Κορονοϊός: Πού πας καπετάνιε με τέτοιο καιρό, σε παρασέρνουν οι «κακοί» επιβάτες;

Η Ελλάδα ταξιδεύει στη θάλασσα του κορονοϊού κι ο καπετάνιος της πασχίζει να κρατήσει πορεία σωστή. Οι επιβάτες φωνάζουν, οι αξιωματικοί νουθετούν, το πλήρωμα «μαστιγώνει». Το καράβι που ταξιδεύει το λένε «Lockdown 145ημ.» Πού πάμε;

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Ο Νώε, όταν άρχισε να σχεδιάζει την Κιβωτό, ο ουρανός ακόμη ήταν πεντακάθαρος… Κι η σημερινή κυβέρνηση, τότε, τον όχι τόσο μακρινό Μάρτιο του 2020, όταν άρχισε να «κλείνει» κομμάτι κομμάτι την Ελλάδα και τους Έλληνες, ο κορονοϊός ήταν ακόμα «ψιχάλες», τουλάχιστον στον τόπο μας.

Από τότε περάσανε μέρες και νύχτες πολλές. Έφυγε ένα καλοκαίρι, σχεδόν ανέμελο με τουρίστες και επισκέπτες που έφεραν ό,τι έφεραν (από κορονοϊό μέχρι συνάλλαγμα), που πήραν ό,τι πήραν (από μια greek salad μέχρι καθαρό θαλασσινό αεράκι) κι έφυγαν αφήνοντας μας «μόνους» μ’ ένα φθινόπωρο να ψιχαλίζει κρούσματα, να ρίχνει κιτρινισμένα φύλλα αισιοδοξίας και τα στρεβλά μας παραθύρια να μπάζουν ειδήσεις για νεκρούς, διασωληνωμένους, εμβόλια που έρχονται και εμβόλια που δεν θα ‘ρθουν…

Διαβάστε επίσης: Μητσοτάκης - Ικαρία: Από τη μια ο κορονοϊός κι από την άλλη αστοχ(αστ)ες αποφάσεις

Κι έτσι μπήκαμε ξανά στην «Κιβωτό» της δήθεν ασφάλειας που τη λένε «Lockdown» ενώ έξω λυσσομανούσε και φουρτούνιαζε η Covid-19…

Και το σκαρί, το «Lockdown», έμπαζε από παντού. Έμπαζε αδιαφορία, προκλητικότητα των καπετάνιων (γιατί δεν ήταν μόνο ο Νώε στο τιμόνι· όχι, ήταν πολλοί οι κυβερνήτες), αμεριμνησία των πολιτών, αναισθησία των διαμαρτυρομένων, ανευθυνότητα των διαδηλωτών, σκληρότητα κι αναλγησία των αξιωματικών, αδράνεια των αντλιωρών, όταν φάνηκαν τα πρώτα νερά στα ύφαλα…

Και χωρίς πυξίδα, χωρίς χάρτες, με τα πλευρικά τα φώτα καμένα και με νεκρούς στο κατάστρωμα και με αρρώστους να κρέμονται στα ρέλια μπήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Γιατί αν δεν είναι κυκλώνας τα 4000 και βάλε κρούσματα κορονοϊού μετά τόσους μήνες μέτρων και αντίμετρων τότε τι είναι; Και τώρα καπετάνιε; Τι κάνουμε τώρα; Η θάλασσα μισεί τους δειλούς, το γνωρίζεις καπετάνιε;

Ανοίγουν τα μαγαζιά, λέει, με κάποιο «click», άνοιξαν τα κομμωτήρια και τα νυχάδικα – και καλά έκαναν, πώς μπορεί η ελληνίδα νοικοκυρά να ζήσει δίχως πεντικιούρ; - κι ανοίγει σιγά σιγά η μπουκαπόρτα των μετακινήσεων και «ποιος θα μας κρατήσει να μην πάμε στην Κρήτη»; Κι απ’ έξω τα κρούσματα κατακλυσμός! Ο Μακρόν έβαλε λουκέτο ξανά στους Γάλλους. Ξέρει κάτι ο Μακρόν;

Τι θα γίνει αν τα κρούσματα ξεπεράσουν τα 5.000 την ημέρα; Αν οι νεκροπομποί παρελαύνουν στις φτωχές συνοικίες; Ποιες οι επόμενες κινήσεις αν – ο θεός να μας φυλάξει – βουλιάξει το σύστημα υγείας; Έχουν γνώση οι… καπεταναίοι; Μμμμ…

Κάτι έγινε λάθος! Κάτι δεν λειτούργησε σωστά. To «απαγορευτικό» δεν τηρήθηκε, και από το πλήρωμα, και από τους αξιωματικούς και από τους επιβάτες! To «απαγορευτικό» έμεινε στα χαρτιά… Και τώρα που ο κόσμος κουράστηκε μετά πέντε μήνες στη θάλασσα της αβεβαιότητας, έρχεται η «ανάγκη» και πιάνει το τιμόνι. Της ανάγκης η ακαταμάχητη δύναμη, σπιρουνίζει υστερίες…

«Βγείτε όλοι έξω», να πω εγώ. Κι αν πέφτουν οι νεκροί όπως στη Μάχη του Σομ; Κι αν αντί για «Χαιρετισμούς», αποχαιρετάμε οικείους; Κι αν βουλιάξουμε το σκάφος αύτανδρο;

«Όλοι μέσα ξανά», να πω πάλι. Κι αν ο κόσμος «πηδάει από τα μπαλκόνια», οι έμποροι, οι εστιάτορες αυτοκτονούν; Αν η κατάθλιψη κι η άνοιξη μας παρασύρουν σε πράξεις ακραίες. Τι κάνουμε; Θα απαντήσω όπως η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων: «Εγώ ένα ξέρω: πως δεν ξέρω»…

Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται κι από φουρτούνα; Μαινόμενη!

Διαβάστε επίσης: Ο Μητσοτάκης σαν να μην κυβερνά κι ο Τσίπρας σαν να μην κυβέρνησε

Διαβάστε ακόμη