┋ Πολιτισμός ┋ 08.11.2022 14:00

«Γέρμα» του Federico Garcia Lorca, μια χοροθεατρική παράσταση της ομάδας Dance Company Μαζί

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Γέρμα. Ένα από τα τραγικά έργα της ισπανικής υπαίθρου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που αφηγείται την ιστορία μιας άτεκνης γυναίκας που επιθυμεί διακαώς τη μητρότητα. Οι λέξεις του Λόρκα πάλλονται με ποιητικό ρεαλισμό δίνοντας κίνηση και ρυθμό στο δίπτυχο χορός και μουσική, κοινωνώντας στους θεατές με ιδιαίτερα ξεχωριστό τρόπο την πλοκή της ιστορίας.

Η Γέρμα, μια γυναίκα νέα και υγιής καταλήγει να γίνει στόχος και αντικείμενο κουτσομπολιού στη μικρή κοινωνία όπου ζει, λόγω του ότι δεν έχει κάνει ακόμα παιδιά. Έχοντας εξαντλήσει κάθε δυνατό αλλά και αδύνατο-μεταφυσικό μέσο φτάνει σε αδιέξοδο και οδηγείται στην απελπισία. Η επιθυμία της μετατρέπεται σε εμμονή και οδηγείται στο έγκλημα, δολοφονώντας το σύζυγό της.

Η Γέρμα, σύμβολο ανατροπής και αιφνίδιας μεταβολής των κοινωνικών προσδοκιών, επιλέγει να πνίξει παρά να πνιγεί. Ως άλλη τραγική ηρωίδα, αποποιείται τη θηλιά στο λαιμό που φέρει από τα γεννοφάσκια της. Στερεότυπα μιας καλής γυναίκας-μάνας, τυλιγμένα προσεκτικά αθόρυβα και συγχρόνως εκκωφαντικά στα αυτιά της, στα αυτιά μας ως σήμερα. Η ελπίδα τίθεται στις γενιές που ακολουθούν για να σπάσουν τα δεσμά του υπάρχοντος συντηρητισμού.

Γέρμα

Federico Garcia Lorca

-Έτσι είναι οι στέρφες. Αντίς να κάθονται να φτιάχνουν κοπανέλι και μηλαράκι γλυκό, προτιμάνε ν’ ανεβαίνουν στα κεραμίδια ή να πηγαίνουν στο ποτάμι ξυπόλητες.

-Και ποια είσαι συ, που μιλάς έτσι; Αν δεν έχει παιδιά, το φταίξιμο δεν είναι δικό της.

-Παιδιά κάνουν εκείνες που τα θέλουν… Μα βλέπεις, οι ακαμάτρες, οι μυγιάγγιχτες, οι κούκλες, δε βαστάν να δουν την κοιλιά τους να ζαρώσει.

-Βάζουνε πούδρα και κοκκινάδι, και σου στολίζονται μ’ ένα λουλούδι πικροδάφνης, για να πάρουν στο κατόπι κάποιον άντρα, π’ άντρας δικός τους δεν είναι.

Η μουσική ως σύντροφος της χορευτικής κίνησης, κάνει έμμεση αναφορά στην παγκόσμια καταξίωση του έργου και της καθολικότητας του έργου του Λόρκα. Τα σύγχρονα μουσικά στοιχεία ανοίγουν διάλογο μεταξύ της ευρωπαϊκής παράδοσης και του προσώπου της αγροτικής Μεσογείου. Η μοντέρνα σύνθεση αποτελείται από ηχοχρώματα της Βαλκανικής χερσονήσου και της λεκάνης της Μεσογείου, διθυραμβικά παντρεμένες, να προσγειώνονται ομαλά μέσω της δραματουργίας παρουσιάζοντας μια καινοτόμα προσέγγιση από τους καλλιτέχνες.

Το έργο, εμπνευσμένο στο σύνολό του από τη ζωή στην ύπαιθρο, αντλεί στοιχεία που συναντά ως συμπεριφορές και στοιχεία μουσικής της. Η Γέρμα, ορμώμενη ως δημιούργημα του παρελθόντος, μεταφέρεται εδώ γεμάτη νεωτερισμούς και όραμα για μια κοινωνία που παύει να τιμωρεί το διαφορετικό και επιτρέπει στα μέλη της, την αυτοδιαχείριση του ευτυχείν. Το έργο αποτελεί μια εναργή μομφή -λευκό σεντόνι- απέναντι στον κύκλο του νεοσυντηρητισμού και της βαθιά πατριαρχικής κοινωνίας που εξακολουθεί να ζει ο σύγχρονος κόσμος.
Ταυτότητα παράστασης