Οι σκέψεις της Ε.Ε. για Κυριακές χωρίς αυτοκίνητα, Δευτέρες χωρίς φαγητό και Τρίτες χωρίς ρεύμα - Το παρελθόν της Ελλάδας σε απαγορεύσεις μετακίνησης ΙΧ

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λέει, έχουν πολύ στενοχωρηθεί με την ακρίβεια  των βασικών αγαθών και τις τιμές των καυσίμων που πέρασαν πάνω από το Mont Blanc και τραβάνε για Έβερεστ και είπαν να βρουν λύσεις... Κάποιος είπε «Never on Sunday»... και όλοι θυμήθηκαν τον Χατζιδάκη; Όοοχι, τα αυτοκίνητά μας θυμήθηκαν και σκέφτηκαν να τα κλείσουν στα γκαράζ! Αυτές είναι σοβαρές λύσεις για τον λαό, όχι αστεία... 

Και κει πάνω στα σοβαρά, αρχίζουν και τ’ αστεία… Για καλαμπούρια τα παίρνουμε στην αρχή, όμως όσο προχωρούμε στο καλοκαίρι, παρακολουθώντας έναν ατελέσφορο πόλεμο στην ήπειρό μας κι όσο οι τιμές των καυσίμων αντί για βουτιές, σκαρφαλώνουν σε ύψη δυσθεώρητα, μη γελάσετε αν γίνουν πράξη τα «αστεία μέτρα».
Ποια είναι αυτά; Επεξεργάζεται, λέει, ιδέες η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μείωση των ενεργειακών αναγκών. Κι ακούγονται ανάμεσα στα άλλα για μείωση ορίου ταχύτητας των αυτοκινήτων (!), car sharing, δηλαδή μετακίνηση με ένα αυτοκίνητο, όπως σε περιπτώσεις εργαζομένων που μένουν κοντά ο ένας στον άλλο. Ότο στοπ, με πιο απλή λέξη.
-Πας Πειραιά;
-Ναι,
-Μ’ αφήνεις Μοσχάτο;

Κάτι τέτοια όμορφα… Επίσης κάποιος σκέφτηκε και την απαγόρευση κυκλοφορίας των αυτοκινήτων την Κυριακή!
Ποτέ την Κυριακή λοιπόν αυτοκίνητο και στη χώρα της λαμογιάς και του πολιτικού μέσου, θα δεις και όποιον δεν κυκλοφορούσε Κυριακάτικα να βγαίνει, έτσι για να δείξει ότι αυτός έχει τον Πρωθυπουργό κολλητό του. Αμε!

Α, και κάτι άλλο βασικότερο: Στον τόπο της Κυριακής που οι... αθρώποι του ζουν για  ένα ταξίδι από Αθήνα - Λαμία για κοκορέτσι ή στα Ίσθμια για γάμπαρη με λινγκουίνι, άντε πες του οικογενειάρχη: «Δεν κυκλοφορείς την Κυριακή»! Έτσι πέφτουν οι κυβερνήσεις.
Κι άρχισαν πια και τα αστεία στο διαδίκτυο, που καλό είναι να μην γράφονται γιατί δίνουν ιδέες: Απαγόρευση αυτοκινήτων την Κυριακή, κλείσιμο στο ρεύμα την Τρίτη και τη Δευτέρα χωρίς φαγητό, αφού θα έχουμε φάει τον άμπακα το Σαββατοκύριακο και χωρίς νερό την Πέμπτη και χωρίς ανάσα προς τις σπηλιές…
Τέτοια σκέπτονται τα μεγάλα μυαλά της Ευρώπης, μετά δύο χρόνων κορονοεγκλεισμού και φόβου και αφήνουν ένα άρωμα αισιοδοξίας για το μέλλον να ξεχυθεί στη Γηραιά και κουρασμένη ήπειρο…

Από τον Μεταξά στον Καραμανλή

Κι όποιος νομίζει ότι αυτά τα μέτρα, που σκέφτηκε κάποιος αργόσχολος σε μια σχοινοτενή σύσκεψη μεταξύ κρουασάν και χυμού βατόμουρου, είναι πρωτοφανή, γελιέται. Λοιπόν διαβάστε:
Στην Ελλάδα το μέτρο του περιορισμού της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων βάσει του αριθμού κυκλοφορίας τους (μονά-ζυγά) εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο 1939! Στην Ευρώπη είχε ήδη ξεσπάσει ο πόλεμος (άλλοθι για πολλά) και στην Ελλάδα η δικτατορία Μεταξά αποφάσιε και πήρε σειρά μέτρων για την προστασία του πληθυσμού (!), την αποφυγή εντάσεων και την επάρκεια των αγαθών. Καλή ώρα δηλαδή… Με απόφαση του Υπουργείου Σιδηροδρόμων και Αυτοκινήτων (σήμερα Συγκοινωνιών), όλα τα επιβατικά αγοραία αυτοκίνητα, δηλαδή τα ταξί, κυκλοφορούσαν εκ περιτροπής. Τη μια ημέρα κυκλοφορούσαν όσα είχαν ζυγό αριθμό και την άλλη κυκλοφορούσαν όσα είχαν μονό. Όμως τις Κυριακές επιτρεπόταν η κυκλοφορία όλων των αυτοκινήτων! Και να σκεφτεί κάποιος ότι τότε άντε να κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα 8.000 επιβατικά αυτοκίνητα, 3000 λεωφορεία κι άντε 4.500 φορτηγά.
Επίσης απαγορεύτηκε η κυκλοφορία των κενών από επιβάτες ταξί στο κέντρο της Αθήνας! Τον Σεπτέμβριο του 1939, λίγο πριν από το «Όχι» ο υπουργός Συγκοινωνιών εκπόνησε σχέδιο περιορισμού της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, ώστε να γίνει οικονομία στα καύσιμα και την ίδια περίοδο, επιβλήθηκε δελτίο στα καύσιμα. Είχε συστηθεί μάλιστα, η εκ περιτροπής κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας, και η εφαρμογή του μέτρου επαφίετο «στον πατριωτισμό των Ελλήνων».

Το μέτρο των μονών – ζυγών επανήλθε 40 χρόνιαμετά, το 1979, από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή για λόγους εξοικονόμησης καυσίμων, αφού η παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση, είχε τυλίξει τον κόσμο . Τότε εφαρμόστηκε η κυκλοφορία μονών ή ζυγών για ολόκληρο το Σαββατοκύριακο στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, με αποτέλεσμα πολλοί Αθηναίοι να φορτώνουν τα πράγματά τους και να περνούν τα σύνορα του νομού για δύο 24ωρα! Οι πιο εύποροι φρόντισαν εγκαίρως να προμηθευτούν δεύτερο αυτοκίνητο με ζυγό ή μονό αριθμό κυκλοφορίας, αναλόγως το τι αριθμό είχε το πρώτο τους!

Άδεια η Αθήνα, έκλαιγαν οι καταστηματάρχες...

Βέβαια μπορεί να εμφανίστηκε τότε πιο ανθρώπινη η πόλη των Αθηνών, όμως ας το έλεγες αυτό τότε στους καταστηματάρχες που περίμεναν το Σαββατοκύριακο να πουλήσουν το κάτι παραπάνω. Η κίνηση της αγοράς τα Σαββατοκύριακα έπεσε σχεδόν στο 50%!
Επίσης κάποιοι έσπευσαν να ξεσκονίσουν τις άδειες κυκλοφορίας δικύκλων και τα μηχανάκια άστραφταν στον ήλιο τον καλοκαιρινό με τις εξατμίσεις τους να ρημάζουν τη σιωπή της πόλης…

Το μέτρο ήταν ιδέα και εφαρμόστηκε από τον - τότε - υπουργό Συντονισμού Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (…). Μετά κάποιες αντιδράσεις η εκ’ περιτροπής κυκλοφορία των αυτοκινήτων, περιορίστηκε στο κέντρο της Αθήνας. Τότε η τιμή της βενζίνης είχε αυξηθεί σημαντικά, είχαν διπλασιαστεί τα τέλη κυκλοφορίας (εισφορά ΙΧ το έλεγαν τότε), ενώ οι λογαριασμοί της ΔΕΗ σου έκοβαν την ανάσα και το ρέυμα…
Τα μονά – ζυγά είχαν έρθει για να μείνουν - μάλιστα έγιναν κάποτε και «μεγάλα» (6,7,8,9,0) και «μικρά» (1,2,3,4,5)- και το νέφος ήταν η αιτία που μακροημέρευσαν.
Και τα αυτοκίνητα πλήθαιναν και η Αθήνα κάποτε έγινε Λονδίνο, όχι με διώροφα λεωφορεία και τα  μαύρα ΤΑΧΙ, αλλά με νέφος που να παίρνεις μαχαίρι μαζί σου να κόψεις την αιθαλομίχλη για να προχωρήσεις μέχρι την Ομόνοια. Και τότε τα μονά-ζυγά και το αποκλεισμένο Κέντρο έγιναν θεσμός.

«Εμείς οι νεφόπληκτοι», ήταν ο τίτλος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» τον Νοέμβριο του 1981. «Η ατμόσφαιρα στην Αθήνα ήταν αποπνικτική, οι καρδιοπαθείς κινδύνευαν και αρκούσε μία βόλτα στο κέντρο της πόλης για να μαυρίσουν το δέρμα και τα μαλλιά από το νέφος. Το επιτρεπόμενο όριο των οξειδίων του αζώτου ήταν 200 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο, αλλά στην Αθήνα έφταναν καθημερινά τα 450».
Τώρα Δακτύλιος πια! Πιο πριν Μεγάλος και Μικρός και αρπαχτές κατά καιρούς από ημέτερους των κυβερνήσεων, που τοποθέτησαν (εκεί στη 10ετία του ΄90) πακτωμένα κολωνάκια που έβγαινα και έκλειναν τον δρόμο στους… μη έχοντες εργασίαν στο Ιστορικό Κέντρο και που δεν λειτούργησαν ποτέ… ή μάλλον σταμάτησαν να λειτουργούν όταν έσπασαν το αυτοκίνητο μεγαλοδημοσιογράφου που κατευθυνόταν στη Χρήστου Λαδά! Ο ημέτερος όμως είχε βολευτεί!
Και φθάσαμε ως τις μέρες μας με τον κορονοϊό να… επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας τα βράδια λες και περιμέναμε τα Junkers να βομβαρδίσουν τις πόλεις. Και ο κορονοϊός βρίσκεται σε… καλοκαιρινή αποδρομή και η κρίση της ενέργειας στο ζενίθ ή στα πρώτα της βήματα - θα δείξει. Και οι πρώτες ιδέες έπεσαν στο τραπέζι κι αναμένουμε ποιες από αυτές θα δούμε να υλοποιούνται και θα λέμε και μη χειρότερα. Και σίγουρα, τίποτα δεν είναι τόσο κακό που να μην γίνεται χειρότερο… Υπομονή