέστη», είπε άνθρωπος που του στάθηκε φίλος μέχρι το τέλος του, ο Γιώργος Λιάνης.